Porównanie MikroTik hEX refresh vs MikroTik hEX RB750Gr3

Metoda łączenia routera z Internetem lub inną siecią zewnętrzną.

Prawie wszystkie nowoczesne routery mają w tym celu złącza sieciowe Ethernet, jednak oprócz nich mogą być dostępne również inne opcje połączeń - zarówno przewodowe ( DSL, światłowody SFP/SFP+), jak i bezprzewodowe (dostęp mobilny za pośrednictwem modemu 3G/4G lub karty SIM). Oto funkcje każdej z opcji:

— Sieć Ethernetowa. Standardowe złącze kabla sieciowego LAN (skrętka) jest najpopularniejszym nowoczesnym formatem połączenia przewodowego w sieciach komputerowych. Jest powszechnie stosowany zarówno w sieciach lokalnych jak i do udostępniania dostępu do Internetu. Standard ten jest nieco gorszy od SFP/SFP+ (patrz poniżej) pod względem szybkości i odporności na zakłócenia, jednak jest znacznie tańszy. Prędkość robocza nowoczesnych wersji Ethernetu może osiągnąć 10 Gbit/s (patrz „Prędkość połączenia portu WAN”), a teoretycznie możliwe jest dalsze zwiększenie przepustowości.

— SFP/SFP+ (optyka). Złącze umożliwiające przesyłanie ruchu sieciowego za pomocą kabla światłowodowego. Główną zaletą takiego kabla jest jego całkowita niewrażliwość na zakłócenia elektromagnetyczne. Prędkość przesyłu danych może osiągnąć 2,7 Gb/s w przypadku oryginalnego SFP oraz 16 Gb/s w przypadku SFP+. Jednocześnie utrzymanie tego standard...u nie jest tanie, a wymienione korzyści nie są zbyt często potrzebne w praktyce. Dlatego też standard SFP/SFP+ można spotkać głównie w routerach średniej i wysokiej klasy.

— DSL-owy. Połączenie zapewniające dostęp do Internetu poprzez przewodową sieć telefoniczną wykorzystującą technologie ADSL, VDSL itp. Jednocześnie łączność internetowa i telefoniczna działają niezależnie i nie zakłócają się wzajemnie. Połączenie to jednak ustępuje przewodowemu Ethernetowi pod względem szybkości i funkcjonalności. Dlatego w naszych czasach DSL stopniowo „znika ze sceny”, a na rynku jest mało urządzeń obsługujących tę technologię.

— modem 3G/4G (USB). Połącz się z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowej, korzystając z oddzielnego modemu 3G lub 4G podłączonego do portu USB. Opcja ta może być przydatna tam, gdzie nie ma dostępu do pełnoprawnego łącza przewodowego (np. na terenach wiejskich), a także jako opcja zapasowa na wypadek awarii głównego kanału komunikacyjnego. A rodzaj obsługiwanej sieci zależy głównie od zastosowanego modemu (nie zaszkodzi sprawdzić osobno kompatybilności routera z różnymi modelami, jednak najczęściej nie ma z tym problemów). Jeśli chodzi o konkretne typy sieci, większość modemów 3G działa w sieciach UMTS (tych samych, które są powszechnie używane przez telefony komórkowe); Prędkość przesyłu danych w takich sieciach może sięgać 75 Mbit/s (jednak zazwyczaj jest znacznie niższa). Mniej powszechne są modemy 3G dla sieci EV-DO bazujących na CDMA - standard ten charakteryzuje się niższymi prędkościami (do 14,7 Mbit/s) i nie tak szerokim zasięgiem jak UMTS, jednak zarówno sprzęt jak i samo łącze mogą być tańsze. A określenie „4G” oznacza tylko jeden rodzaj sieci – LTE; Zapewnia prędkość do 173 Mb/s, jednak nie jest tak rozpowszechniona jak 3G.

— Karta SIM. Inną opcją łączenia się z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowych jest wbudowany w router slot na kartę SIM. Opcja ta jest wygodna, ponieważ nie trzeba kupować dodatkowego urządzenia (modemu) do mobilnego Internetu – wystarczy kupić u operatora kartę SIM. Z drugiej strony, ze względu na wbudowane moduły komunikacji mobilnej, takie routery są droższe od swoich odpowiedników z modemami USB. Ponadto możliwości połączeniowe w nich są ograniczone charakterystyką modułu: na przykład router dla sieci 3G nie będzie w stanie w pełni wykorzystać sieci 4G (podczas gdy modem USB zazwyczaj można zastąpić bardziej zaawansowanym). W efekcie opcja ta jest stosunkowo rzadka w nowoczesnym sprzęcie.

Liczba portów oznaczonych przez producenta jako WAN. Przeznaczone są do przewodowego połączenia urządzenia z Internetem lub innymi sieciami zewnętrznymi (w celu rozwiązania określonych problemów).

Dedykowane sieci LAN oznaczają w tym przypadku bezpośrednio oznaczone złącza sieciowe przeznaczone do przewodowego podłączenia urządzeń LAN - komputerów osobistych, serwerów, dodatkowych punktów dostępowych itp. Liczba portów odpowiada liczbie urządzeń, które można bezpośrednio podłączyć przewodowo do sprzętu.

Model procesora zainstalowanego w urządzeniu. Procesor odpowiada za przetwarzanie ruchu sieciowego i uruchamianie oprogramowania. Znając jego nazwę, można uzyskać bardziej szczegółowe dane na temat możliwości prędkości sprzętu i zrozumieć, jak bardzo tak potężny lub wręcz przeciwnie, przeciętny element jest potrzebny na pokładzie. W nowych modelach sprzętu Wi-Fi często instalowane są koprocesory lub tzw. moduły NPU, które odciążają procesor główny.

Liczba cykli zegara na sekundę, które procesor wytwarza w normalnym trybie pracy. Cykl zegara to pojedynczy impuls elektryczny używany do przetwarzania danych i synchronizacji procesora z resztą systemu komputerowego. Różne operacje mogą wymagać zarówno ułamków cyklu, jak i kilku cykli, jednak w każdym przypadku częstotliwość taktowania jest jednym z głównych parametrów charakteryzujących wydajność i szybkość procesora - przy pozostałych warunkach równych, procesor o wyższej częstotliwości taktowania będzie działać szybciej i lepiej radzić sobie ze znacznymi obciążeniami.

Ilość pamięci o dostępie swobodnym (RAM) w urządzeniu. Ilość pamięci RAM jest jednym ze wskaźników mocy urządzenia: im jest większa, tym wyższa prędkość i tym lepiej urządzenie poradzi sobie z „ciężkimi” zadaniami.

Ilość pamięci przydzielonej do działania systemu operacyjnego na pokładzie urządzenia. Przechowuje system operacyjny i program sterujący. Należy pamiętać, że pamięć Flash nie jest dostępna do użytku przez użytkownika końcowego.

Moc pobierana przez sprzęt sieciowy podczas pracy. Znając wskaźnik zużycia energii, można na przykład obliczyć żywotność baterii sprzętu z zasilacza bezprzerwowego lub wybrać odpowiednie „zasilacz bezprzerwowy”.

Zakres temperatur otoczenia, w których router gwarantuje normalne działanie.

Wszystkie takie urządzenia mogą tolerować temperatury typowe dla środowiska mieszkalnego lub biurowego. Dlatego warto zwracać uwagę na wskaźnik ten głównie w przypadkach, gdy router jest zainstalowany w nieogrzewanych pomieszczeniach lub na zewnątrz. W tym przypadku najważniejsza jest dolna granica zakresu: nie każde urządzenie jest w stanie normalnie tolerować temperatury poniżej zera. Z drugiej strony większość odpornych na zimno routerów może wytrzymać temperatury do -20 °C włącznie, a niektóre modele mogą być używane w temperaturze -40 °C lub nawet niższej.

Jeśli chodzi o górną granicę, zwykle wynosi ona około + 50 °C - nawet w gorących krajach niezwykle rzadko można znaleźć taką temperaturę powietrza. Jednocześnie pod wpływem promieni słonecznych korpus urządzenia może nagrzewać się do wyższych temperatur, dlatego należy unikać instalowania sprzętu w bezpośrednim świetle słonecznym.