Porównanie Fender Frontman 20G vs VOX Pathfinder 10

Całkowita moc znamionowa głośników zainstalowanych w combo gitarowym.

Od tego parametru zależy bezpośrednio głośność dźwięku, a w konsekwencji — zasięg combo gitarowego. Należy pamiętać, że rzeczywista głośność zależy nie tylko od mocy, ale także od rodzaju wzmacniacza (patrz odpowiedni punkt): modele lampowe brzmią znacznie głośniej niż tranzystorowe. Jeśli chodzi o określoną moc, to modele tranzystorowe do 15 W i modele lampowe do 5 W są przeznaczone głównie do użytku domowego — takie urządzenie wystarcza do normalnej słyszalności w pomieszczeniu, nawet bez zwiększania głośności do maksimum. Do prób w zespole bez zestawu perkusyjnego (na przykład dwie gitary plus bas) pożądana jest większa moc, około 40 watów „tranzystorowych”, a w obecności perkusji — co najmniej 60 watów. Urządzenia tranzystorowe o mocy do 150 W i lampowe do 40 — 50 W nadają się do specjalistycznych sali prób i koncertów w stosunkowo niewielkich pomieszczeniach, a wyższe wartości spotyka się głównie w sprzęcie na koncerty na dużą skalę.

Wzmacniacze basowe należy wymienić osobno: uważa się, że dla normalnej koordynacji między sobą moc kombo basowego powinna być dwa razy większa niż moc kombo gitarowego.

Impedancja głośnika(ów) zainstalowanego we wzmacniaczu.

Impedancja odnosi się do odporności na prąd przemienny - to znaczy do prądu płynącego, gdy podawany jest sygnał audio. Impedancja ta wpływa na kompatybilność głośnika ze wzmacniaczem mocy: jeśli impedancja jest zbyt niska, pojawiają się zniekształcenia dźwięku, jeśli jest zbyt wysoka, zmniejsza się głośność. Jednak we wzmacniaczach combo parametr ten jest najczęściej podawany wyłącznie jako odniesienie: takie urządzenia mają własną wzmacniacz mocy, która z definicji jest przeznaczona do impedancji „rodzimego” głośnika, a osobno, z obcymi komponentami, głośnik i wzmacniacz nie są używane.

Średnica głośnika niskotonowego lub głośnika niskotonowego zainstalowanego we wzmacniaczu combo. Konkretna wartość tego parametru może być różna w zależności od liczby pasm (patrz wyżej). W systemach trójdrożnych mówimy o głośniku niskotonowym, w systemach dwudrożnych – o głośniku odpowiedzialnym za niskie i średnie częstotliwości; a jeśli wzmacniacz nie ma podziału na drogi, ta klauzula wskazuje średnicę głównego radiatora.

Ogólnie rzecz biorąc, im większy przetwornik, tym głośniej może brzmieć i tym bogatszy jest bas z takiego głośnika. Jednocześnie zwracamy uwagę, że średnica głośnika jest dobierana przez producenta na podstawie mocy wbudowanego wzmacniacza i oczekiwanej głośności dźwięku. Tak więc głównym wskaźnikiem przy wyborze nadal jest moc nominalna, a wielkość głośnika jest raczej wartością referencyjną.

Typ korektora, przewidzianego w konstrukcji urządzenia

. Korektor pozwala na zmianę głośności poszczególnej części zakresu dźwiękowego (pasma częstotliwości), zmieniając tym samym barwę całego dźwięku. Jest to jedna z najważniejszych funkcji, związanych ze konfiguracją dźwięku, dlatego może być przewidziana bezpośrednio w samych wzmacniaczach gitarowych. Natomiast typ korektora wskazuje się przez ilość pasm, dostępnych do regulacji.

. Im więcej tych pasm, tym dokładniej można skonfigurować dźwięk, lecz tym bardziej skomplikowany i kosztowny wyjdzie sprzęt. W świetle tego najprostszy wariant zakłada obecność jedynie 2 pasm — niskich i wysokich częstotliwości; często taki korektor ma dwa osobne pokrętła do regulacji poziomu owych częstotliwości. Jednocześnie należy zaznaczyć, że taka funkcjonalność może występować zarówno w budżetowych, jak i high-endowych wzmacniaczach gitarowych: w drugim przypadku zakłada się, że jeśli potrzebujemy bardziej dokładnej regulacji, możemy skorzystać z zewnętrznego sprzętu. Obecnie największą popularnością cieszą się rozwiązania trzypasmowe (niskie, średnie oraz górne częstotliwości): taki korektor daje duże możliwości w zakresie konfiguracji brzmienia, a do tego jest stosunkowo niedrogi (a jeśli potrzebujesz bardziej dokładnej regulacji - możesz skorzystać z zewnętrznego sprzętu). 4-pasmowe korektory są znacznie mniej pows...zechne, lecz wciąż popularne (także w tanich urządzeniach); a niektóre modele mają 5 lub więcej (do 12) pasm regulacji.

Rodzaj wejścia liniowego przewidziany we wzmacniaczu.

Wejście liniowe służy do wyprowadzania dźwięku z zewnętrznego źródła do głośnika „combo”: np. do tego wejścia można podłączyć odtwarzacz z nagraną partią perkusji i basu oraz grać na gitarze z akompaniamentem. Do wejścia liniowego można użyć różnych typów złączy:

- Mini-jack (3,5 mm). Gniazdo na standardową wtyczkę mini-jack 3,5 mm. Interfejs ten stosowany jest głównie w przenośnym sprzęcie audio, w urządzeniach stacjonarnych bardziej popularne są Jack 6,35 mm i RCA.

- Jack (6,35 mm). Złącze podobne konstrukcją do mini-jacka 3,5 mm i różniące się jedynie rozmiarem. Właściwie, ze względu na rozmiar, tego typu wtyk praktycznie nie występuje w przenośnym sprzęcie audio, ale jest dość popularny w stacjonarnych. Teoretycznie wtyk Jack może być używany do połączenia zbalansowanego (patrz niżej), jednak we wzmacniaczach gitarowych zwykłe wejście niezbalansowane jest bardziej powszechne.

- RCA. Złącze do kabla koncentrycznego z wtyczką tulipanową. Stosowany jest wyłącznie w stacjonarnym sprzęcie audio. Standardowe wejście RCA składa się z dwóch gniazd (dla dźwięku stereo, lewego i prawego kanału), ale we wzmacniaczach combo gitarowych jest tylko jedno gniazdo, ponieważ w tym przypadku nie ma sensu używać stereo - jeden kanał wystarczy.

- Zbalansowany XLR. Charakterystyczny wtyk jest okrągły z trzema stykami, dość dużych rozmiarów. Termin „zbalanso...wany” opisuje specyfikę transmisji sygnału: odbywa się ona nie na dwóch, jak przy normalnym połączeniu, ale na trzech przewodach, z których dwa pracują w przeciwfazie. Dzięki temu większość szumów indukowanych na przewodzie jest tłumiona samodzielnie, bez użycia specjalnych filtrów, co pozwala na stosowanie długich kabli bez pogorszenia jakości sygnału. Zbalansowane połączenie znajduje się głównie w profesjonalnym sprzęcie audio. Podobnie jak w przypadku opisanego powyżej RCA, standardowe wejście XLR zawiera dwa złącza (lewe i prawe stereo), ale combo gitarowe wykorzystuje uproszczoną wersję pojedynczego złącza.

Niektóre wzmacniacze combo są wyposażone jednocześnie w kilka rodzajów wejść liniowych – na przykład Jack i RCA. Zwykle oznacza to, że istnieją oddzielne złącza każdego typu. Teoretycznie kilka wejść pozwala na jednoczesne podłączenie kilku źródeł sygnału, ale w praktyce taką możliwość należy doprecyzować osobno.

Rodzaj wyjścia liniowego przewidziany w konstrukcji wzmacniacza combo.

To wyjście, jak sama nazwa wskazuje, zapewnia dźwięk analogowy na poziomie liniowym. W tym przypadku, w przeciwieństwie do wyjścia przedwzmacniacza (patrz wyżej), poziom sygnału na wyjściu liniowym nie jest regulowany. Interfejs ten służy głównie do podłączania urządzeń nagrywających, chociaż można go również wykorzystać do wyprowadzenia sygnału do zewnętrznego wzmacniacza (w rzeczywistości w przypadku braku wyjścia przedwzmacniacza jedyną opcją takiego połączenia jest wejście liniowe) . A typy złączy używanych do wyjścia liniowego mogą być następujące:

- Gniazdo mini jack (3,5 mm). Klasyczny „minijack” wyróżnia się niewielkimi rozmiarami, ale pod względem niezawodności i jakości połączenia ustępuje większym złączom; Kompaktowość w przypadku wzmacniaczy combo często nie jest decydująca. Dlatego takie wyjścia są niezwykle rzadkie, głównie w najbardziej kompaktowym „combo”.

- Jack (6,35 mm). Złącze jest dość popularne w stacjonarnym sprzęcie audio, m.in. dość zaawansowany. Teoretycznie może nawet zapewnić zrównoważone połączenie (patrz poniżej), ale funkcja ta nie jest obowiązkowa, jej obecność należy wyjaśniać osobno. Zwracamy też uwagę, że do takiego jacka można podłączyć wtyczkę mini-jack 3,5 mm za pomocą prostej przejściówki.

- Zbalansowany XLR. Wyjście XLR to charakterystyczne okrągłe, trzypinowe złącze - ze złączem...zbalansowanym. Przy takim połączeniu sygnał przesyłany jest trzema przewodami zamiast dwóch i w specjalny sposób, dzięki czemu zakłócenia indukowane na przewodzie są wygaszane. Pozwala to na stosowanie nawet dość długich kabli bez uszczerbku dla czystości sygnału, dzięki czemu ten rodzaj połączenia jest odpowiedni nawet dla profesjonalnego sprzętu audio. Właściwie XLR jest również uważany za interfejs profesjonalny - zarówno ze względu na możliwość pracy ze zbalansowanym sygnałem, jak i ze względu na dość duże wymiary i zwiększoną niezawodność (złącza są często wyposażone w blokady do mocowania wtyków).

- Gniazdo / XLR. Z reguły w tym przypadku mamy na myśli złącze combo, które łączy w sobie Jack 6,35 mm i XLR. Aby poznać możliwości obu, patrz powyżej; a gniazdo combo wygląda jak gniazdo XLR z otworem Jack w środku.

- Jack / RCA. Obecność w urządzeniu dwóch wyjść liniowych na raz, z różnymi typami złączy. Więcej informacji na temat interfejsu Jacka znajdziesz powyżej. A RCA to złącze koncentryczne z wtyczką cinch; Jest to jeden z najpopularniejszych interfejsów w stacjonarnym sprzęcie audio klasy podstawowej i średniej, ale jest stosunkowo rzadki we wzmacniaczach gitarowych.

- Markowe. Firmowe złącze, która nie należy do żadnego ogólnie przyjętego standardu. Służy głównie do podłączania sprzętu tej samej marki co „combo”.