Porównanie chust

- Nosidełko. Zgodnie z nazwą takie modele to plecaki przeznaczone do noszenia dzieci i posiadające odpowiedni wygląd. W nosidełku dziecko zazwyczaj ułożone jest pionowo, tak aby jego nóżki zwisały z plecaka, a rączki mogły się w miarę swobodnie poruszać. Inną kluczową różnicą w stosunku do zwykłych plecaków jest możliwość noszenia nosidełek nie tylko za plecami, ale także przed sobą – w zasadzie dla większości modeli taki układ jest generalnie jedyną opcją (od której pochodzi nazwa tego typu plecaków). Ponieważ dziecko w nosidełku ułożone jest pionowo, takie urządzenia najczęściej przeznaczone są dla starszych dzieci z dość mocnym kręgosłupem (choć zdarzają się wyjątki). Ogólnie rzecz biorąc, nosidełka nie są zalecane do długotrwałego noszenia, ponieważ uważa się, że kręgosłup i nogi dziecka mają w nich nadmierne obciążenie (szczególnie, gdy dziecko jest odwrócone tyłem do matki); chociaż na stosunkowo krótkie wycieczki są całkiem odpowiednie.

- Ergo plecak. Nosidełko dla małych dzieci. Urządzenie łączy w sobie zalety chusty i nosidełka. Ergo-plecak zapewnia dziecku anatomicznie poprawną pozycję - dziecko leży na piersi mamy twarzą do niej. Podobnie jak nosidełko zwykłe, plecak ergo posiada w swojej konstrukcji wszelkiego rodzaju paski, zworki i klamry, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo przenoszenia dziecka, a także zapewnia podparcie odcinka lędźwiowego, co zapewnia komfort rodzicowi przy noszen...iu dziecka.

- Chusta. W tym przypadku chodzi o klasyczną wersję chusty: długi (kilkumetrowy) kawałek wytrzymałej tkaniny, który przy odrobinie wprawy może pełnić różne „role”: kołyskę na piersi, plecak, torba itp. Chusta jest odpowiednia zarówno dla noworodków, jak i dorosłych dzieci, umożliwia przenoszenie maluszka zarówno w pozycji poziomej, jak i pionowej dzięki szerokiej gamie możliwości zapięcia; przy prawidłowej lokalizacji dziecka w takim urządzeniu, możesz nosić prawie zawsze bez negatywnych konsekwencji. Jednocześnie chusty są tak proste, jak to możliwe w urządzeniu oraz niedrogie. Ich główną wadą jest rzeczywista konieczność ręcznego wiązania - wymaga to pewnego treningu, aby rozwinąć umiejętności, a jeśli jest to niewygodne w noszeniu, zazwyczaj trzeba ponownie wiązać całą chustę.

— Chusta z pierścieniami. Rodzaj chusty (patrz wyżej), wyposażonej w zapięcie w postaci pary pierścionków, pomiędzy którymi zaciśnięty jest jeden z końców chusty. Główną zaletą tej konstrukcji jest wygoda regulacji: nie trzeba ręcznie wiązać chusty, aby zmienić pozycję dziecka czy samo zapinanie/luzowanie chusty, wszystkie regulacje wykonujemy w ciągu kilku sekund. Z drugiej strony modele z pierścieniami nie są tak uniwersalne jak chusty zwykłe. Dodatkowo przystosowane są do noszenia na jednym ramieniu i nierównomiernie rozkładają obciążenie kręgosłupa rodzica; gdy dziecko dorośnie, może to spowodować bardzo znaczną niedogodność. Dlatego takie chusty są uważane za urządzenia dla najmniejszych dzieci.

- Chusta ergonomiczna. Chusta ergonomiczna to skrzyżowanie nosidełka i chusty (patrz wyżej). Posiada paski przypominające plecak, co zapewnia łatwość regulacji i eliminuje konieczność ciągłego ponownego wiązania chusty; jednocześnie wiele modeli przewiduje noszenie zarówno w pozycji pionowej, jak i poziomej, a sama konstrukcja jest znacznie prostsza i lżejsza niż plecak. Dodatkowym atutem chust ergonomicznych jest otwartość: w ciepłe dni dziecku w takiej chuście nie będzie tak gorąco jak w chuście zwykłej. Jednocześnie chusty ergonomiczne są znacznie mniej uniwersalne w regulacji niż chusty zwykłe.

- Nosidełko turystyczne. Urządzenia z tej kategorii to tak naprawdę rodzaj zwykłego plecaka turystycznego, przystosowanego do noszenia dziecka. Niemowlę umieszcza się w nich zazwyczaj podobnie jak w nosidełku zwykłym (patrz wyżej), ale taki plecak noszony jest wyłącznie na plecach: ta pozycja jest optymalna do noszenia ciężkich ładunków przez długi czas i pozwala na noszenie dziecka przez długi czas - na przykład na pieszej wycieczce (stąd nazwa). Kolejną cechą nosidełek turystycznych jest sztywna składana rama (zwykle aluminiowa), która pozwala zamienić nosidełko w krzesełko do karmienia – np. podczas krótkiej przerwy, kiedy nie ma sensu wyjmować dziecka z nosidełka, lub jako zamiennik krzesełka w warunkach wycieczki na łonie natury. Warto również zauważyć, że przedział wiekowy do korzystania z modeli turystycznych jest znacznie szerszy niż w przypadku innych typów – wiele z nich pozwala na noszenie dzieci do 5 roku życia.

- Chusta-kieszeń. Zmodernizowana wersja chusty, zaprojektowana z myślą o wygodniejszym noszeniu dziecka w tradycyjnej pozycji: z przodu rodzica, brzuszkiem do brzuszka. Chusta-kieszeń to tak naprawdę specjalistyczny plecak do noszenia dziecka, noszony na jednym ramieniu lub z przodu klatki piersiowej. Wewnętrzna powierzchnia takiego plecaka ma kształt zaprojektowany z myślą o maksymalnym komforcie dziecka; dodatkowo konstrukcja większości z tych chust ułatwia owinięcie dziecka. Dzięki temu takie produkty są bardzo wygodne zarówno dla dzieci, jak i ich rodziców. Wadą tej opcji jest dość wysoki koszt i mniejsza uniwersalność niż w przypadku klasycznych chust.

- Hipseat. Urządzenie przeznaczone do noszenia dziecka na rękach, z oparciem na biodrze (stąd nazwa „hip seat” – dosłownie „siedzisko na biodrze”). Ta pozycja jest jedną z tradycyjnych opcji noszenia starszych dzieci, które potrafią już trzymać się w pozycji pionowej; w rzeczywistości hipseat można stosować od wieku, w którym dziecko zaczęło siadać. Hipseat ma wygląd szerokiego pasa z półką, na której siedzi dziecko; jego ideą polega na optymalnym rozłożeniu obciążenia na kręgosłup rodzica, zmniejszeniu zmęczenia i zapobieganiu bólom pleców. Wadą tej opcji (oprócz tego, że nie ma zastosowania dla najmniejszych dzieci) jest to, że w konstrukcji najczęściej brakuje pasków lub innych podobnych urządzeń, a dziecko musi być stale przytrzymywane ręką. Z drugiej strony są w tym pozytywne aspekty: po pierwsze, zapewniony jest stały bliski kontakt między rodzicem a dzieckiem; po drugie, dziecko można łatwo podnieść i odłożyć. Dostępne są również modele z paskami.

- Szelki do nauki chodzenia mocowane na klatce piersiowej. Szelki mocuje się za pomocą opaski na piersi lub pasa. W takim przypadku szelki nie będą uciskać dziecka w kroku, co zwiększa komfort użytkowania szelek bezpieczeństwa.

- Szelki do nauki chodzenia mocowane w kroku. W takim przypadku podtrzymywanie dziecka odbywa się od dołu. Główną zaletą tego typu podtrzymywania jest anatomicznie poprawne podparcie narządów wewnętrznych. Wadą jest tworzenie nacisku w okolicy pachwiny. Z tego powodu szelki mocowane w kroku nie są zalecane do długotrwałego użytkowania.

- Szelki na pasach. Szelki na pasach wyróżniają się możliwością regulacji wysokości i szerokości siedziska. Są to szelki uniwersalne, których rozmiar można dopasować do konkretnego dziecka. Produkty wyposażone są w paski z klamrą. Długość pasów można wydłużyć lub skrócić w zależności od dziecka. Konstrukcja może obejmować zarówno pas na kletkę piersiowej, jak i pas krokowy.

Grupa wagowa określa maksymalną wagę dziecka, jaką można nosić w nosidełku/chuście. Ta waga nie powinna być przekraczana: chociaż plecaki i chusty są zwykle wykonane z marginesem bezpieczeństwa, jednak żywotność jest znacznie skrócona po przekroczeniu wagi, innymi słowy, urządzenie może się zepsuć w dowolnym momencie. Dodatkowo maksymalna szacowana waga kojarzy się nie tylko z wytrzymałością, ale również z konstrukcją plecaka/chusty, a jej przekroczenie może powodować dyskomfort zarówno dla mamy, jak i dla ciężkiego (czyli dorosłego) dziecka .

Orientacyjny wiek dzieci, dla których przeznaczone jest nosidełko/chusta. W przeciwieństwie do grupy wagowej (patrz powyżej) wskaźnik ten jest raczej umowny, ponieważ u niemowląt w tym samym wieku wzrost i waga mogą się różnić w zależności od cech rozwojowych, stanu zdrowia i wielu innych czynników. Jednocześnie pozwala oszacować z pewnym stopniem dokładności, jak ten lub inny model będzie pasował do Twojego dziecka w pewnym okresie życia. Natomiast dolna granica grupy wiekowej jest raczej sztywna: jeśli na przykład charakterystyka plecaka wskazuje na „3-12 miesięcy”, nie należy go stosować u noworodków - konstrukcja po prostu nie jest zaprojektowana na to, co może zaszkodzić organizmowi dziecka.

Teraz na rynku dostępne są "kangaruszki" / chusty przeznaczone do tego wieku: od urodzenia, od 3 miesiąca, od 6 miesiąca.

Pozycja dziecka w stosunku do matki w standardowym zastosowaniu dla tego modelu nosidełka / chusty.

— Z tyłu. Umieszczenie dziecka w nosidełku / chuście za plecami mamy jest podobne do tego, jak nosi się zwykłe plecaki (np. turystyczne). Ta pozycja jest uważana za optymalną dla użytkownika z punktu widzenia ergonomii - w szczególności rozkładu obciążenia na kręgosłup i całe ciało. Jednocześnie przy ustawieniu od tyłu rodzic nie widzi dziecka, a dziecko widzi co najwyżej plecy i tył głowy rodzica. To bardzo utrudnia wzajemny kontakt, tak ważny dla małych dzieci. Dlatego sama lokalizacja z tyłu jest dość rzadka.

— Z przodu. Taki układ jest uważany za mniej wygodny dla rodzica niż tylny (patrz wyżej), ale ma jedną ważną zaletę: rodzic i dziecko mogą nie tylko się dotykać, ale także widzieć się nawzajem, nawet gdy dziecko siedzi tyłem do matki. Daje to dziecku maksymalne poczucie bliskości i odpowiednio spokój ducha, a rodzic stale widzi dziecko i może kontrolować jego stan. Dodatkowo umiejscowienie z przodu pozwala na bezproblemowe siedzisko (w transporcie, na ławce w parku itp.) bez zdejmowania nosidełka / chusty. Dlatego ten wariant znajduje się w większości nowoczesnych nosidełek i chust.

— Z przodu i z tyłu. Modele z tą funkcją pozwalają na umieszczenie dziecka zarówno z przodu jak i z tyłu, na życzenie rodzica. Na przykład, gdy rodzice spaceruj...ą lub podróżują razem, matka może położyć dziecko na plecach, zmniejszając obciążenie, a tata będzie pilnował dziecka i zabawiał go; a jeśli z dzieckiem jest jeden rodzic - nosidełko / chusta zakładane jest z przodu (więcej szczegółów w odpowiednich punktach powyżej).

Parametr ten określa, gdzie będzie skierowana buzia dziecka w standardowym ułożeniu nosidełka/chusty

— Twarzą do mamy. Położenie naprzeciw matki jest uważane za optymalne pod względem obciążenia kręgosłupa dziecka; dodatkowo zapewnia maksymalny stopień kontaktu dziecka z rodzicem. Z drugiej strony przy takim ułożeniu dziecko będzie widziało głównie klatkę piersiową lub plecy rodzica (patrz „Umiejscowienie dziecka”) – aby zobaczyć choć trochę otaczającego go świata, będzie musiało mocno odwrócić głowę.

— Twarzą od mamy. Pozycja twarzą od matki jest uważana za mniej ergonomiczną, ponieważ dodatkowo obciąża kręgosłup dziecka. Jednocześnie przy krótkotrwałym pobycie dziecka w nosidełku / chuście nie daje to żadnych znaczących konsekwencji, a ciekawskie dziecko może z łatwością badać otaczający go świat.

— Dwukierunkowy. Najbardziej wszechstronną opcją są nosidełka i chusty, które pozwalają dowolnie umieszczać dziecko zarówno twarzą do matki, jak i odwrotnie.

Podparcie lędźwiowe ma przede wszystkim zapewnić matce komfort podczas noszenia dziecka. Dzięki pasowi, który zaciska się w dolnej części pleców, noszenie dziecka przez dłuższy czas nie będzie uciążliwe. A wszystko dzięki lepszemu rozłożeniu obciążenia na plecach.

Możliwość regulacji wysokości umieszczenia dziecka w chuście/nosidełku. Funkcja ta pozwala dostosować wysokość, aby zapewnić maksymalny komfort zarówno dla dziecka, jak i mamy. A w niektórych modelach, dzięki regulacji, można również zmienić objętość wewnętrzną, co może się przydać wraz z dorastaniem dziecka.

Konstrukcja przewiduje możliwość karmienia piersią. Przy takim karmieniu dziecko znajduje się w pozycji pochylonej, opierając się na udzie matki, tak aby jego głowa znajdowała się na wysokości piersi. Karmienie dziecka w nosidełku/chuście jest łatwiejsze dzięki wygodniejszemu rozłożeniu ciężaru; dodatkowo urządzenie jednocześnie zasłania piersi matki przed spojrzeniem innych osób.

Obecność specjalnego zagłówka w konstrukcji nosidełka / chusty. Zagłówek ten zapewnia optymalne ułożenie główki dziecka i chroni ją przed silnymi przemieszczeniami, które mogłyby uszkodzić kręgosłup. A niektóre opcje przykrywają głowę nie tylko od tyłu, ale także z boków, zapewniając dodatkową ochronę zarówno przed przypadkowym kontaktem z otaczającymi przedmiotami, jak i przed złą pogodą.