Porównanie AL-FA ALBG18B 150 mm / 1850 W

230 V

vs Pro-Craft PAE-1350 200 mm / 1350 W

230 V

Typ, innymi słowy - ogólne przeznaczenie maszyny.

- Ostrzałka. Zgodnie z nazwą głównym celem takich jednostek jest ostrzenie krawędzi tnących różnych narzędzi - od noży, dłut itp. do brzeszczotów i łańcuchów pił mechanicznych (więcej szczegółów patrz Ostrzenie). Taka obróbka odbywa się poprzez obracanie tarczy ściernej. Tradycyjna, znana wielu szlifierka (ostrzarka) ma po bokach obudowy dwie tarcze z silnikiem; jednak często zdarzają się modele różniące się konstrukcją (zwłaszcza wśród jednostek specjalistycznych, na przykład do ostrzenia łańcuchów).

- szlifowanie. Szlifowanie w ogólnym znaczeniu to wszystkie maszyny do szlifowania - półwykańczania i wykańczania różnych powierzchni. Jednak ta kategoria obejmuje tylko kruszywa, które nie są związane ze szlifowaniem powierzchni (patrz poniżej). Takie maszyny mogą wykorzystywać różne rodzaje elementów roboczych. Jedną z najpopularniejszych opcji jest taśma szlifierska przymocowana do dwóch kół pasowych i poruszająca się dzięki ich rotacji; taka taśma może być umieszczona zarówno poziomo, jak i pionowo („na krawędzi”). Innym powszechnym rodzajem przedmiotu pracy jest krążek, do którego przymocowany jest papier ścierny. W tym przypadku, w przeciwieństwie do szlifierki, rolę powierzchni roboczej odgrywa nie krawędź tarczy, ale sama okrągła powierzchnia; pozwala to w szczególności na zmianę intensywności obróbki poprzez przesunięcie obrabianego p...rzedmiotu bliżej środka koła (gdzie prędkość ruchu jest mniejsza) lub odwrotnie. Dostępne są również modele kombinowane - na dwa moduły obrotowe (patrz niżej), łączące oba typy elementów roboczych. Osobną kategorię reprezentują szlifierki wrzecionowe pracujące z tulejami (patrz „Element roboczy”).

- Ostrzenie i szlifowanie. Modele łączące możliwości szlifierek i szlifierek (patrz wyżej). Z reguły taka urządzenie jest podobna do klasycznej ostrzałki z dwoma modułami obrotowymi, w której zamiast jednej z tarcz montowana jest taśma szlifierska lub szczotka. Dzięki temu zarówno ostrzenie, jak i szlifowanie można wykonać na jednej maszynie. Minusem tej wszechstronności jest to, że pod względem możliwości szlifowania i szlifowania takie maszyny ustępują specjalistycznym modelom. Dlatego ta opcja jest przeznaczona głównie do sytuacji, w których wszechstronność jest ważniejsza niż zaawansowana funkcjonalność.

- Ostrzenie i polerowanie. Maszyny przeznaczone zarówno do ostrzenia jak i polerowania narzędzi - dokładnego wykańczania powierzchni obrabianego materiału, nadając jej gładkość i połysk. Polerowanie można wykonać na tej samej zasadzie co ostrzenie - za pomocą obrotowego dysku; dlatego najczęściej maszyny z funkcją polerowania są pozycjonowane jako połączone szlifowanie i polerowanie. Takie jednostki są często wyposażone w giętki wałek grawerujący (patrz poniżej). Należy pamiętać, że zazwyczaj mają nieco mniejszy rozmiar niż „czyste” ostrzałki, używają mniejszych krążków i mniej nadają się do ciężkiej pracy.

- Polerowanie. Ten typ maszyny jest podobny w konstrukcji do opisanych powyżej do szlifowania i polerowania; kluczowa różnica polega na tym, że w zespołach polerskich stosuje się wyłącznie gładkie tarcze polerskie i nie są one przeznaczone do ściernych końcówek ostrzących (nawet jeśli technicznie możliwe jest zainstalowanie takiego ostrza). Takie jednostki są mniej wszechstronne niż szlifowanie i polerowanie i nie mają nad nimi kluczowych przewag, dlatego maszyny czysto polerskie nie otrzymały dużego rozpowszechnienia.

- Szlifowanie powierzchni. Różnorodne szlifierki przeznaczone głównie do obróbki powierzchni płaskich, m.in. sprzężony. Takie jednostki zasadniczo różnią się od „zwykłego” szlifowania (patrz wyżej) pod względem konstrukcji i sposobu działania. Wykorzystują element roboczy w postaci krążka ściernego, zamocowanego nad stołem roboczym; ten stół z kolei jest zamocowany na masywnym łożu, a obrabiany przedmiot jest na nim montowany w specjalnym uchwycie i podczas obróbki porusza się pod obracającą się tarczą. Szlifierki do płaszczyzn pozwalają na łatwą obróbkę dużych powierzchni, ale są bardzo masywne, nieporęczne i drogie, dlatego są uważane za urządzenia klasy profesjonalnej (a nawet przemysłowej).

Rodzaj elementu roboczego (przystawki), do którego przeznaczona jest maszyna.

- Dysk. W tym przypadku mówimy o narzędziu przeznaczonym tylko do tarcz i początkowo nie przewidującym montażu innych elementów roboczych (choć teoretycznie wiele szlifierek pozwala na wymianę tarczy na szczotkę, patrz niżej). Ta opcja występuje w prawie wszystkich odmianach (patrz „Maszyna”), z wyjątkiem ostrzenia i szlifowania - w nich tarczę należy połączyć z paskiem lub szczotką. Należy również pamiętać, że tarcze szlifierskie różnią się od tarcz do ostrzenia i polerowania; więcej szczegółów patrz "Maszyna - Szlifowanie".

- Wstążka. Maszyny przeznaczone tylko do taśmy należą do szlifierek - w innych odmianach nie stosuje się podobnego elementu roboczego.

- Płyta / taśma. Maszyny, które łączą w konstrukcji siedzenia tarczowe i pasowe. Ta opcja znajduje się w szlifierkach i szlifierkach, podczas gdy możliwości tarcz stosowanych w tych odmianach są różne; patrz "Maszyna" w celu uzyskania szczegółowych informacji.

- Tarcza / szczotka. Narzędzia zaprojektowane do używania zarówno tarczy, jak i pędzla; z reguły dotyczą szlifierek i szlifierek – do oczyszczania i wstępnej obróbki naostrzonego narzędzia służy twarda szczotka (np. usuwanie rdzy lub stałych zanieczyszczeń, których nie można zmyć wodą). Zwróć uwagę, że ta opcja jest wskazana tylko dla modeli, które są początkowo wyposażone w szczotki...i / lub wyposażone w specjalne dla nich siedzenia; po pewnych poprawkach szczotkę można również zainstalować na klasycznej szlifierce, pierwotnie przeznaczonej tylko do płyt, ale nadal nie jest to zalecane.

- Pędzel. Jednostki, które do pracy używają tylko szczotek, są zwykle metalowe. Takie elementy robocze bez problemu radzą sobie z rdzą, zaschniętą farbą i różnymi zanieczyszczeniami, ale nie nadają się do mniej lub bardziej dokładnego szlifowania i jeszcze większego ostrzenia. W związku z tym ta opcja jest typowa dla specjalistycznych szlifierek, które są przeznaczone do wstępnej obróbki różnych powierzchni przed drobniejszą obróbką. Do innych zadań agregaty „czysta szczotka” nie nadają się, a możliwość pracy ze szczotką można również przewidzieć w maszynie z kombinowanym elementem roboczym (patrz „Talerz/szczotka” powyżej). Dlatego produkowanych jest stosunkowo niewiele takich modeli.

- Rękaw. Element roboczy stosowany w specjalistycznym typie szlifierek – tzw. wrzeciono. Takie urządzenia są przeznaczone do oczyszczania zakrzywionych powierzchni, m.in. wewnętrzne - otwory, wgłębienia kształtowe itp. Tuleja jest cylindrem o powierzchni ściernej, nałożonym na oś silnika (wrzeciono). Dysze te mogą mieć różne średnice. Z kolei wrzeciono znajduje się pionowo pośrodku płaskiego stołu roboczego, który pełni rolę podpory, a podczas pracy nie tylko się obraca, ale również oscyluje w górę i w dół, co pozytywnie wpływa na jakość szlifowania i zapewnia równomierne zużycie rękawa. W wielu modelach pulpit można przechylać, aby jeszcze bardziej zwiększyć możliwości urządzenia

Moc znamionowa silnika elektrycznego maszyny. Im mocniejszy silnik, tym wyższa prędkość i intensywność obróbki, tym większe tarcze można stosować z maszyną i tym lepiej nadaje się do pracy z twardymi, opornymi materiałami. Z drugiej strony potężny silnik zużywa dużo energii (co może wymagać specjalnego podłączenia - patrz "Moc") i znacząco wpływa na gabaryty, wagę i cenę całego urządzenia. Dlatego producenci wybierają parametr ten w oparciu o typ (patrz „Maszyna”) i pożądane cechy prędkości, wydajności itp. W praktyce oznacza to, że moc silnika jest raczej drugorzędnym parametrem, a przy wyborze warto zwrócić uwagę na bardziej praktyczne punkty – średnica tarczy, prędkość obrotowa/ruchowa itp.

Średnica nominalna tarczy (patrz „Element roboczy”) używanej przez maszynę w obróbce na sucho (patrz wyżej). Przy pracach szlifierskich i polerskich z reguły mówimy o maksymalnej średnicy tarczy, jaką można zamontować na narzędziu - większa dysza albo będzie nieskuteczna, albo w ogóle nie zmieści się w wymiarach gniazda, ale tarczę o mniejszej średnicy montuje się zwykle bez problemów (oczywiście, jeśli średnica otworu się zgadza – patrz niżej). W przypadku szlifierek średnica tarczy odpowiada średnicy talerza szlifierskiego wymaganej do pełnego wykorzystania tarczy.

Im większy standardowy dysk - im z reguły cięższa i mocniejsza maszyna, tym lepiej radzi sobie ze złożoną pracą o dużej objętości. Jednocześnie do drobnych codziennych zadań, takich jak okresowe ostrzenie noży czy dłut, wystarczy mały krążek.

Średnica otworu dla suchych ostrzy (patrz wyżej) używanych przez maszynę. Aby dysza mogła być normalnie używana z maszyną, musi odpowiadać jej nie tylko pod względem średnicy i grubości (patrz odpowiednie punkty), ale także wielkości otworu.

Grubość tarczy „na sucho” (patrz „Suche”), dla której przeznaczona jest maszyna. Z reguły mówimy o maksymalnej grubości tarczy, która może zmieścić się na siodle – większość modeli pozwala na zastosowanie cieńszych dysz.

Należy pamiętać, że parametr ten zależy od rodzaju ostrzenia (patrz wyżej): praca z łańcuchami i brzeszczotami zakłada niewielką grubość tarcz, ostrzenie uniwersalne - wręcz przeciwnie. A w przypadku modeli szlifierskich grubość tarczy na ogół nie ma znaczenia, nawet jeśli tarcza jest przewidziana w konstrukcji; patrz "Maszyna" w celu uzyskania szczegółowych informacji.

Długość pasa używanego w maszynie z funkcjami szlifowania (patrz "Maszyna"), a dokładniej całkowita długość całego pierścienia pasa zainstalowanego na maszynie.

Ta informacja jest niezbędna do doboru odpowiednich taśm szlifierskich — dopasowanie długości jest obowiązkowe dla prawidłowej instalacji i obsługi akcesorium. Jednocześnie długość robocza z reguły jest mniejsza niż całkowita o ponad 2 razy, a aby ją określić, warto skupić się na wymiarach pulpitu (patrz poniżej).

Szerokość taśmy, dla której przeznaczona jest maszyna z funkcjami szlifowania (patrz "Maszyna"). Wartość tego parametru dla kompatybilności z taśmą może być różna: w niektórych modelach taśma musi dokładnie odpowiadać standardowej szerokości, w innych można montować węższe taśmy. Z punktu widzenia zastosowania, większa szerokość umożliwia manipulację większymi elementami.