Porównanie Ganzo G6804-GY vs Ganzo G6803-BK

Profil głównej głowni, zastosowanej w nożu.

Profil opisuje ogólny kształt głowni; od tego zależy jej przeznaczenie i cechy szczególne zastosowania. Wśród najpopularniejszych profili obecnie wyróżnia się — drop-point, clip-point, normal blade (classic), bowie, tanto ; istnieje jednak wiele innych odmian, takich jak dagger, wharncliffe itp. Należy zauważyć, że różnica między niektórymi odmianami jest dość umowna, ten sam rzeczywisty kształt od różnych producentów (a nawet od różnych sprzedawców) może formalnie odnosić się do różnych typów profili. Tak więc, przyjrzymy się klasycznym, najbardziej charakterystycznym cechom różnych wariantów. Są to:

- Normal blade (classic). Tradycyjny profil głowni, znany w naszej okolicy, w szczególności z noży fińskich. Jego kolba jest ściśle prosta (jest to główna różnica w stosunku do drop point), podczas gdy ostrze ma prosty kształt w tylnej i środkowej części, a z przodu jest zaokrąglone i tworzy wyraźny czubek. Taki kształt sprawia, że głownia jest prosta, niedroga a przy tym uniwersalna, równie dobrze sprawdza się przy cięciu i przekłuciu, pozwala na użycie noża do strugania itp.

- Drop-point. Profil, pod wieloma względami podobny do opisanego powyżej normal, różni się p...rzede wszystkim kształtem kolby - nie jest prosta, lecz nieco zakrzywiona w dół wzdłuż łuku bliżej czubka. Jest też uniwersalna, a bliskość czubka do osi obciążenia przyczynia się do większej wydajności podczas przy przekłuciach (choć generalnie takie głownie nie są uważane za poważne narzędzie kłujące). Dzięki temu, a także łatwości wykonania, niskim kosztom i niezawodności, „drop pointy” są niezwykle popularne w nowoczesnych nożach.

- Сlip-point. Kolejny uniwersalny profil, podobny kształtem do drop-point, lecz różniący się jednym charakterystycznym szczegółem: przednia część kolby, schodząca w dół, nie jest wykonana w kształcie łuku, lecz w kształcie prostego skosu pod stosunkowo małym kątem. To jeszcze bardziej zwiększa skuteczność kłucia, „clip-pointy” są uważane za bardziej „agresywne” niż „dropy” i lepiej nadają się do użycia jako broń. Jednak takie noże są nadal przede wszystkim narzędziami i całkiem dobrze sprawdzają się w tej roli i w dość szerokim wachlarzu zadań.

- Bowie. Profil pierwotnie zaprojektowany do noży bojowych i myśliwskich. Samo ostrze kształtem jest podobne do wariantów opisanych powyżej - jest proste w tylnej i środkowej części oraz gładko zakrzywione ku krawędzi z przodu. Lecz pod względem kształtu kolby, "bowie" jest swego rodzaju przeciwieństwem "drop-point": przednia część kolby nie jest wypukła, lecz wklęsła, w wyniku czego czubek okazuje się być "nosowaty", lekko uniesiony ku górze. Wiele osób ceni takie głownie przede wszystkim za ich charakterystyczny wygląd zewnętrzny, lecz mają one też dość praktyczne zalety: przesunięty do tyłu środek ciężkości (co jest szczególnie widoczne w przypadku dużych ciężkich noży) oraz wysoką skuteczność zarówno podczas cięcia, jak i przy ukłuciach, która w niektórych modelach jest zwiększona dzięki obecności ostrzenia na wklęsłej części kolby.

- Tanto. Pierwotnie tanto to tradycyjny japoński sztylet; jednak we współczesnych nożach najczęściej stosuje się nie klasyczny kształt, a tzw. „amerykańskie tanto”, z charakterystycznym kanciastym kształtem ostrza. Właściwie ostrze w takich nożach jest proste lub lekko zakrzywione (wypukłe) na prawie całej długości, lecz bliżej czubka wygina się ostro w górę, tworząc wyraźnie określony kąt (japońskie tanty nie mają takiego załamania i ostrze wygina się gładko). Amerykańskie tanto wyróżnia się nie tylko stylowym, „agresywnym” wyglądem, lecz także doskonałą stabilnością przy kłuciu (a także doskonałą skutecznością podczas cięcia), co przyczyniło się do jego dużej popularności.

- Spay-point. Odmiana profilu podobna kształtem do opisanego powyżej clip-point, lecz o większym kącie skosu. W efekcie kąt czubka, gdzie stykają się kolba i ostrze, okazuje się bardziej tępy, co zmniejsza skuteczność przy głębokich ciosach kłujących, lecz sprawia, że ostrze jest bardziej wytrzymałe i odporne na różne obciążenia. To ostatnie jest bardzo przydatne do różnych zadań domowych; w szczególności spray-point jest dość popularne wśród skinnerów - noży myśliwskich używanych do skórowania zdobyczy.

- Spear point. Rodzaj profilu inspirowany grotem włóczni. Pełnowartościowy grot włóczni ma symetryczny, obustronnie zaostrzony kształt i jest stosowany głównie w nożach bojowych i myśliwskich; kształt takiej głowni ma na celu zwiększenie skuteczności ciosów kłujących. Istnieje jednak uproszczona, bardziej „spokojna” wersja tego profilu: ma kształt zbliżony do drop pointa (patrz wyżej), jednak na przodzie kolby, przed grotem, przewidziany jest dodatkowy spust, tworzący fałszywe ostrze lub nawet pełnowartościowe dodatkowe ostrze. Takie „spear pointy” są wykorzystywane głównie do zastosowań domowych.

- Dagger. Kształt profilu wywodzący się ze sztyletów: głownia obosieczna z reguły jest długa i wąska, a kształt ściśle symetryczny, z wyraźnym czubkiem. Pod wieloma względami jest podobny do spear point, lecz jest przeznaczony nie tylko do kłucia, lecz także do cięcia; niektóre modele mogą nawet przewidywać różne ostrzenie po różnych stronach ostrza (gładkie z jednej strony i ząbkowane z drugiej).

- Сhisel. Ta nazwa tłumaczy się jako „dłuto” i dość wyraźnie opisuje ten rodzaj profilu. Takie głownie mają prostokątny lub podobny kształt, prawie nie mają czubka, a na przedniej stronie głowni znajduje się dodatkowa krawędź tnąca, ułożona prostopadle do głównego ostrza. Ogólnie rzecz biorąc, chisel jest dość wysoce wyspecjalizowanym, a zatem mało powszechnym typem profilu: jest wygodny w przypadku niektórych konkretnych prac, lecz pod względem ogólnej funkcjonalności i praktyczności jest gorszy od wielu wariantów opisanych powyżej.

-Сleaver blade. Profil, kształtem przypominający głownię toporka kuchennego: szeroka, masywna (jednak często w głowni wykonuje się otwory w celu zmniejszenia wagi), o prostym lub lekko zaokrąglonym kształcie ostrza i często bez wyraźnego czubka - przód głowni w takich przypadkach wygląda prostopadle lub prawie prostopadle. Wiele z tych modeli jest podobnych do opisanych powyżej głowni typu chisel, jednak krawędzi przedniej cleaver blade nie można naostrzyć. Istnieją jednak inne warianty kształtu – na przykład z wyraźnie zaokrąglonym ku górze ostrzem i skosem kolby, przypominające skróconą i pogrubioną wersję clip-pointa lub bowie (patrz wyżej). Jednak w każdym razie głownie typu cleaver są przeznaczone głównie do cięcia, a czasem do rąbania, i są słabo przystosowane do kłucia lub w ogóle nie są.

- Sheepsfoot ("kopyto owcze/stopa owcza"). Profil, który jest swoistym przeciwieństwem opisanego powyżej profilu klasycznego: w takich głowniach ostrze jest proste lub prawie proste, a kolba w przedniej części jest zaokrąglona w dół w kierunku ostrza. Dzięki temu czubek jest jak najmniej agresywny, prawie niezdolny do przekłuwania. Co więcej, „noga owcza” jest uważana za idealną odmianę dla narzędzia ratunkowego: taki nóż może na przykład przeciąć mocno przylegający do ciała pas bezpieczeństwa, nie obawiając się zranienia osoby.

- Wharncliffe. Profil podobny do opisanego wyżej sheepsfoot; czasami te dwa warianty są nawet łączone w jeden typ. Jednak nadal istnieje różnica: w wharncliffe kolba w przedniej części łączy się z czubkiem po bardziej płytkim łuku, w przeciwieństwie do sheepsfoot, a łuk ten zaczyna się zauważalnie bliżej rękojeści. Za zalety takiego profilu uważa się wysoką dokładność cięcia (dzięki prostemu ostrzu na całej długości), a także dobrą przydatność do strugania i skrobania (z tego samego powodu). Dodatkowo, czubek również okazuje się dość funkcjonalny, potrafi np. dokładnie wyciąć płytki kontur o skomplikowanym kształcie. Jednak ogólnie rzecz biorąc, ten profil nie jest tak wszechstronny jak wspomniany wcześniej "klasyczny" lub „drop-point”; początkowo zyskał popularność w "nożach dżentelmeńskich" - małych składanych kieszonkowych modelach kategorii EDC. Warto również zauważyć, że na rynku dostępnych jest kilka innych wariantów wharncliffe - z lekko zakrzywionym ku górze, a nie prostym ostrzem.

- Skinner. Profil, który występuje wyłącznie w nożach myśliwskich i ma dość wąską specjalizację - "skinner", jak sama nazwa wskazuje, przeznaczony jest do skórowania trofeów myśliwskich. W związku z tym, kształt noża jest zoptymalizowany pod kątem maksymalnej wygody. Głownia jest wystarczająco szeroka, często dość krótka. Kształtem przypomina nieco drop point (patrz wyżej), jednak „skinnery” mają rozszerzenie bliżej czubka, a sam czubek może w ogóle nie być przewidziany - noże tego typu nie są przeznaczone do kłucia. Ze względu na te cechy, „skinnery” prawie nie nadają się do użytku w żadnym innym celu, poza pierwotnym; zakup takiego noża ma sens w postaci dodatku do uniwersalnego noża myśliwskiego (lub „arsenału” kilku noży).

- Gut-hook. Modyfikacja profilu drop-point (patrz wyżej) występująca w nożach myśliwskich. Na kolbie takiej głowni, na samej krawędzi, umieszcza się specjalny haczyk z zaostrzoną krawędzią wewnętrzną; taki haczyk jest wygodny do skórowania i rozbioru zdobyczy. Jednocześnie nóż okazuje się niemal tak uniwersalny jak oryginalny drop point – dzięki podobnemu kształtowi ostrza; jedyną rzeczą jest to, że gut-hook nie jest dobrze przystosowany do silnych ciosów kłujących, ponieważ obecność haczyka nieco zmniejsza trwałość głowni. Należy również zauważyć, że prawie wszystkie takie noże są niezręczne - podobna konstrukcja jest uważana za optymalną dla gut-hook, biorąc pod uwagę cechy profilu.

- Persian-point. Profil nieco podobny do opisanego powyżej bowie i różniący się przede wszystkim kształtem i rozmiarem wklęsłej części czubka: zajmuje większość kolby, a czasami cała kolba jest wklęsłą. Zauważamy również, że stopień krzywizny kolby może być różny - od prawie prostego kształtu, nieco innego od „klasycznego”, po wyraźny łuk o dziwacznym kształcie, ze zmiennym promieniem zgięcia. Persian-point jest jednym z „historycznych” profili używanych od czasów starożytnych; pozwala na użycie noża z równą skutecznością zarówno jako broni (w tym do dźgania), jak i jako narzędzia do różnych codziennych zadań. Jednak cechy stosowania silnie zależą od konkretnego kształtu głowni.

- Hawkbill. Głownia w kształcie sierpa, zakrzywiona w dół, przypominająca dziób drapieżnego ptaka. Czubek takiej głowni okazuje się zauważalnie niższy od linii środkowej, a ostrzenie odbywa się wzdłuż wewnętrznej, wklęsłej strony głowni. Klasycznymi przedstawicielami Hawkbill są karambity - noże pierwotnie stworzone do dość specyficznych zastosowań; zobacz „Rodzaj”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

- Recurved blade. Profil zakładający ostrze w kształcie litery S - lekko zwężające się od podstawy do pierwszej części trzeciej, wyraźnie rozszerzające się do drugiej części trzeciej, z wyraźnym czubkiem; kształt kolby jest zwykle podobny do profilu drop-point (patrz wyżej). Jedną z głównych zalet takiego profilu jest stylowy i agresywny wygląd. Pod względem funkcjonalności, zakrzywione ostrze jest przeznaczone głównie do siekania, cięcia zgrubnego i rozpruwania; takie noże słabo nadają się do kłucia, a także do precyzyjnego cięcia.

- Latin. Tradycyjny typ profilu najczęściej spotykany wśród maczet; pierwotnie pojawił się w Ameryce Łacińskiej, stąd nazwa. Głownia typu latin ma pewne rozszerzenie bliżej czubka, większość głowni, zaczynając od rękojeści, jest płaska, lecz bliżej końca głowni ostrze wznosi się stromym łukiem ku czubkowi. Kolba jest prosta lub lekko wklęsła, w niektórych modelach może być przewidziane ostrzenie ząbkowane lub nawet pełnowartościowa piła. Jak wszystkie maczety, głownie „łacińskie” przeznaczone są głównie do cięcia, sprzyja temu, w szczególności, przesunięty do czubka środek ciężkości głowni; szczegółowe informacje na temat korzystania z takich narzędzi, patrz „Rodzaj”.

- Golock. Profil głowni pochodzący z Malezji; występuje wyłącznie w maczetach. Początkowo „golok” to cięższy, grubszy i jednocześnie krótszy profil niż tradycyjny „łaciński”; zakłada on zauważalne rozszerzenie bliżej czubka i stromo wznoszącą się do czubka krawędź tnącą, co nadaje głowni wyraźny kształt przypominający kroplę. Jednak w naszych czasach pod oznaczeniem golock produkowane są głownie, które są bardzo dalekie od pierwotnej konfiguracji i przypominają drop point, a nawet sheepsfoot (patrz wyżej).

- Parang. Inna odmiana maczety wywodząca się z Malezji: duża i ciężka głownia o zakrzywionym kształcie, z wypukłą (zagiętą ku czubkowi) krawędzią tnącą i zauważalnym rozszerzeniem od rękojeści do końca (bardziej wyraźnym niż w klasycznych maczetach typu latin). Sam czubek najczęściej znajduje się na linii ostrza, jednak może znajdować się wyżej, w okolicy linii kolby. Zauważamy również, że profil „parang” przewiduje również wymagania dotyczące rękojeści: musi być zagięta w dół i mieć pogrubienie na końcu, aby zapewnić bezpieczne trzymanie w dłoni. Tak więc, ogólny kształt takiej maczety przypomina literę S. Ze względu na swój kształt i dużą wagę, parangi pozwalają na efektywne siekanie małym zamachem.

- Kukri. Profil stosowany w nożach o tej samej nazwie; w naszym katalogu takie noże określane są jako maczety, lecz początkowo „kukri” to osobny rodzaj ciężkiego noża, który pochodzi z Nepalu. Taki profil trudno pomylić z czymś innym: długa (kilkadziesiąt centymetrów) głownia jest wygięta w dół, wyraźnie poszerzona przy czubku i zaostrzona wzdłuż wewnętrznej, wklęsłej strony. Ten kształt w połączeniu z wysuniętym do przodu środkiem ciężkości sprawia, że kukri jest niezwykle skuteczne w rąbaniu. Takie noże są również używane jako noże bojowe, lecz generalnie są to bardzo wszechstronne narzędzia, nadające się do pokojowego wykorzystania w turystyce, rolnictwie itp.

- Bolo. Profil głowni maczety, znany również jako profil "filipiński” - z uwagi na miejsce pochodzenia. Cechą szczególną takiej głowni jest to, że począwszy od drugiej części trzeciej (patrząc od strony rękojeści) rozszerza się ona w obu kierunkach – zarówno w kierunku ostrza, jak i w kierunku kolby – a następnie zbiega się do czubka, znajdującego się prawie na linii środkowej noża (zwykle nieco wyżej lub niżej). Samo ostrze może być wypukłe lub w kształcie litery S, podobnie do recurved blade (patrz wyżej). Początkowo bolo jest narzędziem rolniczym, jego pierwotnym przeznaczenie to wycinanie krzewów i małych drzewek.

Twardość materiału użytego do wykonania ostrza noża. Parametr ten jest jednym z kluczowych cech ostrza. Z jednej strony, wysoka twardość oznacza, że krawędź tnąca nie będzie odkształcać się, gnieść ani przedwcześnie tępić, a samo ostrze nie będzie się uginało pod obciążeniami bocznymi; z drugiej strony twardy materiał jest trudny do ostrzenia i często jest dość delikatny.

W przypadku ostrzy noży stosuje się test twardości Rockwella i odpowiednią skalę (HRC). Większość noży stalowych dobrej jakości ma twardość rzędu 52 - 58 HRC - ten zakres jest uważany za optymalny stosunek wydajności. W przypadku innych materiałów liczby te mogą być znacznie niższe bez zauważalnego pogorszenia niezawodności; zobacz "Materiał ostrza", aby uzyskać szczegółowe informacje. Twardość powyżej 60 HRC jest niezwykle rzadka - występuje głównie w stalach klasy premium i wyższych gatunkach. W takich stalach kruchość charakterystyczna dla twardych materiałów jest eliminowana poprzez zastosowanie różnych wysokiej jakości dodatków, a trudność w ostrzeniu jest kompensowana żywotnością ostrza.

Warto pamiętać, że twardość nie jest jedyną cechą decydującą o jakości ostrza: wiele zależy od składu stopu, technologii wykonania itp. Jest to jednak dość wyraźny wskaźnik charakteryzujący cechy szczególne konkretnego materiału; dotyczy to zwłaszcza stali.

Całkowita waga noża. Należy oceniać wskaźnik ten w zależności od rodzaju (patrz wyżej) i przeznaczenia: np. dla kompaktowego modelu turystycznego zazwyczaj zaletą jest niewielka waga, wśród myśliwych i wędkarzy wszystko zależy od specjalizacji, a maczety z definicji, powinny być ciężkie - w przeciwnym razie cięcie takim ostrzem będzie po prostu niewygodne.