Porównanie Deviser L-G3 vs Cort G110

Liczba regulatorów tonów przewidzianych do projektowania gitary elektrycznej.

Jeden regulator tonu odpowiada za ogólny dźwięk gitary elektrycznej; ale jeśli jest kilka takich długopisów, mogą mieć różne formaty pracy. Każde pokrętło może więc odpowiadać albo za własną przystawkę, albo za osobne pasmo częstotliwości. W drugim przypadku zestaw pokręteł pełni rolę korektora, który pozwala na regulację dźwięku poprzez zmianę głośności niskich i wysokich (czasem nawet oddzielnych średnich) częstotliwości.

W każdym razie obecność kilku regulatorów barwy rozszerza możliwości zmiany barwy dźwięku za pomocą samej gitary, bez użycia dodatkowego sprzętu.

Materiał, z którego wykonany jest korpus gitary elektrycznej. W przypadku modeli z wycięciami (półakustyczne, patrz „Typ”), w tym przypadku można wziąć pod uwagę tylko materiał dolnego pokładu i powierzchni bocznych, a dane dla górnego pokładu można podać osobno (więcej szczegółów , patrz "Materiał pokrycia pokładu").

Obecnie na rynku pojawiają się kadłuby wykonane z takich drzew: czerwony, klon, agat, jesion, olcha.

Nie ma sensu rozwodzić się w szczegółach na temat każdego z materiałów występujących we współczesnych gitarach elektrycznych. Ich różnorodność jest bardzo duża, jednak w przeciwieństwie do gitar akustycznych korpus w tym przypadku nie odgrywa tak istotnej roli w kształtowaniu brzmienia, a jego materiał ma stosunkowo słaby wpływ na właściwości akustyczne instrumentu (choć co w konkretnym stopniu takiego wpływu jest kwestią kontrowersyjną). Jeśli chcesz, możesz znaleźć szczegółowe dane na temat konkretnego materiału w dedykowanych źródłach, ale w praktyce warto przyjrzeć się przede wszystkim wyglądowi instrumentu i jego półki cenowej.

Profil gryfu gitary elektrycznej.

Profil szyi nazywa się jego przekrojem, a raczej kształtem karku. Parametr ten praktycznie nie wpływa na brzmienie gitary, ale bezpośrednio wpływa na wygodę grania. Idealnie pasek powinien „wypełnić” dłoń, ale nie być zbyt duży, w przeciwnym razie nie będzie możliwe uchwycenie go w wymaganym stopniu.

Profile są oznaczone literami C, D, V i U - w zależności od tego, jaką literę w przekroju przypomina szyjka. Profil D jest najbardziej płaski, C jest nieco bardziej wypukły, o krzywiźnie prawie jednolitej na całej długości, U jest bardziej wolumetryczny, z szerszym profilem w okolicy okładziny, a profil V w klasycznej formie wygląda jak kątownik z zaokrąglonym Top. Są też modyfikacje tych wariantów – np. „cienkie”, zapewniające zmniejszoną grubość profilu, czy „nowoczesne”, z nieco poprawioną (teoretycznie) ergonomią.

Najpopularniejsze typy profili to C, U oraz ich „nowoczesne” modyfikacje. Profil C jest prawie półokrągły, profil U jest bardziej obszerny, przy podstrunnicy jego krawędzie są prawie równoległe i tylko ostro zaokrąglone w kierunku karku. Określenia modern C i modern U oznaczają różne ulepszone wersje tych profili, ich kształt może być inny.

W praktyce wybór profilu podstrunnicy zależy wyłącznie od osobistych preferencji gitarzysty, cech jego rąk i preferowanej...techniki gry. Nie ma więc „idealnego” kształtu profilu – w każdym przypadku optymalny wybór będzie inny. Idealną opcją jest wypróbowanie kilku rodzajów profili „na żywo”, zdecydować, który z nich będzie wygodniejszy i wybrać instrument z szyjką o takim samym lub podobnym kształcie profilu.

Promień krzywizny podstrunnicy zamontowanej na gitarze elektrycznej.

Nakładka znajduje się bezpośrednio pod strunami, do tego muzyk podczas gry naciska na struny. Jeśli spojrzysz na szyję w przekroju, jej górna część z podstrunnicą będzie miała kształt łuku; w tym przypadku zakłada się promień tego łuku. Im mniejszy promień, tym bardziej wypukły będzie ten łuk i odwrotnie, duży promień będzie odpowiadał prawie płaskiej powierzchni.

Ogólnie uważa się, że mniejszy promień podstrunnicy lepiej nadaje się do grania akordów, a gładsza, płaska powierzchnia ułatwia wykonywanie pasaży technicznych z dużą ilością specjalnych technik, takich jak klamry (paski). Średnia i, można powiedzieć, klasyczna wartość średnicy to 12", jest to najpopularniejsza opcja wśród nowoczesnych gitar elektrycznych. Najmniejsza liczba to nieco ponad 7", występuje w niektórych gitarach z korpusami Stratocaster (obie w oryginalne instrumenty firmy Fender oraz w kopiach ). A najbardziej płaskie klocki mają średnicę 20 cali lub więcej.

Zwróć uwagę, że często występują instrumenty o zmiennym promieniu podstrunnicy - mniejszym na główce (gdzie akordy grane są częściej) i większym na korpusie (gdzie nuty grane są solo). W takich przypadkach wskazany jest promień nakrętki.

Obecność paska na ramię w zestawie dostarczającym gitarę elektryczną.

Pasek nie tylko pozwala muzykowi grać na stojąco, ale może również przydać się w pozycji siedzącej. Wynika to z faktu, że gitary elektryczne (w przeciwieństwie do akustycznych) mają stosunkowo niewielką grubość korpusu, a często też mają specyficzny kształt; W rezultacie trzymanie takiego narzędzia na kolanie może być trudne, jeśli nie niemożliwe, bez dodatkowego podparcia. A nawet w przypadku instrumentów półakustycznych (patrz „Typ”), gdzie ten szczegół nie jest tak wyraźny, dodatkowe „zawieszenie” na ramieniu może się przydać. Tak więc pasek do gitary elektrycznej jest w każdym przypadku bardzo pożądany, a jego obecność w zestawie może być bardzo wygodna - nie trzeba szukać tego akcesorium osobno. Z drugiej strony, prawie wszystkie narzędzia używają standardowego klipsa do paska, a dostarczony pasek może nie być odpowiedni pod względem długości lub konstrukcji. Dlatego ta opcja konfiguracji jest niezwykle rzadka, głównie wśród modeli niedrogich – zakłada się, że wyrafinowani gitarzyści wolą samodzielnie dobierać pasek, zgodnie z własnymi preferencjami.

Obecność kompletu kostki w zestawie z gitarą.

Kostka to mała płytka służąca do wydobywania dźwięku ze strun. Zastosowanie takiej płytki zapewnia bardziej wyrazisty, zaakcentowany dźwięk niż granie opuszkami palców; dodatkowo łatwiej jest użyć kilofa do „dozowania” uderzenia w strunę pod względem siły i ostrości. W związku z tym z tego sposobu grania korzysta większość gitarzystów, w tym gwiazdy światowego formatu.

Jeśli w opakowaniu znajdują się kostki, to zwykle jest ich kilka - o różnej sztywności; w ten sposób gitarzysta może wybrać najbardziej odpowiednią opcję w zależności od własnych preferencji i charakterystyki techniki. Taki zestaw jest jednak rzadkością i jest typowy głównie dla niedrogich instrumentów przeznaczonych dla początkujących (w formacie „moja pierwsza gitara elektryczna”). Wynika to z faktu, że mniej lub bardziej doświadczeni muzycy często wolą nie polegać na wyborze producenta, ale kupować kostkę osobno, zgodnie z własnymi kryteriami.