Porównanie LS2 FF323 Arrow C vs LS2 FF320 Stream

Rodzaj zapięcia zastosowanego w kasku do zabezpieczenia paska podbródkowego.

- D-Ringi. Klasyczne zapięcie, popularne dziś dzięki połączeniu prostoty i niezawodności. Konstrukcja oparta na parze D-ringów (stąd nazwa). Przy prawidłowym użyciu pierścienie te mocno trzymają pasek, przez który przechodzi, a wolny koniec paska jest zabezpieczony zapięciem zatrzaskowym lub magnesem. Oprócz bezpiecznego trzymania, do zalet D-Ringów należy fakt, że regulacja rozmiaru odbywa się za każdym razem „w locie”, bezpośrednio podczas zapinania; jest to szczególnie wygodne w przypadku kasku „pasażerskiego”, który musi nosić różne osoby. Z drugiej strony sam proces zapinania-rozpinania nie jest zbyt wygodny: wymaga pewnego przyzwyczajenia i trwa dłużej niż w przypadku innych zapięć.

- Szybkie kliknięcie. Klasyczny design Quick-Click przypomina klamrę samochodowego pasa bezpieczeństwa: na jednej połowie znajduje się metalowa płytka z otworem, na drugiej znajduje się zamek, który automatycznie blokuje tę płytkę i otwiera się po naciśnięciu przycisku. Uważa się, że takie łączniki są mniej niezawodne niż D-Ringi, jednak biorąc pod uwagę prawidłowe wykonanie, różnica ta nie jest znacząca; a zapinanie i odpinanie Quick-Click jest znacznie szybsze i wygodniejsze. W tej kategorii znajdują się również "fastex" - zapięcia znane wielu ze sprzętu turystycznego. „Fastex” wygląda jak trójząb zamocowany w specjalnym gnie...ździe, taki zamek otwiera się, naciskając z boków; ta odmiana nie otrzymała dużego rozpowszechnienia, tk. nie jest uważany za bardzo wiarygodny.

- Zapadka. Znany również jako Quick-Release. Jedna połowa takiego zapięcia wygląda jak pasek (najczęściej plastikowy) ze specjalnym nacięciem, druga ma zamek. Pasek może przesuwać się przez zamknięty zamek tylko w jednym kierunku – do napinania, tak zapina się „grzechotkę” (z charakterystycznym dźwiękiem, stąd nazwa). Aby odpiąć, należy otworzyć zamek, dzięki czemu pasek może poruszać się w przeciwnym kierunku. Taka konstrukcja ułatwia i przyspiesza zdejmowanie i zakładanie kasku, a jednocześnie, podobnie jak w przypadku D-Ringów, automatycznie dopasowuje się do rozmiaru przy każdym zapięciu. Jednocześnie zapięcia są uważane za mało niezawodne, ale w praktyce wszystko zależy od jakości wykonania (co z reguły jest bezpośrednio związane z kategorią cenową kasku).

- Szybko odpinany wizjer. Możliwość szybkiego zdjęcia daszka kasku, w większości przypadków - bez użycia specjalnych narzędzi. Taka okazja może się przydać np. do oczyszczenia z brudu, wymiany przezroczystego szkła na przyciemniane lub odwrotnie.

- Pokrycie przeciwmgielna. Obecność specjalnej powłoki na daszku kasku, która zapobiega parowaniu motocykla przed oddychaniem. Funkcja ta przyda się przede wszystkim w chłodne dni (przy wysokich temperaturach powietrza szkło praktycznie się nie poci). Jest to szczególnie ważne w przypadku kasków zamkniętych (całeczki i enduro, patrz Typ), ale można je również znaleźć w kaskach otwartych. Należy pamiętać, że takie pokrycie nie stanowi 100% gwarancji przed zaparowaniem, ale prawdopodobieństwo tego zjawiska jest znacznie zmniejszone.

- osłona przeciwsłoneczna. Osłona przeciwsłoneczna w postaci dodatkowych zacienionych gogli, które w razie potrzeby można opuszczać i podnosić - zwykle za pomocą małej dźwigni lub przycisku z boku kasku. Tego urządzenia nie należy mylić z przyciemnianym szkłem (patrz „Wizjer” powyżej): osłona przeciwsłoneczna jest dostarczana jako dodatek do głównej osłony i zakrywa tylko oczy. Opuszczając i podnosząc takie okulary można „włączyć” i „wyłączyć” dodatkowe zaciemnienie. W tym przypadku główny wizjer jest najczęściej wykonany przezroczyście, dzięki czemu kask można wygodnie używać w nocy...– wystarczy podnieść wbudowane okulary i spojrzeć przez przezroczyste szkło. Jednak osłona przeciwsłoneczna może być również łączona z przyciemnianym szkłem; tę opcję docenią osoby o wrażliwych oczach, które nie tolerują dobrze światła słonecznego i wymagają zwiększonego przyciemnienia. Wadą tej cechy jest zauważalny wzrost kosztów kasku.

- Ochrona przed promieniowaniem UV. Dostępność ochrony UV w szkle i/lub osłonie przeciwsłonecznej kasku (patrz wyżej). Intensywne światło ultrafioletowe jest szkodliwe dla oczu, prowadzi do szybkiego zmęczenia, pogorszenia widzenia, a czasem nawet chorób oczu. Co więcej, takie promieniowanie może być dość intensywne nie tylko przy słonecznej, ale nawet pochmurnej pogodzie; ponadto ilość promieniowania ultrafioletowego wzrasta na obszarach górskich wraz ze wzrostem wysokości. Co prawda przy krótkotrwałej ekspozycji opisane efekty są ledwo zauważalne, jednak nawet w przypadku krótkich podróży przyda się ochrona przed promieniowaniem UV. A jeśli zamierzasz podróżować „daleko i długo” – funkcja ta jest bardzo pożądana. Należy pamiętać, że w razie potrzeby ochronę przed promieniowaniem UV można zapewnić za pomocą oddzielnych okularów (motocyklowych lub zwykłych), jednak nie wszystkie kaski umożliwiają korzystanie z takich okularów.

- Wbudowana wentylacja. System wentylacji zwykle wygląda jak dziury w skorupie - wlatujący do nich strumień powietrza „rozdmuchuje” wewnętrzną przestrzeń kasku. Zapewnia to nie tylko komfort (szczególnie w czasie upałów), ale także zmniejsza ilość wilgoci gromadzącej się wewnątrz: głowa motocyklisty poci się mniej niż w całkowicie zamkniętym kasku, a uwolniony pot szybko odparowuje i jest wydmuchiwany do wentylacji. Jednocześnie w wielu modelach możliwe jest całkowite lub częściowe zablokowanie wentylacji – np. w zimną lub deszczową pogodę.

- Przecinak oddechu. Najczęściej spotykane w kaskach zamkniętych (całki, modularne, enduro - patrz "Typ"). W takich modelach jest to swego rodzaju wizjer, który zakrywa nos i usta motocyklisty - dzięki czemu wydychane powietrze jest odprowadzane do dolnej części kasku, a wizjer nie zaparowuje. Również czasami maski odcinane nazywane są dodatkowymi maskami, które są wyposażone w otwarte hełmy, ale to nie do końca prawda - takie maski mają nieco inne przeznaczenie, mają głównie za zadanie chronić usta i nos przed kurzem, drobnymi zanieczyszczeniami, owadami itp.

Materiał skorupy to zewnętrzna twarda skorupa kasku.

- Termoplastyczny. Materiał używany głównie w tanich kaskach motocyklowych; najpopularniejsza opcja w tej kategorii. Tworzywo termoplastyczne (najczęściej poliwęglan) wyróżnia się niskim kosztem i ma dość wystarczającą, choć niezbyt wysoką charakterystykę wytrzymałościową, ale jest dość ciężki, a ponadto „starzeje się” z powodu ekstremalnych temperatur i ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe; zaleca się wymianę takich hełmów co 5 lat.

- Żywica termiczna. Pod względem podstawowych właściwości materiał ten jest podobny do opisanego powyżej tworzywa sztucznego; jednocześnie jest mocniejszy i trwalszy, jednak kosztuje nieco więcej, co odpowiednio wpływa na cenę kasków.

- Włókno szklane (włókno szklane). W tym przypadku nie mówimy o czystym włóknie szklanym, ale o włóknie szklanym - kompozycie składającym się z włókna szklanego i plastikowej podstawy. Dość wytrzymały i niezawodny, ale jednocześnie dość ciężki materiał, stosowany głównie w kaskach średniej klasy.

- Węgiel. To także włókno węglowe - materiał kompozytowy, który łączy włókno węglowe i bazę żywicy polimerowej. Takie połączenie pozwala na lekkość, a jednocześnie niezwykle wysoką wytrzymałość, ale ma to swoją cenę. Dlatego skorupa z włókna węglowego jest zwykle znakiem rozpoznawczym kas...ku klasy premium.

- Włókno szklane / Kevlar. Powyższe włókno szklane uzupełnione kompozytem na bazie innego włókna – Kevlaru. Kevlar niewiele ustępuje wytrzymałością karbonowi, jest natomiast tańszy, a taki materiał waży znacznie mniej niż włókno szklane, co odczuwalnie wpływa na wagę całego kasku. W takim przypadku materiały są zwykle ułożone warstwami.

- Węgiel / włókno szklane. Hełmy częściowo wykonane z węgla, częściowo z włókna szklanego; ta skorupa ma zwykle "łuszczącą się" konstrukcję. Cechy każdego z tych materiałów, patrz wyżej, a ich połączenie pozwala połączyć zalety i częściowo zrekompensować wady. Tak więc takie łączone kaski są tańsze niż czysto węglowe, a pod względem wytrzymałości nie mogą być od nich gorsze. Co prawda włókno szklane jest ciężkim materiałem, co odpowiednio wpływa na wagę; jednak te kaski są nadal dość lekkie.

- Węgiel / Kevlar. Kaski łączące w konstrukcji karbon i kevlar - zwykle w postaci warstw tworzących skorupę. Oba te materiały są szczegółowo opisane powyżej, a ich połączenie jest niezwykle kosztowne i tańsze niż czysty węgiel. Jednocześnie takie kaski są nadal drogie i ważą nieco więcej niż karbonowe.