Porównanie VAG LongLife III FE 0W-30 1 l vs Husqvarna HP 2T 1 l

— Mineralny. Nazwa tego typu wzięła się z faktu, że olej ma całkowicie „kopalne” pochodzenie – jego składnikami są węglowodory otrzymywane z destylacji ropy. Ten rodzaj oleju pojawił się jako pierwszy i jest używany do dziś, lecz stopniowo ustępuje miejsca syntetykom i półsyntetykom. Wynika to z faktu, że czyste oleje mineralne mają znacznie gorsze właściwości w stosunku do tych dwóch rodzajów. W szczególności źle znoszą zarówno wysokie, jak i niskie temperatury – potrafią gęstnieć, a nawet zamarzać w temperaturze -15…- 20°C, a gdy się zagotują, mocno zapychają silnik. Utlenianie takiego oleju następuje szybciej, co wymaga częstszej wymiany. Ponadto wiele nowoczesnych silników stawia dość rygorystyczne wymagania dotyczące jakości paliw i smarów, do których oleje mineralne po prostu nie pasują. Z drugiej strony marki tego typu są niedrogie łatwe w produkcji.

— Syntetyczny. Takie oleje są produkowane w sposób sztuczny, przy użyciu syntezy chemicznej (stąd nazwa). Pojawiły się jako sposób na przezwyciężenie wad odmian olejów mineralnych i doskonale sprawdziły się w tej roli, ponieważ technologia produkcji olejów syntetycznych pozwala na tworzenie płynów o niemal dowolnych właściwościach - odpornych na zimno, nie podatnych na utlenianie, o określonej lepkości itp. Z drugiej strony technologia ta jest dość złożona i droga, co ma odpowiedni wpływ na cenę produktu.

— Półsyntetyczny. Takie gatunki oleju są mieszaninami składników mineralnych i syntetycznych, a zatem stanowią skrzyżowanie dwóch opisanych powyżej typów. Są znacznie tańsze niż oleje czysto syntetyczne i chociaż są od nich gorsze pod względem właściwości, pod wieloma względami przewyższają produkty czysto mineralne. Oleje półsyntetyczne są uważane za najlepszy wariant w przypadkach, gdy zużycie oleju jest wysokie, lecz nie można stosować odmian mineralnych — na przykład, jeśli często musisz jeździć na długich dystansach w chłodne dni, lub jeśli silnik jest przeznaczony na długie trasy i ma wysokie wymagania dotyczące jakości smaru.

— Do czyszczenia. Oleje silnikowe o niskiej lepkości ze specjalnym pakietem dodatków detergentowych na bazie silnych chemikaliów, stosowane do utrzymania w czystości wewnętrznych elementów jednostki napędowej, usuwania osadów lakierniczych, nagromadzonego brudu i szlamu oraz neutralizacji kwasów powstających w silniku. Oleje do czyszczenia zalecane są przy zmianie oleju na inny (według bazy, lepkości lub producenta), przy zakupie używanego samochodu o nieznanej historii serwisowej, w przypadku obecności widocznych nagarów pod pokrywą zaworów, w przypadku trudnych warunków eksploatacji silnika.

Rodzaj silnika, dla którego przeznaczony jest olej. Jeśli zgodność z Twoim rodzajem silnika nie jest bezpośrednio wskazana w specyfikacji oleju, nie warto używać tej marki. Faktem jest, że wszystkie rodzaje nowoczesnych silników mają swoje własne cechy szczególne, a smar, który nie jest przeznaczony do tych cech szczególnych, może zwiększyć zużycie, zmniejszyć moc, a nawet doprowadzić do awarii. Nowoczesne oleje mogą być produkowane pod następujące warianty:

- Benzynowy. Chodzi o czterosuwowy silnik spalinowy (ICE) napędzany benzyną. Podstawowy rodzaj silnika do nowoczesnych samochodów osobowych, jest również dość powszechny w motocyklach średniej i dużej mocy.

- Wysokoprężny. Silnik na oleju napędowym.

- Gaz-benzyna. Silnik benzynowy (patrz wyżej), uzupełniony o sprzęt gazowy i zdolny do wykorzystywania gazu ziemnego jako paliwa. Jedną z głównych cech szczególnych pracy na gazie jest wysoka temperatura robocza.

- Hybrydowy. Najczęściej samochody hybrydowe łączą silnik benzynowy lub wysokoprężny z silnikiem elektrycznym i mogą pracować z jednym lub drugim. A konstrukcja samych „hybryd” i ich silników może znacznie różnić się od klasycznych samochodów.

- 2-suwowy. Dwusuwowe silniki spalinowe są szeroko stosowane w pojazdach mechanicznych - w szczególn...ości w te silniki są wyposażone prawie wszystkie skutery, wiele motocykli klasy podstawowej i średniej, a także narzędzia, takie jak piły łańcuchowe. Ich główną cechą jest zastosowanie mieszanki paliwowo-olejowej zamiast osobnego tankowania benzyny i oleju.

Istnieją marki oleju, które są kompatybilne z kilkoma rodzajami silników jednocześnie.

Klasa lepkości oleju określona przez międzynarodową normę SAE. Lepkość to jedna z kluczowych właściwości fizycznych oleju, która decyduje o jego kompatybilności z konkretnym silnikiem. Większość nowoczesnych marek olejów jest całoroczna i przeznaczona do użytku, m.in. w niskich temperaturach. Dlatego indeks SAE dla nich zawiera informacje nie tylko o właściwościach lepkości w rozgrzanym silniku, lecz także o mrozoodporności.

Taki indeks jest zwykle zapisywany w postaci dwóch cyfr oddzielonych literą w: 0w-8, 0w-12, 0w-15, 0w-16, 0w-20, 0w-30, 0w-40, 0w-50, 5w-20, 5w-30, 5w-40, 5w-50, 5w-60, 10w-30, 10w-40, 10w-50, 10w-60, 15w-40, 15w-50, 15w-60, 20w-20, 20w-50, 20w-60, 25w-40. Istnieje również format SAE 10w, SAE 20, SAE 30, SAE 40 i SAE 50. Pierwsza liczba opisuje wyłącznie odporność oleju na zimno i nie odnosi się do jego właściwości, gdy silnik jest rozgrzany. Jeśli od tej liczby odejmie się 35, otrzyma się minimalną temperaturę, przy której silnik może się uruchomić. W naszym przykładzie ta temperatura będzie wynosić 15-35 = -20 °C. Oczywiście takie wartości są raczej arbitralne, ponieważ w praktyce należy brać pod uwagę inne czynniki. Na przykład, jeśli akumulator jest prawie rozładowany (co nie jest rzadkością w chłodne dni), zimny rozruch może powodować trudności nawet w wyższej temperaturze niż wynika to z charakterystyki oleju.

Druga liczba określa charakterystykę oleju w ciepłym silniku przy normalnej pracy, w standardowych temperaturach roboczych. To właśnie wskaźnik ten jest głównym czynnikiem wyboru marki smaru do konkretnego samochodu - konieczne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń producenta. Faktem jest, że każdy silnik projektowany jest w oparciu o ściśle określone wartości lepkości. Zbyt lepki olej pozostanie w ruchomych częściach w dużych ilościach, a zbyt płynny pozostawi je bez żadnego smarowania; w obu przypadkach moc spada, a zużycie wzrasta. Dlatego przede wszystkim przy wyborze według SAE należy wziąć pod uwagę drugą liczbę i jej zgodność z charakterystyką silnika.

Międzynarodowe normy, zgodność z którymi jest określona w specyfikacji tej marki oleju. W nowoczesnych markach oleju można spotkać następujące odmiany:

— API to norma opracowana w USA przez Amerykański Instytut Paliw. Przewiduje dwie oddzielne klasyfikacje - dla benzynowych (API SG, SH, SJ, SL, SM, SN, SN Plus) oraz dla silników typu diesel (API CI-4, CH-4, CG-4, CF, CE, CD); w pierwszym przypadku litera S jest pierwszą w oznaczeniu normy (na przykład API SL), w drugim - litera C (na przykład API CI-4). Jeśli olej nadaje się do obu rodzajów silników, stosuje się podwójne oznaczenie - na przykład API SL/CI-4; w tym przypadku na początku wpisywany jest indeks typu, do którego najlepiej nadaje się olej (w naszym przykładzie jest to benzyna). Norma obejmuje również klasyfikację silników dwusuwowych - TA, TB, NW, NW+, TD.

— ACEA to norma stosowana przez stowarzyszenie europejskich producentów samochodów o tej samej nazwie, alternatywa dla amerykańskiego API. Obejmuje trzy klasy: A/B - wszystkie oleje opracowane przed 2004 rokiem do różnych typów silników. Właściwie do 2004 roku istniały tu dwie klasy - A dla silników benzynowych i B dla silników Diesel; następnie połączono ich w (A1/B1..., A3/B3, A3/B4 i A5/B5). Nie mniej jednak, nadal używa się oddzielnych oznaczeń. C - oleje do wszystkich typów silników, które spełniają normę środowiskową Euro-4 i są kompatybilne z dodatkowym wyposażeniem takim jak katalizatory i filtry cząstek stałych. Istnieją APEA C1, C2, C3, C4 oraz C5. E - osobna klasa obejmująca silniki Diesel do ciężkiego sprzętu, w tym sprzęt specjalny. Oznaczone jako APEA E4, E6, E7 i E9.

— JASO — została opracowane przez Japan Auto Standards Association. Jest to jedna z głównych współczesnych norm olejów do silników motocyklowych benzynowych, obejmująca dwie klasy - F dla silników dwusuwowych, czyli FA, ​​FB, FC, FD i M dla czterosuwowych (podklasa MA dla mokrego sprzęgła MA-1 i MA-2, MB dla suchego). A także nowa aprobata GLV-1 dla ultrawydajnych silników benzynowych i hybrydowych.

— ILSAC to norma stworzona wspólnie przez Amerykańskie i Japońskie Stowarzyszenie Producentów Samochodów. Jest stosowana do olejów przeznaczonych do samochodów osobowych z silnikami benzynowymi. W sumie istnieje pięć kategorii ILSAC (GF-2, GF- 3, GF-4, GF-5< /a> , GF-6A), ogólnie są one podobne do niektórych kategorii API (patrz wyżej), lecz mają zwiększone wymagania dotyczące oszczędzania energii i ograniczania szkodliwych emisji.

Lista konkretnych norm oleju zalecanych przez producenta dla konkretnego silnika jest zwykle podana w oficjalnych specyfikacjach pojazdu. Zauważ, że wiele norm jest wymiennych; dane dotyczące kompatybilności (jak również opis poszczególnych kategorii) można znaleźć w specjalistycznych źródłach.

Norma jakości oleju silnikowego, którą koncern VAG uważa za obowiązkową do prawidłowego działania przy wykorzystaniu w silniku swoich samochodów. Dla różnych silników (i odpowiednio marek samochodowych), przewidziano własną normę, wśród których są500.00, 501.01, 502.00, 503.00, 503.01, 504.00, 505.00, 505.01, 506.00, 506.01, 507.00, 508.00, 509.00 i 511.00.