Mocowanie uchwytu
Sposób mocowania w samochodzie wynika z konstrukcji uchwytu.
Główne sposoby takiego mocowania to
na przyssawce,
na kratce nawiewu i
na warstwie klejącej. Rzadsze opcje –
na desce rozdzielczej,
na zagłówku,
na kierownicy roweru lub motocykla,
niestandardowe mocowania. Istnieją urządzenia, które łączą kilka opcji jednocześnie – na przykład na przyssawce i na kratce za pomocą klamerki. Ponadto w niektórych modelach w zestawie początkowo znajdują się różne rodzaje mocowań, w innych sposób mocowania zależy od modyfikacji; te niuanse należy wyjaśnić przy wyborze. Jeśli chodzi o cechy każdego z poszczególnych rodzajów mocowań, są one następujące:
– Przyssawka. Przyssawka umożliwia montaż urządzenia na desce rozdzielczej, przedniej szybie lub innej stosunkowo płaskiej powierzchni. Co więcej, w przeciwieństwie do tąsmy klejącej, takie mocowanie jest wielokrotnego użytku. Z drugiej strony, przyssawki są generalnie mniej niezawodne, a na szorstkich i teksturowanych powierzchniach przylegają słabo lub wcale.
– Na kratce. Mocowanie do kratki wentylacyjnej za pomocą klamerki. Najpopularniejszy sposób montażu, szeroko stosowany zarówno indywidualnie, jak i w połączeniu z innymi opcjami. Wynika to z faktu, że klamerki są pros
...te, a jednocześnie bardzo niezawodne, a ponadto można ich używać nieograniczoną liczbę razy; i prawie na każdej desce rozdzielczej znajdują się kanały powietrzne, które zwykle są rozmieszczone wystarczająco wygodnie, aby można było na nich zamontować uchwyty.
– Warstwa klejąca. Mocowanie za pomocą specjalnej warstwy klejącej — analogicznie do montażu na taśmę dwustronną, tylko w tym przypadku "taśma klejąca" jest wstępnie przyklejona do obudowy urządzenia, a przed montażem wystarczy usunąć folię ochronną. Ten rodzaj mocowania nadaje się zarówno do powierzchni całkowicie gładkich, jak i tłoczonych, jest mocniejszy od przyssawek, jednak jest jednorazowy – usunięcie zamontowanego urządzenia nie jest łatwe, a samo mocowanie zwykle nie zakłada ponownego użycia. Dlatego takie mocowania są rzadko stosowane w czystej postaci — najczęściej są dostarczane jako zapasowa (lub alternatywna) opcja montażu na kratce.
– Na desce rozdzielczej. Uchwyt mocowany jest do elementów deski rozdzielczej w samochodzie za pomocą specjalnego zacisku, który można dopasować do różnej grubości powierzchni. Dobrym przykładem zastosowania takich elementów mocujących jest umieszczenie smartfona na charakterystycznym łuku deski rozdzielczej w obszarze za kierownicą.
– Na zagłówku. Wygodna opcja montażu smartfona lub nawet tabletu dla pasażerów na tylnym siedzeniu pojazdu. Z reguły takie uchwyty posiadają dwa „ramiona” o regulowanej szerokości, które przylegają do bolców zagłówka. Drugą możliwością zastosowania zapięć jest zamocowanie ich na zagłówku za pomocą rzepu lub paska.
– Na kierownicy. Montaż na kierownicy roweru, motocykla lub innego podobnego pojazdu. Podstawą takich mocowań jest zwykle obejma pierścieniowa, zakładana na rurę sterową i ściśle do niej przymocowana.
– Niestandardowe. Urządzenia mocujące, które nie podlegają standardowym, powszechnym typom mocowań. W tej kategorii znajdują się w szczególności modele z możliwością montażu do slotu CD radia samochodowego, w uchwycie na kubek, z mocowaniem zaciskowym itp.Mocowanie gadżetu
—
Zacisk. Najprostszy uchwyt mechaniczny: dwie sprężynowe szczęki, które ściskają urządzenie po bokach. Kompatybilność „mechaniki” z konkretnym telefonem jest ograniczona jedynie wielkością obudowy; jednocześnie sama konstrukcja szczęk sprężynowych umożliwia regulację szerokości w określonych granicach, a w niektórych modelach przewidziano również dodatkową regulację szerokości. Dzięki temu zaciski są kompatybilne z dużą liczbą gadżetów, a przy tym są bardzo proste i niedrogie. Wady tego rodzaju obejmują nieco niższą niezawodność niż na przykład w urządzeniach grawitacyjnych: aparat umieszczony w konwencjonalnym zacisku z reguły nie jest podparty niczym od dołu.
—
Zacisk grawitacyjny. Uchwyt tego typu zakrywa smartfon z boków i od spodu, natomiast dolna podpora działa jak czujnik wyzwalania: gdy opada pod ciężarem gadżetu, boczne szczęki zbiegają się i ściskają urządzenie z boków. W związku z tym, aby wyjąć smartfon, należy go lekko podnieść. Kompatybilność w takich uchwytach jest również ograniczona tylko wielkością urządzenia; jednocześnie są one zauważalnie bardziej niezawodne niż uchwyty konwencjonalne i nieco łatwiejsze w użyciu, dlatego są bardziej powszechne.
—
Magnes. Uchwyt w postaci silnego magnesu stałego. Takie uchwyty są bardzo łatwe w użyciu, a także niezawodne i trwałe (w konstrukcji nie ma ruchomych części); ponadto nie mają ograniczeń
...co do wielkości ładowalnego gadżetu. Z drugiej strony magnesy mają również dwa ograniczenia - wagowe (nie powinny być zbyt duże) oraz materiałowe (nie każdą obudowę, nawet metalową, da się skutecznie namagnesować). I choć te szczegóły są uwzględniane w wielu urządzeniach z ładowaniem bezprzewodowym, to jednak możliwość stosowania z konkretnym smartfonem (a zwłaszcza masywnym tabletem) należy dodatkowo doprecyzować.
— Czujnik zbliżeniowy (zacisk dotykowy). Uchwyt automatyczny z elektronicznym czujnikiem rozpoznającym bliskość gadżetu lub dłoni użytkownika. Zbliżając się, szczęki uchwytu same się rozchodzą, a po zainstalowaniu urządzenia są ściskane; przy wyjmowaniu smartfona zacisk reaguje na rękę użytkownika i wyłącza blokadę. Takie uchwyty są bardzo wygodne, a jednocześnie stosunkowo skomplikowane i drogie; ponadto mechanizm wymaga zasilania do działania.Dopuszczalna przekątna
Parametr określa, czy można używać urządzenia w połączeniu z uchwytem lub podstawką o wyznaczonym zakresie wymiarów przekątnej ekranu w calach. Z reguły zwyczajowo wskazuje się maksymalną dopuszczalną przekątną wyświetlacza urządzenia, którą można zamocować w rowkach urządzenia przytrzymującego.
Materiał obudowy
Główny materiał zastosowany w obudowie urządzenia.
- Tworzywo sztuczne. Plastik jest lekki, tani i dość praktyczny, m.in. ma dobre wskaźniki wytrzymałości. Dodatkowo umożliwia tworzenie obudów o skomplikowanych kształtach i niemal dowolnej kolorystyce.
-
Metal. Z reguły w obudowach metalowych stosuje się stopy na bazie aluminium. Takie obudowy są znacznie mocniejsze niż plastikowe, a także mają stylowy wygląd. Z drugiej strony materiał ten nie ma przewagi nad tworzywem sztucznym pod względem ochrony przed uderzeniami, ale jest droższy i może ważyć znacznie więcej.