Porównanie xDuoo XA-10 vs S.M.S.L M500

Model konwertera cyfrowo-analogowego zainstalowanego w urządzeniu.

DAC oznacza w tym przypadku „serce” urządzenia, główny układ, który bezpośrednio przetwarza dźwięk cyfrowy na analogowy. Nazwa modelu DAC podawana jest głównie w celach reklamowych – jako ilustracja faktu, że w urządzeniu zastosowano wysokiej jakości podzespoły. Ponadto, znając model, można znaleźć szczegółowe informacje o konkretnym DAC-u; chociaż w praktyce taka potrzeba pojawia się rzadko, może jednak pojawić się w niektórych szczególnych przypadkach.

Zakres częstotliwości dźwięku obsługiwany przez urządzenie. Najczęściej mówimy o zakresie częstotliwości, jaki urządzenie może wyprowadzić w analogowym sygnale audio na wyjściu.

Ogólnie rzecz biorąc, im szerszy zakres częstotliwości, tym pełniejszy dźwięk, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że przetwornik „obtnie” wysokie lub niskie częstotliwości. Należy jednak pamiętać, że ucho ludzkie jest w stanie słyszeć dźwięki o częstotliwościach od 16 do 22 000 Hz, a górna granica zmniejsza się wraz z wiekiem. Tak więc z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu zapewniać szerszego zasięgu w sprzęcie audio. A imponujące liczby występujące w urządzeniach high-end (na przykład 1 - 50 000 Hz) są raczej "efektem ubocznym" zaawansowanych układów elektronicznych i są podawane w charakterystyce głównie w celach reklamowych. Pamiętaj też, że na ogólną jakość dźwięku wpływa wiele czynników innych niż zakres częstotliwości.

Zakres dynamiczny przetwornika jest definiowany jako stosunek maksymalnego poziomu sygnału, jaki może dostarczyć, do poziomu szumów, gdy stosowany jest sygnał o niskiej amplitudzie. Po prostu parametr ten można opisać jako różnicę między najcichszym a najgłośniejszym dźwiękiem, jaki może wytworzyć urządzenie.

Im szerszy zakres dynamiki, im bardziej zaawansowany DAC jest rozważany, tym lepszy dźwięk jest w stanie wyprodukować, przy wszystkich innych rzeczach bez zmian. Minimalna wartość dla nowoczesnych urządzeń wynosi około 90 dB, w topowych modelach wskaźnik ten może osiągnąć 140 dB.

Zauważamy również, że parametr ten ma podobne znaczenie do stosunku sygnału do szumu, ale te cechy są mierzone na różne sposoby; zobacz poniżej szczegóły.

Zniekształcenia harmoniczne generowane przez przekształtnik podczas pracy.

Im niższy wskaźnik ten - im czystszy dźwięk wytwarzany przez urządzenie, tym mniej zniekształceń jest wprowadzanych do sygnału audio. Takich zniekształceń nie da się całkowicie uniknąć, ale można je zredukować do poziomu, który nie jest postrzegany przez człowieka. Uważa się, że ucho ludzkie nie słyszy harmonicznych na poziomie 0,5% lub niższym. Jednak w high-endowej technologii audio współczynniki zniekształceń mogą być znacznie niższe - 0,005%, 0,001% lub nawet mniej. Ma to bardzo praktyczny sens: zniekształcenia z poszczególnych elementów systemu są sumowane, a im niższe zniekształcenia harmoniczne każdego elementu, tym mniej zniekształceń będzie ostatecznie w słyszalnym dźwięku.

Urządzenie obsługuje bezprzewodową technologię Bluetooth. Głównym zastosowaniem tej technologii w przetworniku cyfrowo-analogowym jest bezprzewodowa transmisja dźwięku z zewnętrznego urządzenia Bluetooth (smartfon, laptop itp.) do przetwornika. Początkowo taka transmisja wiązała się z utratą jakości dźwięku, jednak stosunkowo niedawno pojawił się format aptX, pozwalający na przesyłanie dźwięku poprzez Bluetooth bez utraty jakości. Wybierając więc konwerter Bluetooth nie zaszkodzi sprawdzić, czy obsługuje on aptX (i oczywiście ten standard musi też obsługiwać źródło sygnału).
Oprócz nadawania dźwięku możliwe są inne opcje wykorzystania Bluetooth - na przykład użycie zewnętrznego gadżetu jako pilota. Są one jednak zauważalnie rzadsze.

Początkowo transmisja dźwięku poprzez Bluetooth wiąże się z dość mocną kompresją sygnału, co może znacznie zepsuć wrażenia podczas słuchania muzyki. Aby wyeliminować tę wadę, stosuje się różne technologie (najpopularniejszą z nich jest kodek aptX, dla urządzeń Apple jest to AAC). Oczywiście, aby skorzystać z którejkolwiek technologii, musi być ona obsługiwana nie tylko przez wzmacniacz, ale także przez urządzenie Bluetooth, z którym jest używana.

- aptX. Kodek Bluetooth zaprojektowany w celu znacznej poprawy jakości dźwięku przesyłanego przez Bluetooth. Zdaniem twórców pozwala to uzyskać jakość porównywalną z Audio CD (16-bit/44,1 kHz). Korzyści z aptX są najbardziej zauważalne podczas słuchania treści wysokiej jakości, ale nawet w przypadku zwykłego pliku MP3 może zapewnić zauważalną poprawę dźwięku.

- aptX HD. Kodek ten stanowi dalszy rozwój i udoskonalenie oryginalnej technologii aptX, pozwalając na przesyłanie dźwięku w jeszcze wyższej jakości - Hi-Res (24-bit/48kHz). Zdaniem twórców standard ten pozwala osiągnąć jakość sygnału przewyższającą AudioCD i czystość dźwięku porównywalną z komunikacją przewodową. To drugie często budzi wątpliwości, ale można postawić tezę, że ogólnie aptX HD zapewnia bardzo wysoką jakość dźwięku. Z drugiej strony wszystkie zalety tej technologii stają się zauważalne dopiero w przypadku dźwięku Hi-Res – w jakości 24-bit/48 kHz lub wyższej; w przeciwnym razie jakość jest ograniczona nie tyle charakterystyką połączenia, ile...właściwościami plików źródłowych.

- aptX Niskie opóźnienie. Specyficzna wersja aptX opisana powyżej, zaprojektowana nie tyle w celu poprawy jakości dźwięku, ile w celu zmniejszenia opóźnień w transmisji sygnału. Takie opóźnienia nieuchronnie występują podczas pracy przez Bluetooth; Nie są one krytyczne do słuchania muzyki, ale podczas oglądania filmów lub grania w gry może wystąpić zauważalna desynchronizacja pomiędzy obrazem i dźwiękiem. Kodek aptX LL eliminuje to zjawisko, redukując opóźnienie do 32 ms – taka różnica jest niezauważalna dla ludzkiej percepcji (choć do poważnych zadań, takich jak praca w studiu audio, jest to wciąż zbyt duża wartość).

- AAC Kodek używany głównie w urządzeniach przenośnych Apple w celu poprawy dźwięku przesyłanego przez Bluetooth. W tym sensie jest podobny do aptX (patrz odpowiednie akapity), ale jest zauważalnie gorszy pod względem możliwości: jeśli porównasz dźwięk aptX z Audio CD, wówczas AAC jest na poziomie pliku MP3 średniej jakości . Jednak do słuchania tych samych plików MP3 wystarczy; różnica staje się zauważalna dopiero w bardziej zaawansowanych formatach.

— LDAC. Opatentowany kodek Bluetooth firmy Sony. Przewyższa nawet aptX HD pod względem szerokości pasma i potencjalnej jakości dźwięku, zapewniając wydajność na poziomie Hi-Res dźwięku 24-bit/96 kHz; panuje nawet opinia, że to maksymalna jakość, jaką warto zapewnić w słuchawkach bezprzewodowych – dalsza poprawa będzie po prostu niezauważalna dla ludzkiego ucha.

Regulacja bezpośrednio w urządzeniu.

- Regulacja niskich tonów. Oddzielna regulacja poziomu basów; zwykle w połączeniu z kontrolą wysokich tonów (patrz niżej). Funkcja ta umożliwia zmianę obrazu dźwiękowego poprzez regulację głośności basów w stosunku do reszty zakresu częstotliwości.

- Regulacja wysokich częstotliwości. Oddzielna regulacja poziomu wysokich tonów. Podobnie jak opisana powyżej regulacja niskich tonów, pozwala na dostrojenie obrazu dźwięku – w tym przypadku poprzez zmianę głośności wysokich częstotliwości w stosunku do reszty zakresu.

- Regulacja salda. Dostosowuje balans dźwięku między dwoma kanałami stereo, zwiększając głośność jednego kanału i zmniejszając głośność drugiego. Dzięki temu w odbiorze słuchacza dźwięk „przesuwa się” w kierunku wyższego poziomu głośności. Funkcja ta jest używana głównie do celów korekcyjnych - na przykład, jeśli głośniki znajdują się w różnych odległościach od słuchacza, przesunięcie balansu w kierunku oddalonego głośnika pozwala skompensować różnicę w słyszalnej głośności.

- Regulacja poziomu. Regulacja ogólnego poziomu sygnału wyjściowego, innymi słowy - regulacja głośności. Czasem wygodniej jest regulować głośność za pomocą własnego regulatora w przetworniku cyfrowo-analogowym, niż uzyskać dostęp do ustawień innych elementów systemu audio.

...- Regulacja poziomu słuchawek. Reguluje głośność dźwięku słuchawek. Sterowanie to służy głównie wygodzie użytkownika, pozwala ustawić poziom dźwięku w „uszach” według własnych upodobań. Możliwość ta jest szczególnie istotna w świetle faktu, że słuchawki rzadko są wyposażone we własne regulatory głośności (a zazwyczaj są to niedrogie modele o stosunkowo niskiej jakości dźwięku).

- Regulacja czułości. Regulacja czułości wejściowej przetwornika. Funkcja ta występuje głównie w modelach z wejściami analogowymi: pozwala w razie potrzeby wzmocnić przychodzący sygnał jeszcze przed jego przetworzeniem przez konwerter, jeśli początkowy poziom sygnału jest zbyt niski.

- Wsparcie ASIO. Urządzenie obsługuje standard audio ASIO. Funkcja ta jest istotna po podłączeniu do komputera, gdy urządzenie faktycznie pełni rolę zewnętrznej karty dźwiękowej. Technologia ASIO odpowiada za interakcję między specjalistycznym oprogramowaniem a sprzętem audio; jednocześnie zapewnia transmisję danych z minimalnymi opóźnieniami, co pozwala muzykom i inżynierom dźwięku przetwarzać dźwięk w czasie rzeczywistym. Ten standard jest używany wyłącznie w systemach operacyjnych z rodziny Windows, interakcja z innymi systemami operacyjnymi jest budowana na inne sposoby (patrz w szczególności "Obsługa MAC").

- Wsparcie DSD. Urządzenie obsługuje standard DSD, specyficzny cyfrowy standard sygnału audio wykorzystujący tzw. modulacja gęstości impulsów. Głębia bitowa takiego sygnału wynosi tylko 1 bit, ale częstotliwość próbkowania sięga 2822,4 kHz (64 razy więcej niż w formacie Audio CD). W porównaniu z bardziej popularnymi standardami PCM, ten format zapewnia lepszą jakość dźwięku, lepszą odporność na szumy i błędy oraz mniej szumów. Ogólnie rzecz biorąc, DSD jest uważany za profesjonalny standard, jego obsługa znajduje się głównie w sprzęcie high-end.

- I2S. Obsługuje standardowe urządzenie I2S. Jest to cyfrowy format audio pierwotnie opracowany do „zastosowania wewnętrznego” — do przesyłania sygnału między poszczegó...lnymi modułami w urządzeniach audio. Jednak ostatnio jest również wykorzystywany do komunikacji pomiędzy poszczególnymi komponentami systemów audio. Zwróć uwagę, że ten format nie ma własnego złącza, do odbioru sygnału I2S można wykorzystać różne typy złączy, w tym LAN (RJ-45), BNC, a nawet HDMI. W rzeczywistości takie złącze pełni rolę kolejnego cyfrowego wejścia audio. Konkretnie, standard I2S z jednej strony wyróżnia się dobrą jakością komunikacji i odpornością na zakłócenia, z drugiej zaś jest stosunkowo rzadki.

- Thunderbolt. Uniwersalne złącze cyfrowe, w tym przypadku służące do podłączenia urządzenia do komputera. Takie złącza są najczęściej używane w technologii Apple; w związku z tym prawie wszystkie wyposażone w nie urządzenia są kompatybilne z komputerami Mac (patrz odpowiedni punkt).

- FireWire. Znany również jako IEEE 1394 lub i-Link. Uniwersalne złącze, które jest podobne pod względem funkcjonalności do USB, a nawet przewyższa je niektórymi cechami, ale jest znacznie mniej powszechne. Służy do łączenia z komputerami i niektórymi rodzajami specjalistycznego sprzętu audio.

- Bluetooth. Urządzenie obsługuje technologię bezprzewodową Bluetooth. Głównym zastosowaniem tej technologii w przetworniku cyfrowo-analogowym jest bezprzewodowa transmisja dźwięku z zewnętrznego urządzenia Bluetooth (smartfon, laptop itp.) do konwertera. Początkowo taki transfer wiązał się z utratą jakości dźwięku, ale stosunkowo niedawno pojawił się format aptX, który umożliwia przesyłanie dźwięku bez utraty jakości przez Bluetooth. Wybierając więc konwerter z Bluetooth nie zaszkodzi wyjaśnić, czy obsługuje on aptX (i oczywiście ten standard musi być również obsługiwany przez źródło sygnału).
Oprócz nadawania dźwięku możliwe są również inne opcje korzystania z Bluetooth - na przykład użycie zewnętrznego gadżetu jako pilota. Są jednak znacznie mniej powszechne.

- Wi-Fi. Obsługa urządzeń dla technologii Wi-Fi. Przypomnijmy, że ta technologia jest używana głównie jako metoda bezprzewodowego połączenia z Internetem i sieciami lokalnymi. W związku z tym większość modeli z tą funkcją to w rzeczywistości odtwarzacze sieciowe zdolne do odtwarzania treści z sieci lokalnych i / lub Internetu. Specyficzne możliwości tych urządzeń mogą się różnić, niektóre mogą nawet współpracować z internetowymi stacjami radiowymi i usługami strumieniowego przesyłania dźwięku. Wi-Fi można też wykorzystać do bezpośredniej komunikacji z innymi urządzeniami, takimi jak smartfony czy tablety, ale takiej aplikacji praktycznie nie znajdziemy wśród DAC-ów.

- Podłączenie iPoda / iPhone'a. Obecność w urządzeniu specjalnych narzędzi do pracy z przenośnymi gadżetami firmy Apple - przede wszystkim iPodami i smartfonami iPhone. Z reguły takie modele zapewniają możliwość połączenia przewodowego za pomocą standardowego 8-pinowego złącza Lightning. Ponadto część oprogramowania może zawierać specjalne funkcje do integracji z gadżetem „jabłko”. Ale sposoby wykorzystania takiego połączenia mogą być różne. Tak więc w DAC (patrz „Typ”) iPhone lub iPod służy jako źródło cyfrowego sygnału audio, który jest konwertowany przez konwerter i wyprowadzany na głośniki. A interfejsy audio z tą funkcją są w rzeczywistości adapterami dla różnych instrumentów muzycznych: dźwięk z instrumentu jest przetwarzany przez interfejs i przesyłany cyfrowo do gadżetu w celu nagrywania i późniejszego przetwarzania za pomocą wbudowanego oprogramowania.

- Wsparcie dla komputerów Mac. Kompatybilność urządzenia z komputerami i laptopami firmy Apple z autorskim systemem Mac OS X. Takie komputery mają swoje specyficzne możliwości i wymagania dotyczące urządzeń peryferyjnych, dlatego dla zagwarantowania kompatybilności warto wybrać sprzęt, w którym wstępnie deklarowana jest obsługa Maca.

- Moc fantomowa. Obecność zasilania fantomowego w urządzeniu. Taki zasilacz o napięciu znamionowym 48 V jest niezbędny do pracy niektórych typów mikrofonów - w szczególności pojemnościowych. W związku z tym obecność tej funkcji oznacza kompatybilność z podobnymi typami mikrofonów - ważna cecha, biorąc pod uwagę fakt, że wiele wysokiej klasy mikrofonów studyjnych jest produkowanych specjalnie z pojemnościami. Zasilanie fantomowe znajduje się tylko wśród interfejsów audio (patrz Typ).

Całkowita liczba wyjść słuchawkowych przewidziana w projekcie przetwornika DAC.

Większość modeli przeznaczona jest do użytku indywidualnego, jednak zdarzają się wyjątki – w sprzedaży można spotkać modele z 2 lub większą liczbą wyjść. Ogólna istota tej konstrukcji jest oczywista: pozwala ona na podłączenie kilku słuchawek na raz i korzystanie z DAC-a dla kilku słuchaczy jednocześnie.

Jednak nie wszystkie złącza mogą być tego samego typu. Wśród nich znajdują się klasyczne mini-Jack (3,5 mm) i Jack (6,35 mm), a także mniej popularne XLR i Pentaconn 4,4 mm.

— minijack (3,5 mm). Najpopularniejszy format wtyczki wśród nowoczesnych słuchawek przewodowych. Występuje w modelach wszystkich kategorii cenowych; a nawet rozwiązania z najwyższej półki, które można zastosować z bardziej zaawansowanym Jackiem 6,35 mm, najczęściej nie posiadają wbudowanego złącza formatu Jack, lecz wtyczkę 3,5 mm i kompletną przejściówkę 6,35 mm. Z drugiej strony mini-Jack pod względem właściwości akustycznych ustępuje nieco swojemu „starszemu bratu”.

— 6,35 mm (gniazdo). Format wtyczki przeznaczony głównie do dość zaawansowanego sprzętu, głównie stacjonarnego. Duży rozmiar złącza utrudnia jego zastosowanie w urządzeniach kompaktowych; z drugiej strony, dzięki tej funkcji jakość połączenia, niezawodność i odporność na zakłóc...enia są znacznie wyższe niż w przypadku mniejszego mini-jacka 3,5 mm. A słuchawki z wtyczką mini-Jack można podłączyć do gniazda typu Jack za pomocą prostego adaptera; Często taki adapter jest nawet dostarczany w komplecie z „uszami”.

— XLR. Jest to złącze przede wszystkim do użytku profesjonalnego, które posiada charakterystyczny okrągły kształt, styki w postaci pinów („pinów”), a często także zatrzask na obręczy dla dodatkowej niezawodności połączenia. Złącze to służy do tzw. zbalansowanego podłączenia słuchawek, co pozytywnie wpływa na czystość dźwięku i pozwala na zastosowanie nawet długich przewodów bez dodatkowego ryzyka zniekształceń. Z kolei w przypadku słuchawek potrzeba takiego połączenia pojawia się stosunkowo rzadko i produkowanych jest niewiele „uszów” z wtykiem XLR – przeważnie wysokiej klasy, profesjonalne modele. We wzmacniaczach wyjścia tego typu stosowane są więc głównie w urządzeniach stacjonarnych z półki premium. Najczęściej jako takie wyjście stosuje się złącze czteropinowe, często bez zatrzasku i/lub zmniejszonych rozmiarów. Generalnie w technice audio takie złącze jest mniej powszechne niż trójpinowe, ale konkretnie w słuchawkach jest to standardowa opcja - zwłaszcza, że 4 piny pozwalają na wyjście obu kanałów stereo przez jedno gniazdo (podczas gdy gniazda trzypinowe pracować w formacie „jeden kanał na złącze”). Istnieją jednak modele, w których rolę zbalansowanego wyjścia słuchawkowego pełni para trójpinowych złącz XLR. Co więcej, takie złącza można fizycznie połączyć z wyjściami Jack 6,35 mm - innymi słowy, gniazdo 6,35 mm jest wbudowane bezpośrednio w środek złącza XLR. Dzięki temu konstrukcja jest bardziej zwarta, ale nie pozwala na jednoczesne zastosowanie obu typów złączy.

- Pentaconn 4.4. Podłączenie realizowane jest za pomocą 5-pinowego złącza o średnicy 4,4 mm. Jest to stosunkowo nowy standard połączenia zbalansowanego opracowany przez firmę Sony. Najczęściej używany jako wyjście liniowe dla przetworników cyfrowo-analogowych i wzmacniaczy. Dodatkowo złącze to można znaleźć w odtwarzaczach multimedialnych, a nawet dekoderach konsolowych. Główną zaletą standardu Pentaconn 4.4 jest możliwość wysyłania sygnałów audio do dość mocnych słuchawek o wysokiej impedancji. Standard ten stanowi alternatywę dla nie do końca praktycznych połączeń Jack i XLR.