Porównanie rowerów dziecięcych

- Trzy -wheeled. Klasyczne trójkołowce dziecięce: jedno koło z pedałami z przodu i dwa z tyłu. Takie rowery, w przeciwieństwie do dwukołowych, nie spadają, nawet stojąc w miejscu. Ponadto niemożliwe jest mocne przyspieszenie na nich, a w konstrukcji można przewidzieć różne specjalne urządzenia, takie jak uchwyt rodzicielski (patrz poniżej) lub zderzak ochronny (patrz „Wyposażenie”). Dzięki temu pojazdy trójkołowe są idealne dla młodszej grupy wiekowej – niektóre modele mogą być użytkowane już od 1 roku życia. Istnieją jednak również bardziej „starsze” opcje – dla dzieci w wieku od 2 do 4 lat. Ale po 4 latach nie ma sensu używać trójkołowca - w tym wieku możesz już zwracać uwagę na samochody dwukołowe (patrz poniżej).

- Dwukołowy. Rowery dwukołowe dla dzieci mają taką samą konstrukcję jak rowery dla dorosłych, a wyróżniają się przede wszystkim mniejszymi wymiarami. Ponadto często wyposażone są w boczne koła (więcej szczegółów w dziale „Wyposażenie”), ale nie jest to konieczne – modele dla starszych grup wiekowych nie mają dodatkowych kół. W każdym razie taki rower jest trudniejszy do opanowania niż trójkołowiec, ale doskonale rozwija koordynację i poczucie równowagi; jednocześnie wiele z tych maszyn należy do kategorii wiekowej „od 2 do 4 lat”, dzięki czemu można zacząć poznawać rowery już od dwukołowego pojazdu.

-Rowery biegowe. Rodzaj hybrydy dwukołowego...roweru i hulajnogi. Na takim urządzeniu dziecko siedzi okrakiem, jak na zwykłym rowerze, ale w konstrukcji nie ma pedałów, a do ruchu trzeba odepchnąć się stopami od ziemi. Pozwala to rozwijać koordynację i poczucie równowagi niezbędne do jazdy na rowerach dwukołowych; jednocześnie praktycznie nie ma ryzyka upadku, ponieważ stopy dziecka stale stykają się z podłożem. W związku z tym rowerek biegowy może być przydatny nie tylko jako rozrywka, ale także jako swego rodzaju trenażer przed rowerem o „dorosłej” konstrukcji. Takie modele produkowane są głównie dla dzieci w wieku 2-4 lat (patrz „Kategoria wiekowa”).

- Od 1 do 3 lat. Najmłodsza grupa wiekowa. Dotyczy to wyłącznie rowerów trójkołowych (patrz „Rodzaj”), a projekt często zawiera dodatkowe funkcje, które zapewniają bezpieczeństwo i pozwalają rodzicom używać roweru jako wózka bocznego. Funkcje te obejmują w szczególności pasy bezpieczeństwa, zderzak, osłonę przeciwsłoneczną(patrz „Wyposażenie”) i uchwyt dla rodziców (patrz poniżej).

- Od 2 do 4 lat. Ta grupa może obejmować wszystkie 3 rodzaje rowerów (patrz „Rodzaj”). Jednocześnie modele trójkołowe są zwykle mniej podobne do wózków dziecięcych i są bardziej zaprojektowane do samodzielnego poruszania się dziecka niż w poprzedniej grupie; w przypadku kół dwukołowych obecność kół bocznych jest obowiązkowa (patrz „Wyposażenie”). I prawie wszystkie rowery biegowe są przeznaczone dla dzieci w wieku 2-4 lat.

- Od 3 do 6 lat. Dla dzieci w tym wieku trójkołowiec staje się już nieciekawy, a rozwój fizyczny jest całkiem możliwy, aby nauczyć się jeździć na dwóch kołach. W związku z tym kategoria ta obejmuje głównie modele dwukołowe (patrz „Rodzaj”) z obowiązkową obecnością kół bocznych w zestawie (patrz „Wyposażenie”).

- Od 5 do 8 lat. Starsza kategoria wiekowa w rowerach dziecięcych jest najbardziej podobna do modeli dla doro...słych: obejmuje to tylko samochody dwukołowe, a koła boczne (patrz „Wyposażenie”), chociaż mogą się pojawić, są dalekie od obowiązkowych.

Granice grup wiekowych są raczej arbitralne, ale nie zaleca się ich silnego naruszania. W każdym razie należy wziąć pod uwagę nie tylko wiek wskazany przez producenta, ale także ogólny poziom rozwoju dziecka. Należy również pamiętać, że dzieci w pewnym wieku mogą mieć różny wzrost i budowę; dlatego przy wyborze warto zwrócić uwagę nie tylko na grupę wiekową, ale także na maksymalne obciążenie (patrz poniżej)

- Stal. Dość powszechny materiał, szeroko stosowany we wszystkich typach rowerów dziecięcych (patrz „Typ”). Przy niskich kosztach stal jest jednocześnie bardzo mocna, niezawodna i odporna na uderzenia i wstrząsy. Wielu uważa, że jego główna wada jest stosunkowo duża; jednak różnica w wadze przy tym samym aluminium zwykle nie jest tak duża (zwłaszcza w porównaniu z wagą samego rowerzysty). Warto zauważyć, że w rowerach dziecięcych można stosować różne gatunki stali, a ogólna jakość tego materiału często zależy od półki cenowej samochodu.

- Aluminium. Stopy na bazie aluminium są bardzo mocne, lekkie i znacznie mniej podatne na korozję niż stal. Z drugiej strony koszt takich materiałów jest znacznie wyższy, a wysoka wytrzymałość nie zawsze jest krytyczna (biorąc pod uwagę specyfikę jazdy na rowerach dziecięcych, zwłaszcza trójkołowych). Dlatego aluminium jest rzadziej spotykane, chociaż można je również stosować we wszystkich typach maszyn.

- Plastikowe. Tworzywo sztuczne jest stosunkowo lekki, całkowicie niewrażliwy na wilgoć i łatwy w obróbce – można mu nadać niemal dowolny kształt i kolor. Przy tym wszystkim ten materiał jest niedrogi. Z drugiej strony tworzywo sztuczne nie jest trwały; dlatego jest używany wyłącznie w rowerach dla najmłodszych, głównie w modelach trójkołowych i rowerach biegowych (patrz "Typ").

- Drewno.... Ogólna charakterystyka drewna jest taka, że materiał ten słabo nadaje się do klasycznych rowerów - zarówno dwu-, jak i trójkołowych - ale bardzo wygodny do rowerów biegowych (patrz "Typ"). Drewno, nawet niepomalowane, wygląda dobrze, a materiał ten jest całkiem przyjemny w dotyku. Z jego wad możemy wspomnieć o pewnej kruchości - jeśli ten sam tworzywo sztuczne prawdopodobnie ugnie się od silnego uderzenia, drzewo może pęknąć. Jednak nadal nie jest łatwo uszkodzić drewnianą ramę rowerka biegowego. Ale taki produkt nie toleruje wilgoci, dlatego musi być przechowywany w suchym miejscu.

- Włókno szklane. Z reguły w tym przypadku nie chodzi o czyste włókno szklane, ale włókno szklane - materiał kompozytowy z włókna szklanego wypełniony plastikowym wypełniaczem. Ten materiał jest zauważalnie mocniejszy niż zwykły tworzywo sztuczne, ale kosztuje też więcej, a pod względem ogólnej niezawodności wciąż nie dorównuje stali i aluminium. Dlatego ramy z włókna szklanego są dość rzadkie, głównie wśród rowerów biegowych (patrz "Typ").

- Magnez. Stopy magnezu są podobne do opisanych powyżej aluminium: charakteryzują się dużą wytrzymałością, a jednocześnie niską wagą. Jednocześnie w porównaniu z aluminium taki stop jest mocniejszy i trwalszy, waży więcej, ale niewiele, ale kosztuje znacznie więcej - a różnica w cenie rzadko przewyższa wspomniane zalety. W efekcie ramy magnezowe nie są szeroko stosowane, występują tylko w niektórych modelach jednośladów ze starszej grupy wiekowej.

Średnice kół rowerowych są tradycyjnie podawane w calach. Całkowita wysokość roweru bezpośrednio zależy od tego parametru, dlatego dla każdej kategorii wiekowej przewidziany jest własny rozmiar kół - zgodny ze wzrostem młodego rowerzysty. Jednak samochody tego samego typu i grupy wiekowej mogą różnić się średnicą kół; jest to szczególnie widoczne wśród rowerów dwukołowych. W takich przypadkach warto zastanowić się nad następującą kwestią: większe koła lepiej zachowują się na nierównych drogach i pozwalają na dłuższą jazdę, ale niechętnie przyspieszają i wymagają większego wysiłku na pedały; małe koła - wręcz przeciwnie, kręcą się bez większego wysiłku, ale gorzej utrzymują prędkość i są bardziej wrażliwe na dołki i wyboje.

Rowery trójkołowe mają głównie średnicę koła 10", rowerki biegowe - 12". W modelach dwukołowych występują rozmiary 14, 16 i 18" z rowerami dla dorosłych).

Budowa kół montowanych na rowerze oraz materiały użyte do wykonania opony/felgi.

- Dmuchana gumowe. Koła z pompowanymi gumowymi oponami są takie same jak w pełnowymiarowych rowerach dla dorosłych. Takie koła są dość wymagające w konserwacji: ich stan musi być monitorowany i, jeśli to konieczne, pompowany. Dodatkowo nawet niewielkie przebicie opony powoduje, że nie nadaje się ona do użytku i wymaga naprawy. Z drugiej strony jest to najbardziej zaawansowany typ kół pod względem osiągów: dobrze spisuje się nawet na wyboistych drogach, tłumi drgania, zapewnia dobrą przyczepność i nadaje się do szybkiej, dynamicznej jazdy. A konserwacja opon może być dobrym treningiem dla młodego rowerzysty przed przejściem na rower dla nastolatków. Dlatego dwukołowe modele dla starszych grup wiekowych wyposażone są głównie w pompowane opony. Jednak tę opcję można znaleźć w innych odmianach, w tym rowerach biegowych, a nawet rowerach trójkołowych (patrz „Rodzaj”).

- Gumowe. Koła z oponami z pełnej gumy. W przeciwieństwie do opisanych powyżej pompek, tych opon nie trzeba pompować, a poza tym absolutnie nie boją się zadrapań i przebić. Z drugiej strony koła z pełnej gumy gorzej sprawdzają się na wyboistych drogach i przy dużych obciążeniach. Dlatego spotyka się je głównie wśród rowerów dla najmłodszych, a w grupie wiekowej od 5 do 8 lat takie koła w ogóle nie są używane.

- Poliuretan. Z założenia ta...kie koła są podobne do kół z pełnej gumy (patrz wyżej), różnią się tylko materiałem opony - jest to poliuretan (elastyczny materiał syntetyczny). Poliuretan jest zauważalnie twardszy od gumy, dlatego stosowany jest głównie w rowerach trójkołowych, które nie są przeznaczone do szybkiej jazdy i nierównych dróg.

- Plastikowy. Koła wykonane w całości z tworzywa sztucznego. Główną zaletą tego materiału jest jego niski koszt; ponadto można mu nadać prawie dowolny kolor. Z drugiej strony tworzywo sztuczne jest twardy i niezbyt wytrzymały i nie nadaje się na wyboiste drogi i duże prędkości. Dlatego takie koła są używane tylko w rowerkach trójkołowych i niektórych rowerach biegowych (patrz "Typ").

- Tworzywo sztuczne z gumą. Nieco ulepszona wersja plastikowych kółek opisanych powyżej. W tym przypadku twardy tworzywo sztuczne jest uzupełniony swego rodzaju analogiem opony - wąskim gumowym paskiem na obwodzie felgi, gdzie koło podczas jazdy styka się z podłożem. Pozwala to nieco złagodzić drgania, które nieuchronnie powstają nawet podczas jazdy po płaskim asfalcie, jednak są to w istocie różnice między takimi kołami a czysto plastikowymi – tworzywo sztuczne z gumą stosuje się również tylko w trójkołowcach, gdzie koła nie są projektowane dla znacznych obciążeń.

W kontekście rowerów dziecięcych felgi aluminiowe oznaczają koła monolityczne wykonane metodą formowania wtryskowego. Tym właśnie różnią się od tradycyjnych kół, gdzie obręcz i piasta są połączone szprychami. Felgi aluminiowe są zazwyczaj mocniejsze i bardziej odporne na uszkodzenia, a dzięki mniejszej liczbie ruchomych części są łatwiejsze w utrzymaniu.

Rodzaj hamulca przedniego znajdującego się na rowerze - o ile w ogóle taki hamulec jest (w większości są w niego wyposażone modele dwukołowe ze starszej grupy wiekowej).

- Obręcz mechaniczna. Hamulec taki działa poprzez docisk klocków do obręczy koła, a siła działająca na klocki przenoszona jest z rączki poprzez naciąg mechaniczny w postaci linki. To najprostszy, najtańszy i jednocześnie całkiem skuteczny rodzaj hamulców.

- Dysk. Hamulce tarczowe również wykorzystują trakcję mechaniczną (patrz wyżej), jednak klocki w nich nie są dociskane do obręczy, ale do specjalnej tarczy hamulcowej. Są znacznie mocniejsze niż felgi i działają nawet z zakrzywioną felgą, ale są bardziej skomplikowane i droższe. Dlatego ta opcja znajduje się głównie w najbardziej zaawansowanych rowerach dwukołowych starszej grupy wiekowej.

- Pedał. Opcja stosowana głównie w modelach dwukołowych (patrz Typ). Aby zahamować, musisz nacisnąć pedały w przeciwnym kierunku; samo hamowanie zapewniają klocki wewnątrz tylnej piasty. Hamulce pedałowe są proste, niedrogie, bezobsługowe i dość niezawodne, że są niezwykle popularne w rowerach dziecięcych. Ich główną wadą jest to, że gdy łańcuch spada, rower traci tylny hamulec; jednak prawdopodobieństwo tego nie jest tak duże, aby ten szczegół był krytyczny.

- Obręcz mechaniczna. Hamulec w postaci pary klocków, które dociskane są do obręczy koła poprzez naciśnięcie uchwytu (hamulec ręczny); wysiłek z uchwytu przenoszony jest przez trakcję mechaniczną w postaci kabla (stąd nazwa). Takie hamulce, w przeciwieństwie do opisanych powyżej pedałów, działają nawet przy luźnym łańcuchu. Jednocześnie są bardziej skomplikowane, droższe i wymagają okresowej konserwacji, przez co są rzadkością, głównie w dość zaawansowanych modelach starszej kategorii wiekowej.

- Dysk. Hamulec ma postać pary klocków, które poprzez naciśnięcie uchwytu dociskane są do specjalnej tarczy przymocowanej do piasty koła. W tym przypadku siła z rączki na klocki jest przenoszona przez trakcję mechaniczną, jak w przypadku felg mechanicznych. Jednak hamulce tarczowe uważane są za bardziej zaawansowane – są mocniejsze, wydajniejsze, mniej wrażliwe na zabrudzenia i zniekształcenia obręczy. Z dru...giej strony takie systemy są bardziej skomplikowane i droższe niż systemy obręczy, przez co stosuje się je niezwykle rzadko – głównie w wysokiej jakości dwukołowych rowerach starszej kategorii wiekowej.

- Rękaw spustowy. Rodzaj hamulców, które łączą w sobie cechy dwóch opisanych wyżej typów: klocki znajdują się wewnątrz bębna w tylnej piaście (jak w pedałach), jednak siła hamowania jest na nie przekazywana nie z pedałów poprzez łańcuch, ale z uchwytu na kierownicy przez linkę (jak w felgach mechanicznych). Dzięki temu takie hamulce mogą być montowane na rowerach biegowych (patrz „Rodzaj”), gdzie z definicji nie ma pedałów; są w rzeczywistości systemami tulei spustowych i zostały stworzone specjalnie dla rowerów biegowych.

- Pedał i obręcz. Rowery wyposażone w tylne hamulce pedałowe i obręczowe. Szczegółowe informacje na temat każdej z tych odmian można znaleźć powyżej; a ich kombinacja jest stosowana w celu poprawy skuteczności i bezpieczeństwa hamowania. Tak więc rower z takim wyposażeniem nie boi się latającego łańcucha: hamulec pedału zawiedzie, ale hamulec szczękowy pozostanie sprawny. Jednoczesne użycie dwóch hamulców może być przydatne do zatrzymania awaryjnego. Z drugiej strony takie połączenie znacząco wpływa na cenę roweru, choć w praktyce nie jest tak często konieczne. Dlatego ta opcja nie zyskała dużego rozpowszechnienia.

- Hamulec ręczny. Typ hamulca stosowany wyłącznie w pojazdach trójkołowych. Ma formę dźwigni, zwykle montowaną z boku siedziska; gdy ta dźwignia jest podniesiona, specjalne stopery są opuszczane na tylne koła. Zwróć uwagę, że trójkołowce nie są przeznaczone do dużych prędkości, a do hamowania w nich wystarczy spowolnić ruch nóg na pedałach. W związku z tym hamulec ręczny jest dostarczany „na wszelki wypadek”, a nie do regularnego użytku; w niektórych modelach może służyć jako parking.

- Rodzicielska. Wariant stosowany w najmłodszej grupie wiekowej trójkołowców wyposażonych w uchwyt dla rodziców (patrz niżej). Jak sama nazwa wskazuje, w takich modelach rodzic kierujący rowerem steruje hamulcami - np. wciskając specjalną dźwignię na rączce rodzica.

- Koła boczne. Dodatkowe podpory montowane po obu stronach roweru, zwykle wokół tylnej osi. Występuje wyłącznie w modelach dwukołowych (patrz „Rodzaj”). Ich głównym celem jest zapewnienie ubezpieczenia początkującym rowerzystom, którzy wciąż nie wiedzą, jak zachować równowagę: rower nawet na postoju nie przewraca się na bok, a można ćwiczyć jazdę bez obaw o „wypadki” i siniaki. W tym przypadku koła boczne są zwykle zdejmowane, dzięki czemu gdy dziecko nabędzie umiejętności jazdy w klasyczny sposób, można je zdemontować.

- Skrzydła. Urządzenia ochronne w postaci zakrzywionych płyt nad kołami rowerowymi; używa się również nazwy „tarcze”. Głównym celem błotników jest ochrona rowerzysty i osób wokół niego przed zachlapaniem i brudem lecącym z kół podczas jazdy. Może to być bardzo przydatne, na przykład w deszczową pogodę po deszczu.

- Bagażnik. Urządzenie do przewożenia różnych ładunków na rowerze, umieszczone za siodłem. W modelach trójkołowych (patrz „Rodzaj”) kufer to najczęściej plastikowa taca, w której można przewozić np. ulubione zabawki Twojego dziecka. W jednośladach zwykle do zabezpieczenia przewożonego ładunku stosuje się platformę z zaciskiem (choć zdarzają się wyjątki, aż do skrzyni zamkniętej). Warto zauważyć, że nie zaleca się używania bagażnika do transportu pasażerów: jest to niebezpieczne i obarczone awariami.

- Koszyk na kierownicy. Podobnie jak bagażnik dachowy (patrz wyżej), kosz kierownicy jest przystosowany do przewożenia różnych ładunków. Różni się, oprócz umiejscowienia, również konstrukcją: jest dość głębokim pojemnikiem i może być wyposażony w pokrywkę. Występuje zarówno wśród pojazdów dwu-, jak i trójkołowych (patrz „Rodzaj”); w niektórych modelach kosze są wyjmowane.

- Uchwyt na kubek Stojak pozwalający bezpiecznie trzymać szklankę lub butelkę napoju - np. mleka dla dziecka lub wody dla samego rodzica. Oczywiście taki sprzęt jest odpowiedni dla wózków trójkołowych.

- Torba do wózka. Obecność w konstrukcji roweru własnej torby do transportu drobnych przedmiotów. Główną różnicą w stosunku do bagażnika i kosza na kierownicy (patrz wyżej) jest konstrukcja: torba wykonana jest z miękkiej tkaniny i ma zapięcie. W modelach dwukołowych (patrz „Rodzaj”) zwykle znajduje się na kierownicy, a w modelach trójkołowych - na uchwycie rodzica (patrz wyżej).

- Barierka ochronna. Ochraniacz poręczy wokół siodełka: dziecko może chwycić zderzak rękoma, a funkcja ta znacznie zmniejsza ryzyko upadku z roweru. Instalowany wyłącznie w pojazdach trójkołowych (patrz „Rodzaj”).

- Pasy bezpieczeństwa. Ten element wyposażenia montowany jest na rowerkach trójkołowych (patrz „Rodzaj”), zaprojektowanych z myślą o najmniejszych: pasy bezpieczeństwa pewnie mocują dziecko na foteliku, zapobiegając jego wypadnięciu z roweru – co jest szczególnie ważne, jeśli samochód jest prowadzony dorosłego za uchwyt rodzica (patrz wyżej).

- Osłona ochronna. Urządzenie umieszczone nad głową dziecka i przeznaczone do ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych (aby uniknąć szoku termicznego), a w niektórych modelach również przed deszczem. Pasuje wyłącznie do rowerów trójkołowych (patrz „Rodzaj”). Konstrukcja daszka ochronnego może być inna: baldachim, parasol, a nawet składany daszek, jak te, które można znaleźć w wózkach.

- Lusterka wsteczne. Specjalne lusterka zamontowane na kierownicy i pozwalające dziecku widzieć co dzieje się za jego plecami bez odwracania głowy. Może być jedno lub dwa takie lustra (standardowo montowane jest jedno lustro z lewej strony). Funkcja ta zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo jazdy i uczy dziecko ciągłego patrzenia „w lusterka” - umiejętność ta może być bardzo przydatna w przyszłości, podczas nauki jazdy „dorosłymi” pojazdami, takimi jak samochód czy motocykl.

- Sygnał/zadzwoń. Wraz z rowerem dostarczany jest dzwonek lub inny dźwięk. Występuje we wszystkich typach maszyn (patrz wyżej), jednak specyficzne przeznaczenie w poszczególnych przypadkach jest różne. Na przykład w modelach dwukołowych sygnał jest często podawany w formie dzwonka i ma na celu ostrzeżenie innych, którzy w przeciwnym razie mogliby umknąć rowerzyście na czas. Ale w trójkołowcach zwykle instalowany jest klakson, który może również pełnić rolę dodatkowej rozrywki dla dziecka. W każdym razie, kupując model z dzwonkiem / sygnałem, zaoszczędzisz kłopotów z samodzielnym znalezieniem i zainstalowaniem.

- Podnóżek. Dodatkowe wsparcie w postaci składanej „nogi”, stosowanej w rowerach dwukołowych. Otwierając taką podporę można postawić rower w pozycji pionowej, nie opierając go o otaczające przedmioty typu słupek, płot itp. A podczas jazdy podnóżek składa się kompaktowo i nie przeszkadza w ruchu.

- Panel interaktywny. Jest używany w rowerach trójkołowych (patrz "Typ"). Głównym celem panelu gry jest zapewnienie dziecku dodatkowej rozrywki. Ale jego wykonanie może być inne: mogą to być zabawki umieszczane bezpośrednio na kierownicy, przyciski i przełączniki z sygnałami dźwiękowymi, strzałki symulujące deskę rozdzielczą motocykla itp.