Porównanie Casio CT-S400 vs Casio SA-78

- Syntezator. W tym przypadku mamy na myśli klasyczne syntezatory cyfrowe - klawiszowe instrumenty muzyczne zdolne do odtwarzania dźwięku różnych instrumentów i efektów dźwiękowych. Funkcjonalność takich modeli może być bardzo zróżnicowana - od niedrogich urządzeń o minimalnej funkcjonalności po zaawansowane instrumenty odpowiednie nawet dla profesjonalnych muzyków.

- Stacja robocza. Wysokiej klasy profesjonalne syntezatory, które mogą pełnić rolę nie tylko instrumentu muzycznego, ale także konsoli do nagrywania i miksowania dźwięku. W związku z tym sekwencer jest obowiązkową cechą takich instrumentów (patrz niżej). Ponadto stacje robocze wyróżniają się zaawansowanym wyposażeniem odpowiadającym klasie: wśród takich instrumentów są modele z pełnowymiarowymi klawiaturami młoteczkowymi (patrz „Mechanika”) z 88 klawiszami, użytkownik ma do dyspozycji mnóstwo regulacji i złączy , a jakość dźwięku i niezawodność w niedrogich modelach okazuje się dobra, w zaawansowanych - prawie idealna. To prawda, syntezatory tego typu są bardzo drogie, dlatego wraz z rozbudowanymi możliwościami są niezastąpionymi pomocnikami dla kompozytorów, realizatorów dźwięku i innych specjalistów zajmujących się zarówno wykonywaniem, jak i nagrywaniem muzyki.

- Syntezator dla dzieci. Możliwości takich instrumentów na ogół wynikają z nazwy – to syntezatory przeznaczone dla dzieci. Zewnętrznie takie modele różnią się od „dor...osłych” przede wszystkim niewielką liczbą kluczy (do 49, często mniej) i rozmiarem samych kluczy, zmniejszonych dla dłoni dziecka. Ponadto wydajność i funkcjonalność syntezatorów dziecięcych są również najczęściej skromniejsze: na przykład polifonia (patrz poniżej) rzadko przekracza 8 głosów, a ogólna niezawodność dźwięku jest bardzo niska. Wręcz przeciwnie, możliwości uczenia się w takich instrumentach mogą być bardzo szerokie i ogólnie syntezatory dla dzieci są uważane za dobry wybór do wstępnego szkolenia.

- syntezator analogowy. Oryginalnie syntezatory analogowe to instrumenty, w których dźwięk jest generowany nie przez przetwarzanie cyfrowe, ale poprzez przejście przez rzeczywisty obwód elektryczny. Z grubsza mówiąc, w instrumencie analogowym naciśnięcie każdego klawisza zamyka własny obwód oscylacyjny, który odpowiada za określoną częstotliwość dźwięku na wyjściu (podczas gdy w klawiszu cyfrowym wydaje polecenie do obwodów sterujących, wysyłają sygnał do cyfrowego przetwornik analogowo-cyfrowy, a przetwornik cyfrowo-analogowy przetwarza ten sygnał na daną częstotliwość nutową). A z punktu widzenia użytkownika najbardziej zauważalną różnicą między syntezatorem analogowym jest brak wbudowanych tonów. Zamiast listy barw, muzyk ma do dyspozycji zestaw elementów sterujących (oscylatory, obwiednia, filtry itp.), które pozwalają mu samodzielnie ustawiać parametry dźwięku. Dzięki temu instrumenty analogowe z jednej strony są trudniejsze do opanowania, z drugiej pozwalają osiągnąć efekty niedostępne na „cyfrowym”. Ponadto samo zabarwienie dźwięku na syntezatorach analogowych jest nieco inne. Historycznie instrumenty tego typu pojawiały się przed cyfrowymi, ale dziś są to wysoce wyspecjalizowane rozwiązania przeznaczone głównie dla profesjonalnych wykonawców/kompozytorów i wykorzystywane w określonych kierunkach muzycznych.

Im większa liczba klawiszy, tym szerszy zakres instrumentu, tym niższe i wyższe dźwięki można na nim grać bezpośrednio w trakcie gry, bez użycia sztuczek, takich jak transfer oktawy (patrz poniżej). Dla porównania, pełnowymiarowa klawiatura fortepianowa ma 88 klawiszy. Jednak w syntezatorach ta ilość jest rzadka, ponieważ instrument okazałby się zbyt nieporęczny i drogi, a nie każdy muzyk, nawet profesjonalny, potrzebuje tak szerokiego asortymentu. W związku z tym, 88-klawiszowe klawiatury są używane głównie w stacjach roboczych z najwyższej półki (patrz Typ). W przypadku zwykłych syntezatorów standardem jest 49, 61 lub 76 klawiszy (istnieją też opcje na 73 klawisze) - to zwykle w zupełności wystarcza (w tym przypadku opcja dla 61 klawiszy jest uważana za „złoty środek”). A modele dla małych dzieci mogą mieć 32 klawisze.

Rozmiar klawiszy syntezatora to przede wszystkim szerokość.

- Pełnowymiarowe. Klawisze mają standardowy rozmiar, taki sam jak klawiatura fortepianu. Te klawiatury są przeznaczone dla dorosłych i są używane w prawie wszystkich syntezatorach innych niż dziecięce.

- Mały. Klawisze mają mniejszą szerokość w porównaniu do standardowych (a często także ich wysokość). Praktycznie nie są używane w syntezatorach „dorosłych”, ale są praktycznie obowiązkowe w modelach dziecięcych (patrz „Typ”). Na pełnowymiarowej klawiaturze niektóre funkcje nie są dostępne dla dziecka (na przykład akordy z odległymi dźwiękami), a małe klawisze przeznaczone do ręki dziecka mogą pomóc w sytuacji.

Rodzaj mechaniki używany w klawiszach syntezatora.

- Bierny. Najprostszy rodzaj mechaniki, kiedy każdy klawisz jest tak naprawdę „przełącznikiem” dla własnej nuty: tylko włącza i wyłącza dźwięk, podczas gdy głośność tego dźwięku nie zależy od siły i intensywności naciskania. Klawiatury pasywne zwykle mają nieważoną, rzadziej półważoną twardość (patrz poniżej). Ich główną i być może jedyną zaletą jest niski koszt, ze względu na prostotę konstrukcji. Jednocześnie możliwości takich narzędzi są bardzo skromne i nawet podczas treningu zaleca się ich używanie tylko na początkowych etapach. W rezultacie mechanika pasywna jest stosowana wyłącznie w najprostszych syntezatorach budżetowych, które bardziej nadają się do roli zabawki do rozrywki niż pełnowartościowego instrumentu.

- Aktywny. Mechanika zapewniająca zależność między głośnością a ciśnieniem: im mocniej wciśnięty jest klawisz, tym dźwięk będzie głośniejszy i ostrzejszy. Najczęściej w połączeniu z półważoną, rzadko - nieważoną sztywnością (patrz poniżej). Takie klawisze już pozwalają kontrolować dynamikę każdej nuty: wybieraj jej głośność „w locie”, podkreślaj akcenty, używaj specjalnych technik itp. Funkcja ta jest szczególnie ważna podczas treningu, kiedy musisz trenować, aby kontrolować wysiłek na każdym palcu z osobna. Mechanika aktywna jest wysoce zalecana nawet w przypadku niedrogiego syntezatora, a dla instrumentu na poziomie średniozaawansowanym jest prawie obowiąz...kowa, jak również w przypadku poważnego treningu. Jednocześnie w wielu modelach można zapewnić regulację czułości, a nawet całkowite przełączenie w tryb pasywny (na przykład w celu symulacji niektórych instrumentów).

- Młotek. Najbardziej zaawansowany rodzaj mechaniki. Podobnie jak aktywna, zapewnia regulację głośności w zależności od siły nacisku, ale zasadniczo różni się odpowiedzią: akcja młoteczka jest używana tylko w klawiaturach ważonych (patrz "Sztywność"), a uczucie podczas grania jest bliskie graniu na prawdziwy fortepian. Stopień zbliżenia może być jednak różny – niektóre modele są nie do odróżnienia w doznaniach od fortepianu, w innych mechanika jest prostsza. Jednak w każdym razie takie możliwości mają swoją cenę, podczas gdy rzeczywista potrzeba odpowiedzi „fortepianowej” jest niezwykle rzadka. W rezultacie klawiatury młoteczkowe znajdują się głównie wśród instrumentów najwyższej klasy, głównie stacji roboczych (patrz „Typ”) z 88-klawiszowymi pełnoformatowymi klawiaturami.

Możliwość zmiany czułości mechaniki aktywnej (patrz wyżej) w syntezatorze.

Funkcja ta umożliwia dostosowanie intensywności reakcji klawisza po naciśnięciu. Mówiąc najprościej, im wyższa czułość, tym głośniejszy i ostrzejszy dźwięk przy tej samej sile nacisku. Pozwala to na zmianę charakterystyki brzmienia instrumentu.

Również syntezatory z tą funkcją często dają możliwość całkowitego wyłączenia dynamicznej mechaniki i grania na „pasywnej” klawiaturze. Może to być przydatne, gdy niektóre głosy, takie jak klawesyn lub organy, brzmią realistycznie.

- Nieważone. Klawisze o bardzo małej sile nacisku, dosłownie „upadające” pod palcami. Ta opcja dobrze nadaje się do niedrogich syntezatorów z mechaniką pasywną (patrz wyżej), ale rzadko jest stosowana w modelach aktywnych - niska siła oporu utrudnia dobranie optymalnej siły docisku.

- Semi ważony. Klawisze o średniej sile nacisku, które nie osiągają twardości pełnoprawnych klawiszy fortepianowych, ale oferują zauważalnie większy opór niż klawisze nieważone. Ta opcja jest najbardziej popularna wśród instrumentów z dynamiczną mechaniką (patrz wyżej) – siła nacisku na klawisze zapewnia odpowiednie sprzężenie zwrotne, a jednocześnie gra na takim instrumencie nie sprawia szczególnych trudności, nawet tym, którzy wcześniej zajmowali się tylko klawiaturami nieważonymi .

- ważona. Klawisze o dużej sile nacisku porównywalnej z klasycznym fortepianem. Stosowany tylko w profesjonalnych narzędziach młoteczkowych(patrz wyżej) - wysoka sztywność jest koniecznością dla takiego mechanika (a dokładniej dla reakcji, jaką musi zapewnić).

Innymi słowy, polifonia obsługiwana przez syntezator to liczba „głosów” (generatorów tonów), które mogą na nim jednocześnie brzmieć.

Parametr ten jest często opisywany jako liczba dźwięków, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Nie jest to jednak do końca prawda, ponieważ w wielu barwach jedna nuta może aktywować kilka generatorów tonów. W rezultacie, na przykład, aby zagrać akord składający się z 3 nut w barwie z 4 generatorami tonów na nutę, wymagana jest polifonia co najmniej 3 * 4=12 głosów. Ponadto automatyczne akompaniamenty i wstępnie zdefiniowane utwory (patrz powiązane sekcje) również wykorzystują generatory brzmień, co wymaga również większej liczby głosów do efektywnej pracy z tymi funkcjami.

Minimalną wartością dla mniej lub bardziej funkcjonalnego nowoczesnego syntezatora jest polifonia na 32 głosy – i nawet wtedy taki instrument może być używany głównie do wstępnego treningu i prostych melodii. Dla bardziej solidnego zastosowania pożądane jest posiadanie co najmniej 50 - 60 głosów, a w modelach profesjonalnych (w szczególności na stacjach roboczych, w których mamy do czynienia z kilkoma ścieżkami audio naraz) są modele z polifonią na 150 generatorów dźwięku lub również.

Ogólnie rzecz biorąc, bardziej zaawansowany syntezator może mieć bardziej rozbudowaną polifonię, jednak klasę instrumentu można ocenić za pomocą tego parametru tylko w przybliżeniu – instrumenty o tej samej liczbie głosów mogą się znacznie różnić po...ziomem. Jedynym wyjątkiem od tej reguły są syntezatory dla dzieci (patrz „Rodzaj”), które obsługują do 20 głosów.

Liczba wbudowanych dźwięków przewidzianych w syntezatorze.

Liczbę barw często opisuje się jako liczbę instrumentów, które dany model może imitować. Nie jest to jednak do końca prawda – raczej parametr ten można nazwać „liczbą instrumentów i efektów dźwiękowych”. Np. ten sam instrument – gitara elektryczna – z różnymi „gadżetami” (distortion, overdrive) zabrzmi inaczej, a w syntezatorze każdy taki gadżet będzie traktowany jako osobna barwa. Brzmienie „bębnów” zazwyczaj łączy różne rodzaje bębnów i innych instrumentów perkusyjnych – innymi słowy, pozwala odwzorować zarówno „bęben basowy”, jak i talerze bez zmiany ustawień, po prostu naciskając odpowiednie klawisze. A niektóre barwy mogą w ogóle nie mieć odpowiedników wśród prawdziwych instrumentów.

Im bardziej wbudowane barwy, tym większe możliwości syntezatora, tym bardziej zróżnicowane dźwięki, jakie można z niego wydobyć. Jednocześnie w modelach z wyższej półki, takich jak stacje robocze (patrz „Rodzaj”), liczba ta może sięgać 1000 lub nawet więcej.

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu (patrz wyżej) pierwotnie dostępnych w syntezatorze, innymi słowy liczba opcji akompaniamentu dostępnych dla użytkownika.

Im obszerniejszy ten zestaw, tym większe prawdopodobieństwo znalezienia wśród tych melodii odpowiednich opcji dla konkretnego przypadku. Jednocześnie bogactwo stylów samo w sobie nie daje również 100% gwarancji, że wśród nich znajdzie się odpowiedni, zwłaszcza że różne modele syntezatorów mogą się znacznie różnić w konkretnym zestawie melodii. Tak więc lista nie zaszkodzi wyjaśnić przed zakupem. Zauważamy również, że sytuację można poprawić za pomocą stylów użytkownika (patrz niżej) - obsługuje je wiele syntezatorów z automatycznym akompaniamentem.