Porównanie Baton Rouge AR21C/ACE vs Baton Rouge AR21C/AC

Ogólny typ narzędzia.

Przede wszystkim należy tutaj zaznaczyć, że nazwa „gitara akustyczna” w naszych czasach może być używana zarówno w sensie szerokim (dla całej klasy instrumentów), jak i w wąskim (dla oznaczenia jednego z rodzajów takich instrumentów). instrumenty). Gitary akustyczne w najszerszym tego słowa znaczeniu obejmują również modele klasyczne i elektroakustyczne, a także bardziej specyficzne instrumenty – basy akustyczne i ukulele. Oto szczegółowy opis każdej z tych odmian.

- Akustyczny. Mówiąc o typach gitar, „akustyczna” odnosi się do stosunkowo nowoczesnych modeli, różniących się designem od „klasyków” (patrz niżej). Pod względem możliwości, głównymi cechami takich instrumentów jest możliwość korzystania z metalowych strun, a także ogólnie głośniejszy i bardziej dźwięczny dźwięk. Zewnętrznie gitary akustyczne (w wąskim znaczeniu tego słowa) wyróżniają się przede wszystkim stosunkowo wąską i długą szyjką, a także nieco inną konstrukcją mostka niż klasyczne; ponadto większość modeli ma również większą obudowę, której kształt może być bardzo różnorodny (patrz „Kształt (widok)”). Ten typ gitar może być używany do różnych stylów gry; w tym sensie jest bardziej wszechstronny niż modele klasyczne.

- Klasyczny. Instrumenty powstałe na bazie tradycyjnych hiszpańskich gitar...w XIX wieku i przetrwały do dziś w niemal niezmienionej formie. Gitara klasyczna ma dość szeroką szyję, a także charakterystyczny kształt korpusu; ten kształt jest w rzeczywistości standardem, dzięki czemu różne modele są bardzo podobne w obrysie i na zewnątrz różnią się głównie kolorem i obecnością / brakiem cięcia (patrz "Przekrój"). Główną cechą funkcjonalną takich instrumentów jest niemożność pracy z metalowymi strunami - na "klasycznym" można używać tylko nylonu. Dzięki temu takie gitary brzmią bardzo miękko i w efekcie stosunkowo cicho – słabo nadają się do agresywnego, dynamicznego grania akordów. Dlatego głównym celem takich instrumentów są kompozycje klasyczne. Ponadto ten typ gitar doskonale nadaje się do wstępnego treningu muzycznego: nylonowe struny nie przecinają końcówek palców tak bardzo, jak struny metalowe.

- Elektroakustyka. Gitary akustyczne, uzupełnione wbudowanymi przetwornikami i, z reguły, blokami barwy (patrz poniżej dla obu). Pozwala to nie tylko na użycie gitary w tradycyjnym, akustycznym formacie, ale również podłączenie jej do wzmacniacza lub innego sprzętu, m.in. za wprowadzenie do dźwięku dodatkowych efektów za pomocą „płynów”.

- Ukulele. Znany również jako ukulele. Zewnętrznie jest bardzo podobny do gitary, ale ma znacznie mniejszy rozmiar. Na takim instrumencie są zwykle 4 struny; istnieją inne opcje - 8 (4 podwójne) lub 6, jak na zwykłej gitarze ("gitara"), takie modele również znajdują się w tej kategorii. Ukulele rozpowszechniło się na wyspach Pacyfiku i od samego początku było kojarzone z tradycyjną muzyką hawajską, ale to nie koniec sprawy: dla takich instrumentów dostępne są prawie takie same możliwości jak dla zwykłych gitar akustycznych.

- Gitara basowa. Gitary o niskiej, basowej barwie. Klasyczny bas ma 4 struny w stroju EADG - podobnie jak sześciostrunowe struny gitarowe od 3 do 6, ale o jedną oktawę niżej; same struny są również znacznie grubsze. Mniej powszechne są modele pięciostrunowe, mają podobną zasadę strojenia (patrz „Liczba strun”). Zewnętrznie wiele basów wyróżnia się długimi i wąskimi szyjkami, chociaż nie jest to ściśle wymagane. Szczególnym przypadkiem jest bas bezprogowy: taki instrument nie posiada nakrętki na gryfie, co rozszerza możliwości zastosowania różnych specyficznych technik wydobycia dźwięku, ale wymaga szczególnej precyzji przy umieszczaniu palców. W każdym razie głównym zastosowaniem basów jest akompaniament rytmiczny, najczęściej w połączeniu z perkusją; w przypadku partii solowych taki instrument praktycznie nie jest używany. Zwróć też uwagę, że basy akustyczne są zwykle uzupełniane przetwornikami – podobnie jak w przypadku opisanych powyżej gitar elektroakustycznych: bardzo trudno jest zagrać na takim instrumencie w inny sposób (z zewnętrznym mikrofonem).

Obecność przystawki w konstrukcji gitary.

Odbiornik umożliwia podłączenie instrumentu do urządzeń zewnętrznych - np. na koncert; jak sama nazwa wskazuje, przenosi dźwięk ze strun na wyjście (zwykle przez blok tonów, patrz niżej). Z definicji wszystkie gitary elektroakustyczne mają tę funkcję, dodatkowo przetworniki basowe są zwykle wyposażone w przetworniki (patrz "Typ").

Typ bloku tonalnego zainstalowanego w gitarze z przetwornikiem (patrz wyżej).

Blok tonów jest odpowiedzialny za przetwarzanie sygnału pochodzącego z przetwornika przed podaniem tego sygnału na wyjście instrumentu. Takie przetwarzanie obejmuje co najmniej wyrównanie częstotliwości, często także wzmocnienie; ponadto za pomocą bloku tonów realizowane są takie funkcje, jak tuner do strojenia i korektor (patrz poniżej). A rodzaje takich bloków mogą być następujące:

- Aktywny. Bloki dźwiękowe zasilane z własnego źródła zasilania (zwykle z wymiennej baterii). Takie moduły są bardziej skomplikowane i droższe od pasywnych, ponadto przy ich użyciu trzeba monitorować stan akumulatorów i wymieniać je w odpowiednim czasie. Z drugiej strony aktywny schemat pracy pozwala na zaimplementowanie wielu zaawansowanych funkcji: wysokiej jakości korekcji częstotliwości, wzmocnienia, dopasowania impedancji z zewnętrznym wzmacniaczem, a także wspomnianego korektora i tunera. W związku z tym większość gitar z przetwornikami jest obecnie wyposażona w aktywne bloki tonów.

- Bierny. Pasywne bloki barwy nie posiadają elektroniki wymagającej dodatkowego zasilania, dzięki czemu są niedrogie i niezwykle proste w obsłudze. Jednocześnie możliwości takich jednostek są znacznie skromniejsze: na przykład korekcja w nich barwy odbywa się tylko przez odcięcie „dodatkowych” częstotliwości, ao wzmacnianiu mowy w ogóle nie ma mowy. Ta opcja nie otrzymała dużego rozpowszechnienia.

Obecność funkcji korektora w bloku brzmienia gitary (patrz wyżej).

Korektor w tym przypadku oznacza możliwość ustawienia poziomu głośności dla każdego indywidualnego pasma częstotliwości. Pozwala to na dość dokładne dostrojenie bloku tonów do pożądanego dźwięku. Korektory gitarowe mają zwykle nie więcej niż 3 drogi (niskie, średnie, wysokie częstotliwości) - to wystarcza do początkowej regulacji (sensowne jest dokładniejsze dostosowanie dźwięku na sprzęcie zewnętrznym).

Obecność wbudowanego tunera w bloku tonów gitary (patrz wyżej).

Tuner jest używany podczas strojenia gitary: „nasłuchuje” każdej struny i mówi muzykowi, jak bardzo jego dźwięk odpowiada tonacji referencyjnej (powyżej, poniżej normy). Ten sprzęt znacznie upraszcza konfigurację. Tunery mogą być również produkowane w postaci urządzeń zewnętrznych, ale obecność takiej elektroniki bezpośrednio w bloku tonów jest znacznie wygodniejsza: przynajmniej jest zawsze pod ręką i nie ginie. Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji takich urządzeń, zobacz sekcję „Tuner” poniżej.