Zewnętrzna prędkość zapisu
Najwyższa prędkość
zapisu charakteryzuje prędkość, z jaką moduł może odbierać informacje z podłączonego komputera (lub innego urządzenia zewnętrznego). Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia.
Zewnętrzna prędkość odczytu
Najwyższa prędkość wymiany danych z komputerem (lub innym urządzeniem zewnętrznym), jaki może zapewnić dysk w trybie odczytu; Mówiąc najprościej -
najwyższa prędkość przesyłania informacji z dysku do urządzenia zewnętrznego. Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia. Jego wartości mogą wahać się od 100 - 500 MB/s w najwolniejszych modelach do ponad 3 GB/s w najbardziej zaawansowanych.
Losowy zapis IOPS
Wskaźnik IOPS który zapewnia dysk w trybie zapisu.
Termin IOPS odnosi się do największej liczby operacji wejścia/wyjścia, które moduł SSD może wykonać w ciągu sekundy, w tym przypadku podczas zapisywania danych. Wskaźnik ten jest często używany do oceny prędkości dysku; jednak nie zawsze jest to prawda. Po pierwsze, wskaźnikiIOPS różnych producentów mogą być mierzone na różne sposoby - przez wartość maksymalną, przez średnią, przez zapis losowy, zapis sekwencyjny itp. Po drugie, zalety wysokich IOPS stają się zauważalne dopiero przy określonych operacjach - w szczególności jednoczesne kopiowanie dużej liczby plików. Ponadto w praktyce prędkość dysku może być ograniczona przez system, do którego ten dysk jest podłączony. W świetle tego wszystkiego, generalnie dozwolone jest porównywanie różnych modułów SSD pod względem IOPS, ale prawdziwa różnica w wydajności najprawdopodobniej nie jest tak zauważalna, jak różnica w liczbach.
Jeśli chodzi o konkretne wartości, dla trybu zapisu z IOPS
do 50 tys. Jest to relatywnie skromne,
50 - 100 tys. - średnie,
ponad 100 tys. - wysokie.
Losowy odczyt IOPS
Wskaźnik IOPS który zapewnia dysk w trybie odczytu.
Termin IOPS odnosi się do największej liczby operacji wejścia/wyjścia, które moduł SSD może wykonać w ciągu sekundy, w tym przypadku podczas odczytu z niego danych. Wskaźnik ten jest często używany do oceny prędkości dysku; jednak nie zawsze jest to prawda. Po pierwsze, wskaźniki IOPS różnych producentów mogą być mierzone na różne sposoby - przez wartość maksymalną, przez średnią itp. Po drugie, zalety wysokiego IOPS stają się zauważalne dopiero przy pewnych określonych operacjach - w szczególności kopiowaniu dużej liczby plików jednocześnie. Ponadto w praktyce prędkość dysku może być ograniczona przez system, do którego ten dysk jest podłączony. W świetle tego wszystkiego, generalnie dozwolone jest porównywanie różnych modułów SSD pod względem IOPS, ale prawdziwa różnica w wydajności najprawdopodobniej nie jest tak zauważalna, jak różnica w liczbach.
Dla nowoczesnych dysków SSD w trybie odczytu wskaźnik IOPS
poniżej 50 tysięcy jest uważany za bardzo skromny wskaźnik, w większości modeli parametr ten mieści się w przedziale
50 - 100 tysięcy , ale są też
liczby wyższe .
TRIM
Obsługa modułu dla polecenia
TRIM.
Cechą działania modułów SSD jest to, że przy kasowaniu danych w trybie normalnym (bez użycia TRIM) zmiany dokonywane są tylko w „spisie zawartości” dysku: określone komórki są oznaczane jako puste i gotowe do zapisania nowych informacji . Jednak stare informacje nie są z nich usuwane, a przy zapisywaniu nowych danych faktycznie trzeba je nadpisywać – to znacznie spowalnia szybkość pracy. Polecenie TRIM ma na celu naprawienie sytuacji: po nadejściu sterownik napędu sprawdza, czy komórki oznaczone jako puste są puste iw razie potrzeby czyści je.
Oczywiście tę funkcję musi wspierać nie tylko dysk, ale i system, jednak możliwość pracy z TRIM jest wbudowana w większość popularnych współczesnych systemów operacyjnych.
Chłodzenie M.2
Obecność radiatora chłodzącego w konstrukcji dysku M.2.
Radiator to metalowa płytka przymocowana do płytki drukowanej dysku. Poprawia ona odprowadzanie ciepła, co jest szczególnie istotne przy dużych obciążeniach związanych z pracą z dużą ilością danych. Dyski M.2 z
radiatorem przeznaczone są głównie do zestawów PC o dużej wydajności obliczeniowej, w szczególności tych gamingowych.
Istnieje również specjalny rodzaj cienkich i lekkich radiatorów grafenowych. Nakleja się je do powierzchni dysku SSD M.2, zakrywając kluczowe obszary (kontroler i układy scalone pamięci), które generują najwięcej ciepła. Pozwala to na bardziej równomierne rozprowadzanie ciepła i zminimalizowanie jego akumulacji.
Zauważamy, że radiatory M.2 nierzadko znajdują się w zestawie z płytami głównymi. Tak że jeśli sam dysk nie ma danej funkcji, możesz wybrać do niego
płytę główną z radiatorem.