Porównanie Hoco CQ1 Geek vs Gelius Wireless Charger 3in1 15W

Sposób mocowania smartfona do ładowarki.

W mocowania do smartfona są wyposażone przeważnie ładowarki samochodowe – wiele z nich pełni jednocześnie rolę uchwytu, pozwalając na zamocowanie gadżetu na desce rozdzielczej. Istnieją jednak również ładowarki „domowe” z tą funkcją. W modelach samochodowych głównymi metodami mocowania są uchwyt ręczny, czujnik zbliżeniowy (uchwyt dotykowy), uchwyt magnetyczny oraz mechanizm grawitacyjny. W modelach domowych jest też specjalny rodzaj uchwytów magnetycznych – MagSafe. Oto opis każdej z tych opcji:

- Uchwyt. Najprostsze mocowanie mechaniczne: dwie sprężynowe szczęki dociskające urządzenie z boków. Kompatybilność „mechaniki” z konkretnym telefonem jest ograniczona jedynie wielkością obudowy; jednocześnie sama konstrukcja szczęk sprężynowych pozwala na regulację szerokości w określonych granicach, a w niektórych modelach przewidziana jest również dodatkowa regulacja szerokości. Dzięki temu zaciski są kompatybilne z szeroką gamą gadżetów, a jednocześnie są bardzo proste i niedrogie. Wadom tej opcji można przypisać nieco niższą niezawodność niż na przykład w mechanizmach grawitacyjnych: urządzenie znajdujące się w zwykłym zacisku z reguły nie jest podtrzymywane przez nic od dołu.

- Uchwyt grawitacyjny. Uchwyt tego typu zakrywa smartfon po bokach i na...dole, podczas gdy dolna podpora działa jak czujnik spustu: gdy opada pod ciężarem gadżetu, boczne szczęki łączą się i ściskają urządzenie z boków. Wobec tego, aby wyjąć smartfon, musisz go lekko podnieść. Kompatybilność w takich zaciskach jest również ograniczona jedynie wielkością urządzenia; jednocześnie są zauważalnie bardziej niezawodne niż konwencjonalne uchwyty i są nieco łatwiejsze w użyciu, dzięki czemu są częściej spotykane.

- Magnes. Uchwyt w postaci mocnego magnesu trwałego. Takie zaciski są bardzo łatwe w użyciu, a także niezawodne i trwałe (w konstrukcji nie ma ruchomych części); ponadto nie mają ograniczeń co do wielkości ładowanego gadżetu. Z drugiej strony, magnesów dotyczą dwa inne ograniczenia - wagi (nie powinna być zbyt duża) i materiałów (nie każda obudowa, nawet metalowa, może być skutecznie magnesowana). I choć te punkty są brane pod uwagę w wielu urządzeniach z ładowaniem bezprzewodowym, to jednak możliwość korzystania z niego z konkretnym smartfonem (a tym bardziej z masywnym tabletem) należy doprecyzować osobno.

- Czujnik zbliżeniowy (uchwyt dotykowy). Uchwyt automatyczny z elektronicznym czujnikiem, który rozpoznaje zbliżanie się gadżetu lub ręki użytkownika. „Podczas zbliżenia” szczęki zacisku same się rozchodzą, a po zainstalowaniu urządzenia się ściśkają; podczas wyjmowania smartfona zacisk reaguje na dłoń użytkownika i odłącza mocowanie. Takie uchwyty są bardzo wygodne, ale stosunkowo złożone i drogie; ponadto mechanizm potrzebuje mocy do działania.

- Magnetyczny MagSafe. Uchwyt stosowany w ładowarkach do najnowszych wersji Apple iPhone. Jest to dysk magnetyczny, który mocuje się z tyłu smartfona. Oryginalna markowa ładowarka z MagSafe ma bardzo prostą konstrukcję - dysk z podłączonym do niego kablem. Jednak nawet ta konstrukcja zapewnia dodatkową wygodę: obracając dysk, możesz umieścić przewód z boku urządzenia, gdzie nie będzie przeszkadzał, gdy trzymasz go w rękach. Umożliwia to wygodne korzystanie ze smartfona (na przykład granie w gry) podczas ładowania. Dostępne są inne ładowarki MagSafe, w tym marki innych firm; wciąż jest stosunkowo niewiele takich urządzeń, ale można się spodziewać, że w najbliższej przyszłości sytuacja ulegnie zmianie.

Maksymalny prąd, jaki urządzenie jest w stanie dostarczyć na wyjście ładowania. Jest to jeden z kluczowych parametrów każdej ładowarki, bezpośrednio determinuje jej moc, a tym samym wydajność z niektórymi bateriami. Punkty te są opisane bardziej szczegółowo w punkcie „Moc” poniżej, ale tutaj zauważamy, że jeśli w tym punkcie wskazano kilka wartości, oznacza to, że konstrukcja przewiduje kilka złączy o różnych charakterystykach prądowych (lub kilka grup złączy, każdy z własną liczbą amperów na port).

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to przy ładowaniu z USB (stosowanego w większości nowoczesnych ładowarek) maksymalny prąd do 1 A uważany jest za bardzo skromny, 1,5 A — za niski, 2 A, 2,1 A i 2,4 A — wartości średnie, a w najmocniejszych ładowarkach wartość ta może wynosić 3 A, 3,4 A, a nawet 5 A.

Obecność kabla w zestawie z ładowarką lub konkretnego typu dołączonego kabla (w tym wbudowany kabel).

„Tylko” obecność kabla jest podawana głównie dla urządzeń bezprzewodowych (patrz „Rodzaj”) — w takich przypadkach chodzi o kabel zasilający samej ładowarki. W przypadku modeli przewodowych zwykle określa się typ złączy na przewodzie (przewodach) z zestawu do ładowania gadżetów. Jednocześnie gniazdo USB służy domyślnie do podłączenia samej ładowarki, więc ta wtyczka może nie być wymieniona w opisie przewodu. Z drugiej strony mogą być takie złącza:

- USB C. Miniaturowa wersja złącza USB, która stopniowo wypiera microUSB we współczesnych urządzeniach przenośnych. Ma wygodną odwracalną konstrukcję wtyczki, a także może zapewniać zaawansowane opcje zasilania niedostępne w przypadku microUSB. Zauważ również, że USB C może być używany w kablu nie tylko do połączenia z gadżetem, ale także do połączenia z samą ładowarką (wraz z tradycyjnym USB); więc w sprzedaży można znaleźć odpowiednie kable, takie jak „USB C — microUSB”, „USB C — Lightning” itp.

- microUSB. Uniwersalne złącze, które jest niezwykle popularne w różnego rodzaju przenośnych gadżetach; dopiero stosunkowo niedawno zaczęło ustępować bardziej zaawansowanemu USB C (od którego różni się jednostronną konstrukcją i mniejszą mocą zasilania).

- Lightning. Uniwersalne złącze używane wyłącznie w urządzeniach przenośnych Apple. Podobnie jak USB C, ma odwracalny układ, ale nieco inną konstrukcję.

Obecność zasilacza w zestawie dostawy ładowarki.

Funkcja ta dotyczy głównie modeli bezprzewodowych, w tym samochodowych (patrz „Rodzaj”). Takie urządzenia zwykle składają się z trzech części: właściwie ładowarki z platformą/podstawką/uchwytem, przewodu zasilającego ładowarki oraz zasilacza do podłączenia przewodu do gniazdka lub zapalniczki. Jeśli obecność zasilacza jest początkowo wskazana w specyfikacji, oznacza to, że ładowarka jest dostarczana w kompletnym zestawie; to właśnie na te modele warto zwrócić uwagę, jeśli chcesz korzystać z urządzenia zaraz po wyjęciu z pudełka, bez konieczności szukania dodatkowych akcesoriów.

Cecha ta może być również wskazana dla pojedynczych ładowarek samochodowych typu tradycyjnego, przewodowego. Zwykle oznacza to, że urządzenie jest podobne w układzie do modeli bezprzewodowych: jednostka główna, przewód zasilający i adapter do podłączenia do zapalniczki. Taka konstrukcja pozwala na korzystanie z ładowarki w pewnej odległości od deski rozdzielczej samochodu – np. przeniesienie jej na tylne siedzenie, dając pasażerom możliwość ładowania telefonów. W takim przypadku zasilacz może mieć własne wyjścia ładowania (zwykle USB) i może być używany oddzielnie od jednostki głównej.