Porównanie HandsKit 708 60W vs HandsKit 908S

Moc znamionowa lutownicy; w modelach z regulacją (patrz niżej) - maksymalna moc znamionowa. Im mocniejsze narzędzie, im intensywniejsze ogrzewanie, tym lepiej nadaje się do pracy z dużymi przedmiotami, takimi jak lutowanie grubych drutów, naprawa grzejników itp. Nadmierna moc jest jednak tak samo niepożądana, jak i niewystarczająca: zbyt „słabe” narzędzie nie będzie w stanie osiągnąć normalnej jakości lutowania, a zbyt „mocne” przegrzeje łączone części i może je uszkodzić (nie wspominając o nadmiernym poborze mocy) . Dlatego musisz wybrać lutownicę pod względem mocy, biorąc pod uwagę pracę, do której planuje się jej użycie.

Tak więc modele o małej mocy do 10 W są przeznaczone głównie do miniaturowych części i delikatnej pracy - jak lutowanie mikroukładów. Za najlepszą opcję do użytku domowego uważa się 25-35 W, w przypadku dużych elementów można również użyć mocniejszych modeli, do 50 W ; te same wskaźniki będą odpowiadać większości radioamatorów. Lutownice o mocy 50 - 100 W przeznaczone są głównie do grubych przewodów spotykanych np. w sieciach pokładowych samochodów; a duża moc jest typowa dla narzędzia przeznaczonego do dużych konstrukcji: metalowych pojemników (garnki, wiadra itp.), chłodnic tych samych samochodów itp.

Osobnym przypadkiem są modele do lutowania rur z tworzyw sztucznych (patrz „Rodzaj”): wytwarzają co najmniej 700 W, a w najmocniejszych modelach wskaźniki mogą przek...raczać 2 kW. Tutaj narzędzie jest mocniejsze - im większe rury, z którymi może pracować: na przykład 700 - 800 W wystarcza na części o średnicy 20 - 25 mm, a do rur o średnicy 63 mm potrzebujesz nie mniej niż wspomniane 2 kW.

Niektóre lutownice posiadają regulację mocy (patrz niżej), co pozwala na dopasowanie ich do konkretnej sytuacji i rozszerza możliwości zastosowania.

Zwróć uwagę, że wysoka moc sama w sobie nie oznacza wysokiej temperatury pracy – tylko ułatwia i przyspiesza nagrzewanie.

Minimalny pasek temperatury roboczej dla modeli z funkcją regulacji „stopnia” nagrzewania korpusu wykonawczego. Zakres ten waha się od skromnych 50°C w lutownicach do rur z tworzyw sztucznych do ponad 200°C w zaawansowanych stacjach lutowniczych.

Najwyższa temperatura, do której lutowie może podgrzać obrabiany materiał. Temperatura ta powinna być wystarczająca do stopienia lutowia lub innego przetwarzanego materiału (np. polipropylenu w lutowanych rurach), ale nie za wysoka, aby nie przegrzać złącza. Dlatego wybór tego wskaźnika zależy od cech planowanej pracy.

Należy pamiętać, że w większości domowych lutownic o mocy 20 - 60 W maksymalna temperatura waha się w granicach 300 - 400 ° C - to wystarcza do pracy z większością lutów stosowanych w radiotechnice. W mocniejszych modelach stykowych, a także stacjach lutowniczych (patrz „Rodzaj”) występują wskaźniki rzędu 700 - 800 ° C - pozwala to na bezproblemową pracę z lutami ogniotrwałymi, których temperatura topnienia zaczyna się od 450 °C. W przypadku modeli przeznaczonych do rur z tworzyw sztucznych standardowy wskaźnik wynosi 300 ° C - to właśnie ta temperatura (lub nieco niższa, około 280 ° C) jest uważana za optymalną do lutowania polipropylenu. A najwyższe temperatury - 1300 ° C i więcej - są w stanie zapewnić lutownice gazowe (patrz "Moc")

- Dwa poziomy mocy. Lutownice mogące pracować na dwóch poziomach mocy - niskiej i pełnej. Cechy tej pracy zależą od rodzaju lutownicy. Np. w modelach stykowych o średniej mocy (do 60 W) tryb standardowy to zazwyczaj pełna moc, natomiast zredukowany służy do indywidualnej, delikatnej pracy. Ale w lutownicach do rur z tworzyw sztucznych, które charakteryzują się dużą mocą, większość pracy jest wykonywana z małą intensywnością, „na pełną” narzędzie jest włączane tylko podczas pracy z dużymi średnicami. Nie ma sensu używać więcej niż dwóch poziomów mocy w lutownicach z wielu powodów - w szczególności łatwiej jest zapewnić dokładniejszą regulację trybu pracy poprzez regulację temperatury.