Porównanie Kurzweil M70 vs Korg D1

- stacjonarne. Narzędzia stacjonarne mają własny stojak i są przeznaczone do umieszczania bezpośrednio na podłodze. Jednocześnie, zgodnie z nazwą, takie modele są przeznaczone do stałego przebywania w jednym miejscu i słabo nadają się do regularnych ruchów nawet w tym samym pomieszczeniu, nie wspominając o dłuższych dystansach. Nie jest to jednak wada, a jedynie charakterystyczna cecha takich przypadków. Ale jednoznaczną wadą narzędzi stacjonarnych jest ich dość wysoki koszt. Z drugiej strony takie modele są jak najbardziej podobne do prawdziwych fortepianów pod względem wyglądu, układu i wyposażenia: klawiatura z reguły znajduje się na standardowej wysokości, a pedały są zainstalowane w dolnej części korpusu (i tam zwykle jest ich aż trzy, wyposażenie). A w takim instrumencie o wiele łatwiej zapewnić wysokiej jakości dźwięk i bogactwo możliwości niż przenośny – producent nie musi zwracać szczególnej uwagi na kompaktowość i redukcję wagi.

- Przenośny. Pianina cyfrowe nazywane są przenośnymi, jeśli są wykonane w formie przenośnych klawiatur i są pozbawione podstawek; aby grać, ta klawiatura musi być umieszczona na stole lub innym podparciu. Zewnętrznie takie instrumenty są podobne do syntezatorów, a czasem prawie nie do odróżnienia od nich. Jednocześnie, w przeciwieństwie do syntezatorów, przenośne pianina cyfrowe mają głównie pełnowymiarowe 88-klawiszowe klawiatury i rzadko są wyposażone w wyświetla...cze. Pod względem funkcjonalności różnice polegają na tym, że pianina cyfrowe są bardziej skoncentrowane na muzyce tradycyjnej: mogą zapewnić stosunkowo niewiele barw, często nie obsługują automatycznego akompaniamentu (patrz poniżej), ale zapewniają dość wysoką jakość dźwięku. Jeśli porównamy modele przenośne z stacjonarnymi, to kluczowa zaleta tej opcji jest oczywista - narzędzie można stosunkowo łatwo przenosić z miejsca na miejsce, a nawet nosić przy sobie, jeśli masz odpowiednią walizkę. Wada wynika też naturalnie z konstrukcji – na takim instrumencie niezwykle trudno będzie grać bez dodatkowej podpory, a nie każdy mebel może pełnić rolę takiej podpory. Tak więc przenośne pianino cyfrowe jest prawie niezbędne bez stojaka (patrz Zawartość opakowania).

Obecność własnej okładki w konstrukcji pianina cyfrowego.

Taka osłona poza godzinami pracy domyka klawiaturę, a często także dodatkowe kontrolki. To nie tylko nadaje instrumentowi schludny wygląd, ale także chroni klawisze - przede wszystkim przed kurzem (a kurz może nie tylko powodować dyskomfort podczas użytkowania, ale także powodować nieprawidłowe działanie mechaniki, gromadzące się pod klawiszami).

Należy pamiętać, że funkcja ta jest typowa dla narzędzi stacjonarnych (patrz „Przypadek”). Przenośne modele z pokrywkami byłyby zbyt nieporęczne i ciężkie, dlatego powinny używać futerałów lub innych podobnych urządzeń.

Obecność wbudowanych pedałów w konstrukcji pianina cyfrowego.

Pedały są niezbędne w przypadku klasycznych pianin, dlatego często występują również w cyfrowych analogach. W rzeczywistości funkcja ta jest prawie obowiązkowa w przypadku modeli stacjonarnych (patrz „Przypadek”). Ale w przenośnych przeciwnie, nie znaleziono wbudowanych pedałów - po prostu nie mają gdzie zainstalować, w przypadku takich modeli produkowane są zewnętrzne pedały wtykowe (patrz poniżej).

Tradycyjna liczba wbudowanych pedałów to trzy, inne opcje praktycznie nie występują w elektronarzędziu. Zwróć uwagę, że w wielu modelach określone funkcje pedałów można zmieniać w zależności od ustawionego tonu lub nawet ręcznie, na życzenie muzyka.

Możliwość regulacji czułości klawiatury pianina cyfrowego.

Poziom czułości określa głośność i ostrość dźwięku, który instrument będzie wydawał przy określonej sile i szybkości naciskania klawisza. Wysoka czułość pozwala na uzyskanie ostrego, wyrazistego dźwięku o znacznych różnicach w głośności, niskiego – stosunkowo cichego, miękkiego i gładkiego. A w niektórych instrumentach zapewniona jest nawet „zerowa” czułość – gdy wszystkie klawisze brzmią z taką samą głośnością i dynamiką, niezależnie od siły wciśnięcia. Może to być przydatne na przykład do symulacji dźwięku niektórych instrumentów (takich jak klawesyn).

Liczba brzmień obsługiwanych przez pianino cyfrowe — Mówiąc dokładniej, maksymalna liczba brzmień, z których instrument może grać jednocześnie.

Tego parametru nie należy mylić z liczbą nut, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Faktem jest, że w wielu barwach na każdą nutę używa się jednocześnie kilku głosów (generatorów tonów) - to jedyny sposób na uzyskanie mniej lub bardziej niezawodnego dźwięku. Zatem wymagana liczba głosów może być kilkakrotnie wyższa od liczby nut – na przykład najprostszy akord z 3 nutami może wymagać 9, a nawet 12 głosów. Ponadto generatory tonów służą do odtwarzania części automatycznego akompaniamentu i wbudowanych utworów (patrz poniżej), a tutaj liczba głosów może być mierzona w dziesiątkach.

Wobec tego polifonia na mniej niż 90 głosów jest charakterystyczna głównie dla instrumentów stosunkowo prostych i niedrogich, które nie są przeznaczone do skomplikowanych zadań. Najmniejsza liczba znaleziona we współczesnych pianinach cyfrowych to 32 głosy. Pożądane jest, aby mniej lub bardziej solidny instrument miał co najmniej 96 głosów, a w topowych modelach wskaźnik ten może sięgać 256.

Liczba wbudowanych dźwięków zapewnianych przez pianino cyfrowe.

Pomimo nazwy, pianina cyfrowe rzadko są projektowane tylko do symulacji dźwięku fortepianu – elektroniczne „wypełnienie” pozwala im zapewnić również inne dźwięki. Poza tym nawet fortepian ma swoje odmiany – na przykład wśród fortepianów jest 6 klas głównych, od dużego koncertu po miniaturę. Tak więc Preset Voices mogą obejmować różne typy pianin, a także inne instrumenty i efekty dźwiękowe.

Obfitość i różnorodność tonów w pianinach cyfrowych generalnie nie jest tak duża jak w syntezatorach, jednak w tej kategorii są modele bardzo „naładowane”, na sto lub więcej tonów (w najbardziej wielofunkcyjnych liczba ta może przekroczyć 900). Warto jednak poszukać konkretnie modelu „multiinstrumentalnego”, jeśli nie zamierzasz ograniczać się do brzmienia fortepianu i chciałbyś mieć większą swobodę wyboru. Warto pamiętać, że określony zestaw głosów może być inny.

Jeśli instrument kupowany jest wyłącznie jako fortepian, to tutaj wręcz przeciwnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na rozwiązania z niewielką ilością barw. Takie modele nie tylko kosztują mniej niż „kombi” – potrafią też brzmieć lepiej (ze względu na to, że barw jest niewiele i producent może z większą uwagą podejść do jakości dźwięku każdego wbudowanego „instrumentu”).

Obecność sekwencera w konstrukcji pianina cyfrowego.

Funkcja ta pozwala nie tylko odtwarzać muzykę na instrumencie, ale także nagrywać ją z możliwością późniejszego odtwarzania. Jest to jednak przynajmniej; oprócz nagrywania partii samego instrumentu, sekwencer może zapewnić nagrywanie sygnału audio lub MIDI z odpowiedniego wejścia, miksowanie kilku partii (w tym nagrywanie muzyki odtwarzanej na muzyce odtwarzanej „w drodze”), działanie z parametrami poszczególnych utworów (głośność, barwa, barwa), a także określonymi funkcjami, takimi jak kwantyzacja (wyrównywanie nierównego tempa). Specyficzna funkcjonalność sekwencera może być inna, nie zaszkodzi wyjaśnić to przed zakupem. Jednak w każdym przypadku funkcja ta może być dobrą pomocą dla muzyka; będzie to szczególnie przydatne dla tych, którzy nie ograniczają się do wykonywania gotowej muzyki i chcą komponować własne kompozycje.

Możliwość nakładania poszczególnych tonów dostarczonych w instrumencie (lub wczytanych do jego pamięci przez użytkownika). Mówiąc najprościej, nakładanie warstw pozwala na granie partii na dwóch głosach jednocześnie - na przykład, aby uzupełnić dźwięk fortepianu dźwiękiem skrzypiec. Pozwala to na uzyskanie bogatszego i bardziej oryginalnego brzmienia.

Konkretne kombinacje głosów można zapamiętać, ale w wielu modelach użytkownik może wybrać własną kombinację. Jednak te szczegóły nie zaszkodzą wyjaśnić osobno.

Podziel klawiaturę na dwie części, tak aby lewa i prawa partia były grane różnymi brzmieniami. Pozwala to na jednoczesne granie dwóch różnych partii dźwięcznych na instrumencie - na przykład towarzyszącej melodii fortepianu z akordami orkiestry smyczkowej lub dźwiękami organów. Specyficzne kombinacje barw są często zapisywane w pamięci, ale istnieją modele, w których muzyk sam może wybrać barwy dla każdej części klawiatury.