Porównanie hulajnóg

— Hulajnoga. Hulajnogi o tradycyjnej konstrukcji to platforma z kierownicą osadzona na kołach o stosunkowo małej średnicy. Innymi słowy, ta kategoria obejmuje wszystkie modele, które nie należą do bardziej specyficznych odmian.

— Kickboard. Rodzaj hulajnogi, która ma dwa koła z przodu, a kierownicy nie trzeba skręcać, ale przechylać ją w odpowiednim kierunku. Dzięki trzem punktom podparcia modele kickboard są stabilniejsze niż klasyczne hulajnogi i dobrze nadają się do wstępnej nauki jazdy; w rzeczywistości większość z tych produktów jest przeznaczona dla młodszego wieku.

— Hulajnoga wyczynowa. Różnorodność klasycznych hulajnóg przeznaczonych do sportowej jazdy wyczynowej. Główną cechą wyróżniającą takie modele jest zwiększona wytrzymałość: rama wykonana jest z metalu, jednoczęściowa kierownica bez regulacji wysokości i składania. Ponadto takie hulajnogi mogą być wyposażone w pegi i inne elementy do programu wyczynowego. Co prawda, podobne modele kosztują odpowiednio.

— Hulajnoga typu rowerowego (footbike). Hulajnogi z kołami rowerowymi: dużymi, ze szprychami i pompowanymi oponami. To znacznie zwiększa możliwości przejazdu i pozwala na jazdę nawet po drogach gruntowych i innym nierównym terenie. Pamiętaj, że takich produktów nie należy mylić z rowerami bez pedałów (rowerami bi...egowymi): w tym przypadku chodzi właśnie o odmianę hulajnogi.

— Hulajnoga trójkołowa typu „fliker”. Główną cechą wyróżniającą hulajnogi Fliker jest obecność dwóch oddzielnych platform, pod każdą nogą. Odpowiednio ma się trzy koła - jedno z przodu i po jednym na każdej platformie z tyłu. Jazda na takiej hulajnodze różni się od klasycznej tym, że nogi mogą stale stać na platformach. Ruch naprzód w różnych modelach odbywa się na różne sposoby. Jedną z opcji są hulajnogi, w których trzeba huśtać się z boku na bok; w związku z tym na nich nie da się jeździć ściśle w linii prostej - trajektoria ruchu będzie falista, chwiejna. Inną opcją są tzw. „nożyczki”: platformy są w stanie poruszać się i rozszerzać, podobnie jak ostrza nożyczek, co zapewnia ruch do przodu.

— Hulajnoga śnieżna. Hulajnogi, pierwotnie przeznaczone do poruszania się po śniegu. W konstrukcji są podobne do zwykłych hulajnóg, ale zamiast każdego z kół zainstalowano małą płozę; ponadto w konstrukcji zastosowano materiały mrozoodporne. Jednocześnie wiele hulajnóg śnieżnych umożliwia wymianę płoz na koła (patrz "Cechy dodatkowe") i można z nich korzystać w ciepłym sezonie.

— Do driftu. Hulajnogi specjalnie zaprojektowane do jazdy z aktywnym wykorzystaniem driftów kontrolowanych. Zewnętrznie są nie tyle podobne do hulajnóg, co do trójkołowców z napędem elektrycznym, mają siedzenie i trzy koła - przednie (kierujące) i dwa tylne. Stopy kierowcy podczas jazdy są na podnóżkach i nie dotykają podłoża, przyczepność zapewnia silnik elektryczny na przednim kole, a tylne koła są zwykle obracane (jak w wózkach supermarketowych) i można je obracać w kierunku poślizgu. Taka konstrukcja pozwala na łatwe i bezpieczne wykonywanie trików przy użyciu driftu. Najbardziej cechy dodatkowe i prędkościowe modele, przeznaczone dla profesjonalistów, mają bardziej tradycyjne tylne koła, bez możliwości skręcania.

Maksymalna waga użytkownika, jaką konstrukcja hulajnogi może wytrzymać bez awarii i wypadków. Ten punkt jest częściowo określony przez grupę wiekową, ale głównie przez materiały użyte w ramie (patrz oba punkty poniżej). Należy pamiętać, że producenci mogą wskazywać maksymalne obciążenie dla idealnych warunków - gdy hulajnoga porusza się po idealnie płaskiej powierzchni lub ogólnie jest nieruchoma. Dlatego warto wybierać model według tego parametru z pewnym zapasem; jest to szczególnie ważne w przypadku odmian przeznaczonych do zwiększonych obciążeń, w szczególności hulajnóg typu rowerowego i modeli wyczynowych (patrz „Rodzaj”). Co więcej, nie należy przekraczać wagi wskazanej w charakterystyce – nawet jeśli hulajnoga nie zepsuje się od razu, może się to zdarzyć w dowolnym momencie, co obfituje w wypadki i skaleczenia.

Minimalny wiek, w którym dziecku można powierzyć hulajnogę. Zalecenia te są raczej przybliżone, ale zdecydowanie odradza się od nich odstępstwo: zbyt „dorosła” hulajnoga może okazać się niewygodna, a nawet niebezpieczna dla dziecka. W przypadku hulajnóg elektrycznych (patrz „Rodzaj”) warto wziąć pod uwagę, że w niektórych krajach do obsługi takich urządzeń wymagane są uprawnienia uzyskiwane od określonego wieku; więc kupując taki model, warto wyjaśnić wymagania przepisów ruchu drogowego.

Od grupy wiekowej zależy bezpośrednio dopuszczalne obciążenie; według tego kryterium współczesne hulajnogi można podzielić na dziecięce(dopuszczalne obciążenie do 50 kg), młodzieżowe (od 50 do 80 kg) i dorosłe (80 kg i więcej).

— 2-kołowa. Klasyczna konstrukcja z jednym kółkiem z przodu i jednym z tyłu. Znajduje się we wszystkich typach hulajnóg, z wyjątkiem kickboardów, modeli typu "fliker" i modeli do driftu (patrz „Rodzaj”). Hulajnogi dwukołowe nie mogą stać prosto bez dodatkowych urządzeń (patrz „Dodatkowo – Stopka”), a jazda na nich wymaga pewnych umiejętności, aby utrzymać równowagę, ale uważane są za najszybsze i zwinniejsze. Należy pamiętać, że hulajnogi typu rowerowego są wykonane tylko jako dwukołowe.

— 3-kołowa. Wszystkie hulajnogi typu "fliker" i większość kickboardów, a także modele do driftu (patrz „Rodzaj”), są z definicji trójkołowe. Jednak taką opcję można znaleźć również w klasycznych hulajnogach – w formacie „jedno kółko z przodu i dwa z tyłu”. W takim przypadku odległość między tylnymi kółkami może być różna. W niektórych modelach są szeroko rozstawione, dzięki czemu hulajnoga może stać stabilnie nawet w stanie postoju, ale jej zwrotność jest niewielka; natomiast wąski układ tylnych kółek zmniejsza stabilność, ale poprawia zwrotność.

— 4-kołowa. Konstrukcja przewiduje parę kółek z przodu i z tyłu. Można występować w klasycznych hulajnogach, a także w niektórych kickboardach i modelach typu "fliker". Cztery koła zapewniają maksymalną stabilność, ale zauważalnie zmniejszają zwrotność i słabo nadają się do dynamicznej jazdy z ostrymi zakrętami. Dlatego większoś...ć modeli czterokołowych przeznaczona jest dla najmłodszych dzieci, które dopiero uczą się balansować.

— Klasyczna (w kształcie litery T). Tradycyjna kierownica hulajnogi w postaci poziomej poprzeczki na pionowym drążku. Występuje w prawie wszystkich typach hulajnóg (patrz „Rodzaj”); zwróć uwagę, że w kickboardach taka kierownica zwykle wymaga nie skręcania, ale nachylenia.

— Wygięta (rowerowa). Kierownica o charakterystycznym, wygiętym kształcie, w którym uchwyty są zagięte do tyłu lub do góry względem środka. Uważana jest za wygodniejszą niż klasyczna, ale jest bardziej skomplikowana w konstrukcji i droższa, a różnica w wygodzie nie jest często zauważalna. Dlatego ten wariant jest znacznie mniej powszechny, występuje głównie w raczej zaawansowanych modelach — w szczególności właśnie w takie kierownice wyposażona jest większość hulajnóg.

— Okrągły uchwyt. Kierownica w formie pierścienia lub pary pierścieni (swoistych „uszu”) osadzona na pionowym drążku; są też opcje w ogóle bez górnego pierścienia, w których drążek kończy się okrągłą gałką. W każdym razie ta konstrukcja jest stosowana w modelach, w których kierownica się nie obraca, ale przechyla na boki - mogą to być zarówno kickboardy, jak i niektóre specjalistyczne modele typu „fliker” (patrz „Rodzaj”).

— W kształcie litery Y. Kierownica z wygięciem górnej rury w kształcie litery Y. Często w tego rodzaju kierownicach stosuje się blachy boczne wzmacniające konstrukcję, dzięki czemu kierowni...ca ta uważana jest za trwalszą w porównaniu z klasycznymi rozwiązaniami w kształcie litery T .

— Bat-Wing. Kształt Bat-Wing przypomina kierownice w kształcie litery Y, jednak w górnej części danego wariantu znajduje się specjalna poprzeczka wzmacniająca konstrukcję. Kierownice Bat-Wing wytrzymują duże obciążenia i są montowane głównie na hulajnogach wyczynowych.

Od materiału, z którego wykonana jest platforma, zależą waga hulajnogi, jej wytrzymałość i odporność na obciążenia. We współczesnych modelach mogą sie stosować następujące opcje:

— Tworzywo sztuczne. W hulajnogach ten materiał należy do poziomu podstawowego. Wytrzymałość tworzywa sztucznego nie jest wysoka, nie jest ono przeznaczone do dużych ciężarów i dużych obciążeń, dlatego można je znaleźć głównie w modelach dla młodszej grupy wiekowej i typu klasycznego (patrz wyżej). Z drugiej strony w tej kategorii tworzywo sztuczne prezentuje się najlepiej: może mieć prawie dowolny kolor i wzór, niedużo waży i jest niedrogie.

— Aluminium. Stopy na bazie aluminium łączą w sobie wytrzymałość, odporność na obciążenia i niewielką wagę, dzięki czemu są dość popularne jako materiał wśród wszystkich typów hulajnóg (patrz wyżej).

— Stal. Główną zaletą stali jest jej wysoka wytrzymałość, nawet przewyższająca właściwości aluminium, nie mówiąc już o tworzywie sztucznym. Natomiast materiał ten ma dużą wagę i dlatego jest używany rzadziej niż inne, głównie w hulajnogach typu rowerowego (patrz „Rodzaj”) dla starszej grupy wiekowej.

— Stop magnezu. Dość zaawansowany materiał, który łączy bardzo niską wagę z dużą wytrzymałością i sprężystością. Jednocześnie jego koszt jest również dość wysoki. Dlatego magnezowe ramy można...spotkać głównie w drogich modelach klasy premium.

— CFRP. Termin ten zazwyczaj oznacza kompozyt zbrojony włóknem węglowym i polimerową osłoną. Uważa się za materiał klasy premium: jego wytrzymałość jest porównywalna ze stalą, a jego waga jest znacznie mniejsza. Co prawda, taki materiał jest wrażliwy na uderzenia punktowe - mogą z nich powstawać pęknięcia; generalnie jednak taka „uciążliwość” wymaga raczej niefortunnych okoliczności. Ale jedną z jednoznacznych wad włókna węglowego można nazwać wysoki koszt. Ponadto zwracamy uwagę, że materiał ten jest używany głównie w hulajnogach elektrycznych (patrz „Rodzaj”) – w przypadku innych odmian z wielu powodów łatwiej jest używać tańszych materiałów, nawet jeśli chodzi o drogi i wysokiej jakości model.

Średnica przedniego kółka (kółek) hulajnogi.

Parametr ten dobiera producent w zależności od rodzaju, kategorii wiekowej i ogólnego przeznaczenia hulajnogi. Jeśli porównamy podobne modele o różnych średnicach kółek, to warto wziąć pod uwagę, że im większe kółka, tym lepiej radzą sobie z nierównościami jezdni, tym większa jest zdolność do jazdy w terenie. Małe kółka z kolei świetnie nadają się do równego asfaltu i dynamicznej jazdy, łatwo przyspieszają i pozwalają na wykonywanie ostrych zakrętów.

Średnica tylnego koła (kół) hulajnogi. Aby uzyskać więcej informacji na temat znaczenia tego parametru, patrz „Średnica przedniego koła”.

— Poliuretanowe. Koła z jednoczęściowymi oponami poliuretanowymi. Materiał ten zapewnia dobrą amortyzację wstrząsów, doskonałą przyczepność, a jednocześnie niezłą zdolność poruszania się siłą inercji; jest odporny na ekstremalne temperatury i uszkodzenia, trwały i niedrogi. Dzięki temu koła poliuretanowe cieszą się obecnie największą popularnością, można je montować nawet w dość zaawansowanych modelach hulajnóg - w szczególności wyczynowych (patrz „Rodzaj”).

— Gumowe. W tym przypadku chodzi o koła z jednoczęściową oponą gumową (pompowane koła są umieszczane w osobnym punkcie doboru). Pod względem swoich głównych cech guma jest podobna do opisanego powyżej poliuretanu, a w niektórych punktach nawet go przewyższa. Dzięki temu opony te nie hałasują, dobrze wygładzają nierówności asfaltu, mają doskonałą przyczepność i zapewniają wysoką skuteczność hamowania. Materiał ten jest jednak mniej wytrzymały i słabo toleruje ekstremalne temperatury, przez co jest używany znacznie rzadziej.

— Silikonowe Koła z jednoczęściową silikonową oponą. Te opony są dość miękkie; to, z jednej strony, pogarsza zdolność poruszania się siłą inercji w porównaniu z tym samym poliuretanem, z drugiej zaś zapewnia doskonałą amortyzację wstrząsów. Jednocześnie silikon jest krótkotrwały i szybko się zużywa, szczególnie przy dużych obciążeniach; dlatego koła wykonane z tego materiału są doś...ć rzadkie i uważane są za odpowiednie głównie do hulajnóg dziecięcych.

— Plastikowe. Tworzywo sztuczne wyróżnia się niskim kosztem, a ponadto można mu nadać prawie dowolny kolor. Z drugiej strony twarde koła plastikowe nie zapewniają amortyzacji, są bardzo głośne i w zasadzie nie nadają się do szybkiej jazdy. Dlatego ten materiał znajduje się wyłącznie w modelach dla najmłodszych; jednak ogólna jakość i niezawodność tworzywa sztucznego w dużym stopniu zależy od półki cenowej.

— Pompowane. Najbardziej zaawansowany typ kół, jaki można znaleźć we współczesnych hulajnogach. Koła tego typu posiadają pompowaną oponę (jak w rowerach), która zapewnia doskonałą amortyzację, dobrą przyczepność i dobre możliwości przejazdu. Wady pompowanych opon, oprócz ceny, obejmują wrażliwość na przebicia i zwiększoną trudność w konserwacji: należy monitorować ciśnienie i, jeśli to konieczne, pompować oponę.