Najwyższa waga rowerzysty, z jaką rower może normalnie wytrzymać. Ten punkt jest bezpośrednio związany z grupą wiekową (patrz wyżej), jednak rowery z tymi samymi zaleceniami wiekowymi mogą różnić się maksymalnym obciążeniem.
Oczywiście nie można przekroczyć obciążenia wskazanego przez producenta: nawet jeśli wypadek nie wydarzy się od razu, może się zdarzyć w każdej chwili. A najlepiej wybrać rower z marginesem wagi – zarówno w sytuacjach awaryjnych, jak i biorąc pod uwagę fakt, że dziecko będzie rosło.
-
Stal. Dość powszechny materiał, szeroko stosowany we wszystkich typach rowerów dziecięcych (patrz „Typ”). Przy niskich kosztach stal jest jednocześnie bardzo mocna, niezawodna i odporna na uderzenia i wstrząsy. Wielu uważa, że jego główna wada jest stosunkowo duża; jednak różnica w wadze przy tym samym aluminium zwykle nie jest tak duża (zwłaszcza w porównaniu z wagą samego rowerzysty). Warto zauważyć, że w rowerach dziecięcych można stosować różne gatunki stali, a ogólna jakość tego materiału często zależy od półki cenowej samochodu.
-
Aluminium. Stopy na bazie aluminium są bardzo mocne, lekkie i znacznie mniej podatne na korozję niż stal. Z drugiej strony koszt takich materiałów jest znacznie wyższy, a wysoka wytrzymałość nie zawsze jest krytyczna (biorąc pod uwagę specyfikę jazdy na rowerach dziecięcych, zwłaszcza trójkołowych). Dlatego aluminium jest rzadziej spotykane, chociaż można je również stosować we wszystkich typach maszyn.
-
Plastikowe. Tworzywo sztuczne jest stosunkowo lekki, całkowicie niewrażliwy na wilgoć i łatwy w obróbce – można mu nadać niemal dowolny kształt i kolor. Przy tym wszystkim ten materiał jest niedrogi. Z drugiej strony tworzywo sztuczne nie jest trwały; dlatego jest używany wyłącznie w rowerach dla najmłodszych, głównie w modelach trójkołowych i rowerach biegowych (patrz "Typ").
-
Drewno.... Ogólna charakterystyka drewna jest taka, że materiał ten słabo nadaje się do klasycznych rowerów - zarówno dwu-, jak i trójkołowych - ale bardzo wygodny do rowerów biegowych (patrz "Typ"). Drewno, nawet niepomalowane, wygląda dobrze, a materiał ten jest całkiem przyjemny w dotyku. Z jego wad możemy wspomnieć o pewnej kruchości - jeśli ten sam tworzywo sztuczne prawdopodobnie ugnie się od silnego uderzenia, drzewo może pęknąć. Jednak nadal nie jest łatwo uszkodzić drewnianą ramę rowerka biegowego. Ale taki produkt nie toleruje wilgoci, dlatego musi być przechowywany w suchym miejscu.
- Włókno szklane. Z reguły w tym przypadku nie chodzi o czyste włókno szklane, ale włókno szklane - materiał kompozytowy z włókna szklanego wypełniony plastikowym wypełniaczem. Ten materiał jest zauważalnie mocniejszy niż zwykły tworzywo sztuczne, ale kosztuje też więcej, a pod względem ogólnej niezawodności wciąż nie dorównuje stali i aluminium. Dlatego ramy z włókna szklanego są dość rzadkie, głównie wśród rowerów biegowych (patrz "Typ").
- Magnez. Stopy magnezu są podobne do opisanych powyżej aluminium: charakteryzują się dużą wytrzymałością, a jednocześnie niską wagą. Jednocześnie w porównaniu z aluminium taki stop jest mocniejszy i trwalszy, waży więcej, ale niewiele, ale kosztuje znacznie więcej - a różnica w cenie rzadko przewyższa wspomniane zalety. W efekcie ramy magnezowe nie są szeroko stosowane, występują tylko w niektórych modelach jednośladów ze starszej grupy wiekowej.-
Koła boczne. Dodatkowe podpory montowane po obu stronach roweru, zwykle wokół tylnej osi. Występuje wyłącznie w modelach dwukołowych (patrz „Rodzaj”). Ich głównym celem jest zapewnienie ubezpieczenia początkującym rowerzystom, którzy wciąż nie wiedzą, jak zachować równowagę: rower nawet na postoju nie przewraca się na bok, a można ćwiczyć jazdę bez obaw o „wypadki” i siniaki. W tym przypadku koła boczne są zwykle zdejmowane, dzięki czemu gdy dziecko nabędzie umiejętności jazdy w klasyczny sposób, można je zdemontować.
-
Skrzydła. Urządzenia ochronne w postaci zakrzywionych płyt nad kołami rowerowymi; używa się również nazwy „tarcze”. Głównym celem błotników jest ochrona rowerzysty i osób wokół niego przed zachlapaniem i brudem lecącym z kół podczas jazdy. Może to być bardzo przydatne, na przykład w deszczową pogodę po deszczu.
-
Bagażnik. Urządzenie do przewożenia różnych ładunków na rowerze, umieszczone za siodłem. W modelach trójkołowych (patrz „Rodzaj”) kufer to najczęściej plastikowa taca, w której można przewozić np. ulubione zabawki Twojego dziecka. W jednośladach zwykle do zabezpieczenia przewożonego ładunku stosuje się platformę z zaciskiem (choć zdarzają się wyjątki, aż do skrzyni zamkniętej). Warto zauważyć, że nie zaleca się używania bagażnika do transportu pasażerów: jest to niebezpieczne i obarczone awariami.
-
Koszyk na kierownicy. Podobnie jak bagażnik dachowy (patrz wyżej), kosz kierownicy jest przystosowany do przewożenia różnych ładunków. Różni się, oprócz umiejscowienia, również konstrukcją: jest dość głębokim pojemnikiem i może być wyposażony w pokrywkę. Występuje zarówno wśród pojazdów dwu-, jak i trójkołowych (patrz „Rodzaj”); w niektórych modelach kosze są wyjmowane.
- Uchwyt na kubek Stojak pozwalający bezpiecznie trzymać szklankę lub butelkę napoju - np. mleka dla dziecka lub wody dla samego rodzica. Oczywiście taki sprzęt jest odpowiedni dla wózków trójkołowych.
-
Torba do wózka. Obecność w konstrukcji roweru własnej torby do transportu drobnych przedmiotów. Główną różnicą w stosunku do bagażnika i kosza na kierownicy (patrz wyżej) jest konstrukcja: torba wykonana jest z miękkiej tkaniny i ma zapięcie. W modelach dwukołowych (patrz „Rodzaj”) zwykle znajduje się na kierownicy, a w modelach trójkołowych - na uchwycie rodzica (patrz wyżej).
- Barierka ochronna. Ochraniacz poręczy wokół siodełka: dziecko może chwycić zderzak rękoma, a funkcja ta znacznie zmniejsza ryzyko upadku z roweru. Instalowany wyłącznie w pojazdach trójkołowych (patrz „Rodzaj”).
- Pasy bezpieczeństwa. Ten element wyposażenia montowany jest na rowerkach trójkołowych (patrz „Rodzaj”), zaprojektowanych z myślą o najmniejszych: pasy bezpieczeństwa pewnie mocują dziecko na foteliku, zapobiegając jego wypadnięciu z roweru – co jest szczególnie ważne, jeśli samochód jest prowadzony dorosłego za uchwyt rodzica (patrz wyżej).
- Osłona ochronna. Urządzenie umieszczone nad głową dziecka i przeznaczone do ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych (aby uniknąć szoku termicznego), a w niektórych modelach również przed deszczem. Pasuje wyłącznie do rowerów trójkołowych (patrz „Rodzaj”). Konstrukcja daszka ochronnego może być inna: baldachim, parasol, a nawet składany daszek, jak te, które można znaleźć w wózkach.
-
Lusterka wsteczne. Specjalne lusterka zamontowane na kierownicy i pozwalające dziecku widzieć co dzieje się za jego plecami bez odwracania głowy. Może być jedno lub dwa takie lustra (standardowo montowane jest jedno lustro z lewej strony). Funkcja ta zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo jazdy i uczy dziecko ciągłego patrzenia „w lusterka” - umiejętność ta może być bardzo przydatna w przyszłości, podczas nauki jazdy „dorosłymi” pojazdami, takimi jak samochód czy motocykl.
-
Sygnał/zadzwoń. Wraz z rowerem dostarczany jest dzwonek lub inny dźwięk. Występuje we wszystkich typach maszyn (patrz wyżej), jednak specyficzne przeznaczenie w poszczególnych przypadkach jest różne. Na przykład w modelach dwukołowych sygnał jest często podawany w formie dzwonka i ma na celu ostrzeżenie innych, którzy w przeciwnym razie mogliby umknąć rowerzyście na czas. Ale w trójkołowcach zwykle instalowany jest klakson, który może również pełnić rolę dodatkowej rozrywki dla dziecka. W każdym razie, kupując model z dzwonkiem / sygnałem, zaoszczędzisz kłopotów z samodzielnym znalezieniem i zainstalowaniem.
-
Podnóżek. Dodatkowe wsparcie w postaci składanej „nogi”, stosowanej w rowerach dwukołowych. Otwierając taką podporę można postawić rower w pozycji pionowej, nie opierając go o otaczające przedmioty typu słupek, płot itp. A podczas jazdy podnóżek składa się kompaktowo i nie przeszkadza w ruchu.
-
Panel interaktywny. Jest używany w rowerach trójkołowych (patrz "Typ"). Głównym celem panelu gry jest zapewnienie dziecku dodatkowej rozrywki. Ale jego wykonanie może być inne: mogą to być zabawki umieszczane bezpośrednio na kierownicy, przyciski i przełączniki z sygnałami dźwiękowymi, strzałki symulujące deskę rozdzielczą motocykla itp.
