Porównanie Uniview NVR301-08S3-P8 vs Uniview NVR301-08S3

- Obsługa PTZ. Kompatybilność rejestratora z kamerami posiadającymi funkcję PTZ - „pan, tilt, zoom”, czyli możliwość obracania i pochylania obiektywu, a także powiększania/pomniejszania obrazu. Obsługa PTZ umożliwia sterowanie tymi funkcjami za pośrednictwem rejestratora DVR. W kamerach analogowych do ich obsługi wykorzystywany jest port RS-485 (patrz „Złącza dodatkowe”).

- Odpowiedź na ruch. Funkcja pozwalająca rejestratorowi na rozpoznanie ruchu w kadrze. Konkretne sposoby korzystania z tej funkcji mogą być różne: automatyczne rozpoczęcie nagrywania, ustawienie znacznika czasu (jeśli wideo jest nagrywane w sposób ciągły), przekazanie sygnału do wyjścia alarmowego, powiadomienie operatora itp. Należy pamiętać, że czujniki ruchu można zainstalować w same kamery monitorujące; jednak obecność tej funkcji w rejestratorze eliminuje potrzebę konkretnego wyszukiwania takich kamer (które zwykle są drogie).

- Rozpoznawanie twarzy. Termin ten oznacza zaawansowane możliwości pracy z twarzami osób w kadrze. Rejestratory z tą funkcją z reguły są w stanie nie tylko określić obecność twarzy w kadrze, jednak także rozpoznać jej charakterystyczne możliwości, zapisać powstałe „portrety” i porównać je z bazą zapisaną w pamięci. Ta ostatnia z kolei pozwala na identyfikację osób i otwiera całą gamę dodatkowych możliwości. Konkretny zestaw takich cech należy określić os...obno, oto kilka przykładów. Tak więc w wielu modelach system rozpoznawania twarzy pozwala na szybkie wyszukanie osoby w archiwum wideo, eliminując potrzebę osobistego przeglądania przez użytkownika dużej ilości materiałów wideo. Za pomocą takiego systemu można rejestrować czas przybycia i wyjścia pracowników do pracy, a także automatycznie zapisywać informacje o wizytach osób trzecich. Zamek na kartę-klucz można uzupełnić o rozpoznawanie twarzy – a napastnik nie będzie w stanie otworzyć takiego zamka, nawet jeśli zdobędzie kartę. Dostępne są również bardziej złożone i zaawansowane funkcje – na przykład tworzenie grup pracowników z różnymi uprawnieniami dostępu, z ograniczeniem dostępu i/lub sygnałem alarmowym, gdy osoba postronna pojawi się w zabronionym dla niego obszarze.

- PoC jedzenie. Analog do opisanej powyżej technologii PoE, stosowanej w tradycyjnych kamerach do monitoringu (tzw. AHD). Umożliwia zasilanie takiej kamery z rejestratora przez ten sam kabel koncentryczny, który służy do transmisji sygnału wideo; znacznie upraszcza to połączenie oraz zwiększa niezawodność i bezpieczeństwo całego systemu. Tak więc przy montażu kamery wystarczy położyć tylko jeden przewód, natomiast do jej działania nie są potrzebne akumulatorki/akumulatory, które mogą usiąść w najbardziej nieodpowiednim momencie.

- Wi-Fi. W rejestratorach wbudowany moduł Wi-Fi najczęściej wykorzystywany jest do dwóch zadań: do współpracy z kamerami IP obsługującymi takie połączenie oraz do podłączenia samego rejestratora do sieci lokalnej (lub nawet Internetu) poprzez router bezprzewodowy / punkt dostępu. A w modelach z aplikacją mobilną (patrz poniżej) Wi-Fi może być również używany do bezpośredniej komunikacji z gadżetem sterującym. W każdym razie takie połączenie pozwala obejść się bez majstrowania przy przewodach i złączach. Wady tej funkcji można przypisać jedynie niewielkiemu wzrostowi ceny w porównaniu z analogami bez Wi-Fi, jednak ten szczegół jest często prawie niezauważalny na tle całkowitego kosztu samych rejestratorów.
Ponadto charakterystyka może określać konkretny obsługiwany standard komunikacji — zwykle Wi-Fi 4 (802.11n) lub Wi-Fi 5 (802.11ac). W tym przypadku różnice między nimi często nie są fundamentalne: nowoczesne moduły Wi-Fi z reguły obsługują kilka standardów jednocześnie, więc nie ma problemów z kompatybilnością, a prędkość połączenia jest zwykle więcej niż wystarczająca do pracy zgodnie z przeznaczeniem .

- Wi-Fi gotowy. Oznaczenie to oznacza, że rejestrator nie posiada wbudowanego modułu Wi-Fi (patrz wyżej), jednak może korzystać z takiego połączenia, gdy podłączony jest adapter zewnętrzny (zwykle nie zawarty w standardowym pakiecie). Teoretycznie taka konfiguracja powinna zapewnić dodatkową wygodę: użytkownik może sam wybrać, czy potrzebuje funkcjonalności Wi-Fi w tym konkretnym rejestratorze, a w razie wątpliwości można kupić samo urządzenie bez przepłacania za możliwości bezprzewodowe, a adapter dokupić później jeśli zajdzie taka potrzeba... Jednak w praktyce modele z obsługą Wi-Fi są obecnie niezwykle rzadkie: większość kupujących, nawet planując system monitoringu, ustala, czy potrzebuje połączenia bezprzewodowego, a wbudowane moduły Wi-Fi nie są bardzo drogie, zwłaszcza w porównaniu do całkowity koszt rejestratorów.

- Mobilna aplikacja. Możliwość współpracy z rejestratorem poprzez aplikację mobilną zainstalowaną na smartfonie, tablecie lub innym podobnym gadżecie. W takim przypadku określone formaty połączenia z gadżetem sterującym mogą być różne: bezpośrednie połączenie przez Wi-Fi, praca przez sieć lokalną lub nawet zdalny dostęp przez Internet z dowolnego miejsca na świecie; dość często obsługiwanych jest kilka opcji jednocześnie. Wszystkie te szczegóły należy doprecyzować osobno, podobnie jak konkretną funkcjonalność zastosowania mobilnej. Jednak z reguły ta funkcjonalność jest dość rozbudowana, zapewnia dostęp, jeśli nie do wszystkich, to przynajmniej do najważniejszych funkcji rejestratora. Tak więc ze smartfona / tabletu można oglądać nagrania i transmisje na żywo z kamer, kopiować (a czasem usuwać) nagrania, zmieniać wiele ustawień itp. Aplikacje sterujące są zwykle wydawane zarówno na iOS, jak i na Androida, więc można je zainstalować na prawie dowolny nowoczesny gadżet mobilny klasy konsumenckiej.

- Obsługa dla modemów USB. Możliwość wykorzystania modemu zewnętrznego podłączonego przez USB do przesyłania danych w standardzie mobilnym 3G lub 4G. Daje to niezależność od przewodów i pozwala na użytkowanie rejestratora nawet tam, gdzie nie ma przewodowych sieci komputerowych - oczywiście, jeśli jest zasięg. Modele z tą funkcją zazwyczaj posiadają interfejsy przewodowe, a wsparcie dla modemu 3G/4G pełni rolę failover – opcja backupu w przypadku problemów z połączeniem głównym. Należy pamiętać, że konkretny typ obsługiwanej sieci komórkowej zależy głównie od używanego modemu (zgodność rejestratora z różnymi modelami nie zaszkodzi wyjaśnić osobno, jednak najczęściej nie ma z tym problemów).

- Zdalne sterowanie. Obecność pilota w zestawie z rejestratorem. Często wygodniej jest sterować urządzeniem z pilota niż z komputera przez sieć lub z własnego panelu sterowania.

Zgodność rejestratora z jedną lub inną pamięcią masową w chmurze. Ten punkt może wskazywać na sam fakt kompatybilności lub doprecyzować konkretną usługę, dla której przeznaczone jest urządzenie – zwykle Google Drive lub Dropbox.

Przypomnijmy, że przechowywanie w chmurze to system przechowywania informacji zlokalizowany na zdalnych serwerach. Dane przesyłane są do takiego systemu za pośrednictwem Internetu, a właściciel może uzyskać do nich dostęp również za pośrednictwem sieci WWW, niezależnie od własnej lokalizacji. Dodatkowo nowoczesne „chmury” pozwalają na udostępnianie wybranych informacji innym użytkownikom. Podstawowa funkcjonalność takich usług i określona ilość miejsca na dysku są zazwyczaj dostępne za darmo, ale w przypadku zaawansowanych funkcji i zwiększenia pojemności pamięci wymagana jest opłata (jednorazowa lub regularna subskrypcja, w zależności od konkretnej usługi).

Konkretnie, w tym przypadku kompatybilność z przechowywaniem w chmurze oznacza przede wszystkim to, że rejestrator jest w stanie bezpośrednio skopiować nagrane materiały wideo do takiej pamięci. Ma to jednocześnie dwie ważne zalety. Pierwsza została już wspomniana – możliwość pracy z nagraniami wideo (podgląd, kopiowanie, udostępnianie itp.) z niemal każdego miejsca na świecie, gdzie jest dostęp do Internetu. Druga kwestia to dodatkowa niezawodność i bezpieczeństwo: nawet jeśli dysk rejestratora zostanie uszkodzony lub zniszczony, kopia je...go zawartości i tak pozostanie w „chmurze”.

Należy pamiętać, że obsługa przechowywania w chmurze jest również dostępna w poszczególnych kamerach monitorujących. Jednak zakup rejestratora z tą funkcją może być bardziej racjonalnym rozwiązaniem. Po pierwsze, możliwość pracy z „chmurą” nie będzie zależeć od charakterystyki zastosowanych kamer; po drugie, odpowiedni zestaw narzędzi w rejestratorach jest często bardziej rozbudowany niż w kamerach.

Liczba analogowych wyjść audio RCA przewidzianych w konstrukcji rejestratora.

Wyjścia tego typu służą przede wszystkim do wyjścia audio podczas oglądania materiału filmowego, oprócz wyjścia BNC i/lub VGA. Dlatego we współczesnych rejestratorach takich złączy jest niewiele - jedno, rzadko dwa (po jednym dla BNC i VGA).

Dodatkowe złącza przewidziane w konstrukcji rejestratora oprócz opisanych powyżej. Najczęstsze typy takich złączy to:

- RS-232. Port serwisowy, najczęściej używany do podłączenia rejestratora do komputera i sterowania ustawieniami za pomocą specjalnego oprogramowania. Technicznie może być również używany do sterowania kamerami z PTZ (patrz „Budowa”), ale w praktyce ta opcja prawie nigdy nie jest używana.

- RS-485. Interfejs używany w rejestratorach DVR z obsługą PTZ do przesyłania sygnałów sterujących do kamer PTZ. RS-485 jest wygodny, ponieważ kamery można łączyć szeregowo i podłączać do rejestratora jednym przewodem (zamiast ciągnąć kabel z każdej kamery), a maksymalna długość takiego przewodu to 1200 m (bez specjalnych repeaterów).

Najwyższa rozdzielczość, w której rejestrator może nagrywać wideo, gdy sygnał dociera ze wszystkich kanałów jednocześnie. Jeśli kamery nie są podłączone do niektórych kanałów, rozdzielczość nagrywania może być wyższa (patrz „Maks. rozdzielczość”).

Wyższa rozdzielczość korzystnie wpływa na szczegóły, ale zajmuje więcej miejsca i wymaga większej mocy obliczeniowej, co odpowiednio wpływa na cenę rejestratora.

Najwyższa liczba klatek na sekundę w nagranym wideo, którą DVR może obsługiwać podczas jednoczesnego nagrywania ze wszystkich dostępnych kanałów. Jeśli nie wszystkie kanały są zajęte przez kamery, wskaźnik ten może być wyższa.

Minimalny wskaźnik wymagany do wygodnego oglądania to 24 kl./s. A w najnowocześniejszych standardach wideo liczba klatek na sekundę może być znacznie wyższa - 50-60 kl./s. Wyższe wartości pozwalają uzyskać lepsze i płynniejsze wideo, na którym wyraźnie widać szybki ruch; jednak takie wideo zajmuje więcej miejsca i wymaga wydajnego sprzętu, co wpływa na cenę rejestratorów.

Standardy (kodeki) używane przez rejestrator do kompresji nagranego wideo.

Parametr ten ma znaczenie podczas przeglądania zarejestrowanych materiałów na innym urządzeniu – np. media center, do którego włożony jest „pamięć flash” z plikami z rejestratora. Do normalnego oglądania konieczne jest, aby odtwarzacz obsługiwał odpowiedni kodek - w przeciwnym razie wideo będzie wyświetlane ze zniekształceniami lub w ogóle nie będzie działać. Szczegóły techniczne dla różnych standardów można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Pamiętaj, że jeśli planujesz przeglądać materiały na komputerze, możesz zignorować parametr ten: większość nowoczesnych systemów operacyjnych ma rozbudowane wbudowane zestawy kodeków, a w przypadku braku wymaganego kodeka możesz go łatwo znaleźć w Internecie.

Największa łączna pojemność pamięci, z jaką rejestrator jest w stanie prawidłowo pracować. Domyślnie jest to wskazane tylko dla nośników wewnętrznych z interfejsem SATA (patrz wyżej), jednak w niektórych modelach dane podawane są również osobno dla urządzeń zewnętrznych z połączeniem eSATA.

Należy zauważyć, że ograniczenie całkowitej pojemności wynika z faktu, że każdy port ma swoje własne ograniczenie pojemności magazynowej. W takim przypadku maksymalna pojemność jest dzielona równo między porty. Należy to wziąć pod uwagę przy wyborze dysków do rejestratora: na przykład w modelu 32 TB z 8 złączami SATA limit dla każdego złącza będzie wynosił 32/8 = 4 TB. Oznacza to, że zainstalowanie w takim rejestratorze dwóch wewnętrznych dysków o pojemności 8 TB nie zadziała, chociaż ich łączna pojemność będzie mniejsza niż maksymalna.

Standardowe wyjścia PoE używane w rejestratorze.

Sama technologia PoE (Power over Ethernet) umożliwia przesyłanie przez sieć kablem Ethernet nie tylko danych, ale także energii do zasilania urządzeń sieciowych. A obecność wyjścia (wyjść) PoE umożliwia zasilanie takich urządzeń ze złączy sieciowych rejestratora. Eliminuje to konieczność układania dodatkowych przewodów lub stosowania niezależnych zasilaczy, co jest szczególnie ważne w przypadku niektórych urządzeń – np. zewnętrznych kamer IP do monitoringu. A przy wykorzystaniu tzw. splitterów – urządzeń, które rozdzielają sygnał z kabla PoE na czysto sieciowe dane i dostarczają prąd – za pomocą takich wyjść można również zasilać sprzęt, który początkowo nie obsługuje PoE (najważniejsze, że ich charakterystyka mocy odpowiada możliwościom przełącznika).

Jeśli chodzi o standardy PoE, określają one nie tylko całkowite zasilanie, ale także kompatybilność z konkretnymi urządzeniami: konsument musi obsługiwać ten sam standard co rejestrator, inaczej normalna praca będzie niemożliwa. Obecnie także w złączach „przełącznikowych” można spotkać dwa rodzaje takich standardów – aktywny (802.3af, 802.3at, 802.3bt) i pasywny (jeden tak się nazywa). Główna różnica między tymi typami polega na tym, że aktywne PoE zapewnia dopasowanie zasilania i obciążenia pod względem napięcia i prądu, w pasywnym nie ma takich funkcji, a energia jest dostarczana „tak jak jest”, bez regulacji. A oto bardziej szczegółowy opis poszczególny...ch standardów:

- 802.3af. Najstarszy obecnie używany format aktywnego zasilania PoE. Zapewnia moc wyjściową do 15 W (na wejściu odbiornika - do 13 W), napięcie wyjściowe 44 - 57 V (na wejściu - 37 - 57 V) i prąd w parze przewodów zasilających do 350 mA. Pomimo swojego „czcigodnego wieku”, nadal jest szeroko stosowany; więc wciąż jest sporo rejestratorów, którzy pracują tylko z 802.3af w sprzedaży (stan na koniec 2021). Należy jednak zauważyć, że norma ta obejmuje od razu 4 tak zwane klasy mocy (od 0 do 3), różniące się maksymalną liczbą watów na wyjściu i wejściu. Dlatego podczas korzystania z 802.3af nie zaszkodzi upewnić się, że moc wyjściowa jest wystarczająca dla wybranego obciążenia.

- 802.3af / h. Połączenie dwóch standardów jednocześnie - 802.3af opisanego powyżej i nowszego 802.3at. Ta ostatnia pozwala na dostarczenie mocy do 30 W na wyjście (do 25,5 W na wejściu zasilanego urządzenia), wykorzystuje napięcie 50 - 57 V (42,5 - 57 V na wejściu), natomiast prąd w para przewodów nie przekracza 600 mA. Ta kombinacja jest stosunkowo niedroga, ale umożliwia zasilanie szerokiej gamy urządzeń zewnętrznych; więc pod koniec 2021 roku to właśnie tego typu wyjścia PoE są najbardziej popularne w rejestratorach.

- 802.3af / at, bt. Połączenie 802.3af / at opisane powyżej ze standardem 802.3bt (PoE++, PoE Type 3 lub Type 4). 802.3bt to najnowszy format zasilania PoE; w przeciwieństwie do wcześniejszych, wykorzystuje nie 2, a 4 przewody zasilające, co pozwala na dostarczanie bardzo solidnego zasilania do urządzeń zewnętrznych - do 71 V (przy 90 W na wyjściu). Takie możliwości są niezbędne przy zasilaniu urządzeń o zwiększonym poborze mocy – np. zewnętrznych kamer dozorowych, uzupełnionych systemami grzewczymi. Z drugiej strony obsługa standardu 802.3bt znacząco wpływa na koszt rejestratora, a takie połączenie stawia specjalne wymagania co do jakości kabli. Ponadto należy mieć na uwadze, że standard ten obejmuje również format UPoE stworzony przez firmę Cisco i wykorzystywany w jej sprzęcie; a ten standard (to on jest znany jako PoE typ 3) ma skromniejszą moc - do 60 W na wyjściu (do 51 W na wejściu konsumenta). Tak, a ogólny standard 802.3bt obejmuje dwie klasy mocy - klasę 8, w której osiąga się maksymalną wydajność, oraz klasę 7, gdzie na wyjście dostarczane jest 75 W, a do konsumenta około 62 W. Jeśli więc planujesz korzystać ze sprzętu 802.3bt, wybierając rejestrator z tej kategorii, musisz upewnić się, że zasilanie jest wystarczające do normalnej pracy podłączonych urządzeń.

- Bierny. Jak już wspomniano, kluczową różnicą między pasywnym PoE a opisanymi powyżej standardami aktywnymi jest to, że w tym przypadku moc wyjściowa dostarcza ściśle ustaloną moc, bez żadnych automatycznych regulacji i regulacji dla konkretnego urządzenia. Główną zaletą tego standardu jest jego niski koszt: jego implementacja jest znacznie tańsza niż aktywne PoE, więc takie porty można znaleźć nawet w rejestratorach klasy podstawowej. Z drugiej strony wspomniany brak autotuningu zauważalnie komplikuje koordynację urządzeń ze sobą - zwłaszcza w świetle faktu, że różne urządzenia mogą znacząco różnić się pod względem wyjściowego/poboru napięcia i prądu (mocy). Z tego powodu podczas korzystania z pasywnego PoE należy zwrócić szczególną uwagę na kompatybilność źródła i obciążenia w tych parametrach. Jeśli nie ma zbiegu okoliczności, to w najlepszym przypadku (jeśli napięcie/moc na wyjściu jest niższe od wymaganego) moc po prostu nie zadziała, a w najgorszym przypadku (przy nadmiarze napięcia/mocy) występuje prawdopodobieństwo przeciążeń, przegrzania, a nawet awarii z pożarami - a takie kłopoty mogą nie wystąpić natychmiast i po dość długim czasie. I zdecydowanie nie można podłączyć urządzeń z aktywnymi wejściami do pasywnych wyjść PoE – z tych samych powodów.