Porównanie Marsriva KP3 vs Voltronic Power DC1018P 10400mAh 18 VA

Napięcie wejściowe, dla którego zaprojektowano UPS. Parametr ten również prawie określa rodzaj sieci - różne napięcia odpowiadają różnej liczbie faz:

- 1 faza (230 V). Podłączenie ze zwykłymi sieciami domowymi o napięciu 230 V. Z tych sieci korzysta większość urządzeń zasilanych z zasilaczy awaryjnych: komputery, sprzęt wideo i audio, kotły gazowe, klimatyzatory, sprzęt medyczny itp. Dlatego przeważająca większość nowoczesnych zasilaczy UPS jest zaprojektowanych specjalnie na napięcie 230 V. Jednocześnie modele o stosunkowo małej mocy mogą pracować bezpośrednio z gniazdka, lecz w przypadku urządzeń o wysokiej maksymalnej mocy wyjściowej - od 3,5 kVA - może być wymagany specjalny format podłączenia (bezpośrednio do rozdzielnicy).

- 3 fazy (400 V). Podłączenie do sieci trójfazowych 400 V. Takie sieci służą do zasilania potężnych urządzeń przemysłowych, a także do dostarczania energii z podstacji na całe segmenty sieci elektrycznej (na przykład cały budynek). W związku z tym, w przypadku zasilacza UPS sensowne jest stosowanie takiego napięcia wejściowego tylko w najmocniejszych modelach zaprojektowanych do dużych obciążeń - na przykład całe centrum danych lub warsztat przemysłowy o wysokich wymaganiach dotyczących ciągłości procesu. Moc skuteczna takich zasilaczy awaryjnych wynosi od 4 kW, a napięcie wyjściowe (patrz poniżej) może być jedno- lub trójfazowe.

- 1 faza (230 V)/3...fazy (400 V). Urządzenia bezprzerwowe, które umożliwiają podłączenie do dowolnego z typów sieci opisanych powyżej. Większość z tych urządzeń to w rzeczywistości modele na trzy fazy, uzupełnione o możliwość pracy od 230 V. Należy pamiętać, że do pracy z sieci jednofazowej takie modele zwykle wymagają bezpośredniego podłączenia do rozdzielnicy, a moc wyjściowa przy takim połączeniu może być niższa od deklarowanego maksimum (ten wątek nie zaszkodzi wyjaśnić osobno).

W danym przypadku chodzi o zakres napięcia wejściowego, w którym UPS jest w stanie dostarczyć do obciążenia stabilne napięcie tylko dzięki własnym regulatorom, bez przełączania się na baterię. W przypadku zasilaczy awaryjnych UPS (patrz "Rodzaj") ten zakres jest dość mały, od 190 do 260 V; w przypadku zasilaczy interaktywnych, a zwłaszcza inwerterowych - jest znacznie szerszy. Niektóre modele zasilaczy UPS umożliwiają ręczne ustawienie zakresu napięcia wejściowego.

Maksymalna moc wyjściowa dostarczana przez UPS, innymi słowy, maksymalna pozorna moc obciążenia, jaką model może obsłużyć.

Wskaźnik ten jest mierzony w woltoamperach (ogólne znaczenie tej jednostki jest takie samo jak wat, a różne nazwy są używane do wyszczególnienia). Całkowity pobór mocy obciążenia, implikowany w tym przypadku, jest sumą dwóch mocy – czynnej i biernej. Moc czynna jest w rzeczywistości mocą efektywną (w charakterystyce urządzeń elektrycznych jest ona określana w watach). Moc bierna nazywana jest mocą daremnie zużywaną przez cewki i kondensatory w urządzeniach prądu przemiennego; przy dużej liczbie cewek i/lub kondensatorów, moc ta może stanowić dość znaczną część całkowitego zużycia energii. Zwróć uwagę, że do prostych zadań można posługiwać się danymi o mocy efektywnej (często jest ona podawana dla UPS - patrz niżej); lecz dla dokładnych obliczeń elektrotechnicznych należy użyć mocy czynnej.

Najprostsza zasada wyboru w oparciu o wskaźnik ten jest następująca: maksymalna moc wyjściowa zasilacza UPS w woltoamperach musi być co najmniej 1,7 razy większa niż całkowita moc obciążenia w watach. Istnieją również bardziej szczegółowe wzory obliczeniowe, które uwzględniają specyfikę różnych rodzajów obciążenia; można je znaleźć w dedykowanych źródłach. Jeśli chodzi o konkretne wartości, najskromniejsze współczesne zasilacze UPS wytwarzają 700 - 1000 VA, a nawet mniej - to wystarc...za do zasilania komputera o średniej wydajności; a w najbardziej zaawansowanych modelach wskaźnik ten może wynosić 8–10 kVA i więcej.

Moc skuteczna UPS to w rzeczywistości maksymalna moc czynna obciążenia, które można podłączyć do urządzenia.

Moc czynna jest zużywana bezpośrednio na pracę urządzenia; jest określana w watach. Pomimo niej, większość urządzeń prądu przemiennego pobiera również moc bierną, która daremnie (relatywnie rzecz biorąc) jest zużywana przez cewki i kondensatory. Całkowita moc (wyrażona w woltoamperach) jest akurat sumą mocy czynnej oraz biernej; to właśnie tę cechę należy wykorzystywać do dokładnych obliczeń elektrotechnicznych. Zobacz „Maksymalna moc wyjściowa”, aby uzyskać szczegółowe informacje; tutaj zauważamy, że wybierając UPS do stosunkowo prostego zastosowania, całkiem możliwe jest posługiwanie się tylko samą mocą efektywną. Jest to co najmniej łatwiejsze niż przeliczanie watów, zadeklarowanych w charakterystyce podłączonych urządzeń na woltampery pełnej mocy.

Najskromniejsze współczesne zasilacze UPS wytwarzają nie więcej niż 500 W. 501 - 1000 W można uznać za wartość średnią, 1,1 - 2 kW -powyżej średniej, a w najmocniejszych modelach wskaźnik ten przekracza 2 kW i może osiągać bardzo imponujące wartości (do 1000 kW lub więcej w poszczególnych UPS klasy przemysłowej).

UPS posiada złącze LAN obsługujące PoE (Power over Ethernet). Technologia ta umożliwia przesyłanie energii kablem Ethernet do zasilania urządzeń sieciowych. Wydaje się, że możliwe jest zasilanie takich urządzeń bezpośrednio z zasilacza awaryjnego, co zapewnia redundancję sprzętu w przypadku przerw w dostawie prądu. Do takich urządzeń należą kamery monitorujące IP, punkty dostępowe, różne czujniki itp.

Pojemność baterii zainstalowanej w UPS. W przypadku modeli z kilkoma akumulatorami jest to zarówno całkowita pojemność użyteczna, jak i pojemność każdego pojedynczego akumulatora: akumulatory w takich urządzeniach są zwykle połączone szeregowo, tak aby ich łączna pojemność odpowiadała pojemności każdego pojedynczego ogniwa.

W teorii większa pojemność baterii oznacza możliwość dłuższego zasilania obciążenia o określonej mocy. Jednak w praktyce parametr ten ma raczej charakter referencyjny niż praktyczny. Faktem jest, że rzeczywista ilość energii zgromadzonej przez baterię zależy nie tylko od pojemności w amperogodzinach, lecz także od napięcia w woltach; napięcie to często nie jest określone w charakterystyce, a jego znajomość jest niezbędna do dokładnych obliczeń. Dlatego przy wyborze należy skupić się na bardziej realistycznych cechach – przede wszystkim na deklarowanym bezpośrednio czasie pracy w różnych trybach (patrz wyżej).

- Kwas ołowiowy. Konstrukcyjnie akumulatory kwasowo-ołowiowe oparte są na kombinacji elektrod wykonanych ze związków ołowiu zanurzonych w ciekłym elektrolicie, którego rolę pełni wodny roztwór kwasu siarkowego. Zaletami tego typu są prostota i niski koszt, niskie samorozładowanie, brak „efektu pamięci” oraz zachowanie wydajności w szerokim zakresie temperatur. Jednocześnie im mniej ładunku pozostaje w takich bateriach, tym mniej wytwarzają prądu. Również akumulatory kwasowo-ołowiowe boją się głębokich rozładowań, długo się ładują, mają duże gabaryty i wagę w porównaniu z innymi typami.

- Kwas ołowiowy (AGM). Zaawansowany typ akumulatora kwasowo-ołowiowego z elektrolitem w stanie galaretowatym. Elektrolit w żelu zapewnia maksymalny kontakt z płytkami ujemnymi i dodatnimi przy zachowaniu jednolitej konsystencji w całej objętości. Akumulatory AGM przekonują wysoką niezawodnością, niskim samorozładowaniem, odpornością na głębokie rozładowanie i długą żywotnością. Są jednak wrażliwe na jakość ładowania, zwarcia i ujemne temperatury.

— Litowo-jonowy. Akumulatory litowo-jonowe charakteryzują się dużą pojemnością przy niewielkich wymiarach i wadze. Nie podlegają „efektowi pamięci”, są w stanie ładować się dość szybko, mogą pochwalić się znakomitą rezerwą na cykle ładowania-rozładowania. Baterie Li-Ion mają też wady – przede wszystkim to wrażliwość na niskie lub wysokie temperatury, a przy przeciążeniu taka bateria może się zapalić, a nawet eksplodować. Jednak...ze względu na zastosowanie wbudowanych kontrolerów prawdopodobieństwo wystąpienia takich „wypadków” jest niezwykle małe i generalnie zalety tej technologii znacznie przeważają nad wadami.