Porównanie Olympus LS-P2 vs Olympus LS-14

Pojemność pamięci własnej rejestratora. Im więcej pamięci wbudowanej, tym więcej materiału można zarejestrować na rejestratorze bez konieczności zwalniania pamięci czy używania dodatkowych kart. Parametr ten jest również ważny, jeśli chcesz używać urządzenia jako przenośnego dysku flash (wiele nowoczesnych modeli na to pozwala).

- SD. Jeden z formatów stosowanych w audio, wideo, technologii komputerowej itp.; prawie każdy nowoczesny laptop ma czytnik kart SD. Jednak wymiary takich kart (32x24 mm) są stosunkowo duże jak na sprzęt przenośny, w związku z czym są rzadko stosowane w dyktafonach. I często są reprezentowane przez bardziej nowoczesne karty SDHC lub SDXC o zwiększonej pojemności pamięci i obsłudze szybkiej magistrali UHS. W związku z tym obsługa SDXC gwarantuje komfortową pracę z SDHC i SD, a obsługa SDHC nie zawiedzie przy podłączaniu kart SD.

- miniSD. Nieco zmniejszona (do 22x20 mm) odmiana standardu SD, poza tym całkowicie identyczna z nim (aż do kompatybilności z czytnikami kart SD przy użyciu najprostszych adapterów). Jest to rzadkie ze względu na powszechną dostępność nawet mniejszych kart microSD.

- microSD. Najbardziej kompaktowa wersja kart pamięci SD ma rozmiar 15x11 mm i pojemność do 4 GB. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary są szeroko stosowane w przenośnej elektronice: w rzeczywistości są standardem w telefonach komórkowych i są szeroko stosowane w dyktafonach. Podobnie jak miniSD, może być odczytywany przez czytniki kart dla oryginalnej karty SD za pomocą adaptera.

- karta microSD HC. Standard microSD drugiej generacji; charakteryzuje się zwiększoną pojemnością do 32 GB. W rejestratorze (i generalnie dowolnym czytniku kart) można zastosować zwykłe karty microSD do kart microSD HC, ale nie jest to możliwe – karta nie zostanie odczytana.

...- CompactFlash (zwany dalej CF). Jeden z pierwszych standardów kart pamięci, nadal jest używany ze względu na przyzwoitą szybkość wymiany danych i imponujące pojemności (do 128 GB). Jednak wymiary tych kart są nie mniej imponujące - 42x36 mm. W efekcie słabo nadają się do urządzeń kieszonkowych i rzadko są stosowane w dyktafonach – głównie w zaawansowanych modelach, gdzie priorytetem jest funkcjonalność i jakość nagrania, a nie kompaktowość. Jeśli rejestrator jest przeznaczony do kart CF typu II, może współpracować ze wszystkimi typami CF, a urządzenia typu I są kompatybilne tylko z tym typem.

- MemoryStick. Zastrzeżony standard opracowany przez firmę Sony i używany głównie w jej urządzeniach. Posiada szereg odmian różniących się rozmiarem, głośnością i kompatybilnością, dlatego kupując kartę do takiego rejestratora warto doprecyzować zastosowaną specyfikację MemoryStick. Standard jest dość słabo rozpowszechniony: po pierwsze ze względu na jego zamkniętą naturę (stąd notabene pełną zgodność z nim gwarantują tylko oryginalne karty Sony), a po drugie ze względu na wysoką cenę samych kart.

- XD-Picture. Karty pierwotnie stworzone przez Olympus i Fujifilm dla ich aparatów cyfrowych. Zaletami takich kart są wysoka niezawodność i kompaktowość (20x25 mm), wadami są wysokie koszty i stosunkowo małe objętości (do 2 GB). W rezultacie dyktafony dla xD-Picture są bardzo rzadkie.

- MP3. Najbardziej rozpowszechniony obecnie cyfrowy format audio jest obsługiwany przez bezwzględną większość cyfrowych urządzeń audio, niezależnie od ich wielkości. Zapewnia średnią jakość kompresji i średnią jakość dźwięku. Podczas przechowywania kompresuje informacje z utratą jakości, ale te straty są prawie niewidoczne dla ucha, zwłaszcza podczas nagrywania mowy z niewyspecjalizowanego mikrofonu.

- WMA. Format opracowany przez firmę Microsoft. Pod względem możliwości kompresji danych przewyższa MP3, zapewniając dobrą jakość przy niskiej przepływności, a co za tym idzie, niewielki rozmiar pliku, ale mniej popularny w szczególności ze względu na wrażliwość na błędy plików. Jednocześnie bardzo często występuje w cyfrowym sprzęcie audio, można go bez problemu odtworzyć na komputerach (jest to standardowy format audio systemu operacyjnego Windows).

-WAV. Technicznie rzecz biorąc, nie jest to format, ale „kontener”, do którego można „zapakować” dźwięk przetwarzany przez dowolny kodek; jednak jest najczęściej używany do przechowywania nieskompresowanego dźwięku PCM. WAV zapewnia więc najlepszą jakość dźwięku porównywalną z Audio CD, jednak takie pliki z reguły zajmują znacznie więcej miejsca niż we wspomnianych formatach. Bez problemu można grać również na komputerze.

- Własny. Niektóre modele dyktafonów nagrywają dźwięk w zas...trzeżonym formacie, który różni się od powszechnie stosowanych standardów. Technicznie rzecz biorąc, zastrzeżony format może zapewnić dobry stosunek jakości nagrania do rozmiaru pliku, jednak przy odsłuchu takich materiałów często pojawiają się niedogodności: albo trzeba ich odsłuchać na samym rejestratorze, albo trzeba zainstalować specjalny odtwarzacz lub kodeki komputer lub przekonwertowany na jeden z „ogólnie zrozumiałych” formatów z możliwą utratą jakości.

Im większa liczba danych na jednostkę czasu, która jest używana do przesyłania strumienia audio, tym wyższa jakość nagrania MP3. Tak więc bazowa przepływność 32 Kbps implikuje zakodowanie jednej sekundy dźwięku przy użyciu 32 tysięcy bitów informacji - jest ona wykorzystywana tylko do transmisji głosu. Jakość nagrywania 128 Kbps, 192 Kbps i 256 Kbps jest znacznie bardziej powszechna w przenośnych urządzeniach nagrywających. Maksymalna możliwa szybkość transmisji dla formatu MP3 wynosi 320 Kb/s. Dążenie do najwyższej jakości nagrywania dźwięku ma sens w przypadku zaawansowanych modeli dyktafonów, dla konwencjonalnego dyktafonu do nagrywania wykładów wystarczą podstawowe parametry bitrate. Należy również pamiętać, że jakość nagrania dźwiękowego wpływa na rozmiar plików wynikowych i czas trwania rejestratora.

Nieskompresowany plik WAV zapewnia najlepszą jakość dźwięku spośród popularnych formatów audio Hi-Res. Jego częstotliwość próbkowania wynosi zwykle 96 lub 192 kHz z 24-bitową głębią bitową. Format jest używany do nagrywania „czystego” dźwięku z maksymalną szczegółowością sceny.

Maksymalny czas nieprzerwanego nagrywania na dyktafonie. Zależy przede wszystkim od ilości pamięci (patrz „Pamięć wbudowana”, „Gniazdo na karty pamięci”), jest również bezpośrednio związany z jakością nagrania: im wyższa jakość, tym więcej miejsca zajmuje materiał i krótszy jest maksymalny czas nagrywania. W związku z tym, producenci zwykle wskazują w specyfikacji maksymalny możliwy czas nagrywania, czyli czas nagrywania z minimalną jakością; przy wyższej jakości czas będzie krótszy.

- Zmień czułość mikrofonu. Możliwość zmiany czułości mikrofonu pozwala na optymalne dopasowanie go do otoczenia. Tak więc przy niskim poziomie zewnętrznego hałasu (na przykład podczas wykładu lub konferencji prasowej) czułość można ustawić na maksimum, aby zapewnić, że wszystko, co jest potrzebne, zostanie nagrane w hałaśliwym otoczeniu (na przykład wywiad w kawiarni), wręcz przeciwnie, można go zmniejszyć, aby zredukować hałas obcych do minimum.

- Zmiana jakości nagrania. Możliwość zmiany jakości nagrania (najczęściej bitrate nagrywanych materiałów). Wielkość pliku jest bezpośrednio związana z jakością: im wyższa jakość, tym więcej miejsca zajmuje nagranie. W ten sposób funkcja ta pozwala osiągnąć optymalną równowagę między dźwiękiem a zajętą pamięcią: na przykład dla głośnej, zrozumiałej mowy bez zewnętrznego szumu można użyć niskiej jakości, w hałaśliwym otoczeniu - wręcz przeciwnie, zwiększyć ją, aby osiągnąć maksymalna zrozumiałość; jeśli pozostało niewiele pamięci i nic nie można usunąć, obniż jakość nagrania itp.

- Nagrywanie aktywowane głosem. Podczas korzystania z tej funkcji dyktafon nagrywa tylko wtedy, gdy jego mikrofon wykryje znaczny poziom dźwięku - w zasadzie może to być dowolne źródło, ale ponieważ najczęściej nagrywana jest ludzka mowa, nazwa tej funkcji odnosi się konkretnie do głosu. Przy takim nagraniu dyktafon nie nagrywa długich pauz, co p...ozwala zaoszczędzić zarówno zajętą pamięć, jak i czas (a czasem nerwy) podczas odsłuchu nagrania. Wadą tej funkcji jest to, że aktywacja zajmuje trochę czasu, a pierwsze dźwięki mogą nie zostać zarejestrowane na nagraniu.

- Ustawianie znaczników nagrywania. Możliwość przypisania unikalnej etykiety do każdego pliku. Może to być liczba, godzina i data lub jedno i drugie. Tagi porządkują nagrania i ułatwiają dostęp do nich, co znacznie ułatwia znalezienie szukanego pliku.

- Timer nagrywania. Timer pozwala ustawić czas rozpoczęcia nagrywania; gdy to nastąpi, dyktafon włączy się automatycznie. Dzięki temu od samego początku będziesz mógł nagrać potrzebny materiał (np. występ czy wykład), nawet jeśli do czasu rozpoczęcia nie będziesz na miejscu.

- Nagrywanie dzwonka. Nazwa tej funkcji pochodzi od jej podobieństwa do nagrywania na taśmie magnetycznej, zamkniętej w pierścieniu. W tym trybie rejestrator może nagrywać niezależnie od ilości wolnej pamięci: po prostu nagrywane są nowe materiały zamiast najstarszych. Eliminuje to konieczność ręcznego czyszczenia pamięci i może być przydatne, jeśli Twoje dane szybko staną się nieaktualne – na przykład, jeśli musisz wykonać ankiety telefonicznie i przetworzyć wyniki tego samego dnia. Jednocześnie funkcja ta wymaga ostrożności, ponieważ wzrasta prawdopodobieństwo przypadkowego skasowania niezbędnych, ale starych zapisów.

- Akumulatory Li-Ion (Li-Ion). Najpopularniejszy obecnie rodzaj akumulatora do przenośnej elektroniki. Takie akumulatory mają dobrą pojemność, nie podlegają efektowi pamięci (spadek pojemności przy ładowaniu niedoładowanego akumulatora) i są łatwe w obsłudze, ponieważ są uzupełnione własnymi obwodami sterowania. Praktycznie nie ma wad z punktu widzenia zwykłego konsumenta, tk. wiążą się ze specjalistyczną konserwacją i długotrwałym przechowywaniem. Podstawową wadą każdego wbudowanego akumulatora jest niemożność szybkiej wymiany; jedyną opcją jest ładowanie akumulatora, co czasami zajmuje dużo czasu.

- Akumulatory Li-Pol (polimer litu). W rzeczywistości są to zmodyfikowana wersja akumulatorów litowo-jonowych (patrz wyżej). Mają te same zalety, dodatkowo są bardziej kompaktowe (od 1 mm grubości), co pozwala na zastosowanie ich w miniaturowych modelach. Jednocześnie akumulatory litowo-polimerowe nie radzą sobie dobrze w niskich temperaturach.

- Akumulator AA(lub kilka akumulatorów). Zasilany konwencjonalnymi bateriami typu AA, powszechnie znanymi jako akumulatory paluszkowe. Zaletą takiego zasilacza jest możliwość szybkiej wymiany „wyczerpanego” akumulatora: jeśli jest zapasowy, operacja ta jest wykonywana w kilka sekund, a dokupienie dodatkowych akumulatorów w rezerwie zwykle nie stanowi problemu – sprzedawane są wszędzie . Główną wadą jest konieczność poniesienia...nakładów finansowych na zakup akumulatora, podczas gdy pojemne są drogie, a tanie szybko się wyczerpują. Z drugiej strony istnieją akumulatory w postaci akumulatora AA; jeśli rejestrator jest używany często i dużo, zakup takich baterii może się opłacać.

- Akumulator AAA (lub kilka akumulatorów). Zasilany bateriami lub bateriami AAA, potoczna nazwa - "paluszki cienkie". Mają mniejszy rozmiar niż "palcowy" AA (patrz wyżej), dzięki czemu lepiej nadają się do sprzętu przenośnego, m.in. dyktafony, poza tym są zupełnie podobne.

- Akumulator pastylkowa. Zasilany wymienną, kompaktową baterią w kształcie pigułki lub guzika. Takie akumulatory są jak dotąd najmniejszą opcją, co ułatwia tworzenie dla nich kompaktowych urządzeń. Ogólnie rzecz biorąc, są one podobne do AA i AAA (patrz wyżej), jednak mają wiele różnic, poza faktyczną formą. W szczególności nie ma jednego standardu dla akumulatora "guzikowych" - jest ich bardzo dużo, w różnych rozmiarach i napięciach, co może powodować trudności przy szukaniu zamiennika "martwej" akumulatora. Ponadto są znacznie mniej powszechne.