Porównanie GreenVision GV-IP-K-W58/04 vs Hikvision Turbo HD-4W KIT

Ten parametr odnosi się do dołączonego DVR i opisuje typy sygnału wideo (a tym samym kamer), z którymi jest kompatybilny.

- Analogowy. Rejestratory zdolne do współpracy tylko z kamerami analogowymi, zwykle podłączonymi przez interfejs BNC (patrz poniżej). Funkcjonalność takich urządzeń jest mniej rozbudowana niż w modelach cyfrowych i hybrydowych, ale są one proste, niedrogie i dość dobrze radzą sobie z podstawowymi zadaniami monitoringu wizyjnego. Zauważmy też, że nowoczesny rejestrator analogowy ma zwykle wyjścia wideo i interfejsy serwisowe w formacie cyfrowym – przede wszystkim HDMI i LAN (patrz poniżej).

- Cyfrowy. Rejestratory przeznaczone do współpracy z kamerami IP - czyli kamerami przesyłającymi sygnał wideo poprzez sieci komputerowe. Ten format sygnału zapewnia lepszą odporność na zakłócenia i większą liczbę dodatkowych funkcji w porównaniu z sygnałem analogowym. Ponadto pozwala budować systemy monitoringu wizyjnego w oparciu o istniejące sieci lokalne, a kamery można łączyć nie tylko przewodowo, ale także bezprzewodowo (więcej szczegółów poniżej). Z drugiej strony cyfrowe rejestratory i kamery są droższe od analogowych, zaawansowana funkcjonalność nie jest często potrzebna w praktyce, a przesyłanie dużej liczby strumieni wideo może powodować duże obciążenie sprzętu sieciowego. zakup takiego rejestratora tylko wtedy, gdy opisane zalety mają decydujące znaczenie.

-...Hybrydowy. Rejestratory łączące w sobie możliwości modeli analogowych i cyfrowych - czyli kompatybilne zarówno z kamerami analogowymi, jak i IP. Takie połączenie pozwala na połączenie zalet obu typów i częściowe zrekompensowanie braków, jednak znacznie podnosi cenę rejestratora.

Typ kamer dostarczanych w standardzie z zestawem do monitoringu wideo.

- Zewnętrzne. Kamery przeznaczone do montażu na zewnątrz (lub w pomieszczeniach o niezbyt sprzyjających warunkach - np. hangary czy hale produkcyjne). Wyróżniają się wysokim stopniem ochrony przed kurzem, wilgocią, ekstremalnymi temperaturami itp. Ponadto często są odporne na akty wandalizmu lub wyposażone w specjalne funkcje (takie jak alarm przy próbie uszkodzenia). Oczywiście takie kamery mogą być również używane w pomieszczeniach, ale nie ma to sensu: modele uliczne o podobnej charakterystyce są znacznie droższe niż modele wewnętrzne.

- Kopuła. Początkowo słowo „kopuła” opisuje układ kamery – w niektórych modelach „wizjer” kryje się pod charakterystyczną przyciemnioną kopułą, podczas gdy inne same kształtem przypominają kopułę. Jednak w tym przypadku de facto mamy na myśli komory wewnętrzne przeznaczone do montażu w pomieszczeniach zamkniętych o stosunkowo korzystnym mikroklimacie. Nie są tak chronione przed niekorzystnymi warunkami jak te na zewnątrz, są jednak tańsze.

- Zewnętrzne i kopuła. Obecność w zestawie dwóch rodzajów kamer jednocześnie pozwala zbudować system nadzoru wideo „po wyjęciu z pudełka”, obejmujący zarówno przestrzenie wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Szczegóły każdego typu zostały opisane powyżej.

Standardowy sposób podłączenia kamer, dostarczany w zestawie do monitoringu.

- przewodowy. Ten rodzaj połączenia wymaga okablowania od każdej kamery, co nie jest zbyt wygodne. Jednocześnie urządzenia przewodowe są proste, niezawodne i znacznie tańsze od bezprzewodowych, kamery mogą otrzymać zasilanie niezbędne do pracy tymi samymi przewodami (patrz "Zasilanie POE"), jak i do połączenia analogowego (patrz "Typ") jest to na ogół jedyna dostępna opcja. Z tego powodu zdecydowana większość nowoczesnych systemów nadzoru korzysta z połączenia przewodowego.

- Bezprzewodowe. Połącz się bezprzewodowo, zwykle przez Wi-Fi. Ta opcja znacznie ułatwia instalację kamer, ponieważ użytkownik jest zwolniony z konieczności prowadzenia przewodów do rejestratora. Z drugiej strony sprzęt bezprzewodowy nie jest tani, a kamery i tak będą musiały być podłączone do źródła zasilania (lub korzystać z własnych baterii, które będą musiały być monitorowane). Dlatego ta opcja nie zyskała dużego rozpowszechnienia, jest przeznaczona głównie do tych przypadków, w których decydująca jest możliwość obejścia się bez zbędnych przewodów.

Liczba kanałów wideo, które ustawiony rejestrator może jednocześnie przetwarzać. W rzeczywistości jest to liczba kamer, z którymi urządzenie może pracować jednocześnie; technicznie możliwe jest podłączenie większej liczby kamer, ale będzie to wymagało dodatkowego wyposażenia, takiego jak kwadranty.

Wybór według tego parametru zależy od tego, jak rozległy i rozległy system monitoringu planuje się zbudować. Należy zauważyć, że nowoczesne technologie umożliwiają połączenie kilku rejestratorów w jeden system za pomocą jednej kontroli; dlatego w przypadku dużej liczby kamer czasami łatwiej jest kupić kilka stosunkowo skromnych zestawów niż jeden wielokanałowy.

Ilość „gniazd” na wbudowane napędy przewidziana w konstrukcji rejestratora. Zdecydowana większość nowoczesnych rejestratorów jest przeznaczona do jednego napędu - to wystarcza, aby działać zgodnie z głównym przeznaczeniem.

Należy pamiętać, że współczynnik kształtu obsługiwanych dysków może być inny, ten punkt należy wyjaśnić osobno.

Największa pojemność pamięci, z jaką rejestrator jest w stanie normalnie pracować.

Im bardziej pojemny dysk, tym wyższa moc obliczeniowa systemu, w którym jest używany. Dlatego każdy nowoczesny rejestrator ma ograniczenia dotyczące pojemności dysku. Jednak nawet w najskromniejszych modelach wskaźnik ten wynosi około 2 TB, co w większości przypadków wystarcza do pracy z możliwościami oferowanymi w tym konkretnym rejestratorze.

Rodzaj matryc stosowanych w kompletnych kamerach zewnętrznych.

- CMOS. Znaleziono również nazwę CMOS. Matryce tego typu wyróżniają się dobrą szybkością pracy, małymi wymiarami, niskim poborem mocy i niższym kosztem niż CCD. Z drugiej strony jakość obrazu matryc CMOS jest nieco gorsza, a szumy zauważalnie wyższe. Jednak te niedociągnięcia można naprawić za pomocą konstruktywnych poprawek, a sama technologia jest stale ulepszana. Dlatego dziś matryce CMOS można znaleźć zarówno w niedrogich, jak i dość zaawansowanych aparatach; rzeczywista jakość czujnika zwykle zależy od ceny aparatu.

- CCD. Inną popularną nazwą jest CCD. W porównaniu do CMOS takie matryce są zauważalnie droższe i grubsze, ale mają niższy poziom szumów i zauważalnie lepszą jakość obrazu. Spośród praktycznych wad CCD warto zauważyć, że trudno jest prawidłowo przetwarzać punktowe źródła światła; jednak w wielu aparatach ten szczegół jest kompensowany w takim czy innym stopniu przez specjalne technologie. Matryce tego typu są typowe dla aparatów ze średniej i wyższej półki.

- DIS. Główną cechą matryc DIS jest obecność wbudowanego procesora obrazu w samym czujniku. Pozwala to na uzyskanie dobrej jakości obrazu przy niewielkich rozmiarach i niskim koszcie samych kamer. Ponadto matryce DIS są odporne na niskie temperatury, co sprawia, że szczególnie nadają się do użytku na zewnątrz.

Rozdzielczość sensora kompletnych kamer zewnętrznych w megapikselach (miliony pikseli).

Wyższa rozdzielczość pozwala uzyskać bardziej szczegółowy obraz. Jednak zwiększenie liczby megapikseli bez zwiększania rozmiaru czujnika może spowodować pogorszenie jakości obrazu i zakłócenia, szczególnie w warunkach słabego oświetlenia. Dlatego sama wysoka rozdzielczość matrycy nie gwarantuje wysokiej jakości filmowania.

W zestawie znajduje się ogniskowa obiektywu do kamer zewnętrznych.

Ogniskowa to odległość między obiektywem a matrycą, przy której na matrycy uzyskuje się najostrzejszy obraz (gdy obiektyw jest zogniskowany na nieskończoność). Wskaźnik ten wpływa bezpośrednio na kąty widzenia i stopień powiększenia: im dłuższa ogniskowa, tym węższy kąt widzenia i tym bardziej aparat „przybliża” obiekt. Jednocześnie należy zaznaczyć, że o rzeczywistym kącie widzenia decyduje nie tylko ogniskowa, ale także wielkość matrycy (patrz wyżej). W praktyce oznacza to, że przy różnych rozmiarach matryc obiektywy o tej samej ogniskowej będą miały różne kąty pracy. Dlatego tylko aparaty o tej samej wielkości matrycy mogą być ze sobą porównywane według tego wskaźnika.