Porównanie FiiO X3-III vs FiiO X1

Maksymalna ilość karty pamięci, której można użyć w odtwarzaczu. Parametr ten jest bezpośrednio związany z typem karty (patrz wyżej): każdy typ ma swoje własne ograniczenia dotyczące wolumenu. Jednocześnie możliwości pracy z pojemnymi nośnikami są ograniczone nie tylko rodzajem karty, ale także sprzętem odtwarzacza. Dlatego wiele modeli ma niższy limit pojemności niż wynika to z karty pamięci – na przykład 128 GB w modelu z obsługą SDXC (teoretyczne maksimum to 2 TB).

Zwróć uwagę, że występuje również sytuacja odwrotna – np. gdy urządzenie o maksymalnej pojemności 16 GB deklaruje obsługę tylko kart microSD (teoretycznie maksimum to 4 GB). Oznacza to zazwyczaj, że odtwarzacz może pracować z nowszymi formatami (w naszym przykładzie przynajmniej microSDHC), ale z jakiegoś powodu ten punkt nie jest wymieniony w oficjalnej specyfikacji (np. producent mógł pomylić się w dokumentacji).

Model konwertera cyfrowo-analogowego zainstalowanego w urządzeniu.

DAC jest jednym z kluczowych elementów każdego odtwarzacza: przetwarza dane cyfrowe zapisane w pliku dźwiękowym na analogowy sygnał audio, który jest podawany przez wzmacniacz do słuchawek. Jakość przetwornika DAC zależy bezpośrednio od tego, jak dokładnie dźwięk na wyjściu będzie odpowiadał oryginalnemu sygnałowi, a także od tego, czy odtwarzacz może pracować z zaawansowanymi cyfrowymi formatami sygnału: wiele z nich wymaga dużej mocy obliczeniowej, która nie jest dostępna w każdym DAC.

Zwróć uwagę, że model DAC jest wskazany tylko wtedy, gdy jest to wysokiej klasy konwerter o ponadprzeciętnej jakości dźwięku. Na współczesnym rynku istnieją w szczególności przetworniki cyfrowo-analogowe takich producentów: AKM, Cirrus Logic, ESS Sabre, Texas Instruments, Wolfson. A odtwarzacze z takim sprzętem są zwykle określane jako urządzenia Hi-Fi(patrz „Typ”).

Warto też wspomnieć, że liczba DAC-ów może być różna. Najprostszą opcją jest jeden moduł dla obu kanałów dźwiękowych, jednak są odtwarzacze wyposażone jednocześnie w dwa konwertery – po jednym na kanał. Ten „podział pracy” wpływa na koszty, ale zmniejsza obciążenie każdego przetwornika DAC z osobna, co ma pozyt...ywny wpływ na jakość i niezawodność dźwięku.

Stosunek poziomu sygnału użytecznego (czysty dźwięk) do obcego szumu wytwarzanego przez odtwarzacz na wyjściu. Parametr ten bezpośrednio charakteryzuje jakość wbudowanego wzmacniacza: uwzględnia głównie szum wewnętrzny obwodów elektronicznych, a im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym mniej szumu i tym wyraźniejszy dźwięk.

Zauważ, że w przypadku odtwarzaczy ta cecha często nie jest szczególnie krytyczna: szum wzmacniacza może być gubiony na tle dźwięków otoczenia, szczególnie w środowisku miejskim, a do takich sytuacji wystarczą nawet najskromniejsze wskaźniki, co poziom 70 - 80 dB. Jednocześnie w przypadku modeli Hi-Fi (patrz „Typ”) ten punkt jest jednym z najważniejszych; w najbardziej zaawansowanych urządzeniach stosunek sygnału do szumu może przekroczyć 120 dB.

Impedancja nominalna (impedancja) słuchawek, z którymi odtwarzacz może normalnie pracować.

Większość słuchawek klasy konsumenckiej ma impedancję 16 lub 32 omów i jest obsługiwana przez prawie wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Dlatego na parametr ten należy zwracać uwagę tylko wtedy, gdy planujesz używać urządzenia z wysokiej jakości „uszami” studyjnymi lub audiofilskimi. Cechą charakterystyczną takich słuchawek jest wysoka impedancja, liczona już w setkach omów i nie każdy odtwarzacz się do nich nadaje.

Nie zaszkodzi również wyjaśnienie dopuszczalnej impedancji słuchawek, jeśli kupisz urządzenie klasy Hi-Fi (patrz „Typ”). Niektóre z tych modeli mają dość wysoką minimalną impedancję i nie są kompatybilne ze standardowymi 16-omowymi (a czasami 32-omowymi) „uszami”.

Zniekształcenia harmoniczne odtwarzacza.

Parametr ten bezpośrednio charakteryzuje ilość zniekształceń wprowadzanych przez urządzenie do oryginalnego dźwięku: im niższy współczynnik, tym czystszy dźwięk, tym mniej takich zniekształceń. Nie da się ich całkowicie wyeliminować, ale można je zredukować do poziomu praktycznie niezauważalnego przez człowieka. Uważa się więc, że zniekształcenia na poziomie 0,5% są już niewidoczne nawet dla doświadczonego słuchacza. Jednocześnie w nowoczesnym sprzęcie audio występują też znacznie niższe wartości – nawet do dziesięciu tysięcznych procenta. W przypadku odtwarzaczy takie wskaźniki pełnią głównie rolę reklamową – są oznaką wysokiego poziomu urządzenia.

Zwróć uwagę, że zniekształcenia harmoniczne są wskazywane głównie dla odtwarzaczy Hi-Fi (patrz „Typ”), dla których maksymalna czystość dźwięku ma kluczowe znaczenie; w modelach konwencjonalnych ma to znaczenie drugorzędne.

Formaty plików dźwiękowych, z którymi odtwarzacz może współpracować.

- MP3. Najsłynniejszy z dzisiejszych cyfrowych formatów audio; jest obsługiwany przez prawie wszystkie odtwarzacze kompaktowe, nazwa MP3 stała się nawet dla nich nazwą domową. Zapewnia tzw. kompresja stratna, gdy niektóre częstotliwości dźwięku są tracone. Jednak po skompresowaniu dźwięk jest przetwarzany w taki sposób, że większość częstotliwości „zanika”, których utrata jest niezauważalna dla ludzkiego ucha. W rezultacie jakość dźwięku może być dość wysoka i możliwe jest jednoznaczne odróżnienie wysokiej jakości MP3 od formatu bezstratnego tylko na sprzęcie Hi-Fi.

-WAV. Kolejny popularny standard audio pierwotnie opracowany do przechowywania dźwięku na komputerze PC. Z technicznego punktu widzenia może być używany do przechowywania dźwięku w różnych formatach, ale najczęściej jest używany do nieskompresowanego dźwięku. Z tego powodu jakość dźwięku może być dość wysoka, a do jego przetworzenia nie jest wymagana żadna specjalna moc obliczeniowa. Minusem tego jest duża ilość plików audio - wielokrotnie więcej niż MP3.

- WMA. Format audio, kiedyś stworzony specjalnie dla systemu operacyjnego Windows. Domyślnie używa kompresji stratnej (chociaż istnieje bezstratna wersja kodeka WMA). Format WMA jest szczególnie przydatny do pracy przy niskich przepływnościach, w tych warunkach zapewnia lepszą jakość niż MP3 i zajmuje mniej miejs...ca. Z drugiej strony format ten jest znacznie mniej popularny w cyfrowym dźwięku wysokiej jakości.

- AAC. Format zaprojektowany jako potencjalny następca MP3. Zapewnia również kompresję stratną (patrz wyżej), ale zapewnia lepszą jakość przy tym samym rozmiarze pliku; ta różnica jest szczególnie widoczna przy niskich przepływnościach. Aktywnie promowany przez Apple w iPodach; niemniej jednak jest zauważalnie gorszy od MP3 pod względem rozpowszechnienia, chociaż jest obsługiwany przez znaczną liczbę odtwarzaczy.

- OGG. Stratny cyfrowy format audio jest jedną z potencjalnych alternatyw dla MP3. Jedną z kluczowych cech OGG jest to, że podczas kodowania dźwięku szybkość transmisji stale się zmienia; jednocześnie na fragmentach, w których nie ma dźwięku, bitrate spada prawie do zera (w przeciwieństwie do MP3, gdzie strumień danych płynie stale, również w obszarach całkowitej ciszy). Pozwala to na osiągnięcie niewielkich rozmiarów plików przy zachowaniu jakości dźwięku. Należy również pamiętać, że format OGG jest oprogramowaniem typu open source i nie jest ograniczony patentami.

- FLAC. Jeden z formatów wykorzystujących bezstratną kompresję dźwięku (bezstratną). Dzięki tej kompresji zachowane są wszystkie szczegóły oryginalnego dźwięku, dlatego lossless formaty są szczególnie cenione przez wyrafinowanych melomanów i audiofilów. Minusem tej jakości są duże rozmiary plików. W szczególności FLAC jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych nowoczesnych formatów bezstratnych. Wynika to w dużej mierze z tego, że standard ten nie jest szczególnie wymagający pod względem mocy obliczeniowej odtwarzacza. Dzięki temu jego obsługę można zaimplementować nawet w stosunkowo prostych i niedrogich odtwarzaczach (w przeciwieństwie do innego popularnego formatu - APE, patrz niżej). Z drugiej strony pliki FLAC są bardziej obszerne niż pliki APE.

- aPE. Jeden z popularnych formatów bezstratnej kompresji dźwięku. W porównaniu z innym powszechnym standardem - FLAC (patrz wyżej) - APE pozwala uzyskać mniejsze rozmiary plików przy tej samej jakości. Z drugiej strony do odtwarzania takich plików potrzebna jest elektronika o dość dużej mocy obliczeniowej, dlatego kompatybilność z APE jest stosunkowo rzadka w odtwarzaczach kompaktowych.

- DSD. Specyficzny cyfrowy format audio wykorzystujący tzw. Modulacja sigma-delta (w przeciwieństwie do modulacji impulsowej stosowanej w większości innych formatów). Ta modulacja zapewnia bardzo wysoką częstotliwość próbkowania 2822,4 kHz; jednak nie można go porównać ze zwykłą częstotliwością próbkowania (patrz wyżej): w tym przypadku jest to specyficzny format sygnału. Jego właściwości są takie, że obsługa DSD może być zapewniona, nawet jeśli DAC odtwarzacza formalnie ma znacznie niższą częstotliwość próbkowania. Ogólnie ten format jest uważany za profesjonalny, jego obsługa znajduje się głównie w modelach Hi-Fi (patrz „Rodzaj”).

- DXD. Profesjonalny format audio pierwotnie stworzony do edycji plików DSD (patrz wyżej) – ze względów technicznych oryginalny DSD słabo nadaje się do edycji. DXD wykorzystuje 24-bitową (8-bitową wyższą niż Audio CD) i 352,8 kHz częstotliwość próbkowania (8-krotnie wyższą niż Audio CD). Podobnie jak oryginalny DSD, można go znaleźć głównie w odtwarzaczach Hi-Fi.

- AIFF. Format audio opracowany przez Apple dla komputerów Mac i laptopów Macbook; rodzaj „jabłkowego” analogu opisanego powyżej WAV, również w większości przypadków używanego do nieskompresowanego dźwięku.

- słyszalny. Zastrzeżony format pliku używany przez tytułowy internetowy sklep z książkami audio. Jedną z funkcji tego formatu jest to, że odtwarzanie plików jest dostępne tylko po wprowadzeniu loginu i hasła do sklepu internetowego Audible; dlatego obsługa tego standardu zwykle oznacza posiadanie programu klienckiego umożliwiającego dostęp do sklepu.

Ta lista nie jest wyczerpująca, we współczesnych odtwarzaczach (zwłaszcza w najwyższej kategorii) mogą być obsługiwane inne typy plików audio.

- Wsparcie UEK. Zdolność odtwarzacza do rozpoznawania i używania plików .cue. Początkowo takie pliki były używane jako listy utworów na płytach Audio CD, rejestrowały kolejność utworów, czas ich trwania i nazwę; plikowi .cue w dzisiejszych czasach często towarzyszą albumy i kompilacje nagrane na zasadzie „wszystkich utworów z rzędu w jednym pliku audio”. Jeśli odtwarzacz obsługuje CUE, to taki plik audio na nim można odsłuchać jako zestaw osobnych utworów, przełączając się między nimi według własnego uznania - odtwarzacz pobierze dane z pliku .cue o punkcie początkowym każdego utworu i automatycznie pominie odtwarzanie nagranego dźwięku. Innymi słowy, format odsłuchu będzie taki sam, jak podczas odtwarzania muzyki w formacie „jeden plik na ścieżkę”.

- Formaty lossless. Odtwarzacz obsługuje formaty audio wykorzystujące kompresję bezstratną. W przeciwieństwie do kompresji stratnej (w tym samym MP3) ta kompresja nie obcina dźwięku, wszystkie jego szczegóły są zachowane w jak największym stopniu. Obecnie istnieje kilka formatów bezstratnych, najbardziej popularne to FLAC i APE (patrz „Obsługa formatów audio”); konkretny zestaw standardów, z którymi odtwarzacz jest zgodny, powinien zostać wyjaśniony osobno. Jednak w każdym przypadku funkcja ta przyda się tym, którzy cenią sobie najpełniejszy i najbardziej niezawodny dźwięk. W takim przypadku warto rozważyć dwa...niuanse. Po pierwsze, pliki lossless są dość duże – jeden album może zająć kilkaset megabajtów. Po drugie, aby w pełni docenić taki dźwięk, potrzebujesz wysokiej jakości słuchawek, a najlepiej odtwarzacza Hi-Fi (patrz Rodzaj).

- Formaty bez kompresji (nieskompresowane). Odtwarzacz obsługuje nieskompresowane formaty audio. Większość z tych standardów jest profesjonalna, zapewniają bardzo wysoką jakość i wierność dźwięku, ale zajmują dużo miejsca. Przykładami nieskompresowanych formatów są DSD i DXD (patrz Obsługa dźwięku).

- Praca w trybie DAC. Możliwość obsługi odtwarzacza w trybie przetwornika cyfrowo-analogowego (DAC) - gdy urządzenie odbiera cyfrowy sygnał audio z zewnętrznego źródła (najczęściej portu USB komputera) i wyprowadza analogowy dźwięk na wyjście. Funkcja ta jest dostępna głównie w modelach Hi-Fi (patrz „Rodzaj”). Przyda się przede wszystkim przy wyprowadzaniu dźwięku z pecetów, laptopów czy przenośnych gadżetów: ich własne karty dźwiękowe w takich modelach są często dość „słabe”, a korzystając z zewnętrznego DAC-a można uzyskać znacznie lepszą jakość dźwięku.

- Equalizer Funkcja ta umożliwia regulację głośności dźwięku poszczególnych pasm częstotliwości, zmieniając w ten sposób ogólną barwę dźwięku. Korektory we współczesnych odtwarzaczach mogą mieć różną liczbę pasm - od 2 (niskich i wysokich częstotliwości) w najprostszych modelach do 8-10 w zaawansowanych. W każdym razie takie ustawienie może się przydać zarówno do dostosowania dźwięku do własnych preferencji, jak i do zrekompensowania niedociągnięć podłączonych słuchawek lub głośników – jeśli „zawiodą” określone pasma częstotliwości. Ponadto wielu odtwarzaczy ma zestaw ustawień korektora (presetów), zwykle zaprojektowanych dla różnych stylów muzycznych - „Classic”, „Rock”, „Pop” itp.

- Odbiornik FM. Wbudowany tuner FM. Z tego zakresu korzysta zdecydowana większość nowoczesnych muzycznych stacji radiowych, ponieważ pozwala na nadawanie dźwięku w stereo. Jednak niektóre modele odtwarzaczy obsługują również inne standardy - na przykład AM, w którym szeroko reprezentowane są stacje z gatunku „talk”. Do słuchania radia zwykle trzeba podłączyć słuchawki – ich przewód pełni funkcję anteny.

- Nagrywanie z odbiornika FM. Możliwość nagrywania programów radiowych odbieranych przez własny tuner odtwarzacza (patrz wyżej). Funkcja ta jest przydatna, jeśli chcesz „zapisać do historii” jakieś wydarzenie z audycji - ciekawy talk show, występ na żywo ulubionego zespołu w studiu radiowym, rozmowę na żywo itp.

- Dyktafon. Możliwość obsługi odtwarzacza w trybie dyktafonu - do nagrywania dźwięku. Zazwyczaj używany jest wbudowany mikrofon. Ogólna funkcjonalność takiego nagrania jest znacznie skromniejsza niż w specjalistycznych dyktafonach, ale może się przydać do prostych zadań.

- Wbudowany głośnik. Własny wbudowany głośnik umożliwia słuchanie muzyki bez podłączania słuchawek czy głośników. W niektórych sytuacjach – na przykład podczas udostępniania filmu z ekranu odtwarzacza – funkcja ta może być bardzo przydatna. Należy jednak pamiętać, że możliwości wbudowanego głośnika są zazwyczaj dość skromne, w efekcie głośność i jakość dźwięku są niskie.

- Aparat cyfrowy. Własny aparat cyfrowy umożliwiający wykorzystanie odtwarzacza do robienia zdjęć i filmów. Jakość filmowania w większości przypadków nie jest wysoka, są jednak wyjątki – niektóre modele odtwarzaczy nie ustępują pod tym wskaźnikiem smartfonom ze średniej półki. Ponadto aparaty w tym przypadku są przeznaczone nie tyle do wysoce artystycznego filmowania, co do „uchwycenia chwili”. Warto również zauważyć, że lokalizacja kamery może być inna. Najczęściej montowany jest z tyłu, ale zdarzają się też odtwarzacze z kamerami skierowanymi do przodu, które pozwalają na robienie selfie i prowadzenie wideorozmów. A najbardziej zaawansowani odtwarzacze (zwykle modele z systemem operacyjnym, patrz wyżej) mogą mieć parę kamer - główną i przednią.

Odtwarzacz obsługuje technologię Bluetooth.

Technologia ta przeznaczona jest do bezpośredniej komunikacji bezprzewodowej pomiędzy różnymi urządzeniami. Istnieją różne sposoby wdrożenia tego u graczy. Najpopularniejszą opcją jest przesyłanie dźwięku do słuchawek bezprzewodowych, sprzętu akustycznego lub innego podobnego sprzętu (aptX jest wysoce pożądany, patrz „Funkcje/możliwości”). Można przewidzieć także inne sposoby zastosowania - w szczególności wymianę plików z innymi urządzeniami i zdalne sterowanie (odtwarzacz lub z odtwarzacza). Konkretny zestaw dodatkowych funkcji należy wyjaśnić osobno.

Protokoły bezprzewodowe Bluetooth z czwartej wersji i nowsze są dziś aktualne:

• Bluetooth w wersji 4.0. W wersji 4.0 wprowadzono tryb połączenia Bluetooth Low Energy (BLE) charakteryzujący się niskim zużyciem energii. Ten standard komunikacji przeznaczony jest głównie do przesyłania niewielkich ilości informacji – w szczególności pakietów danych usługowych w celu utrzymania połączenia. Jednocześnie twórcom udało się połączyć ekonomiczne zużycie energii i duży zasięg komunikacji – sięga on 100 m, co pozytywnie wpływa na stabilność połączenia.
• Bluetooth v4.1. Rozwój i udoskonalanie Bluetooth 4.0. Z punktu widzenia graczy kluczową innowacją w tej wersji była poprawiona odporność na zakłócenia podczas pracy w pobliżu urządzeń komunikacji mobilnej 4G (LTE) (we wcześniejszych standardach sygnały Bluetooth i LTE mogły się na...siebie nakładać, co prowadziło do awarii).
• Bluetooth v4.2. Następnie, po wersji 4.1, rozwinął się standard Bluetooth, który przede wszystkim przedstawił szereg ogólnych ulepszeń w zakresie niezawodności i odporności połączenia na zakłócenia.
• Bluetooth v5.0. Główna aktualizacja Bluetooth wydana w 2016 roku. Jedną z najbardziej zauważalnych innowacji było wprowadzenie dwóch dodatkowych trybów pracy Bluetooth LE: trybu zwiększonej prędkości (poprzez zmniejszenie zasięgu) oraz trybu zwiększonego zasięgu (poprzez zmniejszenie prędkości). Kluczową korzyścią tych innowacji jest poprawa ogólnej niezawodności komunikacji, zwiększenie ich zasięgu i zmniejszenie liczby przerw.
• Bluetooth v5.1. Aktualizacja do wersji v 5.0, w której oprócz ogólnej poprawy jakości i niezawodności komunikacji, stało się możliwe określenie kierunku, z którego dochodzi sygnał Bluetooth. Dzięki temu lokalizacja podłączonych urządzeń określana jest z centymetrową dokładnością, co pozytywnie wpływa na jakość połączenia bezprzewodowego.
• Bluetooth v5.2. Następną aktualizacją, po wersji 5.1, jest Bluetooth 5. generacji. Głównymi innowacjami w tej wersji jest szereg ulepszeń bezpieczeństwa, dodatkowa optymalizacja zużycia energii w trybie LE oraz nowy format sygnału audio umożliwiający synchronizację odtwarzania równoległego na wielu urządzeniach.
• Bluetooth v 5.3 wszedł do użytku na początku 2022 roku. Wśród zawartych w nim innowacji przyspieszono proces negocjowania kanału komunikacyjnego pomiędzy sterownikiem a urządzeniem, zaimplementowano funkcję szybkiego przełączania pomiędzy stanem pracy w niskim cyklu pracy a trybem dużej prędkości oraz poprawiono przepustowość i stabilność połączenia poprzez zmniejszenie podatności na zakłócenia. W przypadku wystąpienia nieoczekiwanych zakłóceń w trybie Low Energy, procedura wyboru kanału komunikacyjnego do przełączenia została od tej chwili przyspieszona.
• Bluetooth v 5.4 został wprowadzony na początku 2023 roku. W tej edycji zwiększono zasięg i szybkość wymiany danych. Również w wersji Bluetooth v 5.4 poprawiono energooszczędny tryb BLE. Ta wersja protokołu wykorzystuje nowe funkcje bezpieczeństwa w celu ochrony danych przed nieuprawnionym dostępem, zwiększyła niezawodność połączenia poprzez wybór najlepszego kanału komunikacji oraz zapobiega utracie połączenia na skutek zakłóceń.

- micro-jack (2,5 mm). Micro-jack należy do kategorii połączeń TRS (końcówka, pierścień, tuleja). Średnica wtyczki wynosi 2,5 mm - jest to najmniejsza średnica wtyczki TRS. Złącze micro-Jack (2,5 mm) jest typowe dla urządzeń mobilnych i kompaktowych przenośnych urządzeń audio. Złącze jest wstecznie kompatybilne z minijack (3,5 mm) i jack (6,35 mm), ale należy do tego użyć odpowiednich adapterów. Oczywiście podczas korzystania z adapterów należy wziąć pod uwagę, że obecność dodatkowego połączenia obniża ogólną jakość sygnału audio. Aby zapobiec pogorszeniu jakości, niektóre odtwarzacze MP3 są wyposażone w wyjście micro-jack równoległe z gniazdem mini-jack lub jack.

- gniazdo mini-jack (3,5 mm). Mini-Jack (3,5 mm) to najpopularniejszy typ interfejsu TRS (końcówka, pierścień, tuleja). Zdecydowana większość konsumenckich odtwarzaczy MP3 ma wyjście mini-jack. Mini-jack ma wtyczkę 3,5 mm - to środkowy (pośredni) typ połączeń TRS. Wyjście mini-jack jest w stanie zapewnić wysokiej jakości transmisję sygnału audio. Złącze mini-Jack jest gotowe, aby zaspokoić potrzeby zarówno początkujących, jak i zaawansowanych melomanów.

- Pentaconn (4,4 mm). Połączenie Pentaconn - 5-pinowe zbalansowane wyjście. Dzięki temu połączeniu do odtwarzacza MP3 można podłączyć potężne wzmacniacze lub przetworniki cyfrowo-analogowe. Dodatkowo złącze nadaje się również do...podłączenia dobrych słuchawek o wysokiej impedancji. Pentaconn wykorzystuje większą wtyczkę 4,4 mm niż mini-jack, mocniejszą i bardziej niezawodną niż wtyczka 3,5 mm. Zbalansowane połączenie Pentaconn umożliwia pracę z sygnałami audio o dużej mocy. Dzięki temu połączeniu sygnał może być przesyłany na wystarczająco dużą odległość.

- koncentryczne. Połączenie koncentryczne (S / PDIF) zapewnia lepszą transmisję dźwięku. W algorytmie sygnału koncentrycznego nie ma etapu konwersji cyfrowo-analogowej, co pozytywnie wpływa na charakterystykę jakościową dźwięku. W przypadku połączenia koncentrycznego można zastosować złącza RCA lub TOSLINK. Wyjście koncentryczne znajduje się głównie w odtwarzaczach MP3 Hi-End. Jest to kosztowna technika, która wymaga użycia raczej drogich akcesoriów. Ale w zamian takie odtwarzacze zapewniają wysokiej jakości dźwięk przeznaczony dla profesjonalnych muzyków i zaawansowanych melomanów.

- optyczne. Połączenie optyczne jest reprezentowane przez złącze TOSLINK i kabel światłowodowy. Istotą połączenia optycznego jest konwersja sygnału audio z elektrycznego na optyczny. Na drugim końcu kabla optyka jest z powrotem konwertowana na dźwięk cyfrowy. Będąc w formie optycznej, sygnał przestaje podlegać pobudzeniom i innym zakłóceniom. Sygnał optyczny nie traci swojej pierwotnej jakości nawet przy przesyłaniu na duże odległości. Odtwarzacze MP3 z wyjściem optycznym zapewniają możliwość słuchania dźwięku w wysokiej jakości. Zdecydowana większość odtwarzaczy MP3 TOSLINK to modele klasy premium, które są w stanie zaspokoić potrzeby muzyków, audiofilów i zaawansowanych audiofilów.