Porównanie Harley Benton Extreme-76 LH vs Parksons PJB15

- Gitara elektryczna. Ta kategoria obejmuje gitary elektryczne o klasycznym wykonaniu z co najmniej 6 strunami (jak w tradycyjnej gitarze akustycznej, czasem więcej), a także przetworniki do przesyłania dźwięku do urządzeń zewnętrznych. Kluczową różnicą między tymi modelami a gitarami półakustycznymi jest jednoczęściowy korpus (patrz poniżej) bez żadnych wycięć; innymi słowy, tylko struny są odpowiedzialne za tworzenie dźwięku, a dźwięk jest wzmacniany wyłącznie elektrycznie - poprzez przetwarzanie sygnału z przetworników. Zwracamy też uwagę, że takie instrumenty są rzadko używane do wydobycia czystego brzmienia gitary – częściej sygnał jest przetwarzany przez różne „gadżety”, które tworzą określone efekty dźwiękowe. Gitary elektryczne są używane w różnych gatunkach muzycznych, a w przypadku rocka i metalu są ogólnie uważane za rodzaj „wizytówki”.

- Semi- akustyczny. Różnorodność gitar elektrycznych, zaprojektowanych w celu zbliżenia brzmienia instrumentu do brzmienia gitary akustycznej, aby było jaśniejsze i bardziej nasycone (chociaż specyficzne odcienie dźwięku w różnych modelach mogą oczywiście być różne). „Półakustyczna” różni się od zwykłych gitar elektrycznych wydrążonym korpusem, w którym wykonane są otwory rezonatorowe – najczęściej w postaci dwóch kręconych wycięć w górnym pokładzie. Istnieją modele z jednym dekoltem. Gitary te są uważane za gitary „gatunkowe”, są popularne głównie w rock...and rollu, bluesie i jazzie. A obecność rezonatorów pozwala w razie potrzeby grać na takim instrumencie nawet bez podłączenia – dźwięk będzie stosunkowo cichy, ale nadal dość słyszalny. Nie należy jednak mylić gitar półakustycznych z elektroakustycznymi: te ostatnie to pełnowartościowe instrumenty akustyczne, uzupełnione przetwornikami zainstalowanymi wewnątrz korpusu (które zresztą różnią się zasadą działania).

- Gitara basowa. Gitary elektryczne, pierwotnie przeznaczone do użytku jako część sekcji rytmicznej, wraz z perkusją; teoretycznie można je wykorzystać jako instrument solowy, ale w praktyce jest to niezwykle rzadkie (a nadal w grupie jest drugi bas – klasyczny „rytmiczny”). Na takim instrumencie gra się tylko pojedynczymi nutami, akordy nie są używane. Tradycyjna gitara basowa ma 4 struny dostrojone do tych samych dźwięków, co dolne (od trzeciej do szóstej) struny konwencjonalnej gitary, ale o jedną oktawę niżej. Istnieją jednak również basy pięcio-, a nawet sześciostrunowe (więcej szczegółów w rozdziale „Liczba strun”). Ponadto basy mają zwykle dłuższą szyjkę niż tradycyjne gitary elektryczne.

Ilość strun przewidziana do budowy gitary. Znaczenie tego parametru zależy od rodzaju instrumentu (patrz wyżej).

Najpopularniejszym obecnie jest strojenie hiszpańskie (sześciostrunowe); w związku z tym większość gitar elektrycznych i instrumentów półakustycznych ma dokładnie 6 strun. Mniejszej liczby praktycznie nie ma, ale można zastosować większą - dostępne są modele na 7, a nawet 8 strun. Z reguły należą do tzw. klasy. gitary barytonowe, które są wariantem przejściowym między konwencjonalną gitarą elektryczną a basową. Główne 6 strun w „barytonach” jest nastrojonych nieco niżej niż zwykle, a oprócz nich zainstalowano jeszcze jedną lub dwie struny basowe. W połączeniu ze zwiększoną długością skali daje to bogatszy i pełniejszy dźwięk; jest szczególnie doceniany przez wykonawców ciężkich stylów muzycznych, takich jak death metal, choć może być stosowany również w mniej „ekstremalnych” gatunkach.

W przypadku gitar basowych standardowa liczba strun wynosi 4, a modele „rozszerzone” mają 5, sporadycznie 6 strun. W tym przypadku, w przeciwieństwie do gitar, dodatkowe struny w basie nie mają na celu obniżania, ale zwiększania zakresu. Używanie dodatkowych „podniesionych” strun jest często znacznie wygodniejsze niż mocowanie wysokich progów.

Instrumenty pierwotnie przeznaczone dla osób leworęcznych, a dokładniej dla muzyków grających odwrotnym, „leworęcznym” uchwytem, kiedy prawa ręka trzyma progi, a lewa wydaje dźwięk.

Gitary elektryczne zwykle mają asymetryczny układ elementów sterujących (sterowniki tonów, dźwignia tremolo itp.), a często mają również asymetryczny kształt korpusu. W związku z tym dla wygodnej gry z uchwytem odwrotnym nie wystarczy przestawić struny w odwrotnej kolejności i obrócić instrument szyjką w prawo – niestandardowa pozycja obudowy może sprawić, że korzystanie z instrumentu będzie co najmniej niewygodne, jeśli nie całkowicie niemożliwe. W związku z tym wielu producentów produkuje specjalistyczne modele dla leworęcznych; takie instrumenty mają układ „lustrzany” i umożliwiają pełną grę lewą ręką.

Schemat układu przetwornika gitary elektrycznej. Litery użyte na tym schemacie wskazują typy przetworników:

- S - pojedynczy. Przetwornik jednocewkowy, który wygląda jak wąski pasek, często z liczbą „przycisków” (magnesów) odpowiadającą liczbie strun. Moduły takie zapewniają czysty i dźwięczny dźwięk, doskonale sprawdzający się w jazzie, bluesie i innych podobnych gatunkach. Z drugiej strony nasycenie dźwięku z pojedynczych cewek nie jest zbyt wysokie, są one słabo kompatybilne z przesterami i innymi podobnymi efektami, dlatego słabo nadają się do „ciężkich” stylów muzycznych. Ponadto takie przetworniki są podatne na zewnętrzne pola magnetyczne, które mogą pogorszyć dźwięk.

- H - humbucker. Rodzaj przetwornika z dwiema cewkami, pierwotnie stworzony w celu kompensacji wad pojedynczych cewek - w szczególności w celu zmniejszenia poziomu zakłóceń pochodzących od zewnętrznych zakłóceń magnetycznych. Ostatecznie jednak okazało się, że humbuckery wyraźnie różnią się barwą dźwięku: okazuje się ona mniej wyrazista, ale za to bardziej gęsta i bogata, przez co świetnie nadaje się do grania z „przeciążeniem” (przesterem, przesterem itp.). Klasyczny przetwornik tego typu posiada dwie cewki umieszczone obok siebie, dzięki czemu jest zauważalnie szerszy niż pojedyncza cewka; i humbuckery klasy Standard ogólnie wyglądają jak dwie pojedyncze cewki zainstalowane blisko siebie. Oprócz tego istnieją jedn...ak inne opcje projektowania - na przykład sprzedawca szynek, który ma cewki „na dwóch poziomach” i ma porównywalną szerokość z pojedynczą. Należy również pamiętać, że istnieją humbuckery, które można przełączyć w tryb pojedynczej cewki (więcej szczegółów można znaleźć w sekcji „Odcięcie cewki”).

Schemat odbioru opisuje ich typy, liczbę i względne położenie. W naszym katalogu stosowane jest oznaczenie typu „mostek do gryfu”: na przykład konstrukcja HSS oznacza, że gitara ma jeden humbucker przy mostku i dwie pojedyncze cewki przy gryfie.

Parametr ten przede wszystkim określa ogólną barwę brzmienia instrumentu. Zatem w powyższej wersji HSS wygeneruje dźwięk w miarę czysty i wyrazisty, a jednocześnie nieco gęstszy i niższy niż na gitarze elektrycznej czysto „single-coil”. Dostępnych jest wiele modeli wyposażonych tylko w jeden rodzaj przetworników. Co więcej, im więcej przetworników, tym z reguły głębszy i bogatszy dźwięk. Chociaż oprócz tego na dźwięk instrumentu wpływa wiele innych czynników, dlatego przy wyborze nie należy patrzeć tylko na obwód przetwornika.

Rodzaj przełącznika przetwornika używanego w gitarze elektrycznej.

Przełącznik ten jest odpowiedzialny za włączanie i wyłączanie poszczególnych przetworników, a także może sterować odcięciem cewki (patrz wyżej). W związku z tym producent wybiera jego typ przede wszystkim w zależności od liczby przystawek (patrz „Schemat odbioru”). Przełączniki 3-pozycyjne są więc typowe głównie dla modeli z dwoma przetwornikami - zwykle pozwalają na włączenie każdego z nich z osobna lub użycie obu naraz. 5-pozycyjne elementy sterujące są typowe dla modeli z trzema przetwornikami z korpusami Stratocaster lub superstrat (patrz „Kształt (widok)”). Należy pamiętać, że konkretne kombinacje przetworników dostępne w takich instrumentach mogą się różnić, ten punkt nie zaszkodzi wyjaśnić osobno. Najbardziej zaawansowana opcja, przełącznik 6-drożny, jest niezwykle rzadka, głównie w drogich narzędziach niestandardowych.

Odrębnym typem przełączników są regulatory balansu, które są używane głównie w gitarach basowych (patrz „Rodzaj”). Nie odpowiadają za wyłączanie poszczególnych przetworników (zwykle są ich dwa), ale za zmianę ich głośności względem siebie. Z grubsza to dwa regulatory siły głosu dla osobnych przystawek, połączone w jedną gałkę (oczywiście w takich instrumentach są dwie). W rzeczywistości regulacja balansu w tym przypadku zapewnia również płynną zmianę barwy: przetwornik w pobliżu mostka lepiej odbiera wysokie częstotliwości, przetwornik w pobliżu gryfu odpowiednio odbi...era niższe częstotliwości, a kolor dźwięku zmienia się w zależności od tego, które z nich brzmi głośniej.

Ogólny kształt korpusu gitary elektrycznej.

Jednoczęściowy korpus gitary elektrycznej można ukształtować w prawie dowolny kształt; puste korpusy nie dają takiej swobody, jednak nawet wśród nich opcje kształtów mogą być bardzo różnorodne. Istnieją jednak pewne standardowe formularze. Często te kształty są nazywane po pewnym „legendarnym” modelu gitary - na przykład „Les Paul” lub „Stratocaster” (od instrumentów o tej samej nazwie, odpowiednio od Gibsona i Fendera). Nie ma sensu opisywać każdej standardowej formy - łatwiej znaleźć ilustrację w naszym katalogu lub w Internecie.

Głównym, a często jedynym momentem, na który ma wpływ kształt korpusu, jest wygląd gitary. Również wygoda dla muzyka w pewnym stopniu zależy od tego parametru - na przykład niektóre modele pozwalają grać na siedząco, opierając instrument na nodze, dla innych ta metoda jest słabo dopasowana lub w ogóle nieodpowiednia. Ale to, czy kształt korpusu wpływa na brzmienie gitary elektrycznej, jest kwestią sporną. Zależność jednoznaczna występuje tylko w modelach semiakustycznych, ale dla ciał stałych nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie: niektórzy muzycy twierdzą, że jedne formy mają wyższość nad innymi, ale to w dużej mierze kwestia subiektywna. Ponadto inne parametry (rodzaje i liczba przetworników, konstrukcja mostka itp.) mają duży wpływ na jakość dźwięku.

Obecnie na rynku dostępne są gitary o takim kształcie korpusu: Les Paul, Superstrat, Stratocaster, Jazz Bass, Precision Bass, Telecaster, PRS Santana, Flying V, SG, jednak są też opcje całkowicie niestandardowe .

Rodzaj wycięcia przewidzianego w konstrukcji korpusu gitary.

Krój znajduje się w miejscu połączenia szyi z ciałem i może być pojedynczy lub podwójny. Pojedyncze wycięcie znajduje się na dole, pod gryfem, do standardowego trzymania gitary. Został zaprojektowany tak, aby muzyk mógł wygodnie korzystać z wyższych (bliżej mostka) progów, tak aby ciało nie przeszkadzało lewą ręką (lub prawą, w instrumencie leworęcznym). W modelach z podwójnym krojem nad szyją znajduje się wycięcie, może być mniejsze niż dół. Górny krój przewidziany jest głównie ze względów estetycznych, aby nadać instrumentowi charakterystyczny wygląd, ale może się również przydać w praktyce - np. gdy muzyk używa kciuka do zaciskania progów.

Zwróć uwagę, że niektóre opcje kształtu obudowy w ogóle nie przewidują wycięć - po prostu nie jest to wymagane. Przykładem są latające gitary B.

Obecność płytki ochronnej (pickguard) na korpusie gitary.

Taka nakładka znajduje się na górnym pokładzie, najczęściej jest wykonana z wytrzymałego tworzywa i wyraźnie różni się kolorem, dzięki czemu jest dobrze widoczna. Jego głównym zadaniem jest ochrona powierzchni decku przed kostkami (np. podczas gry dynamicznym uderzeniem), które mogłyby uszkodzić lakierowaną powierzchnię drewnianą. Specyficzny kształt i rozmiar podstrunnicy może się różnić, ale w każdym przypadku pokrywa ona przynajmniej powierzchnię pod strunami (patrząc na gitarę w pozycji roboczej), a czasami - pod strunami, a nawet nad nimi.

Materiał, z którego wykonany jest korpus gitary elektrycznej. W przypadku modeli z wycięciami (półakustyczne, patrz „Typ”), w tym przypadku można wziąć pod uwagę tylko materiał dolnego pokładu i powierzchni bocznych, a dane dla górnego pokładu można podać osobno (więcej szczegółów , patrz "Materiał pokrycia pokładu").

Obecnie na rynku pojawiają się kadłuby wykonane z takich drzew: czerwony, klon, agat, jesion, olcha.

Nie ma sensu rozwodzić się w szczegółach na temat każdego z materiałów występujących we współczesnych gitarach elektrycznych. Ich różnorodność jest bardzo duża, jednak w przeciwieństwie do gitar akustycznych korpus w tym przypadku nie odgrywa tak istotnej roli w kształtowaniu brzmienia, a jego materiał ma stosunkowo słaby wpływ na właściwości akustyczne instrumentu (choć co w konkretnym stopniu takiego wpływu jest kwestią kontrowersyjną). Jeśli chcesz, możesz znaleźć szczegółowe dane na temat konkretnego materiału w dedykowanych źródłach, ale w praktyce warto przyjrzeć się przede wszystkim wyglądowi instrumentu i jego półki cenowej.