Porównanie KFPLAN KF605 vs Precision Aerobatics Katana Mini Kit

- Samolot dla początkujących. Specyfika tego typu znajduje odzwierciedlenie w samej nazwie: takie modele (nazywane są również „trenerami”) są przeznaczone do szkolenia wstępnego. To najlepsza opcja dla tych, którzy wcześniej nie mieli do czynienia z samolotami sterowanymi radiowo. Z reguły „trenery” mają silniki elektryczne, niską wagę, dobrą stabilność, a ich konstrukcja została zaprojektowana m.in. za przeżywalność w wypadkach i niewrażliwość na wady pilotażu. Wszystko to pozwala pewnie unosić się w powietrzu nawet przy niskich prędkościach i innych krytycznych trybach, utrudnia jednak wykonywanie skomplikowanych akrobacji. Niemniej jednak takie maszyny są całkiem odpowiednie do podstawowych akrobacji powietrznych; a niektóre z nich mogą być nawet wyposażone w wymienne części, co pozwala zamienić „trenera” w model dla doświadczonego pilota.

- Szybowiec. Główną cechą zewnętrzną szybowców sterowanych radiowo, podobnie jak ich pełnowymiarowych odpowiedników, jest ich duża rozpiętość skrzydeł (która może być ponad dwukrotnie większa od długości kadłuba). Co więcej, w przeciwieństwie do klasycznych szybowców, takie modele mają silniki; jednak taki silnik z reguły pracuje nieprzerwanie tylko podczas wznoszenia, a potem można go włączać okresowo, na krótki czas - długie skrzydło pozwala na szybowanie na długich dystansach bez użycia ciągu silnika. Szybowce nie nadają się do aktywnych akrobacji powietrz...nych i są przeznaczone głównie do lotu poziomego z płynnymi zakrętami. Jednak dzięki pewnym poprawkom na takiej maszynie można również wykonywać poszczególne elementy akrobacji.

- Mini samolot. Samoloty o niewielkich rozmiarach, o rozpiętości skrzydeł nie większej niż 400 - 450 mm. Ułatwia to ich transport z miejsca na miejsce i ułatwia korzystanie z nich w pomieszczeniach (choć nadal potrzebujesz dość dużej przestrzeni do lotów - jak siłownia). Jednocześnie kompaktowe rozmiary utrudniają korzystanie z zaawansowanych funkcji, a większość modeli z tej kategorii to modele podstawowe i posiadają podstawową funkcjonalność.

- Samolot akrobacyjny(Fan-flyer). Modele pierwotnie stworzone do złożonych i akrobacji. Wyróżniają się zaawansowanym sprzętem high-tech, są drogie i wymagają dobrych umiejętności pilotażowych.

- hydroplan. Modele wyposażone w podwozie pływakowe. Z reguły do startu i lądowania wykorzystuje się powierzchnię wody, a także pełnowymiarowe wodnosamoloty; jednocześnie wiele modeli umożliwia zastąpienie pływaków klasycznymi kołami, a nawet może być wyposażonych w wymienne podwozie. Pod względem specyfiki aplikacji mogą być zbliżone zarówno do modeli dla początkujących, jak i fan-flyers (patrz wyżej).

- Samolot odrzutowy. Modele symulujące wygląd samolotu odrzutowego. Co więcej, takie maszyny niekoniecznie są wyposażone w silniki odrzutowe - najczęściej mają takie same silniki jak modele śmigłowe, z tym, że rolę śmigła pełni nie śmigło, ale wirnik ukryty w korpusie. To ostatnie jest jedną z zalet tej opcji w świetle faktu, że ruchome łopaty są chronione przed kontaktem z otaczającymi obiektami (w przeciwieństwie do otwartych łopatek śmigła), co sprawia, że aparat jest bezpieczniejszy i mniej podatny na kolizje.

- " Latające Skrzydło ". Modele zbudowane zgodnie ze schematem aerodynamicznym „latającego skrzydła”. Taki schemat zakłada brak wyraźnego kadłuba, a także oddzielnych stabilizatorów z windami - tylko elementy skrzydła odpowiadają za kontrolę nachylenia. Celem takich modeli może być zarówno zabawne, jak i akrobacyjne, w zależności od cech konstrukcyjnych. Jednak z wielu powodów nie otrzymały one dużego rozpowszechnienia.

- Dwupłatowiec. Dwupłatowce to samoloty z dwiema parami skrzydeł, zwykle umieszczonymi jeden nad drugim. Takie urządzenia mają szereg zalet w porównaniu z jednopłatami (samolotami z jedną parą skrzydeł) - w szczególności większą powierzchnię skrzydeł przy mniejszej rozpiętości skrzydeł. Jednak większość z tych korzyści dotyczy samolotów pełnowymiarowych, a nie modeli w skali. Dlatego w pojazdach sterowanych radiowo schemat dwupłatowy służy głównie do tworzenia kopii prawdziwych maszyn (w szczególności podczas I wojny światowej).

- RTF (RTF). Modele z tego kompletnego zestawu („Ready To Run”, „Ready To Fly”) dostarczane są w pełni wyposażone, we wszystkie niezbędne do pracy urządzenia - silnik, elektronikę sterującą itp. - i praktycznie nie wymagają przygotowania przed lotem. Jest to najprostsza i zarazem przystępna cenowo opcja, ale należy pamiętać, że większość modeli RTF przeznaczona jest dla niewymagających użytkowników, a nawet zaawansowane urządzenia nie zawsze pozwalają na wymianę kompletnych części na bardziej jakościowe. Należy pamiętać, że wiele z tych urządzeń jest dostarczanych w stanie niezmontowanym (więcej szczegółów w „Walizkach”), jednak ich montaż jest zwykle niezwykle prosty i nieporównywalny pod względem czasu i wysiłku z zestawami Kit (patrz poniżej).

- ARR (ARF). Modele częściowo gotowe do lotu („Prawie gotowe do biegu/lotu”). Dostarczany jako podstawa (płatowiec) samolotu, zwykle z silnikiem, ale bez niektórych niezbędnych elementów. Z reguły na liście niezbędnych elementów znajdują się sterownicze urządzenia radiowe i akumulator, ponadto w zestawie może nie być ładowarki, serw itp. Ta opcja jest przeznaczona przede wszystkim dla entuzjastów i profesjonalistów - pozwala wyposażyć model zgodnie z własne preferencje bez polegania na wyborze producenta, a także modyfikować je w przyszłości.

- Zestaw (komplet). Zestawy dostarczane są jako komplet części, z kt...órych właściciel musi samodzielnie złożyć samolot. Również, podobnie jak w przypadku ARF (patrz wyżej), wiele elementów wyposażenia trzeba dokupić samodzielnie i w tym przypadku silnik zazwyczaj znajduje się na liście niezbędnych elementów. Przeznaczenie i złożoność montażu „wielorybów” mogą być różne - od prostych i bezpretensjonalnych samolotów dla początkujących (patrz „Typ”) po profesjonalnych lotników. W każdym razie ta opcja jest przeznaczona dla najbardziej entuzjastycznych „techników”, którzy lubią nie tylko latać, ale także montować i modyfikować maszyny latające.

Rozpiętość skrzydeł to odległość od jednego skrajnego punktu skrzydła do drugiego (innymi słowy odległość między lewym i prawym wierzchołkiem). W przypadku dwupłatowców (patrz „Typ”) ze skrzydłami o różnych rozmiarach wskazana jest największa rozpiętość.

Długie skrzydła (w stosunku do kadłuba) zapewniają większą siłę nośną i ułatwiają szybowanie (na przykład przy zgaszonym silniku). Ponadto samolot jest stabilniejszy - ale mniej zwrotny. Kolejną wadą długiego skrzydła jest jego duży opór, który wymaga dużej mocy silnika i utrudnia rozpędzanie się do dużych prędkości. W świetle tego wszystkiego modele akrobacyjne (zarówno samoloty z wentylatorem, jak i samoloty startowe, patrz Typ) zwykle mają stosunkowo małą rozpiętość skrzydeł.

Całkowita długość kadłuba samolotu. Sama w sobie określa głównie wymiary i „kategorię wagową” pojazdu, a porównując parametr ten z rozpiętością skrzydeł (patrz wyżej), można ocenić niektóre cechy zastosowania i sterowności pojazdu.

Całkowita powierzchnia skrzydeł (powierzchnia nośna) samolotu. Parametr ten ma charakter pomocniczy i w praktyce służy do dość konkretnych celów - w szczególności do obliczenia obciążenia skrzydła (patrz poniżej), jeśli nie jest określony lub model został zmodyfikowany, do doboru niestandardowego silnika do modelu itp.

Liczba śrub zainstalowanych w tym modelu.

W prawdziwych samolotach zwykle stosuje się wiele śmigieł (i silników), aby zapewnić wymagany ciąg. Jednak w przypadku modeli sterowanych radiowo można to osiągnąć za pomocą jednego śmigła, podczas gdy obwód wielowirnikowy znacznie komplikuje i zwiększa koszt aparatury. Dlatego warianty z kilkoma śmigłami są rzadkością, zwykle taka konstrukcja jest stosowana w modelach kopiujących prawdziwe maszyny wielosilnikowe. Są jednak wyjątki - na przykład czterosilnikowy pojazd, który zewnętrznie kopiuje samolot, ale leci na zasadzie quadkoptera.

Pojemność akumulatora dostarczonej z samolotem.

Teoretycznie im wyższa pojemność akumulatora, tym więcej energii może on zmagazynować i tym dłuższy może być czas pracy. Jednak teoretycznie autonomia zależy również od mocy (odczyt - zużycia energii) silnika, ale w praktyce zależy również od stylu lotu, intensywności manewrowania i innych czynników sytuacyjnych. Dlatego warto skupić się nie tyle na pojemności akumulatora, co na bardziej praktycznych parametrach - przede wszystkim na tym samym czasie pracy, deklarowanym w charakterystyce.

Jednocześnie dane o pojemności mogą być przydatne w niektórych obliczeniach - na przykład przy szacowaniu czasu pracy z pojemniejszego akumulatora. Wraz ze wzrostem pojemności autonomia z reguły rośnie proporcjonalnie: na przykład, jeśli akumulator 1,5 Ah dał 15 minut lotu, to przy akumulatorze 3 Ah wskaźnik ten może osiągnąć 30 minut. To prawda, należy pamiętać, że bardziej pojemne baterie ważą więcej; jest to szczególnie widoczne, gdy samolot jest lekki.

Napięcie znamionowe akumulatora dostarczonego z samolotem.

Parametr ten jest wybierany przez producentów w celu zapewnienia wymaganej wydajności dla silników i serwonapędów. Dlatego podczas zakupu i regularnego użytkowania nie można na to zwracać szczególnej uwagi. W praktyce dane dotyczące napięcia są potrzebne przede wszystkim przy poszukiwaniu akumulatora zapasowego lub zamiennego.

Typ akumulatora dostarczonej z modelem lub zalecanej do użytku z modelem.

- Ni-Mh. Akumulatory niklowo-metalowo-wodorkowe charakteryzują się połączeniem niezawodności, dobrej pojemności, odporności na ekstremalne temperatury i niskich kosztów. Ponadto prawie nie podlegają „efektowi pamięci” (spadek pojemności przy ładowaniu niecałkowicie rozładowanego akumulatora). Z drugiej strony, pod względem większości cech, takie akumulatory są gorsze od litowo-jonowych i litowo-polimerowych, dlatego są stosowane stosunkowo rzadko, głównie w niedrogich modelach.

- Li-Pol. Akumulatory litowo-polimerowe to dalszy rozwój akumulatorów litowo-jonowych i mają dość zaawansowane właściwości. Spośród nich warto wspomnieć w szczególności o dużej gęstości ładunku (czyli dobrej pojemności przy niewielkich wymiarach i wadze, co jest szczególnie ważne w przypadku sprzętu latającego), a także braku „efektu pamięci”. Takie akumulatory są znacznie droższe niż akumulatory niklowo-wodorkowe, ale ta wada jest z nawiązką kompensowana przez zalety. Dzięki temu najnowocześniejsze samoloty sterowane radiowo wykorzystują akumulatory litowo-polimerowe.

- AA. „AA” nie jest technologią akumulatora, ale standardowym rozmiarem, znanym wielu jako zwykłe akumulatory „na palec”. W tym standardowym rozmiarze można produkować zarówno akumulatory, jak i ogniwa jednorazowe, i oba prezentowane są na rynku w wielu odmianach, różniących się jakością, pojemnością i ceną. Kolejną różnicą eleme...ntów AA od opcji opisanych powyżej jest to, że są one początkowo wyjmowane i można je szybko wymienić. Ogniwa paluszkowe są sprzedawane prawie wszędzie, poza tym użytkownik ma wybór: regularnie kupować niedrogie ogniwa jednorazowe lub jednorazowo wyłożyć akumulatory, ale nie martw się już o dodatkowe koszty. Z drugiej strony moc takiego zasilacza jest niewielka i nadaje się tylko do małych modeli o najprostszej funkcjonalności - w solidniejszej technologii bardziej racjonalne jest stosowanie specjalistycznych akumulatora. Należy również pamiętać, że nawet w konfiguracji RTR (patrz wyżej) akumulatory często nie są zawarte w pakiecie.