Porównanie RZTK AC 85 LED vs Winso 125000

Typ wbudowanego manometru przewidzianego w konstrukcji pompy/kompresora. Nowoczesne manometry różnią się głównie rodzajem skali, na której wyświetlane są odczyty:

— Analogowy. Klasyczny manometr wyposażony w skalę analogową – okrągłą „tarczę numerową” ze strzałką. Takie urządzenia są niezwykle proste i niedrogie, ponadto są całkowicie autonomiczne, nie wymagają źródła zasilania i mogą być z powodzeniem stosowane w urządzeniach ręcznych i nożnych. Są one jednak wyraźnie gorsze od cyfrowych pod względem dokładności: skala jest w stanie wyświetlać odczyty w najlepszym przypadku z dokładnością do jednej dziesiątej atmosfery (czasem do dwóch dziesiątych lub nawet więcej), poza tym strzałka ma tendencję do drgania podczas pompowania, co utrudnia określenie odczytów. Z drugiej strony taka dokładność w praktyce jest często wystarczająca, dlatego manometry analogowe były i pozostają najpopularniejszym wariantem.

— Cyfrowy. Manometry wyposażone w elektroniczny wyświetlacz pokazujący dane dotyczące ciśnienia. Takie urządzenia charakteryzują się dużą dokładnością pomiaru - często do setnych części atmosfery (lub równoważnego wskaźnika w innych jednostkach), co więcej mogą przewidywać różne dodatkowe funkcje - na przykład autostop (patrz niżej) lub przełączanie się między pomiarami w atmosferach oraz w funtach na cal2. Jednocześnie manometry cyfrowe są znacznie droższe od analogowych, wspomniana dokł...adność jest w praktyce rzadko wymagana, a do pracy elektroniki wymagane jest zasilanie, co utrudnia stosowanie w pompach nieelektrycznych (potrzebne są baterie, natomiast czas ich działania jest ograniczony). W rezultacie ten wariant nie zyskał dużego uznania.

— Brak. Istnieje wiele pomp i kompresorów, które w ogóle nie posiadają manometru. To z jednej strony nie pozwala na monitorowanie ciśnienia podczas pompowania: stan opony musi być monitorowany „na oko”, a aby zmierzyć ciśnienie - odłącz urządzenie i użyj osobnego manometru. Z drugiej strony takie modele okazują się bardziej kompaktowe i tańsze niż podobne rozwiązania z manometrami, a opisana procedura pompowania, choć wiąże się z niepotrzebnymi kłopotami, generalnie nie jest szczególnie skomplikowana i nie nastręcza szczególnych trudności nawet dla niezbyt doświadczonego kierowcy.

Maksymalne ciśnienie dostarczane przez pompę lub kompresor — innymi słowy najwyższe ciśnienie w oponie, jakie można osiągnąć przy pomocy danego sprzętu.

W większości modeli wskaźnik ten wynosi od 2.5 do 10 atm, a w pompach mechanicznych (ręcznych i nożnych, patrz "Rodzaj") prawie w ogóle nie występuje ciśnienie większe niż 10 atm. Wynika to z faktu, że nawet w przypadku ciężkich samochodów ciężarowych optymalne ciśnienie w oponach wynosi zwykle około 5 - 9 atm (w zależności od wielu parametrów istnieją specjalne formuły i tabele do obliczeń); a w oponach samochodów osobowych niezwykle rzadko stosuje się ciśnienie powyżej 2,5 atm. Niemniej jednak istnieją kompresory o wyższych parametrach ciśnieniowych - 11-15 atm, 16-20 atm i nawet jeszcze wyższych. Taka specyfikacja ma sens głównie w odniesieniu do „rezerwy mocy”: wyższe ciśnienie robocze sprzyja szybszemu pompowaniu. Jednakże należy uważać, aby nie napompować zbyt mocno i nie uszkodzić opony.

Ilość prądu pobieranego przez kompresor podczas pracy. W przypadku większości modeli przeznaczonych do użytku z samochodami osobowymi, wartość ta kształtuje się na poziomie 12-14 A. Z punktu widzenia oszczędności energii preferowane jest niewielkie zużycie prądu, lecz wydajność urządzenia w dużej mierze zależy od tego wskaźnika (patrz "Wydajność").

Moc znamionowa pobierana przez kompresor podczas pracy.

Parametr ten wpływa przede wszystkim na charakterystyczne cechy podłączenia urządzenia do sieci pokładowej poprzez gniazdo zapalniczki. Takie gniazdo ma ograniczenia dotyczące mocy obciążenia, te ograniczenia są różne dla różnych samochodów; przy czym nawet w jednym samochodzie złącza są różne – właściwie zapalniczka i osobne gniazdo tego samego formatu – mogą różnić się pod względem mocy znamionowej. Jednak większość tych złączy bez problemu radzi sobie z jednostkami o mocy do 100 - 120 W; ale jeśli kupujesz mocniejszy kompresor, warto wyjaśnić możliwość użycia go z konkretną zapalniczką (najłatwiej to zrobić według dokumentacji samochodu). Jeśli urządzenie ma być zasilane przez „krokodyle” lub z gniazdka 230 V (patrz „Podłączenie”), możesz zlekceważyć kwestię poboru mocy.

Co więcej, mocniejsze kompresory z reguły mają wyższą wydajność i/lub maksymalne ciśnienie, lecz nie ma tutaj ścisłej zależności.

Sposoby podłączenia do zasilania, przewidzianego w konstrukcji kompresora (patrz „Rodzaj”).

- Zapalniczka samochodowa. Podłączenie do standardowego gniazda zapalniczki (lub osobnego gniazda samochodowego tego samego formatu). Ta metoda jest wygodna, ponieważ aby uruchomić kompresor nie trzeba otwierać maski. Z drugiej strony zapalniczki mają ograniczenia dotyczące mocy maksymalnej, a w różnych samochodach (a nawet w różnych gniazdach tego samego samochodu) ograniczenia te mogą się znacznie różnić. Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz "Pobór mocy".

- „Krokodyle”. Bezpośrednie podłączenie do klem akumulatora za pomocą zacisków krokodylkowych. Ta metoda jest nieco bardziej skomplikowana niż praca z zapalniczki - musisz otworzyć maskę i pociągnąć przewody do baterii. Z drugiej strony pozwala ona na wykorzystanie pełnej mocy sieci pokładowej bez obaw o przeciążenia i integralność bezpieczników, dzięki czemu nadaje się do nawet najmocniejszych i najwydajniejszych kompresorów. Ponadto za pomocą „krokodyli” urządzenie można podłączyć nie tylko do sieci pokładowej, ale także do osobnego akumulatora; w niektórych przypadkach taka możliwość jest przydatna (na przykład, jeśli własna bateria samochodu już się wyczerpuje, lecz w pobliżu znajduje się „świeży” akumulator).

- Zapalniczka/"krokodyle". Możliwość użycia dowolnego z opisanych powyżej wari...antów podłączenia - według własnego uznania. Zapewnia to wygodę i pozwala wybrać optymalny format pracy w zależności od sytuacji. Na przykład do szybkiego pompowania jednego lub dwóch kół można użyć zapalniczki, lecz do długotrwałej pracy lepiej nadaje się zasilanie przez „krokodyle”.

- Wtyczka. Wtyczka do podłączenia do zwykłego gniazdka 230 V (patrz „Zasilanie”). Stosowana jest wyłącznie w kompresorach z tym typem zasilania.

- Zapalniczka/wtyczka. Odmiana spotykana w modelach z możliwością pracy zarówno z 12 V jak i 230 V; w pierwszym przypadku używa się zapalniczki, w drugim - wtyczki.

- Kabel (do akumulatora). Bezpośrednie podłączenie do akumulatora za pomocą kabli o płaskich stykach, które po podłączeniu zaciskane są w klemach baterii. Taka konstrukcja zapewnia ciaśniejszy kontakt niż opisane powyżej „krokodyle”, lecz jest mniej wygodna podczas podłączania i odłączania kompresora.

Długość węża, przez który pompowane jest powietrze do opony. Im jest większa, tym wygodniej jest korzystać z urządzenia. Natomiast rzadkością jest pozostawienie kompresora daleko od koła, zwłaszcza jeśli na urządzeniu znajduje się manometr, który się okresowo sprawdza. Do użytku domowego w samochodach wystarczy wąż o długości półtora metra. Mocne i wydajne modele mogą być wyposażone w wąż o długości 7 lub więcej metrów, lecz są to raczej rozwiązania do komercyjnego zastosowania w serwisach samochodowych.

Funkcja, która automatycznie zatrzymuje pracę po osiągnięciu odpowiedniego ciśnienia w oponach. Z reguły ciśnienie, przy którym uruchamiane jest automatyczne zatrzymanie, można ustawić według uznania użytkownika.

Funkcja ta znacznie upraszcza pracę z pompą: ryzyko przepompowania opony jest zredukowane niemal do zera, a użytkownik nie musi monitorować procesu pompowania - wszak pompa zatrzyma się sama w odpowiednim momencie. Z drugiej strony autostop ma duży wpływ na cenę. Występuje tylko w kompresorach elektrycznych (patrz „Rodzaj”).