Porównanie Yamaha A-S3200 vs Yamaha PA-2030

- Koncert. Profesjonalne wzmacniacze przeznaczone do pracy na koncertach i innych podobnych imprezach. Ich główną zewnętrzną różnicą w stosunku do modeli domowych jest montaż w szafie; dla prawie wszystkich modeli koncertowych wymiary montażowe są podane w specyfikacji (patrz poniżej). Pod względem wydajności, główną różnicą jest duża moc, w niektórych modelach przekraczająca 1000 watów na kanał nawet przy obciążeniu 8 omów. Można również zauważyć dość powściągliwy design - tam, gdzie stosuje się tę technikę, wygląd nie ma większego znaczenia.

- Informacyjne. Wzmacniacze przeznaczone do stosowania w systemach nagłośnieniowych – dworce, lotniska, galerie handlowe itp. Jedną z cech tej aplikacji jest to, że głośniki pasywne mogą znajdować się w dużej odległości od wzmacniacza – dziesiątki, a nawet setki metrów. Powszechnym sposobem zapewnienia transmisji sygnału na tę odległość jest użycie transformatorów na wyjściu wzmacniacza i na wejściach głośnikowych. Takie połączenie „transformatorowe” można wykonać zgodnie ze standardami 100/70 V i 50/25 V; w rzeczywistości obecność wyjścia co najmniej jednego typu jest obowiązkowa dla wzmacniaczy mocy i wzmacniaczy zintegrowanych (patrz „Typ”) do tego celu. Jednak przedwzmacniacze mogą być również produkowane w celach informacyjnych. Należy również zauważyć, że niektóre modele mediów obsługują tylko jeden kanał audio; a wielokana...łowe często zapewniają możliwość szybkiego włączania i wyłączania poszczególnych kanałów - pozwala to organizować nadawanie w osobnych strefach.

- koncert/informacyjny. Urządzenia łączące możliwości dwóch typów wzmacniaczy wymienionych w nazwie (więcej szczegółów na temat każdego z nich, patrz wyżej). Prawie wszystkie są montowane w stojaku (jest to mniej powszechne wśród modeli czysto informacyjnych). Mogą być też jednokanałowe, a takich rozwiązań jest sporo.

Większość nowoczesnych wzmacniaczy ma transformatory toroidalne - z rdzeniem w kształcie toroidu, czyli pączka. Ten typ jest uważany za optymalny dla wzmacniaczy dowolnego poziomu, aż do Hi-End: tworzy minimum „dodatkowego” promieniowania elektromagnetycznego i odpowiednio zakłóceń. Jakiś czas temu szeroko stosowano również transformatory z rdzeniem elektrycznym, jednak są one uważane za przestarzałe i coraz rzadziej spotykane.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał podczas pracy z obciążeniem o impedancji dynamicznej (impedancji) 8 omów. W naszym katalogu parametr ten jest wskazany dla trybu, w którym wszystkie kanały wzmacniacza pracują pod obciążeniem (patrz „Liczba kanałów”); w obecności nieużywanych kanałów moc nominalna może być nieco wyższa, ale tego trybu nie można nazwać standardowym.

Moc znamionową można po prostu opisać jako najwyższą moc sygnału wyjściowego, przy której wzmacniacz jest w stanie pracować stabilnie przez długi czas (co najmniej godzinę) bez negatywnych konsekwencji. To są średnie liczby, ponieważ w praktyce sygnał audio jest z definicji niestabilny, a poszczególne skoki jego poziomu mogą znacznie przekroczyć moc nominalną. Jednak to ona jest główną podstawą oceny ogólnej głośności dźwięku.

Wskaźnik ten określa również, które głośniki można podłączyć do wzmacniacza: ich moc znamionowa nie powinna być niższa niż moc wzmacniacza.

Zgodnie z prawami elektrodynamiki, przy różnej rezystancji obciążenia dynamicznego, moc wyjściowa wzmacniacza również będzie inna. We współczesnych głośnik standardowe wartości to 8, 6, 4 i 2 omy, dla których wskazane są poziomy mocy.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał po podłączeniu do obciążenia o rezystancji dynamicznej (impedancji) 4 omów. Aby uzyskać więcej informacji na temat mocy znamionowej i jej związku z impedancją, zobacz Moc na kanał (8 Ω).

Znamionowa moc wzmacniacza dostarczana na kanał przy podłączeniu akustyki zgodnie ze standardem 70/100 V.

Standard ten wykorzystywany jest do komunikacji z głośnikami wysokoimpedancyjnymi znajdującymi się w dużej odległości od wzmacniacza mocy – w szczególności w systemach nagłośnieniowych i systemach ostrzegania o zagrożeniu. W rzeczywistości większość modeli z wyjściami 70/100 V odnosi się do wzmacniaczy informacyjnych lub koncertowych (patrz „Przeznaczenie”).

Moc znamionowa, patrz Moc na kanał (8 Ω).

Sam stosunek sygnału do szumu jest stosunkiem poziomu czystego dźwięku wytwarzanego przez wzmacniacz do poziomu szumu obcego, który występuje podczas jego działania. Parametr ten jest głównym wskaźnikiem ogólnej jakości dźwięku. uwzględnia praktycznie cały hałas, który wpływa na dźwięk w normalnych warunkach pracy. Poziom 70 - 80 dB we współczesnych wzmacniaczach można uznać za akceptowalny, 80 - 90 dB nie jest zły, a dla zaawansowanych urządzeń klasy audiofilskiej stosunek sygnału do szumu co najmniej 100 dB jest uważany za obowiązkowy.

Jeśli specyfikacje nie określają, dla którego wyjścia podawany jest stosunek sygnału do szumu, zwykle oznacza to jego wartość dla wejścia liniowego (patrz „RCA (par)”). To wystarczy, aby ocenić jakość urządzenia dla tego parametru. Jednak niektórzy producenci wskazują to również na inne wejścia – Main, Phono; zobacz poniżej szczegóły.

stosunek sygnału do szumu, gdy wzmacniacz działa przez wejście Phono. Ten interfejs służy do podłączania gramofonów; jego cechy są opisane w sekcji Wejścia poniżej, a znaczenie dowolnego stosunku sygnału do szumu znajduje się w odpowiednim punkcie powyżej.

Współczynnik tłumienia opisuje jakość interakcji między wzmacniaczem a podłączonym do niego głośnikiem.

Ze względu na cechy konstrukcyjne każdy głośnik jest podatny na występowanie tzw. drgania pasożytnicze - drgania, które trwają po zakończeniu głównego impulsu ze wzmacniacza (podobne do wibracji struny po szarpnięciu). Zjawisko to negatywnie wpływa na jakość dźwięku, a producenci stosują różne środki, aby zredukować go do absolutnego minimum; tłumienie oscylacji pasożytniczych nazywamy tłumieniem.

Najbardziej efektywnym rodzajem tłumienia jest tłumienie elektryczne, poprzez obniżenie impedancji wyjściowej wzmacniacza. Im niższa jest ta impedancja, tym lepiej wzmacniacz chroni głośniki przed niepotrzebnymi drganiami. Do oceny tego efektu wprowadzono pojęcie „współczynnika tłumienia” – stosunku rezystancji obciążenia (impedancji) do impedancji wyjściowej wzmacniacza. Minimalna wartość takiego współczynnika dla sprzętu klasy Hi-Fi wynosi 20; wskaźniki na poziomie 100 - 120 można nazwać dobrymi, a wśród segmentu Hi-End są liczby rzędu kilku tysięcy.

Jednocześnie warto zauważyć, że przy zwiększaniu do liczb trzycyfrowych pierwotne znaczenie tego parametru w rzeczywistości zostaje utracone i pojawiają się inne punkty. Najważniejszym z nich z praktycznego punktu widzenia jest to, że modele o wysokim współczynniku tłumienia są bardzo wymagające pod względem jakości połączenia z głośnikami – wysoka rezystancja kabli i złączy może negować właściwości tłu...miące samego wzmacniacza. Z tym wskaźnikiem wiążą się inne niuanse (w szczególności zalecenia dotyczące wyboru wzmacniacza i głośników dla siebie); są one szczegółowo opisane w specjalistycznych źródłach.

Wskaźnik ten opisuje ilość zniekształceń harmonicznych wprowadzanych przez wzmacniacz do przetwarzanego sygnału. Takie zniekształcenia niekoniecznie są odbierane jako szumy obce, ale w każdym razie pogarszają jakość dźwięku – na przykład mogą go bardziej przytłumić. Ich uniknięcie jest prawie niemożliwe, ale można je zredukować do poziomów niesłyszalnych dla ludzkiego ucha.

W konsekwencji całkowite zniekształcenia harmoniczne (harmoniczne) są jednym z głównych parametrów opisujących ogólną jakość dźwięku we wzmacniaczach Hi-Fi i Hi-End. Im jest niższy, tym czystszy dźwięk. Setki procenta są uważane za dobry wskaźnik dla nowoczesnych wzmacniaczy, a tysięczne i poniżej są doskonałe. Wyjątkiem są modele lampowe i hybrydowe, dla których dopuszczalne są dość wysokie współczynniki harmoniczne; więcej szczegółów patrz "Baza elementów".