Pojemność nominalna opakowania, czyli ilość oleju dostarczonego w danym wariancie opakowania.
W zależności od celu zakupu, rodzaju pojazdu i innych czynników optymalna pojemność będzie się różnić. Tak więc
butelki litrowe są przeznaczone są do uzupełniania zapasów oleju lub do zadań, które nie wymagają dużego zużycia (na przykład rzadka praca z narzędziem benzynowym); pojemność
4 litry jest przeznaczona do całkowitej wymiany oleju w samochodzie osobowym; pojemności wymagane przez ciężarówki mogą sięgać dziesiątek litrów; a dla flot pojazdów, stacji obsługi i innych podobnych organizacji olej produkowany jest w beczkach o
pojemności około 200 litrów.
Klasa lepkości oleju określona przez międzynarodową normę SAE. Lepkość to jedna z kluczowych właściwości fizycznych oleju, która decyduje o jego kompatybilności z konkretnym silnikiem. Większość nowoczesnych marek olejów jest całoroczna i przeznaczona do użytku, m.in. w niskich temperaturach. Dlatego indeks SAE dla nich zawiera informacje nie tylko o właściwościach lepkości w rozgrzanym silniku, lecz także o mrozoodporności.
Taki indeks jest zwykle zapisywany w postaci dwóch cyfr oddzielonych literą w:
0w-8,
0w-12,
0w-15,
0w-16,
0w-20,
0w-30,
0w-40,
0w-50,
5w-20,
5w-30,
5w-40,
5w-50,
5w-60,
10w-30,
10w-40,
10w-50,
10w-60,
15w-40,
15w-50,
15w-60,
20w-20,
20w-50,
20w-60,
25w-40. Istnieje również format
SAE 10w,
SAE 20,
SAE 30,
SAE 40 i
SAE 50. Pierwsza liczba opisuje wyłącznie odporność oleju na zimno i nie odnosi się do jego właściwości, gdy silnik jest rozgrzany. Jeśli od tej liczby odejmie się 35, otrzyma się minimalną temperaturę, przy której silnik może się uruchomić. W naszym przykładzie ta temperatura będzie wynosić 15-35 = -20 °C. Oczywiście takie wartości są raczej arbitralne, ponieważ w praktyce należy brać pod uwagę inne czynniki. Na przykład, jeśli akumulator jest prawie rozładowany (co nie jest rzadkością w chłodne dni), zimny rozruch może powodować trudności nawet w wyższej temperaturze niż wynika to z charakterystyki oleju.
Druga liczba określa charakterystykę oleju w ciepłym silniku przy normalnej pracy, w standardowych temperaturach roboczych. To właśnie wskaźnik ten jest głównym czynnikiem wyboru marki smaru do konkretnego samochodu - konieczne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń producenta. Faktem jest, że każdy silnik projektowany jest w oparciu o ściśle określone wartości lepkości. Zbyt lepki olej pozostanie w ruchomych częściach w dużych ilościach, a zbyt płynny pozostawi je bez żadnego smarowania; w obu przypadkach moc spada, a zużycie wzrasta. Dlatego przede wszystkim przy wyborze według SAE należy wziąć pod uwagę drugą liczbę i jej zgodność z charakterystyką silnika.
Międzynarodowe normy, zgodność z którymi jest określona w specyfikacji tej marki oleju. W nowoczesnych markach oleju można spotkać następujące odmiany:
— API to norma opracowana w USA przez Amerykański Instytut Paliw. Przewiduje dwie oddzielne klasyfikacje - dla benzynowych (
API SG,
SH,
SJ,
SL,
SM,
SN,
SN Plus) oraz dla silników typu diesel (
API CI-4,
CH-4,
CG-4,
CF,
CE,
CD); w pierwszym przypadku litera S jest pierwszą w oznaczeniu normy (na przykład API SL), w drugim - litera C (na przykład API CI-4). Jeśli olej nadaje się do obu rodzajów silników, stosuje się podwójne oznaczenie - na przykład API SL/CI-4; w tym przypadku na początku wpisywany jest indeks typu, do którego najlepiej nadaje się olej (w naszym przykładzie jest to benzyna). Norma obejmuje również klasyfikację silników dwusuwowych - TA, TB,
NW, NW+,
TD.
— ACEA to norma stosowana przez stowarzyszenie europejskich producentów samochodów o tej samej nazwie, alternatywa dla amerykańskiego API. Obejmuje trzy klasy:
A/B - wszystkie oleje opracowane przed 2004 rokiem do różnych typów silników. Właściwie do 2004 roku istniały tu dwie klasy - A dla silników benzynowych i B dla silników Diesla; następnie połączono ich w (A1/B1..., A3/B3, A3/B4 i A5/B5). Nie mniej jednak, nadal używa się oddzielnych oznaczeń.
C - oleje do wszystkich typów silników, które spełniają normę środowiskową Euro-4 i są kompatybilne z dodatkowym wyposażeniem takim jak katalizatory i filtry cząstek stałych. Istnieją APEA C1, C2, C3, C4 oraz C5.
E - osobna klasa obejmująca silniki Diesla do ciężkiego sprzętu, w tym sprzęt specjalny. Oznaczone jako APEA E4, E6, E7 i E9.
— JASO — została opracowane przez Japan Auto Standards Association. Jest to jedna z głównych współczesnych norm olejów do silników motocyklowych benzynowych, obejmująca dwie klasy - F dla silników dwusuwowych, czyli FA, FB, FC, FD i M dla czterosuwowych (podklasa MA dla mokrego sprzęgła MA-1 i MA-2, MB dla suchego).
A także nowa aprobata GLV-1 dla ultrawydajnych silników benzynowych i hybrydowych.
— ILSAC to norma stworzona wspólnie przez Amerykańskie i Japońskie Stowarzyszenie Producentów Samochodów. Jest stosowana do olejów przeznaczonych do samochodów osobowych z silnikami benzynowymi. W sumie istnieje pięć kategorii ILSAC (GF-2, GF- 3, GF-4, GF-5< /a> , GF-6A), ogólnie są one podobne do niektórych kategorii API (patrz wyżej), lecz mają zwiększone wymagania dotyczące oszczędzania energii i ograniczania szkodliwych emisji.
Lista konkretnych norm oleju zalecanych przez producenta dla konkretnego silnika jest zwykle podana w oficjalnych specyfikacjach pojazdu. Zauważ, że wiele norm jest wymiennych; dane dotyczące kompatybilności (jak również opis poszczególnych kategorii) można znaleźć w specjalistycznych źródłach.
