Polska
Katalog   /   Audio   /   Sprzęt audio przenośny   /   Wzmacniacze słuchawkowe

Porównanie HiBy FC4 vs HiBy FC3

Dodaj do porównania
HiBy FC4
HiBy FC3
HiBy FC4HiBy FC3
od 499 zł
Produkt jest niedostępny
od 329 zł
Produkt jest niedostępny
TOP sprzedawcy
Rodzajprzenośnyprzenośny
DACES9219ES9281PRO
Charakterystyka
Częstotliwość próbkowania DAC768 kHz384 kHz
Rozdzielczość DAC32 bit32 bit
Moc (32 Om)110 mW70 mW
Pasmo przenoszenia20 – 90000 Hz
Stosunek sygnał/szum120 dB
Współczynnik zawartości harmonicznych0.0008 %
Funkcje i możliwości
Regulacja głośnościprzyciskiprzyciski
Złącza
Wejścia
USB C
USB C
Wyjścia słuchawkowe
1x mini-Jack (3.5 mm) szt.
1x Pentaconn (4.4 mm) szt.
1x mini-Jack (3.5 mm) szt.
Zasilanie
Rodzaj zasilania
przez USB
przez USB
Dane ogólne
Metalowa obudowa
Wymiary65x22x12 mm45x13x9 mm
Waga22 g9 g
Kolor obudowy
Data dodania do E-Kataloggrudzień 2022grudzień 2022
Porównanie cen
Glosariusz

DAC

Model DAC - przetwornik cyfrowo-analogowy zainstalowany we wzmacniaczu.

Jak sama nazwa wskazuje, DAC jest odpowiedzialny za konwersję sygnału cyfrowego (na przykład dochodzącego do wejścia optycznego lub USB, patrz „Wejścia”) na format analogowy, z którym wzmacniacz współpracuje bezpośrednio. Obecność takiego przetwornika w zewnętrznym „wzmacniaczu” jest istotna, biorąc pod uwagę fakt, że w wielu popularnych źródłach sygnału – jak smartfony czy wbudowane karty dźwiękowe – instalowane są dość proste i niedrogie przetworniki cyfrowo-analogowe, o niskiej jakości dźwięku; na sprzęcie zewnętrznym ta jakość może być znacznie wyższa. A jakość konwersji i odpowiednio cechy dźwięku wyjściowego zależą bezpośrednio od charakterystyki przetwornika cyfrowo-analogowego: nawet najbardziej zaawansowany wzmacniacz mocy nie „zaoszczędzi” sygnału przekonwertowanego ze znacznymi błędami. W związku z tym, znając model konwertera, możesz znaleźć szczegółowe dane na jego temat - od oficjalnych charakterystyk po praktyczne recenzje - i ocenić, w jaki sposób wzmacniacz z takim modułem spełnia Twoje wymagania.

Częstotliwość próbkowania DAC

Częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego (DAC) zainstalowanego we wzmacniaczu. Przypomnijmy, że taki konwerter odpowiada za zamianę dźwięku cyfrowego na analogowy sygnał audio, który jest następnie przetwarzany przez główny wzmacniacz i podawany do słuchawek (lub innego analogowego urządzenia audio).

Dźwięk w postaci cyfrowej najczęściej rejestrowany jest w następujący sposób: oryginalna sinusoida analogowego sygnału audio jest dzielona na osobne sekcje (próbki) – „kroki” o określonej długości i wysokości, a każdy z tych kroków jest zakodowany własnym zestawem liczb. Częstotliwość próbkowania określa, ile z tych kroków znajduje się w określonej punkcie oryginalnego sygnału audio. W związku z tym im wyższa jest ta częstotliwość, tym dokładniej zapis cyfrowy odpowiada oryginalnemu sygnałowi; z drugiej strony wzrost liczby próbek na jednostkę czasu zwiększa rozmiar plików i zwiększa wymagania dotyczące mocy sprzętowej układów cyfrowych.

W szczególności, w przypadku przetwornika cyfrowo-analogowego, natywna częstotliwość próbkowania takiego modułu jest w rzeczywistości maksymalną częstotliwością próbkowania przychodzącego sygnału cyfrowego, z którą konwerter może skutecznie sobie poradzić. Przy wyższych parametrach wejściowych jakość dźwięku w najlepszym wypadku będzie ograniczona możliwościami DAC-a, w najgorszym – wzmacniacz w ogóle nie będzie w stanie poprawnie pracować. Tak czy inaczej, wyższe liczby w tym punkcie (przy pozostałych warunk...ach równych) oznaczają bardziej zaawansowany i jakościowy konwerter; z drugiej strony moment ten zauważalnie wpływa na koszty, a wszystkie możliwości wysokiej klasy przetwornika cyfrowo-analogowego można ocenić tylko na materiałach audio o odpowiedniej jakości.

Pod względem konkretnych liczb najmniejsza wartość, jaką można znaleźć we wzmacniaczach słuchawkowych, to 44 kHz. Zgodnie z prawami fizyki to właśnie ta częstotliwość próbkowania jest minimum niezbędnym do pełnej transmisji wszystkich częstotliwości słyszalnych przez człowieka (16 - 22 000 Hz) i to właśnie ta częstotliwość jest używana w formacie Audio CD. Wiele modeli podaje wartości 96 kHz i 192 kHz (to już wystarcza do pracy z różnymi typami DVD-Audio), a w najbardziej zaawansowanych urządzeniach wskaźnik ten może osiągnąć 384 kHz, a nawet 768 kHz.

Moc (32 Om)

Nominalna moc dostarczana przez wzmacniacz po podłączeniu do słuchawek (lub innego obciążenia) o impedancji 32 omów.

Moc znamionowa sama w sobie jest najwyższą średnią mocą, jaką urządzenie jest w stanie dostarczyć przez długi czas bez przeciążania; poszczególne „skoki” sygnału mogą mieć wyższy poziom, jednak generalnie o możliwościach wzmacniacza decyduje przede wszystkim wskaźnik ten. W tym przypadku fizyczne możliwości sprzętu dźwiękowego są takie, że rzeczywista moc dostarczana do obciążenia będzie zależeć od rezystancji tego obciążenia. Dlatego w charakterystyce wzmacniaczy słuchawkowych często podaje się dane dla różnych wartości impedancji. A impedancja 32 Om pozwala osiągnąć dość dobrą jakość dźwięku jak na standardy słuchawek o niskiej impedancji, a jednocześnie nie jest tak wysoka, aby stwarzać problemy dla wbudowanych wzmacniaczy smartfonów i innych kompaktowych urządzeń. Dlatego większość przewodowych słuchawek ogólnego przeznaczenia (nieprofesjonalnych) jest wykonywana właśnie w tej impedancji, a jeśli charakterystyka wzmacniacza generalnie wskazuje moc dla określonej impedancji, to najczęściej dla 32 omów.

W najskromniejszych nowoczesnych wzmacniaczach moc wyjściowa przy tej impedancji wynosi od 10 do 250 mW ; wartości 250 - 500 mW można nazwać średnimi, 500 - 100 mW - powyżej średniej, a najmocniejsze modele są w stanie dostarczyć ponad 1000 watów. Wybór konkretnych wskaźników mocy zależy od czułości zastosowanych słuchawek, a także od poziomu ciśnienia akustycznego (po prostu głośność), który ma być osiągnięty przez wzmacniacz. Istnieją specjalne formuły i tabele, które pozwalają obliczyć minimalną wymaganą moc dla określonej objętości przy danej czułości słuchawek. Jednak w przypadku słuchawek 32-omowych nie zawsze ma sens „wchodzić w obliczenia”. Przykładowo wspomniane 10 mW to aż nadto do wysterowania słuchawek o skromnej czułości 96 dB do głośności ponad 105 dB – to już wystarcza do słuchania muzyki przy dość przyzwoitej głośności. A żeby osiągnąć ten sam poziom słuchawek 120 dB, który zapewnia pełną percepcję najgłośniejszych dźwięków (takich jak wybuchy, grzmoty itp.), trzeba dostarczyć moc nieco wyższą niż 251 mW. Trzeba więc w praktyce zwracać uwagę na tę charakterystykę i uciekać się do wyliczeń/tabeli głównie w przypadkach, w których trzeba zastosować słuchawki 32 Om o stosunkowo niskiej czułości - 95 dB lub mniejszej.

Pasmo przenoszenia

Pasmo przenoszenia obsługiwane przez wzmacniacz na wyjściu; innymi słowy, zasięg, jaki ten model jest w stanie dostarczyć do słuchawek lub innego analogowego urządzenia audio.

Teoretycznie im szerszy zakres częstotliwości, im bogatszy dźwięk wzmacniacza, tym mniejsze prawdopodobieństwo „obcięcia” niskich lub wysokich częstotliwości słyszalnych. Jednak przy ocenie tego parametru należy wziąć pod uwagę kilka niuansów. Po pierwsze, przeciętny człowiek jest w stanie usłyszeć częstotliwości od 16 do 22 000 Hz, a wraz z wiekiem granice te stopniowo się zawężają. Niemniej jednak we wzmacniaczach słuchawkowych szersze zakresy pracy są dość powszechne i robią wrażenie – np. dla niektórych modeli deklarowany jest zestaw częstotliwości od 1 Hz do 60 000 Hz, a nawet do 100 000 Hz. Te cechy są swego rodzaju „efektem ubocznym” zastosowania high-endowych obwodów przetwarzania dźwięku; Z praktycznego punktu widzenia liczby te nie mają większego sensu, jednak są wyznacznikiem high-endowego wzmacniacza i są często wykorzystywane w celach reklamowych.

Drugim zastrzeżeniem jest to, że każde słuchawki nieuchronnie mają również własne ograniczenia częstotliwości – a te ograniczenia mogą być bardziej znaczące niż we wzmacniaczu. Dlatego przy wyborze nie zaszkodzi wziąć pod uwagę charakterystykę słuchawek: na przykład nie warto specjalnie szukać wzmacniacza z górną granicą częstotliwości przy pełnych 22 kHz, jeśli w słuchawkach, których planujesz użyć z tym limit ten wynosi tylko...20 kHz.

Podsumowując, zauważamy również, że szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku – w dużej mierze zależy to od innych czynników (pasmo przenoszenia, poziom zniekształceń itp.).

Stosunek sygnał/szum

Zależność między ogólnym poziomem pożądanego sygnału ze wzmacniacza a poziomem szumu tła wynikającego z pracy elementów elektronicznych.

Szumów w tle nie da się całkowicie uniknąć, ale można je zredukować do możliwie najniższego poziomu. Im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym wyraźniejszy dźwięk wytwarzany przez urządzenie, tym mniej zauważalne są jego własne zakłócenia ze wzmacniacza. W najskromniejszych wzmacniaczach z tego punktu widzenia liczba ta wynosi od 70 do 95 dB - nie wybitna, ale całkiem akceptowalna wartość nawet dla sprzętu Hi-Fi. Często można znaleźć wyższe liczby - 95-100 dB, 100-110 dB, a nawet ponad 110 dB. Ta cecha ma szczególne znaczenie, gdy wzmacniacz pracuje jako komponent wielokomponentowego systemu audio (np. „gramofon winylowy – przedwzmacniacz – przedwzmacniacz – wzmacniacz słuchawkowy”. Faktem jest, że w takich systemach szum końcowy wszystkich komponentów na wyjściu sumuje się, a dla czystości dźwięku niezwykle pożądane jest, aby te odgłosy były minimalne

Należy osobno podkreślić, że wysoki stosunek sygnału do szumu sam w sobie nie gwarantuje ogólnie wysokiej jakości dźwięku.

Współczynnik zawartości harmonicznych

Współczynnik zniekształceń harmonicznych wzmacniacza.

Wszelkie układy elektroniczne nieuchronnie podlegają takim zniekształceniom, a jakość i niezawodność dźwięku na wyjściu zależy od ich poziomu. W związku z tym idealnie zniekształcenie harmoniczne powinno być jak najniższe. Tak więc, zgodnie z ogólną zasadą, poziom 0,09% i niższy (setne części procenta) jest uważany za dobry, a poziom poniżej 0,01% (tysięcznych części procenta) jest doskonały. Wyjątkiem są urządzenia lampowe: dozwolone są w nich wyższe wartości (w dziesiątych częściach procenta), ale w wielu przypadkach ten szczegół nie jest wadą, ale cechą (więcej szczegółów patrz "Lampa").

Warto też zauważyć, że niskie zniekształcenia harmoniczne są szczególnie ważne podczas korzystania ze wzmacniacza w ramach wielokomponentowych systemów audio – na przykład podczas słuchania muzyki z odtwarzacza winylowego z zewnętrznym przedwzmacniaczem gramofonowym. Faktem jest, że w takich systemach na ostateczny dźwięk wpływa suma zniekształceń ze wszystkich komponentów – i znowu powinna być jak najniższa.

Wyjścia słuchawkowe

Całkowita liczba wyjść słuchawkowych przewidziana w konstrukcji wzmacniacza.

Większość nowoczesnych wzmacniaczy słuchawkowych jest przeznaczona do użytku indywidualnego, ale są wyjątki - w sprzedaży można znaleźć modele z 2 wyjściami, a nawet 3 lub więcej. Ogólna istota tego projektu jest oczywista: pozwala na podłączenie kilku słuchawek na raz i korzystanie ze wzmacniacza dla kilku słuchaczy jednocześnie.

Jednak nie wszystkie złącza mogą być tego samego typu. Są wśród nich klasyczne mini-Jack (3,5 mm) i Jack (6,35 mm), a także mniej popularne zbalansowane micro-Jack 2,5 mm, XLR i 4,4 mm Pentaconn.

- gniazdo mini-jack (3,5 mm). Najpopularniejszy format wtyczki wśród nowoczesnych słuchawek przewodowych. Występuje w modelach wszystkich kategorii cenowych; a nawet rozwiązania high-endowe, które można zastosować z bardziej zaawansowanym Jackiem 6,35 mm, najczęściej nie mają wbudowanego formatu Jack, ale wtyk 3,5 mm i kompletny adapter 6,35 mm. Z drugiej strony, mini-jack jest nieco gorszy od swojego „starszego brata” pod względem właściwości akustycznych; dlatego ten format do podłączania słuchawek występuje głównie w modelach przenośnych (patrz „Typ”), chociaż istnieją wzmacniacze stacjonarne z takimi wyjściami.

-...6,35 mm (gniazdo). Format wtyczki, przeznaczony głównie do dość zaawansowanej technologii, głównie stacjonarnej. Duży rozmiar złącza sprawia, że jest nieco trudny w użyciu w kompaktowych urządzeniach; z drugiej strony dzięki tej funkcji jakość połączenia, niezawodność i odporność na zakłócenia są znacznie wyższe niż w przypadku mniejszego gniazda mini-jack 3,5 mm. Słuchawki z wtyczką mini-Jack można podłączyć do gniazda typu Jack za pomocą prostego adaptera; dość często taki adapter jest nawet wyposażony w słuchawki. W związku z tym wyjścia typu 6,35 mm znajdują się w większości wzmacniaczy stacjonarnych (patrz Typ), a nawet w niektórych modelach przenośnych.

- XLR. Jest to w przeważającej mierze profesjonalne złącze o charakterystycznym okrągłym kształcie, stykach w postaci pinów („pinów”), a często również zatrzasku na obręczy dla dodatkowej pewności połączenia. Złącze to służy do tzw. Zbalansowanego połączenia słuchawek, co pozytywnie wpływa na czystość dźwięku i pozwala na użycie nawet długich przewodów bez dodatkowego ryzyka zniekształceń. Z drugiej strony, w przypadku słuchawek potrzeba takiego połączenia pojawia się stosunkowo rzadko, a słuchawek z wtykiem XLR nie ma wielu - to głównie high-endowe modele profesjonalne. Tak więc we wzmacniaczach wyjścia tego typu są używane głównie w urządzeniach stacjonarnych (patrz „Typ”) z poziomu premium. Najczęściej jako takie wyjście stosuje się złącze czteropinowe, często bez zatrzasku i / lub zmniejszonego rozmiaru. Generalnie w sprzęcie audio takie złącze jest rzadziej spotykane niż złącze trzypinowe (patrz „Wyjścia”), ale konkretnie w słuchawkach to on jest standardową opcją - zwłaszcza, że 4 piny pozwalają na wyprowadzenie obu kanałów stereo przez jedno gniazdo (podczas gdy gniazda trzypinowe pracują w „Jeden kanał na wtyczkę”). Są jednak wzmacniacze, w których rolę zbalansowanego wyjścia słuchawkowego pełni para trójpinowych XLR. Jednocześnie takie złącza można fizycznie łączyć z wyjściami Jack 6,35 mm - innymi słowy, gniazdo 6,35 mm jest wbudowane bezpośrednio w środek złącza XLR. To sprawia, że konstrukcja jest bardziej zwarta, ale nie pozwala na jednoczesne stosowanie obu typów złączy.

- Pentaconn 4.4. Połączenie realizowane za pomocą 5-pinowej wtyczki 4,4 mm. Jest to stosunkowo nowy standard połączeń zbalansowanych opracowany przez firmę Sony. Najczęściej używane jako wyjście liniowe dla przetworników cyfrowo-analogowych i wzmacniaczy. Dodatkowo to złącze można znaleźć w odtwarzaczach multimedialnych, a nawet konsolach. Główną zaletą standardu Pentaconn 4.4 jest możliwość przesyłania sygnałów audio do wystarczająco mocnych słuchawek o wysokiej impedancji. Ten standard jest alternatywą dla mniej praktycznych połączeń Jack i XLR.
Dynamika cen
HiBy FC4 często porównują