Kraj pochodzenia
Kraj pochodzenia marki, pod którą produkt jest sprzedawany.
W większości przypadków jako kraj pochodzenia wskazuje się „dom” marki lub lokalizację siedziby producenta. Zakłady produkcyjne mogą być zlokalizowane w innym kraju. Warto tu jednak zaznaczyć, że większość stereotypów narodowych w dzisiejszych czasach nie ma podstaw – jakość produktów zależy nie tyle od położenia geograficznego, ile od specyfiki organizacji procesu produkcyjnego w konkretnym przedsiębiorstwie. Tak więc z tego punktu widzenia przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na reputacji konkretnego producenta. Warto zwrócić uwagę na kraj pochodzenia marki, jeśli zasadniczo chcesz (lub nie chcesz) wspierać firmę z określonego kraju.
Obecnie grzejniki produkowane są głównie przez firmy z następujących krajów:
Anglia,
Białoruś,
Belgia,
Niemcy,
Holandia,
Hiszpania,
Włochy,
Chiny,
Norwegia,
Polska,
Rosja,
Turcja,
Ukraina,
Finlandia,
Czechy.
Ciśnienie maksymalne
Najwyższe ciśnienie chłodziwa, jakie chłodnica jest w stanie wytrzymać bez konsekwencji podczas krótkotrwałej ekspozycji.
Wskaźnik ten jest zawsze większy niż ciśnienie robocze (patrz powyżej). Bezpośrednio charakteryzuje odporność produktu na sytuacje awaryjne, przede wszystkim uderzenia wodne. Przy wszystkich innych rzeczach bez zmian, wyższe ciśnienie maksymalne oznacza większą wytrzymałość i niezawodność - jednak takie grzejniki są droższe.
Pojemność czynnika grzewczego
Ilość wody lub innego płynu chłodzącego potrzebna do napełnienia chłodnicy.
Ta informacja ma znaczenie głównie przy budowaniu autonomicznego systemu ogrzewania: przyda się przy obliczaniu całkowitej objętości chłodziwa w systemie i powiązanych parametrów. Jeśli radiator został zakupiony do użytku w centralnym ogrzewaniu, możesz zignorować jego wewnętrzną objętość.
Maks. temperatura czynnika grzewczego
Maksymalna temperatura chłodziwa dozwolona dla chłodnicy to najwyższa temperatura, jaką produkt może wytrzymać bez konsekwencji przez wystarczająco długi czas.
Maksymalna temperatura systemów grzewczych (zarówno scentralizowanych, jak i autonomicznych) jest ogólnie uważana za +95 °C. W związku z tym większość grzejników ma górną granicę temperatury na poziomie +110 ... 120 °C - pozwala to pewnie wytrzymać takie warunki, a także daje pewien margines w sytuacjach awaryjnych.
Rozstaw przyłączy
Odległość między przyłączami zasilania i powrotu grzejnika lub jego pojedynczego żeberka.
Wymiary i możliwość montażu grzejnika w określonych warunkach, z uwzględnieniem specyfiki doprowadzenia rur, zależą bezpośrednio od tej wartości. Parametr ten podawany jest głównie dla modeli o tradycyjnej konstrukcji — z dwiema poziomymi rurami u góry i u dołu, pomiędzy którymi ułożone są pionowe kanały czynnika grzewczego.
Rozstaw przyłączy określa co najmniej całkowitą wysokość grzejnika, a w grzejnikach z podłączeniem bocznym (patrz odpowiedni punkt) określa również cechy tego podłączenia.
Jeśli chodzi o konkretne wartości, najczęściej spotykane obecnie modele mają następujące rozstawy
250 mm,
350 mm,
450 mm,
550 mm i
850 mm. Rzadziej spotykane są modele o rozstawie
150 mm,
400 mm,
500 mm i
700 mm.
Moc
Znamionowa moc cieplna grzejnika to ilość ciepła uwalnianego do powietrza podczas normalnej pracy.
Przy wyborze według tego parametru należy pamiętać, że w praktyce moc cieplna będzie zależeć od różnicy temperatur na wlocie i wylocie do grzejnika, a także od temperatury otoczenia. Im większa różnica temperatur i im jest zimniej, tym intensywniejsze będzie ogrzewanie. Dlatego w charakterystyce zwyczajowo wskazuje się przenoszenie ciepła w pewnych standardowych warunkach. W szczególności bardzo popularne jest oznaczenie zgodne z europejską normą EN-442, która zakłada temperaturę chłodziwa odpowiednio +75°C i +65°C na wlocie i wylocie, a także temperaturę powietrza +20° DO. Rzeczywiste warunki i rzeczywista moc promiennika mogą się różnić zarówno w jednym, jak i w drugim kierunku; dlatego przy wyborze najlepiej wybrać model z pewnym marginesem i zrekompensować nadmiar mocy jednym lub drugim regulatorem. Jeśli chodzi o wartości rzeczywiste, to w najskromniejszych modelach transfer ciepła
nie przekracza 750 W, a nawet
500 W, a w największych wskaźnik ten może osiągnąć
3,5 - 4 kW lub
więcej.
Wybór tego wskaźnika zależy przede wszystkim od wielkości i charakterystyki ogrzewanej przestrzeni. Najprostszy wzór obliczeniowy jest następujący: 1 m2 powierzchni wymaga co najmniej 100 W mocy cieplnej. Ta formuła jest odpowiednia dla stan
...dardowych pomieszczeń mieszkalnych / biurowych o stropach 2,5 - 3 m, bez problemów z izolacją termiczną; dla bardziej szczegółowych warunków istnieją bardziej szczegółowe metody obliczeń, można je znaleźć w dedykowanych źródłach.