Porównanie Panasonic Aquarea High Performance KIT-WC07J3E5 7 kW vs Panasonic Aquarea T-CAP KIT-WXC09H3E8 9 kW

Największa moc cieplna generowana przez pompę ciepła – czyli ilość ciepła, którą jest w stanie „wypompować” na zewnątrz do systemu grzewczego i/lub CWU.

Moc cieplna jest najważniejszą cechą pompy ciepła - bezpośrednio decyduje o jej sprawności i zdolności do dostarczenia wymaganej ilości ciepła. Należy pamiętać, że wskaźnik ten jest wskazany dla optymalnych warunków pracy - w szczególności dość wysokiej temperatury zewnętrznej. W praktyce takie warunki są rzadkie, więc rzeczywista moc jest zwykle zauważalnie niższa od maksymalnej; należy to wziąć pod uwagę przy wyborze. Istnieją specjalne wzory do obliczania optymalnej wartości maksymalnej mocy cieplnej w zależności od konkretnej sytuacji.

Moc cieplna – innymi słowy ilość ciepła – generowana przez pompę ciepła przy temperaturze źródła (powietrza lub gleby – patrz wyżej) około 0°C. Wskaźnik ten jest bardziej opisowy i bliższy rzeczywistości niż maksymalna moc cieplna (patrz wyżej), dlatego często jest wskazywany w charakterystyce jako główny.

Wymagana moc grzewcza zależy od powierzchni i niektórych cech pomieszczenia, zapotrzebowania na ciepłą wodę i wielu innych czynników; do jego obliczeń w dedykowanych źródłach można znaleźć odpowiednie formuły.

Maksymalna moc cieplna dostarczana przez pompę w trybie chłodzenia.

Przy tej operacji pompa pracuje w odwrotnym cyklu - odprowadzając nadmiar ciepła z pomieszczenia do otoczenia, czyli w rzeczywistości pełni rolę klimatyzatora. Wymagana wydajność chłodnicza zależy od powierzchni budynku, właściwości jego izolacji termicznej i kilku innych czynników; sposoby jej obliczania można znaleźć w dedykowanych źródłach. W tym miejscu zauważamy, że konwencjonalne urządzenia grzewcze (grzejniki, ogrzewanie podłogowe) nie nadają się do chłodzenia, w tym celu należy użyć specjalnego sprzętu (na przykład klimakonwektorów).

Energia elektryczna pobierana przez pompę ciepła podczas pracy wyłącznie w celu pompowania ciepła, bez stosowania podgrzewacza wstępnego (jeśli jest dostępny, patrz poniżej). Stosunek mocy cieplnej do poboru mocy określa współczynnik cieplny COP (patrz poniżej), a tym samym ogólną sprawność urządzenia. Ponadto całkowite zużycie energii (i odpowiednio rachunki za energię elektryczną) zależy od tego wskaźnika, a także od niektórych wymagań dotyczących zasilania i podłączenia - na przykład modele zasilane napięciem 230 V i moc powyżej 5 kW nie mogą pracować z gniazdka i wymagają specjalnego formatu połączenia z siecią.

Więcej informacji na temat zużycia energii można znaleźć w powyższym punkcie. W tym miejscu zauważamy, że w tym punkcie pobór mocy jest wskazany podczas pracy w trybie chłodzenia.

Rodzaj zasilania, wykorzystywanego przez pompę ciepła.

— Jednofazowe (230 V). Podłączenie do sieci domowej 230 V. Wiele modeli o podobnym zasilaniu potrafi działać ze zwykłego gniazda, co znacznie ułatwia podłączenie. Jednakże przy dużym poborze mocy (3,5 kW i więcej) może być wymagany szczególny sposób podłączenia do sieci, gniazdo nie będzie już tutaj pasować.

— Trójfazowe (400 V). Zasilanie z sieci 400 V nadaje się do pomp ciepła o dowolnej mocy, m.in. dla modeli wyposażonych w „żarłoczne” elementy grzejne. Ponadto urządzenia o takim zasilaniu przy ciągłej pracy faktycznie zużywają mniej energii niż jednofazowe o podobnym poborze prądu. W związku z tym ten wariant może być przewidziany nawet w pompach ciepła małej mocy. Wadą sieci trójfazowych jest ich słabe rozpowszechnienie: jeśli w pomieszczeniu produkcyjnym z taką siecią najprawdopodobniej nie będzie problemów, to w przypadku prywatnego domu może być konieczne prowadzenie osobnej linii, na przykład od słupa ulicznego lub transformatora.

Najniższa temperatura otoczenia (powietrza lub solanki, patrz „Źródło ciepła”), przy której pompa ciepła może bezpiecznie i wydajnie wykonywać swoje funkcje. Sprawność przy minimalnej temperaturze oczywiście wyraźnie spada, ale urządzenie nadal może służyć jako źródło ciepła.

Dane o minimalnej temperaturze otoczenia służą do oceny przydatności pompy w zimnych porach roku.

Najwyższa temperatura, do której pompa jest w stanie podgrzać czynnik grzewczy. Warto zauważyć, że takie wskaźniki można osiągnąć przy dość wysokiej temperaturze powietrza lub gruntu. A ponieważ pompy ciepła są używane w zimnych porach roku, rzeczywista maksymalna temperatura jest zwykle niższa niż teoretycznie osiągalna. Niemniej jednak parametr ten pozwala ocenić możliwości jednostki lub jej przydatność do określonych zadań.

Sprężarka jest głównym elementem, „sercem” urządzenia: to on zapewnia cyrkulację chłodziwa przez obwody pompy i odprowadzanie ciepła z zewnątrz do pomieszczenia. Znając nazwę sprężarki, można znaleźć szczegółowe informacje na jej temat oraz poznać niektóre cechy pompy ciepła jako całości. Należy pamiętać, że nazwa jest zwykle wskazywana, jeśli urządzenie wykorzystuje wysokiej jakości sprężarkę, często sprężarkę inwerterową.

- Falownik. Obecność sprężarki z inwerterową regulacją mocy w pompie ciepła. Modele bez falownika mają tylko dwa tryby pracy - pełną moc i „wyłączony”; a ustawiona intensywność ogrzewania / chłodzenia jest zapewniana przez włączanie i wyłączanie sprężarki na określone okresy czasu. Z kolei zasada sterowania inwerterowego polega na płynnej zmianie mocy sprężarki, co pozwala uniknąć ciągłego załączania i wyłączania. Taki format pracy zapewnia cały szereg zalet: minimalne zużycie, brak przepięć i niepotrzebnego obciążenia sieci, a także komfortowy (niski i stabilny) poziom hałasu.