Porównanie Naturehike M400 vs MOUSSON Polus

- Ekspedycyjny. Najbardziej „ekstremalny” rodzaj śpiworów, przeznaczony przede wszystkim do użytku na długich wędrówkach, w tym w zimnych porach roku i w wysokich górach. Warunkiem wstępnym dla toreb ekspedycyjnych jest niska ekstremalna temperatura (patrz niżej) - -20 °C i poniżej; wyjątki występują tylko wśród modeli dziecięcych. Jeśli chodzi o projekt, to torby tego typu często wyposażone są w kaptury, kołnierze termiczne, a także mogą być zapinane na zamek (więcej szczegółów w dziale „Dane techniczne”).

- Trekking. Śpiwory przeznaczone głównie do użytku na wycieczkach pieszych lub rowerowych. Ich kluczowe cechy to kompaktowość i niewielka waga, co ułatwia samodzielne noszenie. Z tego powodu śpiwory trekkingowe są znacznie droższe od śpiworów kempingowych o podobnych właściwościach – lekkie i jednocześnie wysokiej jakości materiały nie są tanie. Tak więc dla stałego pobytu w jednym miejscu nie ma sensu zwracać uwagi na tę kategorię. Zwracamy również uwagę, że śpiwory do tego celu przeznaczone są głównie do użytku w ciepłym sezonie – wiosną/jesienią i/lub latem – i wykonywane są głównie w formie kokonów, choć od obu zasad są wyjątki.

- Kemping. Rodzaj śpiwora zaprojektowany tak, aby zapewnić wygodę przy ciągłym przebywaniu w jednym miejscu w stosunkowo nieskomplikowanych warunkach. Taka torba może się przydać np. na pikn...iku z noclegiem, letnim festynie kilkudniowym itp.; ale do długotrwałego noszenia "na sobie" modele kempingowe są słabo przystosowane ze względu na stosunkowo duże wymiary i wagę. Sezonowość śpiworów do tego celu może być różna, należy jednak zaznaczyć, że większość tych produktów wykonywana jest w formie kocyków (patrz „Typ”).

- Torba-kokon. Torby Cocoon mają nierówną szerokość: są szersze w ramionach i zwężają się w kierunku nóg. Kształt ten jest uważany za optymalny do utrzymywania ciepła ze względu na niewielką (w porównaniu do koca) powierzchnię zewnętrznej powierzchni śpiwora, a także konieczność dość ciasnego leżenia w kokonie. W konsekwencji większość śpiworów kempingowych i wyprawowych jest tego typu (patrz „Przeznaczenie”). Wadą kokonów jest to, że są one nieco mniej wygodne niż torby na koce.

- Torba na koc. Worki tego typu mają kształt prostokątny, o jednakowej szerokości na całej długości. Nieco mniej nadają się do niskich temperatur niż kokony, ale są wygodniejsze i bardziej uniwersalne: w samej torbie jest więcej wolnego miejsca, a konstrukcja zwykle pozwala na całkowite odpięcie i wykorzystanie jako koc lub pościel.

- Torba na kombinezon. Śpiwór, wykonany zgodnie z nazwą, w formie kombinezonu i posiadający rękawy i nogawki. W takim produkcie można nie tylko spać, ale także poruszać się po obozie; niektórzy producenci bezpośrednio umieszczają torby na kombinezony jako rozwiązanie dla tych, „którzy nienawidzą wychodzić rano z ciepłego śpiwora”. Takie „ubrania” z reguły nie są przeszkodą ani podczas biernego wypoczynku, jak zebrania przy ognisku, ani nawet podczas energicznych czynności, takich jak rąbanie drewna. Konstrukcja zazwyczaj zawiera szczeliny na dłonie,...a także wyjmowane „buty”, które można zdjąć przed założeniem poważniejszych butów lub wykorzystać jako „kapcie” do chodzenia na kilka metrów. W kierunku (patrz wyżej) ogrodniczki są zazwyczaj torby biwakowe - bardziej tradycyjne wzory lepiej nadają się do trekkingu i jeszcze bardziej ekspedycyjnych zastosowań.

Sezon, na który śpiwór był pierwotnie przeznaczony. Należy pamiętać, że wiele modeli jest zaprojektowanych na więcej niż jeden sezon – zima i wiosna/jesień lub wiosna/jesień i lato ; istnieją nawet produkty całoroczne. Jednak w każdym przypadku przy zakupie warto wyjaśnić nie tylko ten niuans, ale także specyficzne właściwości temperaturowe wybranego modelu (patrz poniżej).

Ogólnie rzecz biorąc, przypisanie śpiwora do określonej sezonowości w dużej mierze zależy od tego, jak ten model jest pozycjonowany przez producenta. Istnieje jednak kilka wspólnych cech w każdej kategorii, oto one:

- Zima. Śpiwory nadające się na zimę zazwyczaj spełniają takie minimalne wymagania: przynajmniej temperatura granicy komfortu w nich powinna być poniżej zera, a jeśli jest wyższa, to temperatura ekstremalna powinna być wystarczająco niska (-20 °C lub mniej). Również śpiwór jest zdecydowanie uważany za zimowy, jeśli jego temperatura komfortu jest poniżej -5 °C.

- wiosna/jesień. Podkłady przeznaczone na sezon poza sezonem powinny być wystarczająco wygodne zarówno w ciepłe dni, jak i w przypadku nagłych mrozów. Dlatego temperatura komfortu w nich może być dość niska - do -5 °C włącznie. Z drugiej strony istnieją również modele łączone „poza sezonem-lato”, gdzie ekstremalna temperatura wynosi nawet +10°C. Dlatego należy szczególnie d...okładnie wyjaśnić specyfikę takiego śpiwora.

- Lato. Letni śpiwór powinien zapewniać komfort w wysokich temperaturach, dlatego wiele modeli z tej kategorii ma komfortową temperaturę rzędu +15°C, a nawet wyższą. Jednocześnie sezonowość letnia może być również wskazana dla modeli o niższych temperaturach komfortu (nawet poniżej zera). W takich przypadkach producent wychodzi z tego, że jeśli w śpiworze jest gorąco, można się rozpiąć lub rozebrać (przypomnijmy, że warunki temperaturowe są wskazane dla osoby w bieliźnie termicznej).

Ponieważ śpiwór jest rodzajem sprzętu podróżnego, jego waga może być jedną z kluczowych cech. Należy tutaj wziąć pod uwagę dwa punkty: po pierwsze, większa izolacja zwykle wymaga więcej materiału i zwiększa wagę, a po drugie ciepłe modele o niskiej wadze są znacznie droższe niż cięższe opcje o tej samej charakterystyce temperaturowej.

Również przy wyborze śpiwora warto zadecydować, po co dokładnie go kupujesz. Jeśli mówimy o piknikach, festynach i innych prostych wycieczkach do natury bez długich przejść dla pieszych, lub jeśli planujesz przewozić sprzęt samochodem, nie możesz zwracać większej uwagi na wagę, skupiając się na innych cechach. Jeśli planujesz długie wyprawy piesze lub rowerowe, warto wybrać model o minimalnej wadze.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, większość nowoczesnych śpiworów mieści się w przedziale 1,1 - 1,5 kg lub 1,6 - 2 kg, choć istnieje sporo modeli ultralekkich - 1 kg lub mniej. Wskaźnik 2,1 - 2,5 kg jest już uważany za dość znaczący, a waga 2,6 - 3 kg lub więcej występuje głównie w dwóch rodzajach śpiworów: osobnych modelach wyprawowych o wysokim stopniu izolacji, a także podwójnych produktach.

Najwyższa temperatura otoczenia, w której człowiek może komfortowo przenocować w śpiworze bez nadmiernego pocenia się i przegrzania ciała. Parametr jest wskazany dla warunków, w których kaptur i zamek śpiwora pozostają rozpięte, a ręce śpiącego znajdują się na zewnątrz śpiwora.

Temperatura to granica komfortu tego śpiwora.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria do oznaczenia danej temperatury, ale EN13537 jest uważana za ogólnie przyjętą normę. Według niego granica komfortu t to najniższa temperatura otoczenia, przy której mężczyzna w bieliźnie termicznej będzie mógł wygodnie spać całą noc w śpiworze (minimum 8 godzin) w śpiworze (zwiniętym „zwiniętym w kłębek” ). Takie kryteria są stosowane, biorąc pod uwagę fakt, że mężczyźni są mniej podatni na zamarzanie podczas snu niż kobiety, a dopuszczalna temperatura dla nich jest nieco niższa. Oczywiście w każdym indywidualnym przypadku komfort będzie zależał również od cech ciała i przygotowania turysty. Niemniej jednak, ogólnie rzecz biorąc, ogólna zasada jest taka: jeśli śpiwór jest używany przez mężczyznę, to minimalna temperatura w miejscu noclegu powinna być w idealnym przypadku pomiędzy t komfortem a t granicą komfortu; w przypadku kobiety do granicy komfortu należy dodać kilka stopni i najlepiej skupić się na komforcie (patrz wyżej).

Wskaźnik ten jest ściśle powiązany z sezonowością. Tak więc do użytku zimowego limit komfortu t nie powinien przekraczać -4 ... 0 °C ; w najcieplejszych modelach może być bardzo niska, -15 °C i poniżej. W modelach czysto letnich, a nawet wiosenno-jesiennych występują wartości +10°C, a nawet wyższe, jednak jeśli boisz się nagłych trzasków c...hłodu w nocy, warto wybrać śpiwory ze wskaźnikiem co najmniej + 6..10 °C, a najlepiej +1 ... 5 °C(szczególnie poza sezonem).

Niektórzy producenci stosują własne kryteria wyznaczania tej temperatury, ale ogólnie przyjętą normą jest EN13537. Zgodnie z nią granicą komfortu t jest najniższa temperatura otoczenia, przy której mężczyzna ubrany w bieliznę termiczną może komfortowo przespać całą noc w śpiworze (co najmniej 8 godzin) nie budząc się z zimna w pozycji oszczędzającej ciepło (podwinięty w górę). Oczywiście w każdym indywidualnym przypadku komfort będzie zależał także od cech ciała i przygotowania turysty.

Komfortowa temperatura tego śpiwora.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria do oznaczenia danej temperatury, ale EN13537 jest uważana za ogólnie przyjętą normę. Zgodnie z tym standardem komfort to najniższa temperatura otoczenia, przy której kobieta w bieliźnie termicznej może wygodnie spać w śpiworze całą noc (co najmniej 8 godzin) w pozycji zrelaksowanej bez budzenia się z zimna. Definicja ta została przyjęta na podstawie tego, że kobiety są bardziej podatne na marznięcie podczas snu niż mężczyźni. Oczywiście rzeczywisty komfort będzie zależał od cech ciała i treningu danej osoby. Jednak najprawdopodobniej przy temperaturach otoczenia na poziomie komfortu t i wyższym śpiwór będzie wygodny (a nawet gorący) dla każdego użytkownika, niezależnie od płci. Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji wyboru według temperatury, patrz „limit komfortu” poniżej

Konkretne wartości komfortu t we współczesnych śpiworach często mogą wynosić -5...- 9°C, a nawet mniej, jednak są też modele na upały - w temperaturze +10...15°C i nawet więcej. Jednocześnie zauważamy, że sezonowość i możliwość zimowego użytkowania nie są ściśle związane z tym wskaźnikiem: w szczególności modele zimowe mogą mieć komfort t na poziomie +15 °C, a nawet +20 °C.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria wyznaczania tej temperatury, ale ogólnie przyjętą normą jest EN13537. Zgodnie z nią granicą komfortu t jest najniższa temperatura otoczenia, w której kobieta w bieliźnie termicznej może przespać całą noc (co najmniej 8 godzin) w śpiworze w pozycji oszczędzającej ciepło (skulonej), zachowując równowagę cieplną. Oczywiście w każdym indywidualnym przypadku komfort będzie zależał także od cech ciała i przygotowania turysty.