Interfejs
W tym punkcie implikuje się interfejs do podłączenia przez złącze USB. Odnosi się zarówno do klasycznego USB A, jak i portu type C. Główną różnicą pomiędzy wersjami interfejsu jest przepustowość — prędkość.
-USB 2.0. Przestarzała wersja 2.0 zapewnia prędkość transmisji danych do 480 Mb/s. Występuje tylko w portach USB A.
-USB 3.2 gen.1. Poprzednie nazwy standardowych USB 3.1 gen1 i USB 3.0 (mogą być mylące). W przeciwieństwie do wersji 2.0, ta wersja zapewnia 10-krotnie większą prędkość (4,8 GB/s), a także wyższą moc zasilania, co pozwala na podłączanie energochłonnych urządzeń i rozbudowanych rozgałęźników.
-USB 3.2 gen.2. Dalsze rozwinięcie standardu USB 3.2 gen1 (i, jak to zwykle bywa, przemianowanie poprzedniej nazwy na USB 3.1 gen1 i po prostu USB 3.1), co pozwoliło osiągnąć maksymalną prędkość 10 Gb/s i jeszcze wyższą moc zasilania urządzeń zewnętrznych.
Interfejs USB A
Ten punkt oznacza interfejs do podłączenia złącza USB. Główną różnicą między wersjami interfejsu jest szybkość. Należy zauważyć, że szybkość złącza wejściowego nie mówi jeszcze o całkowitej przepustowości, ponieważ jednoczesne podłączenie
pendrive'ów,
telefonów, kart pamięci spowalnia transfer danych, który i tak jest ograniczony przez interfejs do podłączenia urządzenie do komputera PC lub
laptopa(pozycja „Interfejs połączenia”).
-USB 2.0. Przestarzała wersja 2.0 zapewnia szybkość transmisji danych do 480 Mb/s. Występuje tylko w portach USB A.
- USB 3.2 gen.1. Poprzednie nazwy standardowych USB 3.1 gen1 i USB 3.0 (mogą być mylące). Ta wersja zapewnia 10-krotnie większą prędkość (4,8 Gb/s) i wyższe zasilanie, co pozwala na podłączenie energochłonnych urządzeń i rozbudowanych rozgałęźników.
-USB 3.2 2. generacji. Dalsze ulepszanie standardu USB 3.2 gen1 (i, jak to zwykle bywa, przemianowanie poprzedniej nazwy na USB 3.1 gen1 i po prostu USB 3.1), co pozwoliło osiągnąć maksymalną prędkość 10 Gb/s i jeszcze wyższe zasilanie urządzeń zewnętrznych.
Wskaźnik aktywności
Wskaźnik świetlny sygnalizujący wymianę danych między kartą pamięci a komputerem, do którego podłączony jest czytnik kart. Pozwala to uniknąć odłączania czytnika kart podczas pracy, co jest obarczone nie tylko utratą danych, ale nawet uszkodzeniem urządzenia.
Materiał obudowy
Główny materiał użyty na korpus urządzenia.
- Plastikowy. Plastik jest lekki, tani, całkiem praktyczny, m.in. ma dobre właściwości wytrzymałościowe. Ponadto pozwala na tworzenie etui o skomplikowanym kształcie i niemal dowolnym kolorze.
—
Metal. Z reguły do obudów metalowych stosuje się stopy na bazie aluminium. Takie etui są znacznie mocniejsze niż plastikowe, a także mają stylowy wygląd. Z drugiej strony pod względem ochrony przed uderzeniami materiał ten nie ma przewagi nad plastikiem, ale kosztuje więcej i może ważyć znacznie więcej.
