Porównanie Bahco MCP-2.5-810 800 mm

3.2 kg

vs Husqvarna S2800 700 mm

2.8 kg

Długość to jeden z głównych parametrów decydujących o specjalizacji narzędzia. Długa długość jest typowa dla modeli przeznaczonych do ciężkiej pracy w dużych ilościach, gdzie wymagany jest znaczny wysiłek - na przykład w tasakach (patrz „Typ”) wskaźnik ten może osiągnąć metr. Z kolei drobne narzędzia przeznaczone są zarówno do precyzyjnego stolarstwa, jak i do użytku turystycznego, gdzie narzędzie trzeba nosić ze sobą, a jego kompaktowość jest tak samo ważna jak funkcjonalność.

Najmniejsze współczesne toporki mają długość około 200 mm, często są to narzędzia wielofunkcyjne z kluczami, zawiesiami i innymi specjalnymi urządzeniami wykonanymi w formie rowków kształtowych. Długość narzędzia turystycznego wynosi zwykle około 300 mm, uniwersalne siekiery stolarskie około 500 - 600 mm, a większość tasaków ma długość 600 mm.

Warto wziąć pod uwagę, że w tym momencie może pojawić się również długość samej klamki, gdy sam producent nie podaje jasnego wyjaśnienia, jaka długość jest wskazana w charakterystyce. Jednak ta wartość często różni się tylko o kilka cm.

Całkowita waga siekiery, dla modeli z drewnianymi rękojeściami - z kompletną rękojeścią.

Optymalna waga zależy od typu (patrz wyżej) i specjalizacji narzędzia. Tak więc uniwersalne osie ogólnego przeznaczenia (stolarskie) ważą około 0,8 - 1,5 kg; takie produkty są w stanie zapewnić wystarczającą bezwładność dla uderzenia, a jednocześnie nie wymagają znacznych wysiłków. Jednocześnie lżejsze narzędzia są przeznaczone do precyzyjnej pracy, cięższe do ciężkiej pracy. Tasaki i podobni „generaliści” są z definicji masywne, najczęściej od 2 kg lub więcej, a w większości modeli „dużego kalibru” waga może wynosić około 4,5 – 5 kg. Tutaj warto zacząć od grubości i twardości drewna, które planuje się posiekać: ciężki tasak z łatwością poradzi sobie nawet z dużymi kłodami, jednak taka praca będzie wymagała dużego wysiłku. Z kolei w toporkach turystycznych i tomahawkach należy wziąć pod uwagę specyfikę transportu: do ciągłego noszenia przy sobie lepiej jest wziąć lżejsze narzędzie, a jeśli narzędzie jest kupowane do wyjazdu samochodem w przyrodę, ty może wybrać model, który jest cięższy.

Ciężar ostrza siekiery, bez rękojeści.

Uważa się, że optymalna równowaga siekiery ma miejsce, gdy środek ciężkości jest maksymalnie przesunięty na ostrze. W związku z tym im bardziej masywne ostrze w stosunku do rękojeści, tym bliżej będzie do niego środek ciężkości i tym bliżej ideału będzie równowaga. Jednocześnie nie da się bez końca obciążać głowni i odciążać rękojeści – istnieją ograniczenia związane przede wszystkim z wytrzymałością konstrukcji. W rezultacie w osiach o wadze do 1,5 kg masa rączki wynosi zwykle 200 - 250 g; innymi słowy, ostrze stanowi około 80-85% całkowitej wagi narzędzia. W masywniejszych produktach rękojeści są cięższe – np. przy wadze 3 kg waga rękojeści może wynosić około kilograma, czyli ostrze stanowi już tylko około 60% wagi narzędzia. Jednak takie osie mają zwykle znaczną długość, co kompensuje ten szczegół.

Główny materiał użyty do rękojeści siekiery.

- Drewno. „Klasyka gatunku”, materiał używany od dawna i nie stracił na aktualności w naszych czasach. Drewno występuje w różnych odmianach i jakościach, ale producenci siekier zazwyczaj używają do swoich produktów twardych i trwałych odmian. Dzięki temu takie rączki są dość niezawodne i trwałe, można je stosować nawet w długich i ciężkich tasakach - podczas gdy drzewo jest stosunkowo niedrogie. Warto również zauważyć, że drewno dobrze tłumi drgania. Ponadto ostrze w takich osiach jest zawsze zdejmowane - więc w razie potrzeby można wymienić cały uchwyt na bardziej odpowiedni. Główną wadą tego materiału jest to, że drzewo z czasem się kurczy; z tego powodu ostrze zaczyna wisieć na rękojeści i może odlecieć od nagłego ruchu. Aby poprawić sytuację, musisz zmienić rączkę lub „leczyć” ją mocząc i wbijając klin. Producenci mogą jednak stosować rozwiązania konstrukcyjne, które w takim czy innym stopniu kompensują tę wadę.

- Włókno szklane. W tym przypadku zwykle mówimy nie o czystym włóknie szklanym, ale o włóknie szklanym - materiale kompozytowym, który łączy włókno szklane i plastikowy wypełniacz. To połączenie charakteryzuje się dużą wytrzymałością i stosunkowo niską wagą. A jego kluczową przewagą nad drewnem jest odporność na niekorzystne warunki, m.in. absolutna niewrażliwość na wilgoć. Dzięki temu rękojeść z włókna szklanego nie traci swoich wła...ściwości użytkowych wraz z użytkowaniem, a jej żywotność jest porównywalna z „żywotnością” samego ostrza. Co więcej, w niektórych modelach z włókna szklanego można wykonać tylko nakładki na metalową podstawę rękojeści, co dodatkowo zwiększa wytrzymałość i trwałość. Z drugiej strony takie uchwyty są znacznie droższe niż drewniane, a możliwość wymiany w konstrukcji zazwyczaj nie jest zapewniona.

- Plastikowe. Tworzywo sztuczne jest dostępny na rynku w wielu gatunkach - od niedrogiego i niezbyt niezawodnego do wysokiej wytrzymałości, nie gorszych pod względem właściwości od opisanego powyżej włókna szklanego. Jednak w osiach zwykle stosuje się dość wysokiej jakości i trwałe tworzywo sztuczne, które ma cechy i właściwości podobne do tego samego włókna szklanego lub niewiele gorsze. Specyficzne cechy takich uchwytów zależą bezpośrednio od półki cenowej narzędzia.

- Metal. Główną niewątpliwą zaletą metalowych uchwytów jest niezwykle wysoka wytrzymałość: materiał ten z łatwością wytrzymuje obciążenia niedostępne dla drewna lub metalu z tworzywa sztucznego. Ponadto ostrze i rękojeść w takich osiach są często wykonane z jednego kawałka metalu, co dodatkowo przyczynia się do wytrzymałości. Jednocześnie metal dobrze nadaje się tylko do stosunkowo kompaktowych toporków - jest dość ciężki, a tasak, czy nawet duża uniwersalna siekiera z taką rękojeścią byłaby zbyt ciężka do normalnej pracy. Zwróć uwagę, że najczęściej metal jest uzupełniony nakładkami, które sprawiają, że instrument wygodniej leży w dłoni.

Obecność specjalnej powłoki ochronnej na ostrzu siekiery, która chroni metal przed korozją.

Węglowa stal narzędziowa stosowana w większości nowoczesnych osi nie jest stalą nierdzewną. W związku z tym wiele osi ma specjalną powłokę ostrza; zwykle ta pokrycie ma charakterystyczny czarny kolor. Funkcja ta może się przydać w każdym przypadku, ale jest szczególnie istotna w przypadkach, gdy siekiera jest stale w warunkach wysokiej wilgotności (na przykład jest przechowywana w stodole w zimnych porach roku lub używana podczas wycieczek wodnych).

- Młot. Pozwala używać siekiery ogólnego przeznaczenia lub toporów turystycznych do wbijania gwoździ, kołków podczas rozstawiania namiotu, rozdrabniania cegieł i tak dalej. Tasaki - do uderzania młotkiem, młotkiem lub inną kłodą w kolbę w przypadku zaklinowania siekiery w kłodzie. Warto wziąć pod uwagę, że powyższe działania są mocno odradzane klasycznymi kolbami, ponieważ jest to obarczone poluzowaniem klina w siekierze, co może być traumatyczne w przyszłości. Na osiach z uchwytami z tworzywa sztucznego i włókna szklanego producenci nawet zostawiają przypomnienie, że jeśli uderzysz w tyłek podczas pracy, siekiera traci gwarancję.

- Pica (przełącznik). Frez, który jest ostrą końcówką, to wielofunkcyjne urządzenie, które pozwala wykorzystać narzędzie nie tylko do ścinki, ale także do bardziej precyzyjnej pracy, np. wybijania otworów, rozdrabniania drewna itp. Dodatkowo siekiery z nożem mogą stosować podczas wspinaczki na ośnieżone, oblodzone szczyty... Wśród takich siekier jest wiele kolekcjonerskich replik, które kopiują starożytną broń.

Obecność osłony w dostawie narzędzia znacznie ułatwia przechowywanie i transport: osłona przynajmniej chroni ostrze przed kontaktem z ciałami obcymi (co mogłoby doprowadzić do uszkodzenia tych przedmiotów lub samego ostrza). Jednocześnie kompletna etui jest wygodniejsza, a często – i bezpieczniejsza niż etui „wykonana ze złomu”.

Pełnowartościowy futerał jest uważany za taką osłonę, w której instrument jest umieszczony w całości lub prawie w całości, a nie płyta ostrza.