Porównanie Philips TAR-3205 vs Philips TAR-3505

— FM. Najpopularniejszy obecnie zakres nadawania wśród słuchaczy radia — przede wszystkim ze względu na to, że nadaje w nim zdecydowana większość stacji muzycznych. Wynika to z jego cech: FM wykorzystuje modulację częstotliwości, dzięki czemu możliwe jest nadawanie dźwięku o dość wysokiej jakości, a nawet w formacie stereo. W paśmie częstotliwości termin „FM” zwykle odnosi się do części pasma VHF od 87,5 MHz do 108 MHz, chociaż zasięg poszczególnych odbiorników może się różnić. Wadą FM jest ograniczony zasięg – w zasięgu wzroku, bez przeszkód (do kilkudziesięciu kilometrów), wobec czego stacje FM zdobyły reputację „miejskich”.

— AM. Formalnie określenie to nie jest oznaczeniem zakresu, lecz rodzaju modulacji: „amplitude modulation” – modulacja amplitudy. W radioodbiornikach segmentu konsumenckiego AM oznacza najczęściej zakres fal średnich rzędu 520–1610 kHz. Takie fale mają zasięg wynoszący setki kilometrów, jednak jakość dźwięku w tym przypadku jest nieco gorsza niż w przypadku FM, dlatego z zakresu AM korzystają głównie stacje radiowe z gatunku „konwersacyjnego” (na przykład wiadomości lub dziennikarstwa).

— SW. Nadawanie na falach krótkich (short wave) w ogólnym zakresie od 2,5 MHz do 26,1 MHz, z podziałem na kilka odrębnych podzakresów. Jakość dźwięku jest średnia. Fale krótkie są w stanie dotrzeć na przeciwną stronę Ziemi, jednak tuż poza zasięgiem wzroku nadajnika powstaje „martwa strefa” o szerokości kilkudziesię...ciu kilometrów. W konsekwencji SW powszechnie używano w transmisjach zagranicznych.

— DAB. Skrót od Digital Audio Broadcasting, tj. „nadawanie cyfrowe”. Termin ten opisuje kluczową różnicę między tym zakresem a tymi opisanymi powyżej: nadawanie w nim odbywa się nie w formacie analogowym, lecz w formacie cyfrowym, do transmisji wykorzystywany jest kodek MP2. Daje to szereg przewag nad tradycyjnymi nadajnikami — w szczególności większy zasięg przy mniejszej mocy i wysokiej jakości nadawanego dźwięku. Ponadto dźwięk ten prawie nie podlega zniekształceniom: słabe zakłócenia nie wpływają na jego jakość, a gdy moc nadajnika jest krytycznie zmniejszona, sygnał nie jest zniekształcony, jednak całkowicie zanika. To ostatnie można oczywiście uważać za wadę; jednak naprawdę istotną wadą tej opcji jest raczej jej niska (jak dotąd) powszechność w krajach WNP. Technicznie takie nadawanie może być realizowane w dowolnym zakresie powyżej 30 MHz, jednak w praktyce stosuje się kilka opcji (w zależności od kraju) związanych z zakresem VHF.

— DAB+. Zaktualizowana i ulepszona wersja standardu DAB opisanego powyżej. Posiada wszystkie cechy charakterystyczne dla nadawania cyfrowego, a różni się od poprzednika wyższą jakością dźwięku przy tych samych przepływnościach – zarówno dzięki zastosowaniu innego kodeka (HE-AAC v2), jak i zastosowaniu bardziej zaawansowanych algorytmów redukcji szumów. Audycji DAB+ nie można odbierać na odbiornikach DAB: w najlepszym przypadku będzie to wymagać aktualizacji oprogramowania, a w najgorszym — konieczna będzie zmiana samego odbiornika.

Liczba stacji, tj. pewnych stałych częstotliwości, które można zapisać w pamięci odbiornika. To znacznie ułatwia dostrajanie: po jednokrotnym dostrojeniu częstotliwości można później włączyć żądaną stację, po prostu wybierając ją z listy (a w niektórych modelach wystarczy raz nacisnąć osobny przycisk). Pamięć zwykle posiadają odbiorniki z tunerem cyfrowym (patrz „Typ radia”).

Maksymalna moc wyjściowa głośnika (głośników) odbiornika podczas normalnej pracy, bez przeciążenia. Im wyższa moc znamionowa, tym wyższa głośność dźwięku, jednak głośniejsze urządzenia wymagają więcej energii.

Maksymalna moc wyjściowa głośnika (głośników) odbiornika podczas normalnej pracy, bez przeciążenia. Im wyższa moc znamionowa, tym wyższa głośność dźwięku, jednak głośniejsze urządzenia wymagają więcej energii.

Format, w jakim godzina jest wyświetlana na tarczy zegara.

— 12-godzinny. Format, który zakłada numerację poszczególnych godzin (przedziałów czasowych) od 1 do 12. Ponieważ doba ma 24 godziny, ta numeracja obejmuje tylko połowę doby. Opcja ta jest tradycyjna dla tarcz analogowych (patrz „Rodzaj tarczy”) – historycznie tak się ułożyło, że pełne koło wskazówki godzinowej odpowiada dokładnie godzinie 12, i właśnie tą zasadą kierują się zarówno zegarmistrzowie, jak i użytkownicy zegarków na całym świecie do dzisiaj. Można ją jednak znaleźć również w innych rodzajach tarcz. Teoretycznie ta opcja może wymagać doprecyzowania – z grubsza mówiąc „godzina 7 – rano czy wieczorem?” – jednak w zdecydowanej większości przypadków odpowiedź na takie pytanie jest jasna od razu, z kontekstu sytuacji. Natomiast korzystając z budzika (patrz „Funkcje i możliwości”) w takim zegarze, musisz być szczególnie ostrożny: jeśli na przykład o 18:00 ustawisz godzinę alarmu na 8 rano, budzik włączy się o 8 wieczorem, ponieważ sam zegar „nie rozróżnia” rana i wieczoru.

— 24-godzinny. Pełnowartościowy format 24-godzinny zapewnia numerację godzin od 1 do 24 (dokładniej od 0 do 23, ponieważ dokładnie godzina 24 jest uważana za zero następnego dnia). Tak więc patrząc na zegar w zasadzie nie ma wątpliwości, czy chodzi o godzinę „rano” czy „wieczorem”: np. godzina 7.00 jednoznacznie będzie odpowiadać porankowi, a „7 wieczorem” będzie określana jako 19.00. Jednocześnie zauważamy, że takie do...precyzowanie można zapewnić na inne sposoby — mianowicie przez 12-godzinną skalę z dodatkowymi wskaźnikami AM (ante meridiem, „przed południem”) i PM (post meridiem, „po południu”). Dlatego modele z tak zmodyfikowaną skalą 12-godzinną są również klasyfikowane w naszym katalogu jako 24-godzinne. Ten format jest używany we wszystkich rodzajach tarcz, z wyjątkiem tarcz wskazówkowych.

— 12/24-godzinny. Ta kategoria obejmuje zegary, które można przełączać między pełnym formatem 24-godzinnym a skalą 12-godzinną z oznaczeniami „AM/PM”. Formalnie oba te rodzaje skal odnoszą się do 24-godzinnych (i zostały szczegółowo opisane w odpowiednim punkcie powyżej); to samo oznaczenie jest używane w celu podkreślenia możliwości przełączania formatów.

Kolor symboli wyświetlanych na ekranie tarczy cyfrowej (patrz „Rodzaj tarczy”). Klasyczne wyświetlacze LCD, najczęściej używane jako takie tarcze, mają czarne symbole — opcja znana prawie każdemu, kto miał do czynienia z zegarami elektronicznymi. Jednak nowoczesne zegary stołowe mogą oferować inne opcje kolorystyczne — biały, czerwony, niebieski, zielony, pomarańczowy (żółty) itp.; te kolory są zwykle oznaką, że tarcza używa stale świecących wskaźników i można ją zobaczyć w ciemności bez dodatkowego oświetlenia.

Niektóre modele zegarów „kolorowych” produkowane są w kilku modyfikacjach, różniących się kolorem symboli. Ale funkcji zmiany koloru z reguły nie ma — zapewnienie takiego ustawienia w ekranach LCD, które pełnią rolę tarcz, jest raczej trudne i kosztowne.

Najpopularniejszym obecnie materiałem na obudowy jest tworzywo sztuczne. Przy niewielkim koszcie jest dość mocne i niezawodne, może mieć dowolny kolor i bardzo złożony kształt, co pozwala tworzyć urządzenia o różnorodnych wzorach. Dlatego ten materiał jest używany we wszystkich przedziałach cenowych zegarów stołowych.

Ponadto istnieją inne warianty; z reguły świadczą o tym, że zegarek powstał z naciskiem nie tylko na funkcjonalność, ale także na atrakcyjny wygląd. Na przykład w modelach z wyższej półki z tarczą wskazówkową często stosuje się drewno, aby podkreślić tradycyjny design. Metal (głównie stal) można znaleźć zarówno w klasycznym, jak i oryginalnym wzornictwie (zegar w szkle). W najdroższych, „wizerunkowych” urządzeniach, których główną wartością jest właśnie wygląd, używa się również brązu, mosiądzu, złocenia, marmuru i innych podobnych materiałów klasy premium.