Porównanie Bosch GLM 500 Professional 0601072H00 vs Leica DISTO A6 751961

Zakres zastosowania, przy którym urządzenie pozostaje w pełni sprawne bez użycia dodatkowych odbiorników (patrz niżej); innymi słowy, promień jego działania bez urządzeń pomocniczych. Konkretne znaczenie tego parametru zależy od rodzaju instrumentu (patrz wyżej). Tak więc w przypadku niwelatorów optycznych zakresem pomiarowym jest największa odległość, z której operator może normalnie zobaczyć podziały standardowej łaty niwelacyjnej. W przypadku niwelatorów laserowych parametr ten określa odległość urządzenia od powierzchni, na którą rzutowany jest znak, przy której rzut ten będzie dobrze widoczny gołym okiem; a w dalmierzach mówimy o największej odległości, jaką można zmierzyć. Zazwyczaj zakres pomiarowy jest wskazany dla warunków idealnych - w szczególności przy braku zanieczyszczeń w powietrzu; w praktyce może to być mniejsze z powodu kurzu, mgły lub odwrotnie, jasne światło słoneczne „nachodzi” na znak. Jednocześnie pod względem tej cechy można porównywać instrumenty tego samego typu.

Należy pamiętać, że warto wybrać urządzenie według zasięgu, biorąc pod uwagę specyfikę zadań, które planuje się za jego pomocą rozwiązać: w końcu długi zakres pomiarowy zwykle znacząco wpływa na wymiary, wagę, zużycie energii i cenę, ale nie zawsze jest wymagane. Na przykład nie ma sensu szukać mocnego poziomu lasera na 30-40 m, jeśli potrzebujesz urządzenia do prac wykończeniowych w standardowych mieszkaniach.

W niektórych modelach można określić zakres, który przedstawi...a minimalny i maksymalny zakres pomiarowy. Ale w większości przypadków wskazana jest tylko wartość maksymalna.

Stopień powiększenia zapewniany przez obiektyw niwelatora optycznego lub dalmierza laserowego (jeśli funkcja ta jest dostępna, patrz „Rodzaj”, aby uzyskać więcej informacji). W każdym razie im większe powiększenie, tym ogólniej zasięg urządzenia (patrz wyżej) i tym wygodniej jest pracować z nim na odległość. W przypadku niwelatorów optycznych parametr ten jest również jednym z kryteriów określających przydatność przyrządu do określonej klasy pomiarów; szczegółowe wymagania dotyczące wielości z reguły są wskazane w specjalistycznych instrukcjach.

Należy mieć na uwadze, że zwiększenie powiększenia, przy innych warunkach bez zmian, prowadzi do zawężenia kąta pola widzenia; w pewnym stopniu można to skompensować zwiększając średnicę obiektywu (patrz również poniżej), ale duże soczewki znacznie zwiększają całkowity koszt poziomu. Dlatego przy wyborze należy postępować od optymalnej równowagi między tymi cechami.

Punkt odniesienia dla pomiaru — jest to miejsce, od którego urządzenie zaczyna mierzyć odległość. U większości dalmierzy takich punktów dwie: tylne i przednie krawędzie. Są modele, które posiadają otwór do mocowania na statywie, więc to dla nich istnieje trzeci punkt odniesienia na środku gwintowanego otworu. Rzadziej spotykane są modele z uchylną obudową/nóżka w pobliżu tylnej krawędzi, tak więc jeszcze wzrastająca liczba punktów pomiaru do 4-ech. I nie obejdzie się bez urządzeń z jednym punktem odniesienia.

Zakres temperatur, w których gwarantowana jest praca urządzenia przez wystarczająco długi czas bez awarii, awarii i przekroczenia błędu pomiarowego określonego w charakterystyce. Należy mieć na uwadze, że mówimy przede wszystkim o temperaturze obudowy urządzenia, a to zależy nie tylko od temperatury otoczenia – np. narzędzie pozostawione na słońcu może się przegrzać nawet przy dość chłodnej pogodzie.

Generalnie warto zwrócić uwagę na parametr ten, gdy szukasz modelu do pracy na zewnątrz, w nieogrzewanych pomieszczeniach i innych miejscach o warunkach znacząco odbiegających od warunków pokojowych; w pierwszym przypadku warto również zadbać o ochronę przed kurzem i wilgocią (patrz „Klasa ochrony”). Z drugiej strony, nawet stosunkowo proste i „krótkowzroczne” niwelatory/dalmierze zazwyczaj dobrze znoszą ciepło i zimno.

Czas, po którym urządzenie całkowicie się wyłączy, jeśli użytkownik nie wykona żadnej czynności.

Zobacz powyżej, aby uzyskać więcej informacji na temat automatycznego wyłączania; a jego czas jest dwojaki. Z jednej strony, jeśli ten czas jest krótki, to czas bezczynności urządzenia będzie minimalny, co pomaga oszczędzać energię. Z drugiej strony zbyt częste automatyczne wyłączanie (po którym następuje włączenie do pracy) jest również niepożądane - zwiększa zużycie komponentów i zmniejsza zasoby, a nie zawsze jest wygodne dla użytkownika. Dlatego producenci wybierają czas zachowując równowagę między tymi momentami, a także ogólną klasą i przeznaczeniem urządzenia. Tak więc w niektórych dalmierzach wskaźnik ten nie sięga nawet minuty, chociaż w większości takich urządzeń mieści się w zakresie od 3 do 8 minut; aw niektórych urządzeniach profesjonalnych (głównie poziomach) czas automatycznego wyłączenia może wynosić 30 minut lub więcej (do 3 godzin).

nie podejmuje żadnych działań.

Parametr ten dotyczy przede wszystkim dalmierzy laserowych. Wynika to z faktu, że w tego typu urządzeniach laser jest jednym z najbardziej „żarłocznych” (pod względem energochłonności) elementów, podczas gdy wykorzystywany jest tylko bezpośrednio w procesie pomiarowym. Dlatego, wraz z automatycznym wyłączeniem samego urządzenia (patrz wyżej), takie urządzenia mogą również zapewniać automatyczne wyłączenie lasera - głównie jako funkcja "bezpieczna" w przypadku, gdy użytkownik sam zapomni wyłączyć emiter. Czas takiego automatycznego wyłączenia zwykle nie przekracza minuty - półtorej, chociaż są wyjątki.

Własny ekran na korpusie urządzenia.

Wszystkie wyświetlacze służą do wyświetlania różnych dodatkowych informacji, co sprawia, że zarządzanie jest wygodniejsze i bardziej intuicyjne; ale konkretna funkcjonalność i cechy ekranu mogą się różnić w zależności od typu:

— Czarno-biały bez podświetlenia. Najprostszy i najtańszy rodzaj wyświetlacza: czarno-biała matryca LCD bez własnego podświetlenia. Mimo ogólnej prostoty, takie ekrany mogą mieć dość rozbudowane możliwości: technicznie mogą wyświetlać zarówno dane związane z pracą urządzenia (np. wyniki pomiarów dalmierza), jak i inne opcjonalnie, w tym dość specyficzne. W rzeczywistości jedyną rzeczą, do której wyświetlacze czarno-białe nie nadają się, jest wyświetlanie obrazu z aparatu cyfrowego. W praktyce funkcjonalność wyświetlacza dobierana jest zgodnie z możliwościami konkretnego urządzenia. Jeśli chodzi o brak podświetlenia, ta cecha utrudnia użytkowanie w warunkach słabego oświetlenia, ale obniża cenę i pobór mocy. W dodatku pod słońcem lub innym jasnym oświetleniem na zaawansowanych podświetlanych ekranach obraz może „blaknąć”, natomiast na najprostszym czarno-białym bez podświetlenia wręcz przeciwnie, staje się jeszcze wyraźniejszy.

- Czarno-biały z podświetleniem. Czarno-białe ekrany wyposażone w systemy podświetlenia. Należy pamiętać, że w tej kategorii znajdują się właściwie dwa rodzaje wyświetlaczy: tradycyjne czarno-białe matryce LCD formatu „czarny...obraz na białym tle”, uzupełnione zewnętrznym systemem oświetlenia, a także jednokolorowe ekrany „jasnego obrazu”. na czarnym tle”, gdzie samo światło może świecić. Tak czy inaczej, takie wyświetlacze mogą być używane bez ograniczeń przy słabym oświetleniu, ale minusem tego jest zwiększony pobór mocy - szczególnie w modelach, w których podświetlenie jest cały czas włączone.

- Kolorowe. Funkcjonalność wyświetlaczy kolorowych może być różna – od najprostszych ekranów LCD, które potrafią wyświetlać tylko kilka podstawowych kolorów (np. wyróżnić na ekranie najważniejsze cyfry innym kolorem), aż po matryce pełnokolorowe (jak te używane, na przykład w laptopach). Pierwsza odmiana jest nieco wygodniejsza i bardziej przejrzysta niż opisane powyżej wyświetlacze czarno-białe, kosztuje trochę więcej, ale nie ma innych różnic. Z kolei najbardziej zaawansowane kolorowe ekrany potrafią nawet wyświetlić obraz z aparatu cyfrowego – i tak naprawdę są używane głównie w urządzeniach wyposażonych w takie aparaty.

- Dotykać. Najbardziej zaawansowany typ wyświetlaczy. Takie ekrany są prawie zawsze wykonane w kolorze i wyposażone w podświetlenie, a sterowanie dotykowe pozwala wykorzystać je również do sterowania urządzeniem (podobnie jak to ma miejsce w smartfonach i tabletach). Pod względem sterowania ekrany dotykowe są wygodniejsze i bardziej wizualne niż tradycyjne panele z przyciskami, przełącznikami itp.; są znacznie lepiej przystosowane do pracy z dużą ilością funkcji, a także zapewniają dodatkowe funkcje, które nie są dostępne przy tradycyjnym sterowaniu. Z drugiej strony taki sprzęt nie jest tani, a po prostu nie ma sensu używać go w stosunkowo prostych i niedrogich urządzeniach – do takich modeli w zupełności wystarczą tańsze wyświetlacze, nawet te najprostsze czarno-białe. Dlatego obecność ekranu dotykowego jest prawie gwarantowana jako znak wysokiej klasy urządzenia z mnóstwem funkcji.

Poziomica oparta na kapsułce bąbelkowej (lub kilku takich kapsułach) wbudowanej w obudowę narzędzia.

Takie urządzenie pozwala kontrolować pozycję urządzenia — mianowicie sprawdzić, czy jest ustawione poziomo; jednak w niektórych modelach zapewnia się również poziomice dla pozycji pionowej, a czasem nawet do nachylania pod kątem 45° lub pod innym kątem. Natomiast konkretny cel poziomicy bąbelkowej może być różny, w zależności od typu i ogólnego poziomu urządzenia. Najpopularniejszą opcją jest wstępna, zgrubna instalacja niwelatora laserowego w poziomie: początkowa regulacja odbywa się ręcznie za pomocą niwelatora, a następnie uruchamiany jest wbudowany mechanizm samopoziomowania. W prostych i niedrogich niwelatorach domowych, gdzie nie jest wymagana duża dokładność, komora bąbelkowa może być nawet jedynym sposobem na ustawienie w żądanej pozycji; niektóre z tych urządzeń mogą być również używane jako pełnowartościowe poziomice budowlane.

Obecność modułu Bluetooth pozwala przeprowadzone pomiary nadawać na podłączone urządzenie. W ten sposób można zrobić urządzenie maksymalnie kompaktowy, a odczytywać dane bezpośrednio z telefonu. Tak i w epoce zaawansowanych technologii i możliwości zarządzania telefonem wszelkich urządzeniem, takie rozwiązanie wydaje się całkiem uzasadnione.