Porównanie Opto-Edu A11.1545-E vs BRESSER Duolux 20x-1280x

- Optyczne. Tradycyjne mikroskopy wykorzystujące soczewki i inne elementy optyczne. Zapewniają wysoką jakość obrazu i dobry współczynnik powiększenia, a jednocześnie nie są zależne od prądu (poza tym, że system podświetlenia może wymagać baterii). W tego typu mikroskopach stosowane są tradycyjne okulary, ale istnieją oddzielne modele, które pozwalają na podłączenie zewnętrznej kamery i wyświetlenie obrazu na ekranie komputera. Należy również pamiętać, że jest to jedyna zasada stosowana w modelach stereoskopowych (patrz „Typ”)

- Cyfrowy. Mikroskopy tego typu to tak naprawdę aparaty cyfrowe, uzupełnione o potężną optykę powiększającą. Obraz z takiej kamery musi być wyświetlany na ekranie; niektóre modele mają własne wyświetlacze, inne nie i muszą być podłączone do komputera/laptopa. Zaletą pierwszego typu jest niezależność od sprzętu zewnętrznego, zaletami drugiej opcji są kompaktowość i stosunkowo niski koszt. Jednocześnie należy zauważyć, że pod względem powiększenia większość mikroskopów cyfrowych ustępuje mikroskopom optycznym, a zasada ta nie jest odpowiednia dla obrazów stereoskopowych.

- Optyczno-cyfrowe. Mikroskopy łączące cechy modeli optycznych i cyfrowych (patrz odpowiednie punkty). Takie modele różnią się od urządzeń „czysto cyfrowych” bardziej zaawansowaną optyką, z wieżyczką i dużym powiększeniem; z optycznego - wbudowana kamera i zastosowanie...ekranu jako okularu (okulary tradycyjne nie są stosowane w modelach optyczno-cyfrowych).

- Obiektyw zmiennoogniskowy. Obiektyw o zmiennym powiększeniu. Taka optyka pozwala na płynną zmianę ogólnego powiększenia mikroskopu w określonych granicach, bez zmiany obiektywu/okularu i nawet bez odrywania się od obserwacji. Z drugiej strony obiektywy zmiennoogniskowe są bardziej skomplikowane i droższe niż optyka o stałym powiększeniu. W związku z tym stosuje się je głównie w mikroskopach stereoskopowych (patrz „Typ”): podczas napraw, montażu i innych zadań, do których takie urządzenia są wykorzystywane, niezwykle przydatna jest możliwość płynnej regulacji powiększenia.

- Wielość powiększenia. Współczynnik powiększenia zapewniany przez obiektyw. Parametr ten wraz z powiększeniem okularu wpływa na ogólne powiększenie instrumentu (patrz wyżej). Większość mikroskopów biologicznych (patrz „Typ”) jest wyposażona w kilka obiektywów o różnym powiększeniu na głowicy obrotowej; pozwala to na dostosowanie powiększenia zgodnie z życzeniem użytkownika. Standardowe opcje powiększenia takich obiektywów to 4x, 10x, 40x, 100x.

- Achromatyczny. Jeden z rodzajów korekcji kolorów stosowanych w soczewkach. Konieczność korekcji barw wynika z tego, że światło o różnych kolorach jest różnie załamywane przez soczewki, a bez dodatkowych środków obraz w mikroskopie rozmazałby się z tęczowymi plamami. Achromatyczna to jeden z najprostszych rodzajów korekcji kolorów, w takiej optyce korygowane są zniekształcenia kolorów w kolorze żółtym i zielony...m. Obiektywy-achromaty wyróżniają się prostotą konstrukcji i niskim kosztem. Co prawda jakość obrazu w nich jest daleka od ideału: taki obiektyw daje wyraźny obraz tylko w środku obrazu, szerokość pola ostrości wynosi około jednej trzeciej całkowitej szerokości pola widzenia, a czerwony - na krawędziach obrazu mogą pojawić się niebieskie plamy. Jest to jednak wystarczające do ogólnej znajomości, wstępnego szkolenia, a często do poważniejszych zadań.

- Planachromat. Ulepszona i dopracowana różnorodność obiektywów achromatycznych (patrz wyżej). W planachromatach przewidziana jest dodatkowa korekcja krzywizny pola, dzięki której obszar wyraźnie widocznego obrazu w takich soczewkach wynosi co najmniej 2/3 całkowitej szerokości pola widzenia, a często nawet więcej. Są to soczewki, które są zalecane do poważnych badań i profesjonalnego użytku.

- Średnica osadzenia. Rozmiar gwintu używanego do mocowania obiektywu. Większy otwór zwykle oznacza szerszą soczewkę obiektywu, co oznacza wyższą aperturę i lepszą jakość obrazu. Z drugiej strony duży rozmiar wpływa na wymiary, wagę i koszt optyki. We współczesnych mikroskopach spotyka się głównie średnice od 20 do 35 mm. Znając rozmiar gwintu, możesz zakupić soczewki zamienne lub zamienne do urządzenia.

- Monokular. Okular jednosoczewkowy, który można oglądać tylko jednym okiem. Z oczywistych względów jest używany tylko w mikroskopach biologicznych (patrz Typ). Zaletami monokularów są przede wszystkim mniejsze rozmiary i koszt niż inne odmiany; ponadto nie wymagają dopasowania między źrenicami. Z drugiej strony ciągłe patrzenie przez okular jednym okiem jest męczące, więc ta opcja słabo sprawdza się w sytuacjach, w których trzeba często i długo zaglądać w mikroskop.

- Lornetka. Podwójny okular, który można oglądać obydwoma oczami jednocześnie. Należy zauważyć, że taka optyka jest używana nie tylko w mikroskopach stereoskopowych, pierwotnie przeznaczonych do oglądania obiektu przez dwa obiektywy (patrz „Typ”), ale także w mikroskopach biologicznych z jednym obiektywem. Faktem jest, że o wiele wygodniej jest zajrzeć do urządzenia optycznego dwojgiem oczu niż jednym, oczy są mniej obciążone, a zmęczenie nie pojawia się tak szybko. Dlatego do poważnych zadań związanych z częstym używaniem mikroskopu najlepszą opcją są lornetki (lub trinokulary, patrz poniżej). Taka optyka jest droższa niż jednookularowa, ale rekompensuje to łatwość obsługi.

- Trinokularowy. Różnorodne lornetki (patrz odpowiedni punkt), uzupełnione o trzeci kanał optyczny dla specjalnej kamery wideo okularowej. Taka kamera jest zwykle podłączona do komputera PC lub laptopa; instalując go w gni...eździe na trzeci okular można wykonywać zdjęcia i filmy, a także wyświetlać obraz w czasie rzeczywistym na ekranie komputera. Jednocześnie możesz normalnie patrzeć przez mikroskop. Urządzenia trinokularowe są wysoce funkcjonalne i wszechstronne, ale złożone i drogie.

- Wyświetlacz LCD. Mikroskop posiada ekran LCD, który zastępuje tradycyjny okular. Nie trzeba za każdym razem pochylać się nad takim urządzeniem, aby obejrzeć obraz, co jest bardzo wygodne, jeśli obserwacje trzeba połączyć z robieniem notatek i innymi podobnymi czynnościami. Mikroskopy tej konstrukcji mają zwykle funkcję fotografowania i nagrywania wideo, a także różne wbudowane narzędzia - na przykład siatkę skali do oceny wielkości widocznych obiektów, wyświetlanych bezpośrednio na ekranie. Ponadto obraz na ekranie może zobaczyć nie tylko bezpośredni użytkownik, ale także każdy, kto znajduje się w pobliżu; takie możliwości są niezbędne podczas szkoleń, konsultacji, prezentacji itp. Z drugiej strony takie mikroskopy są nieporęczne i drogie.

- Wielość powiększenia. Powiększenie zapewniane przez okular. Parametr ten, wraz z powiększeniem obiektywu, wpływa na ogólne powiększenie urządzenia (patrz wyżej). Klasyczna opcja dla okularów w mikroskopach to 10x, ale zdarzają się też wyższe wartości. W zestawie może znajdować się kilka okularów o różnym powiększeniu - w celu zmiany ogólnego stopnia powiększenia. Istnieje oznaczenie wielokrotności z indeksem alfabetycznym, na przykład WF10x. Oznacza to, że okular ma rozszerzone pole widzenia (WF - szerokie, EWF - extra-wide, UWF - ultraszeroki).

- Nachylenie okularu. Odchylenie okularu determinuje pozycję głowy obserwatora podczas patrzenia przez mikroskop oraz ogólną łatwość obsługi. Według tego wskaźnika można wyróżnić trzy główne opcje: stały kąt, regulowany kąt, brak pochylenia. Stały kąt to najczęściej 30 ° lub 45 ° w stosunku do poziomu, wartości te są uważane za najwygodniejsze. W mikroskopach o regulowanym kącie cały statyw wraz z tubusem i stolikiem mocowany jest do podstawy za pomocą obrotowego mocowania. Jest to najwygodniejsza opcja, pozwalająca dostosować pochylenie do własnych preferencji, ale z czasem montaż ma tendencję do luzowania, dlatego rzadko jest używany w profesjonalnych mikroskopach. Trzeci typ - mikroskopy pionowe, bez nachylenia - nie otrzymały zbyt dużego rozmieszczenia: ta konstrukcja jest używany w niektórych modelach stereoskopowych (patrz "Typ"), aby utrzymać scenę ściśle poziomą (jest to ważne przy niektórych pracach z przedmiotami mikroskopowymi).

- Średnica osadzenia. Średnica nominalna okularu zastosowanego w mikroskopie oraz średnica osadzenia w tubusie do montażu okularu. Nowoczesne mikroskopy wykorzystują kilka standardowych średnic, w szczególności 23 i 27 mm. W praktyce parametr ten jest niezbędny przede wszystkim w przypadku, gdy planowany jest zakup zapasowych lub wymiennych okularów do mikroskopu, lub jeśli „gospodarstwo” ma już okular i należy ocenić jego kompatybilność z tym modelem.

- Korekcja dioptrii. Zakres regulacji dioptrii przewidziany w okularze. Ta korekcja jest stosowana, aby osoba krótkowzroczna lub dalekowzroczna mogła patrzeć przez mikroskop bez okularów lub soczewek kontaktowych. W większości modeli z tą funkcją zakres korekcji wynosi około 5 dioptrii w obie strony; pozwala to na użycie mikroskopu w przypadkach łagodnej do umiarkowanej krótkowzroczności/nadwzroczności.

Maksymalna odległość robocza, zapewniana przez mikroskop.

Odległość robocza to odległość od obiektywu do badanego obiektu. Parametr ten jest ważny przede wszystkim dla mikroskopów stereoskopowych (patrz „Rodzaj”): im więcej miejsca pozostaje pod obiektywem, tym wygodniej jest pracować z różnymi przyrządami i narzędziami w polu widzenia przyrządu. Należy jednak pamiętać, że maksymalną odległość roboczą uzyskuje się przy minimalnym współczynniku powiększenia, ponieważ wraz ze wzrostem powiększenia obiektyw przychodzi przybliżać do badanego obiektu. W przypadku mikroskopów biologicznych odległość robocza nie ma większego znaczenia: takie przyrządy pracują głównie z preparatami płaskimi, do których obiektyw można zbliżyć niemalże szczelnie.

Typ i/lub rozmiar stolika przedmiotowego, zamontowanego w mikroskopie. Przypomnijmy, że stolik przedmiotowy to powierzchnia, na której umieszczony jest badany preparat.

- Stacjonarny. Stolik przedmiotowy, zamocowany nieruchomo; ustawianie ostrości w takich mikroskopach odbywa się poprzez poruszanie w górę i w dół tubusu z obiektywem i okularem. Takie układy są proste i niedrogie, jednak ustawianie ostrości przy patrzeniu przez ciągle poruszający się okular nie jest zbyt wygodne. Ponadto w przypadku zaawansowanych mikroskopów biologicznych (patrz „Rodzaj”) z binokularem i trinokularem (patrz „Okular”) ten wariant również nie jest odpowiedni z powodu pewnych względów konstrukcyjnych. Natomiast zdecydowana większość mikroskopów stereoskopowych wyposażona jest w stoliki stacjonarne – jest to najrozsądniejsza konstrukcja, biorąc pod uwagę specyfikę zastosowania.

- Ruchomy. W tego typu mikroskopach cały układ optyczny jest sztywno zamocowany na statywie, a stolik przedmiotowy można przesuwać w górę i w dół dla ustawiania ostrości optyki. Taka konstrukcja może występować wyłącznie w mikroskopach biologicznych (patrz „Rodzaj”). Jest nieco bardziej złożona i droższa niż konstrukcja z nieruchomym stolikiem, ale równocześnie jest znacznie wygodniejsza: przy ustawianiu ostrości okular nie porusza się, co pozwala wygodnie regulować obraz bez patrzenia w górę. Ponadto to właśnie ruchomy stolik najbardziej nadaje się do zaawansowan...ych urządzeń z binokularami i trinokularami (patrz „Okular”), prawie wszystkie takie mikroskopy posiadają takie wyposażenie.

Jeśli chodzi o wymiary stolika przedmiotowego, mogą się one wahać od 75x75 mm do 240x200 mm, a nawet więcej. Tutaj przy wyborze warto wziąć pod uwagę planowane wymiary badanych preparatów.

Cechy konstrukcji kondensatora zainstalowanego w mikroskopie.

Kondensor jest częścią systemu oświetlenia w mikroskopach biologicznych (patrz „Typ”). Jest to układ optyczny, który w szczególny sposób przetwarza strumień światła wchodzący do szkła preparacyjnego. Różne sytuacje mogą wymagać różnych metod takiego przetwarzania; w związku z tym w mikroskopach można stosować różne typy kondensorów. Jednak najpopularniejszym w naszych czasach jest najprostszy kondensator Abbego. Zapewnia koncentrację wiązki światła i jej równomierny rozkład w polu widzenia. Początkowo takie urządzenie przeznaczone jest do badań metodą jasnego pola, ale może być również wykorzystywane do obserwacji w kontraście fazowym. Kondensor Abbego może być wyposażony w irysową przesłonę aperturową - z jej pomocą można zmniejszyć jasność oświetlenia - oraz filtry barwne.

Inne, bardziej specyficzne typy kondensorów (na przykład fazowe lub ciemnego pola) są zwykle kupowane osobno i rzadko wchodzą w skład standardowego wyposażenia mikroskopu.

W charakterystyce kondensora można wskazać NA - wielkość apertury (efektywnego otwarcia) w milimetrach, na przykład NA=1,2. To dość specyficzny parametr; wystarczy powiedzieć, że jest on wybierany przez producenta do kompletnych obiektywów i nie ma zasadniczego wpływu na wybór mikroskopu.

Rozdzielczość matrycy aparatu w megapikselach (miliony pikseli).

Im wyższa rozdzielczość matrycy, tym wyższa może być rozdzielczość wideo (patrz poniżej), tym bardziej szczegółowy obraz może dostarczyć kamera. Jednocześnie należy pamiętać, że wraz ze wzrostem liczby megapikseli (bez zmiany rozmiaru matrycy) rozmiar każdego pojedynczego piksela maleje, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia szumu i pogorszenia ogólnej jakości obrazu. Dlatego wysoka rozdzielczość sama w sobie niekoniecznie jest oznaką wysokiej jakości – wiele zależy od innych kwestii, na przykład od wielkości matrycy.

- Regulacja rozstawu źrenic. Możliwość zmiany odległości między okularami w mikroskopie dwuokularowym lub trójokularowym (patrz "Okular"). Dla normalnej widoczności konieczne jest, aby odległość między soczewkami okularów odpowiadała odległości między źrenicami użytkownika. Odległość ta różni się w zależności od osoby, dlatego to ustawienie może być wymagane do wygodnego użytkowania.

- Regulacja jasności. Możliwość zmiany jasności podświetlenia - w celu dostosowania oświetlenia do specyfiki sytuacji. Na przykład w przypadku badania cienkiego przezroczystego preparatu w jasnym polu wysoka jasność będzie nadmierna, ale podczas przesyłania gęstego ciemnego obiektu nie można się bez niego obejść.

- Oświetlenie według Według metody Koehlera. Obecność oświetlenia w mikroskopie według systemu Według metody Koehlera. Oświetlenie to jest używane wyłącznie w modelach biologicznych (patrz „Typ”) i jest oznaką urządzenia klasy profesjonalnej. System Keller komplikuje i podnosi koszt projektu, dodatkowo może wymagać specyficznej regulacji, jednak przy odpowiednim ustawieniu jakość oświetlenia jest bardzo wysoka, a obraz jak najbardziej wiarygodny. Należy pamiętać, że mikroskopy zawierają tzw. „Uproszczony system Keller”, gdy ustawienia są ustawione fabrycznie i nie można ich zmienić; jednak w tym przypadku mamy na myśli pełnoprawne, regulowane oświetlenie Keller.
<...br> - Nagrywanie zdjęć / wideo. Możliwość rejestracji zdjęć i wideo obrazu widocznego przez mikroskop. Cechy realizacji tej funkcji w różnych mikroskopach mogą być różne. Na przykład niektóre modele muszą być podłączone do komputera, podczas gdy inne mogą nagrywać materiały bezpośrednio na kartę pamięci lub inny nośnik. Ponadto same kamery, wykonujące zdjęcia, mogą być wbudowane lub wymienne (patrz „Pakiet” / odpowiednie elementy).

Sposoby przesyłania danych do innych urządzeń przewidziane w konstrukcji mikroskopu.

Parametr ten dotyczy przede wszystkim modeli cyfrowych i optyczno-cyfrowych, a także pojedynczych urządzeń optycznych wyposażonych w kamery. Wszystkie opisane mikroskopy mogą być wyposażone w wyjścia AV i HDMI, uniwersalne porty USB , czytniki kart na nośniki wymienne, a także bezprzewodowe moduły Wi-Fi. Oto szczegółowy opis każdego interfejsu:

- Wyjście AV. Wyjście analogowe do transmisji sygnału wideo. Służy przede wszystkim do transmisji na żywo obrazu z kamery mikroskopowej, a w niektórych modelach także do przeglądania materiału zapisanego w pamięci. Takie wyjścia nie obsługują rozdzielczości HD i ogólnie są gorsze od HDMI pod względem ogólnej jakości „obrazu” (z tymi samymi cechami aparatu). Z drugiej strony, szczególnie dla mikroskopów, momenty te nie są tak często krytyczne; złącza analogowe są nadal dość popularne zarówno w ogólnym sprzęcie wideo, jak i w sprzęcie specjalnym; a implementacja tego interfejsu jest niedroga. Dlatego wyjścia AV można znaleźć nawet w dość zaawansowanych modelach.

- HDMI. Wyjście cyfrowe do transmisji sygnału wideo. Podobnie jak AV, może służyć zarówno do nadawania w czasie rzeczywistym, jak i do wykorzystania mikroskopu jako odtwarzacza wideo podczas pr...zeglądania zapisanych materiałów (o ile w tym modelu w ogóle jest taka możliwość). Jednocześnie takie wyjścia są bardziej zaawansowane niż analogowe AV: przez HDMI można przesyłać obrazy w jakości HD (w tym Full HD i wyższe), a sygnał jest bardzo odporny na zakłócenia. Przypominamy również, że ten interfejs jest niezwykle powszechny w nowoczesnym sprzęcie wideo - w szczególności obecność co najmniej jednego wejścia HDMI jest prawie obowiązkowa w przypadku telewizorów i monitorów obsługujących standardy HD. Z drugiej strony implementacja HDMI jest znacznie droższa i sensowne jest stosowanie jej z dość zaawansowanymi aparatami, co samo w sobie znacząco wpływa na cenę mikroskopów. Dlatego takie wyjścia można znaleźć głównie w dość drogich i zaawansowanych urządzeniach.

- USB. Uniwersalna wtyczka pozwalająca na różne zastosowania; określony zestaw tych opcji jest bezpośrednio związany z funkcjonalnością mikroskopu. Typowe przykłady użycia USB to: kopiowanie przechwyconych zdjęć i filmów na komputer lub laptop; nadawanie obrazów w czasie rzeczywistym; zdalne sterowanie za pomocą komputera PC/laptopa (np. przesuwanie nośnika leku); ładowanie wbudowanego akumulatora itp. Specyficzny typ złącza USB w mikroskopie może się różnić, jednak w zestawie zazwyczaj znajduje się odpowiedni kabel do podłączenia do standardowego pełnowymiarowego portu.

- Czytnik kart. Urządzeniem do pracy z kartami pamięci jest najczęściej SD, a w miniaturowych modelach kieszonkowych microSD. Karty te zwykle rejestrują materiał zarejestrowany przez kamerę. Ogólnie rzecz biorąc, funkcja ta znacznie ułatwia kopiowanie informacji na inne urządzenia, które również posiadają czytniki kart – przede wszystkim laptopy i komputery PC; a miniaturowe karty microSD są również obsługiwane przez smartfony, tablety i inne przenośne gadżety. W każdym razie wyjęcie karty z mikroskopu i zainstalowanie jej w innym urządzeniu jest często łatwiejsze i szybsze niż majstrowanie przy połączeniu przewodowym lub Wi-Fi.

- Wi-Fi. Moduł bezprzewodowy, który w tym przypadku służy głównie do komunikacji z zewnętrznym urządzeniem takim jak smartfon, laptop czy PC. Połączenie Wi-Fi pozwala przynajmniej na nadawanie obrazu z kamery i kopiowanie zrobionych przez nią zdjęć, a często także sterowanie innymi funkcjami i ustawieniami (jasność oświetlenia, ruch sterownika narkotykowego itp.). Jednocześnie brak przewodów zapewnia dodatkową swobodę ruchów i ogólną wygodę. Należy jednak mieć na uwadze, że konkretna forma komunikacji może być inna, należy to określić osobno. Tak więc niektóre modele obsługują bezpośrednie połączenie tylko na stosunkowo niewielką odległość (w praktyce do kilkudziesięciu metrów, a nawet mniej). Inni są w stanie połączyć się z urządzeniem zewnętrznym przez Internet, a tutaj odległość nie ma znaczenia – byłby dostęp do sieci World Wide Web. Jeszcze inne dopuszczają oba formaty pracy. Należy również zauważyć, że poszczególne urządzenia z taką funkcją w ogóle nie mają własnych ekranów i są przeznaczone do użytku z zewnętrznymi gadżetami; Taka konstrukcja sprawia, że mikroskop jest tak kompaktowy i łatwy do przenoszenia, jak to tylko możliwe.