Porównanie Nikon Action EX 10x50 CF WP vs Nikon Prostaff 5 10x50

Średnica obszaru widocznego przez lornetkę / monokular z odległości 1 km - innymi słowy największa odległość między dwoma punktami, w których można je jednocześnie zobaczyć z tej odległości. Nazywa się to również „liniowym polem widzenia”. Wraz z kątowym polem widzenia (patrz niżej) parametr ten charakteryzuje przestrzeń zajmowaną przez optykę, jednocześnie wyraźniej opisuje możliwości konkretnego modelu niż dane o kątach widzenia. W modelach z regulowanym powiększeniem (patrz wyżej) zwykle wskazywane jest maksymalne pole widzenia - przy najmniejszym powiększeniu i najszerszym kącie widzenia. Informacje te są często uzupełniane danymi o wartości minimalnej.

Kąt widzenia, zapewniany przez lornetkę/monokular i widoczny dla obserwatora. Parametr ten można opisać jako kąt pomiędzy liniami łączącymi dwa skrajne punkty obrazu widocznego w okularze z okiem obserwatora; innymi słowy, jest to obszar, faktycznie obserwowany przez lornetkę (w przeciwieństwie do rzeczywistego kątowego pola widzenia opisanego poniżej). Im wyższa wartość tego parametru, tym większą część obserwowanej przestrzeni można zobaczyć bez obracania urządzenia. Z drugiej strony szerokie pole widzenia zmniejsza współczynnik powiększenia (patrz wyżej) — lub znacznie zwiększa koszt urządzenia w porównaniu z urządzeniami bardziej specjalistycznymi.

Obszar panoramiczny, który można oglądać przez okulary lornetki. Im wyższe rzeczywiste kątowe pole widzenia, tym szersza widoczność optyki. Zauważ, że kątowe pole widzenia jest odwrotnie proporcjonalne do powiększenia. Oznacza to, że im większe powiększenie, tym węższa widoczność (im mniejsze rzeczywiste kątowe pole widzenia). Rzeczywiste kątowe pole widzenia oblicza się w następujący sposób: należy podzielić kątowe pole widzenia (w stopniach °) przez współczynnik powiększenia. Dla porównania, ludzkie oko ma kątowe pole widzenia 60 sekund kątowych ("). Pod względem stopni okazuje się, że jest to 150 °. Dobra lornetka zapewni realne pole widzenia w promieniu 10 sekund łuku. Ale nie zawsze ma sens ściganie dużych wskaźników rzeczywistego kątowego pola widzenia. Faktem jest, że podczas oglądania dużego obszaru panoramy krawędzie obrazu otrzymują zauważalne zniekształcenia.

Najmniejsza odległość do obserwowanego obiektu, przy której będzie on wyraźnie widoczny przez lornetkę / monokular. Wszystkie takie urządzenia optyczne zostały pierwotnie stworzone do obserwacji odległych obiektów, dlatego nie wszystkie z nich są w stanie pracować na krótkich dystansach. Wybierając model dla tego parametru, należy kierować się oczekiwanymi warunkami obserwacji: w idealnym przypadku minimalna odległość ostrzenia nie powinna być większa niż najmniejsza możliwa odległość do obserwowanego obiektu.

Przesunięcie to odległość między soczewką okularu a źrenicą wyjściową instrumentu optycznego (patrz Średnica źrenicy wyjściowej). Optymalną jakość obrazu osiąga się, gdy źrenica wyjściowa jest rzutowana bezpośrednio na oko obserwatora; tak więc w praktyce przesunięcie to odległość od oka do soczewki okularu, która zapewnia najlepszą widoczność i nie przyciemnia krawędzi (winietowanie). Długie wysunięcie jest szczególnie ważne, gdy lornetka / monokular mają być używane jednocześnie z okularami - w takich przypadkach nie ma możliwości zbliżenia okularu do oka.

Rodzaj pryzmatu używanego w konstrukcji lornetki/monokularu. Jednym z kluczowych elementów układu optycznego jest pryzmat: to szklany wielościan, przez który światło przechodzi od obiektywu do okularu. Konieczność użycia takich wielościanów wiąże się ze specyfiką tworzenia urządzeń optycznych o dużym powiększeniu. W pozostałych modelach istnieją dwa podstawowe warianty:

— Porro. Charakterystyczną cechą lornetek z takimi pryzmatami jest to, że osie optyczne okularów są przesunięte względem obiektywów - innymi słowy odległość między okularami różni się od odległości między soczewkami wyjściowymi. To sprawia, że konstrukcja jest nieco bardziej masywna niż w przypadku pryzmatów typu Roof; z drugiej strony obiektywy mogą być rozstawione na dużą odległość, co zapewnia lepsze wyczucie objętości obserwowanego obrazu - zwłaszcza przy dużych odległościach. Ponadto lornetki z pryzmatami Porro łatwiej wyposażyć w regulację rozstawu źrenic (patrz niżej).

— Roof. W modelach z tego typu pryzmatem okular i obiektyw znajdują się na tej samej osi optycznej - lornetka wygląda tak, jakby światło w niej szło bezpośrednio z "wejścia" do "wyjścia", bez żadnego pryzmatu (choć w rzeczywistości oczywiście tak nie jest). Takie urządzenia są bardziej kompaktowe i lżejsze niż systemy Porro, lecz bardziej złożone i droższe.

Obecność w konstrukcji lornetki / monokularu gniazda do mocowania adaptera do statywu(sam adapter nie znajduje się w zestawie, chyba że wskazano inaczej). Funkcja ta jest szczególnie ważna w przypadku modeli o dużym powiększeniu (patrz wyżej): są one zwykle ciężkie, co utrudnia ich stabilne trzymanie w dłoniach, a przy dużym powiększeniu nawet niewielkie drgania mogą uniemożliwić obserwację. Dodatkowo montaż na statywie jest wygodny do ciągłej obserwacji danego miejsca, a taka obserwacja nie zawsze wymaga dużego powiększenia. Dzięki temu nawet niewielkie urządzenia mogą mieć możliwość zamontowania adaptera. Same adaptery można zaprojektować pod różne rozmiary mocowań statywowych – należy to wziąć pod uwagę przy wyborze takiego modelu.