Porównanie Creality Ender 3 V2 vs Creality Ender 3

Programy do budowania modeli, z którymi drukarka jest optymalnie kompatybilna. Oprogramowanie wykorzystywane do drukowania 3D obejmuje zarówno CAD (systemy komputerowego wspomagania projektowania do tworzenia modeli), jak i slicery (programy rozbijające model 3D na osobne warstwy, przygotowujące go do druku). Dlatego ten punkt często wskazuje na całą listę produktów oprogramowania.

Należy pamiętać, że stopień optymalizacji w tym przypadku może być inny: niektóre modele są kompatybilne tylko z zadeklarowanymi programami, ale wiele drukarek może współpracować z systemami CAD innych firm. Niemniej jednak najlepiej wybrać oprogramowanie bezpośrednio deklarowane przez producenta: zmaksymalizuje to możliwości drukarki i zminimalizuje prawdopodobieństwo awarii i „niespójności” w pracy.

Maksymalna temperatura nagrzewania w drukarkach 3D z podgrzewanym stołem (szczegóły w odpowiednim punkcie). Im wyższy próg, tym więcej rodzajów tworzywa sztucznego można używać do druku. Tak więc modele z nagrzewaniem powierzchni do 100 °C nadają się do druku 3D z tworzywa PLA, przy temperaturze stołu od 100 do 120 °C — do pracy z tworzywem ABS i nylonem, modele wysokotemperaturowe — pozwalają na zastosowanie poliwęglanu i odmian tworzyw ogniotrwałych.

Temperatura grzania zapewniana przez ekstruder w drukarce FDM/FFF lub PJP (patrz „Technologia druku”).

Kompatybilność z konkretnym materiałem drukowanym zależy bezpośrednio od tego parametru. Np. tworzywo PLA wymaga temperatury rzędu 180-230°C, ABS 220-250°C, a poliwęglan przynajmniej 270°C. Temperatura zdecydowanie nie powinna być zbyt niska - inaczej materiał po prostu nie będzie w stanie normalnie się stopić. Ale kolba w większości przypadków jest całkiem akceptowalna – np. wiele modeli kompatybilnych z PLA pracuje w temperaturach około 250°C, a nawet 280°C.

Tym samym wyższa temperatura pracy zwiększa możliwości drukarki i kompatybilność z różnymi rodzajami termoplastów. Z drugiej strony, im bardziej materiał jest podgrzewany, tym gorzej się ochładza; aby zapewnić wystarczającą wydajność utwardzania, należy albo zmniejszyć prędkość drukowania (co wydłuża wymagany czas), albo zwiększyć natężenie przepływu powietrza (co wpływa na koszty). Cóż, w każdym razie przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na materiałach, których zgodność jest bezpośrednio wskazana w charakterystyce.

Ekstrudery w drukarkach 3D odpowiadają za podawanie tworzywa sztucznego i tworzenie z niego trójwymiarowych obiektów. Tak naprawdę ekstruder jest głowicą drukującą, która tworzy nowe obiekty. Istnieją dwa główne rodzaje ekstruderów:

— Direct. Ekstruder typu Direct z mechanizmem podającym umieszczonym bezpośrednio na ruchomym wózku. Daje to szereg korzyści, w szczególności możliwość druku z elastycznych tworzyw sztucznych nawet przy dużych prędkościach, nieznaczne błędy druku ze względu na minimalną odległość podawania oraz szybką i wygodną wymianę materiałów eksploatacyjnych. Jednocześnie ekstrudery typu Direct charakteryzują się dużymi wymiarami i wagą, co wiąże się ze wzrostem bezwładności – w przypadku wykrycia błędów takiego wózka nie da się natychmiastowo zatrzymać, a jego wagę trzeba uwzględnić przy programowaniu wydruku.

— Bowden. W tej wersji ekstruder jest oddzielony od mechanizmu drukującego, a filament doprowadzany jest do hotendu (części grzejnej) specjalną rurką. Podanie to umożliwia zmniejszenie ciężaru wózka poprzez przeniesienie silnika na ramę. Zmniejszono także wymiary głowicy drukującej. Ekstrudery typu Bowden ograniczają obsługę elastycznych materiałów, zwiększają tolerancje podawania podczas drukowania i utrudniają zmianę materiału. Jednakże ogólna prędkość drukowania wzrasta.

Sterowniki to małe chipy sterujące napędami drukarek 3D. Zasadniczo kontrolują przepływ prądu do silnika krokowego. Sterowniki firmy Trinamic Motion Control są szeroko stosowane. Dlatego TMC2208 i TMC2209, a także ich ulepszona modyfikacja TMC2225, słusznie są uważane za bardzo ciche opcje. Sterowniki te obsługują podział kroków do 1:256 i mogą działać niezależnie przy ręcznych zmianach lub w trybie UART, w którym prąd silnika jest regulowany za pomocą oprogramowania sprzętowego.

Drukarka posiada własny ekran. Konkretna funkcjonalność takiego ekranu może być różna — od najprostszego wskaźnika dla kilku znaków i symboli usług po pełnoprawną kolorową matrycę zdolną do wyświetlania napisów, rysunków itp.; te szczegóły należy wyjaśnić osobno. Jednak w każdym przypadku ta funkcja zapewnia dodatkową łatwość zarządzania: na ekranie można wyświetlać różne informacje serwisowe, które pomagają użytkownikowi skonfigurować parametry drukowania i kontrolować proces.
Warto podkreślić, że ekrany dotykowe nie są zaliczane do tej kategorii, są one wskazane jako osobna funkcja. Jednak rozmiar ekranu bezpośrednio wpływa na komfort pracy z urządzeniem.

Istnieją również modele z ekranem dotykowym, podobnym do tych stosowanych w smartfonach i tabletach. Taki wyświetlacz jest pełnowartościowym narzędziem sterującym, jest wygodniejszy i bardziej funkcjonalny niż bardziej tradycyjne opcje, takie jak panele z przyciskami: na ekranie można wyświetlać szeroką gamę elementów sterujących (przyciski, suwaki, listy itp.), wybierając optymalny zestaw tych elementów dla Twoich potrzeb w konkretnej sytuacji. Poza tym sam ekran ma zazwyczaj kolorową matrycę o dość dużej rozdzielczości, co pozwala na wyświetlanie szerokiej gamy danych serwisowych – nawet rysunków i diagramów. Dzięki temu większość funkcji sterujących drukarką można wykonać za pośrednictwem takiego wyświetlacza; niektóre modele z takim sprzętem są w stanie pracować nawet bez podłączenia do komputera. Wadą...ekranów dotykowych jest ich wyższy koszt w stosunku do konwencjonalnych, mimo że sterowanie za pomocą komputera jest zwykle nadal bardziej praktyczne i wizualne. Dlatego ta funkcja jest obecnie stosunkowo rzadka.

Znamionowy pobór mocy drukarki to w rzeczywistości najwyższa moc zużywana przez urządzenie podczas normalnej pracy.

Wskaźnik ten jest bezpośrednio związany z charakterystyką urządzenia, przede wszystkim z ogólną wydajnością. Generalnie jednak drukarki 3D są techniką stosunkowo ekonomiczną: wśród rozwiązań niezwiązanych ze specjalistycznym sprzętem przemysłowym wartości powyżej 1 kW są niezwykle rzadkie, a nawet w najbardziej produktywnych modelach wskaźnik ten nie przekracza 3 kW. Przy takich pojemnościach wystarczy zwykłe domowe gniazdko, więc trzeba zwracać uwagę na pobór prądu głównie w konkretnych przypadkach - na przykład przy ocenie obciążenia na stabilizatorze napięcia lub źródle zasilania rezerwowego.