Porównanie Ballu BKX-7 vs Ballu BHP-P-9

Najwyższa moc grzewcza zapewniana przez opalarkę.

Maksymalna powierzchnia, którą urządzenie jest w stanie efektywnie ogrzać bezpośrednio zależy od tego parametru (patrz poniżej). Nawet jeśli nie jest to wskazane w charakterystyce, można w przybliżeniu określić na podstawie obliczeń, że dla ogrzewania 1 m2. m pomieszczenia o standardowej wysokości sufitu 2,5 m i dobrej izolacji termicznej, potrzebne będzie 100 W mocy cieplnej. Jeśli wysokość sufitów znacznie się różni, moc potrzebną do ogrzewania można usunąć już z kubatury pomieszczenia - na każde 2,5 metra sześciennego. m objętości, wymagane będzie takie samo 100 W (a objętość jest obliczana przez pomnożenie powierzchni przez wysokość sufitu). Istnieją również bardziej złożone formuły do najdokładniejszych obliczeń, biorąc pod uwagę stopień izolacji termicznej, różnicę temperatur wewnątrz i na zewnątrz pomieszczenia itp.; można je znaleźć w dedykowanych źródłach.

Zwracamy również uwagę, że w modelach elektrycznych (patrz „Źródło zasilania”) maksymalna moc cieplna, oprócz wszystkich powyższych, określa również całkowite pobór mocy przez urządzenie: pobór mocy (patrz poniżej) nie może być mniejszy niż moc cieplna (z reguły jest nieco wyższa ze względu na kierowanie części energii na pracę wentylatora). A w urządzeniach z obiegiem wodnym (patrz ibid.) Rzeczywista moc cieplna zależy od temperatury chłodziwa na wlocie i wylocie. Dlatego cechy zwykle wskazują określoną wartość standardową, a w notatkach określa...się, dla których temperatur jest ona odpowiednia (na przykład 90 ° / 70 °).

Największa powierzchnia pomieszczenia, którą nagrzewnica może skutecznie ogrzać.

Przy określaniu maksymalnej powierzchni z reguły stosuje się uniwersalną formułę, która obowiązuje dla wszystkich grzejników: 1 kw. m powierzchni w pomieszczeniu o standardowej wysokości sufitu 2,5 m wymaga 100 W mocy cieplnej. Dlatego też, jeśli wysokość sufitu znacznie różni się od tego wskaźnika, należy ponownie obliczyć rzeczywistą powierzchnię ogrzewania; więcej szczegółów na temat konwersji, patrz „Maks. moc cieplna".

Wskaźnik ten opisuje różnicę między temperaturą powietrza na wejściu do opalarki a temperaturą na wylocie - innymi słowy, o ile stopni wzrośnie temperatura powietrza przechodząc przez urządzenie. Im wyższy Δt, tym cieplejsze będzie wydostające się powietrze i tym ostrożniej należy przestrzegać środków bezpieczeństwa (nie umieszczaj urządzenia w pobliżu materiałów łatwopalnych i wrażliwych na ciepło, nie pozwól, aby ludzie znajdowali się w bezpośrednim sąsiedztwie wylotu armaty itp.).

Standardowe napięcie zasilania wymagane do pracy nagrzewnicy.

— Jednofazowe (230 V). Zasilanie ze zwykłej sieci domowej, innymi słowy — gniazdek elektrycznych. Napięcie elektryczne 230 V jest dostępne prawie wszędzie, gdzie doprowadzono prąd (nawet z instalacji 400 V można „pobrać” takie napięcie, chociaż nie zaleca się tego robić nie mając odpowiedniej kwalifikacji). Przy tym takie napięcie słabo nadaje się do urządzeń zużywających ponad 5 kW, w przeciwnym razie wymagana jest specjalna metoda podłączenia, a ogólnie moc urządzeń nie może być zbyt wysoka. Dlatego wśród nagrzewnic (patrz „Zasilanie”) napięcie 230 V jest typowe dla modeli klasy podstawowej. Natomiast wśród innych odmian jest ono bardzo rozpowszechnione: moc wentylatora i elektroniki pomocniczej jest zwykle niewielka i wystarcza do tego 230 V.

— Trójfazowe (400 V). Zasilanie z instalacji elektrycznej 400 V. Napięcie to zazwyczaj występuje w urządzeniach przemysłowych o wysokim zużyciu energii, nagrzewnice nie są wyjątkiem: instalacja 400 V z reguły wskazuje na wysoką moc i wydajność urządzenia. Przy tym napięcie to praktycznie nie jest stosowane w urządzeniach z innymi wariantami zasilania — do ich pracy wystarczy 230 V (patrz wyżej). Ponadto należy pamiętać, że instalacja trójfazowa nie występuje wszędzie tam, gdzie jest prąd. Dlatego kupując nagrzewnicę o napięciu zasilania 400 V, należy z góry upewnić się, że nie będziesz...mieć problemu z jej podłączeniem. .

— Jednofazowe / trójfazowe (230 / 400 V). To uniwersalne modele kompatybilne z obiema instalacjami elektrycznymi opisanymi powyżej. Z reguły są to urządzenia o stosunkowo małej mocy — w przeciwnym razie nie mogłyby prawidłowo pracować z instalacją 230 V. Jednak nawet dla nich instalacja trójfazowe może być przydatna, ponieważ sieci 400 V znacznie lepiej radzą sobie z obciążeniami rzędu kilku kilowatów; a możliwość pracy z instalacją jednofazową zabezpiecza przed sytuacjami, gdy w pobliżu nie ma trzech faz.

Natężenie prądu pobieranego przez opalarkę podczas normalnej pracy. Parametr ten jest przydatny przede wszystkim do oceny obciążenia sieci elektroenergetycznej występującego podczas pracy jednostki i zorganizowania odpowiedniego połączenia. W szczególności prąd znamionowy bezpiecznika zainstalowanego w obwodzie połączeniowym nie może być niższy niż całkowity prąd znamionowy podłączonego obciążenia, w przeciwnym razie bezpiecznik zadziała i zasilanie zostanie odcięte. Nagrzewnice (głównie elektryczne, patrz „Źródło zasilania”) są dość „żarłocznymi” konsumentami pod względem prądu.

Moc pobierana przez elementy elektryczne opalarki podczas pracy.

Parametr ten pozwala przede wszystkim ocenić obciążenie sieci i przydatność dostępnej mocy do normalnej pracy urządzenia: zbyt duża moc może „zatopić” sieć lub generator, a nawet przepalić bezpieczniki. Ten szczegół dotyczy wszystkich typów nowoczesnych opalarek (patrz „Źródło zasilania”). Należy jednak zauważyć, że w niektórych modelach elektrycznych pobór mocy jest wskazany dla trybu wentylacji. W tym trybie element grzejny nie jest zaangażowany, a pobór mocy jest wyjątkowo niskie - kilkadziesiąt watów. W takich przypadkach całkowitą moc można oszacować przez maksymalną moc cieplną (patrz wyżej) - w modelach elektrycznych parametry te praktycznie nie różnią się od siebie.

- Spirala. Najprostszy rodzaj grzałki do opalarek elektrycznych (patrz Źródło zasilania): metalowa spirala o wysokiej odporności, która nagrzewa się, gdy przepływa przez nią prąd elektryczny. Spirale są niedrogie, szybko się nagrzewają, zapewniają duży wzrost temperatury powietrza (patrz wyżej) i generalnie mają dobrą wydajność. Jednocześnie kurz lub inne zanieczyszczenia mogą dostać się na otwartą grzałkę, co prowadzi do pojawienia się nieprzyjemnych zapachów, intensywne nagrzewanie „osusza” powietrze, a sam element ma zwiększone zagrożenie pożarowe i ma stosunkowo krótką żywotność ( innymi słowy, wypala się dość szybko w kontakcie z powietrzem, wilgocią i brudem).

- grzałka. Skrót od rurowego grzejnika elektrycznego. Głównym elementem takich urządzeń jest również metalowa spirala (patrz wyżej), ale w tym przypadku nie jest ona instalowana otwarcie, ale jest zamknięta w metalowej rurce wypełnionej przewodzącym ciepło materiałem izolacyjnym (na przykład piaskiem kwarcowym). Elementy grzejne nagrzewają się nieco wolniej niż spirale otwarte, a ich temperatura nagrzewania jest niższa, jednak ten rodzaj grzałek jest uważany za bardziej zaawansowany - przede wszystkim ze względu na to, że chroniona spirala jest bezpieczniejsza i trwalsza. Dodatkowo niska temperatura robocza ma również swoje zalety – duża różnica temperatur na wlocie i wylocie nie zawsze jest wygodna, a przy zabrudzonym elemencie grzejnym...mniej jest nieprzyjemnych zapachów.

- Ceramika. Najbardziej zaawansowany typ grzałek do opalarek elektrycznych. Z reguły takie elementy mają postać serii płytek wykonanych ze specjalnej ceramiki o wysokiej przewodności cieplnej. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie wysokiej sprawności wymiany ciepła w niskiej temperaturze pracy, dzięki czemu grzejniki ceramiczne nie spalają kurzu i brudu, praktycznie nie tworzą nieprzyjemnych zapachów, a także efektu „osuszania powietrza” z nich nie jest tak zauważalne. Z drugiej strony taki sprzęt jest drogi.

- Wymiennik ciepła. Typ grzałki stosowany tylko w modelach wodnych (patrz „Zasilanie”) i jednostkach wysokoprężnych z ogrzewaniem pośrednim (patrz „Typ armatki diesla”). W pierwszym przypadku wymiennik ciepła jest obwodem, przez który przechodzi podgrzana woda lub inny czynnik grzewczy, w drugim - komora spalania o specjalnej konstrukcji. W każdym razie powietrze przechodzące przez pistolet jest ogrzewane przez kontakt z zewnętrznymi ściankami wymiennika ciepła. Aby zwiększyć powierzchnię styku i zwiększyć wydajność grzewczą, ściany te często mają skomplikowany kształt - z żebrowanymi występami, płytami itp.

- Płyta IR. Specjalnie zaprojektowana płyta, która przenosi ciepło przede wszystkim poprzez promieniowanie podczerwone. Z wielu powodów technicznych jest on używany tylko w opalarkach z silnikiem Diesla i w przeciwieństwie do tradycyjnych jednostek, modele te są pozbawione wentylatora. Wynika to z faktu, że promieniowanie podczerwone ogrzewa nie powietrze, ale bezpośrednio obiekty znajdujące się pod nim, więc nie ma potrzeby zapewniania cyrkulacji powietrza. Promienniki podczerwieni są wygodne, gdy trzeba ogrzać tylko stosunkowo niewielką powierzchnię w dużym pomieszczeniu; ponadto mogą być skutecznie używane nawet na zewnątrz, gdzie ciepło z tradycyjnej opalarki byłoby po prostu odprowadzane do atmosfery.

Maksymalna ilość powietrza, jaką nagrzewnica jest w stanie przepuścić przez siebie w danym czasie.

Parametr ten wiąże się ze wzrostem temperatury powietrza (patrz wyżej): przy stałej mocy wyższa wydajność z reguły odpowiada mniejszej różnicy temperatur. W związku z tym wydajniejsza nagrzewnica szybciej nagrzeje całą objętość pomieszczenia, ale temperatura nagrzewania będzie niższa. Warto więc wybierać według tego parametru, biorąc pod uwagę to, co dla Ciebie ważniejsze - dużą różnicę temperatur lub wysoką szybkość nagrzewania.

Sposób regulacji mocy grzewczej przewidzianej w konstrukcji opalarki.

- Wystąpił. Regulacja skokowa zakłada obecność kilku stałych wartości mocy, pomiędzy którymi w trakcie procesu strojenia następuje przełączanie. Dokładność tego ustawienia jest gorsza niż gładkiej (patrz poniżej), nawet w przypadkach, gdy istnieje kilka ustalonych wartości. Jednocześnie nie zawsze wymagana jest doskonała dokładność i łatwiej jest ustawić konkretny podział, niż wybrać położenie regulatora płynną regulacją.

- Gładko. Płynne układy sterowania obejmują układy sterowania, które nie mają stałych stopni i umożliwiają ustawienie wartości mocy w dowolnym zakresie od minimum do maksimum. To sprawia, że to ustawienie jest niezwykle dokładne, chociaż w niektórych przypadkach nie jest tak wygodne, jak opisane powyżej krokowe.