Porównanie Canon XA30 vs Canon XA25

Fizyczny rozmiar matrycy kamery wideo. Zwykle jest mierzony po przekątnej i podawany w ułamkach cala - na przykład 1/3 "lub 1/2,33" (drugi wariant jest odpowiednio większy). Ponadto w kamerach wideo mogą być instalowane matryce formatu „fotograficznego”, w takim przypadku stosuje się odpowiednie oznaczenie - na przykład APS-C.

Im większy czujnik, tym wyższą jakość obrazu może on zapewnić (oczywiście przy ceteris paribus). Wynika to z faktu, że na większych matrycach każdy pojedynczy piksel jest większy, pada na niego więcej światła, co zwiększa czułość i redukuje szumy; jest to szczególnie ważne w przypadku nagrywania w słabym świetle. Do zastosowań amatorskich w zupełności wystarczą małe matryce, lecz w kamerach profesjonalnych (patrz „Przeznaczenie”) parametr ten wynosi co najmniej 1/3”. Wyjątkiem są modele z kilkoma matrycami (patrz „Liczba matryc”) - w nich każdy pojedynczy czujnik jest raczej mały, a wysoką jakość zapewniają funkcje przetwarzania obrazu.

Ogniskowa standardowego obiektywu aparatu w przeliczeniu na pełnoklatkową matrycę 35 mm. Parametr ten nazywany jest również „ekwiwalentną ogniskową” – EGF.

Sama ogniskowa to odległość od środka optycznego obiektywu (przy ustawianiu ostrości na nieskończoność) do matrycy, przy której na matrycy uzyskuje się najostrzejszy obraz. Jest to jedna z kluczowych cech każdego obiektywu, ponieważ określa kąty widzenia, stopień zbliżenia i odpowiednio specyfikę zastosowania optyki. Jednocześnie niemożliwe jest porównanie różnych opcji pod względem rzeczywistej ogniskowej: prawa fizyki są takie, że dla różnych rozmiarów matryc ta sama ogniskowa da różne kąty widzenia. Dlatego EFG został przyjęty jako uniwersalna cecha i kryterium porównawcze. Można to opisać jako ogniskową, jaką miałby obiektyw z matrycą 35 mm przy tych samych kątach widzenia.

Im dłuższa ogniskowa, tym węższy kąt widzenia i wyższy stopień zbliżenia widzianej sceny. Optyka z EGF do 18 mm należy do klasy ultraszerokokątnych („rybie oko”) i służy przede wszystkim do tworzenia efektów artystycznych. Odległości do 40 mm odpowiadają „szerokokątnemu”, 50 mm daje taki sam stopień zbliżenia jak gołym okiem, zasięg 70-100 mm uważany jest za optymalny dla fotografii portretowej, a duże wartości pozwalają na wykorzystanie optyka już jako teleobiektyw. Znając te przepisy, możesz z grubsza ocenić możliwości obiektywu i jego przydatność do określonych zadań; są też bardziej szczegółowe zalecenia, opisane w dedykowany...ch źródłach.

Należy również pamiętać, że zwykle nowoczesne kamery wideo są wyposażone w obiektywy o zmiennej ogniskowej (zoom), co pozwala na zmianę stopnia zbliżenia i kąta widzenia; zobacz Zoom optyczny, aby uzyskać szczegółowe informacje.

Wartość przysłony standardowego obiektywu kamery wideo.

Parametr ten opisuje, w jakim stopniu soczewka tłumi strumień świetlny. Zwykle zapisuje się ją jako stosunek średnicy efektywnej przysłony do ogniskowej obiektywu, przy czym pierwszą wartość przyjmuje się jako jeden i oznaczamy jako f – np. f/1,8 lub f/5,6. Co więcej, im niższa liczba w takim rekordzie, tym wyższy wartość przysłony: więc w naszym przykładzie pierwsza opcja jest „jaśniejsza” niż druga. Zwróć też uwagę, że większość obiektywów o zmiennej ogniskowej (patrz wyżej) również ma zmienną przysłonę - w takich przypadkach wskazuje na to zakres od maksimum do minimum (od mniejszej liczby do większej).

Wysoka przysłona jest ważna przede wszystkim przy fotografowaniu w warunkach słabego oświetlenia: pozwala uchwycić obraz bez „podnoszenia” czułości matrycy i bez tworzenia dodatkowych artefaktów w postaci szumów oraz w trybie nagrywania , można również pracować z krótszymi scenami). Ponadto im wyższa przysłona, tym mniejsza głębia ostrości i łatwiej uzyskać rozmyte tło. Zauważ, że parametr ten nie odgrywa decydującej roli w prostych codziennych zadaniach, ale w profesjonalnym filmowaniu może okazać się bardzo istotny.

Format, w jakim kamera nagrywa dźwięk w trakcie nagrywanie wideo. Zwykle w danym punkcie podaje się liczbę kanałów i używany system dźwięku, format plików lub specyfikacja strumienia audio, na przykład „2-kanałowy Dolby Digital (AC-3)” lub „PCM, 16-bitowy 48 kHz, 2-kanałowy”. Aby nie wchodzić w szczegóły techniczne, zauważamy, że dwa kanały to minimum wymagane do dźwięku przestrzennego (stereo), a zaawansowane modele mogą pracować z dźwiękiem wielokanałowym, takim jak 5.1. Jeśli chodzi o inne cechy, należy zwrócić na nie uwagę przy wyborze profesjonalnego urządzenia (patrz „Przeznaczenie”) - w kamerach amatorskich, a zwłaszcza kieszonkowych, format dźwięku nie odgrywa znacznej roli. Konkretne cechy różnych formatów są opisane w specjalnych źródłach.

- Komponent. Interfejs do przesyłania sygnału wideo w formacie analogowym, z podziałem „obrazu” na trzy elementy (stąd nazwa) i przesłaniem każdego z elementów osobnym przewodem. Dzięki temu zapewniona jest dość wysoka jakość obrazu i dobra przepustowość: interfejs komponentowy jest lepszej jakości niż S-Video i nadaje się nawet do pracy z wysoką rozdzielczością (HD). Z drugiej strony nie przewiduje pracy z dźwiękiem – jeśli więc chcesz słyszeć dźwięk, należy zadbać o osobny kanał do jego transmisji. W stacjonarnym sprzęcie wideo do podłączenia komponentów zwykle stosuje się trzy oddzielne złącza RCA ("tulipan"), ten sam format może być używany w profesjonalnych kamerach wideo, ale w modelach amatorskich (patrz "Według przeznaczenia") wyjście komponentowe ma bardziej kompaktowy konstrukcja - na przykład w postaci gniazda mini-jack 3,5 mm.

- USB. Uniwersalny interfejs używany w technologii komputerowej do podłączania różnych zewnętrznych urządzeń peryferyjnych. Jest niezwykle rozpowszechniony, występuje w bezwzględnej większości nowoczesnych komputerów stacjonarnych i laptopów. Po podłączeniu do komputera przez USB kamera działa również jako urządzenie peryferyjne. Najpopularniejszym zastosowaniem tego połączenia jest kopiowanie materiału filmowego, ale w zależności od modelu może oferować inne opcje: zdalne sterowanie kamerą, aktualizacja oprogramowania układowego, przes...yłanie strumieniowe USB, obsługa kamery internetowej (patrz „Funkcje i możliwości”) Ponadto to właśnie ten interfejs służy do bezpośredniego kopiowania na dysk twardy (patrz ibid.); w tym przypadku kamera pełni rolę urządzenia sterującego, a urządzenie pamięci pełni rolę urządzenia peryferyjnego.

- HDMI. Szybki interfejs cyfrowy do przesyłania sygnałów wideo i audio jednym kablem. Ma wystarczającą przepustowość, aby obsłużyć wideo w wysokiej rozdzielczości i wielokanałowy dźwięk. Wyjście HDMI w kamerze jest bardzo wygodne do używania jako zewnętrznego odtwarzacza podczas oglądania materiału filmowego: zdecydowana większość nowoczesnych telewizorów i monitorów ma co najmniej jedno wejście tego standardu. A w innym sprzęcie wideo jest szeroko rozpowszechniony.

- S-wideo. Interfejs do transmisji sygnałów wideo w formacie analogowym. Podobnie jak połączenie komponentowe (patrz wyżej), ten standard nie działa z dźwiękiem i wykorzystuje osobną transmisję komponentów sygnału - jednak w tym przypadku są to 2, a nie 3. To z jednej strony nieco obniża jakość "obraz", z drugiej - pozwala na użycie jednego kabla i jednej wtyczki zamiast trzech. Ale z istotnych wad S-Video warto zwrócić uwagę na niemożność pracy z HD - przepustowość wystarcza tylko dla sygnału o standardowej rozdzielczości.

- IEEE 1394. Znany również jako FireWire. Chociaż obecnie IEEE 1394 jest bardzo wszechstronnym interfejsem używanym w technologii komputerowej, pierwotnie był używany w kamerach wideo - przede wszystkim do "przechwytywania" wideo z taśmy magnetycznej i konwertowania go na pliki. Ta aplikacja jest nadal aktualna - prawie wszystkie kamery z miniDV (patrz "Rodzaj nośnika") mają to wyjście, można je również znaleźć wśród innych urządzeń, głównie profesjonalnych (patrz "Wg kierunku"). Połączenie FireWire może zapewnić inne możliwości podobne do opisanego powyżej USB.

- SDI. Interfejs cyfrowy używany do przesyłania sygnałów wideo i audio, a także informacji serwisowych. Przepustowość SDI jest nieco niższa niż w przypadku HDMI, ale z wielu powodów znacznie lepiej nadaje się do użytku profesjonalnego i jest dość powszechnie stosowana w powiązanym sprzęcie wideo, w tym w kamerach. Ale w modelach amatorskich (patrz „Rodzaje”) wyjścia tego standardu nie są zainstalowane.

- Wyjście AV. Złącze do transmisji obrazu i dźwięku w formacie analogowym. Ten interfejs jest również nazywany „kompozytowym”, ale klasyczne wejście lub wyjście kompozytowe wykorzystuje wiele złączy RCA (jedno dla wideo i jedno dla audio mono lub dwa dla stereo). W kamerach wideo interfejs ten jest zwykle realizowany w postaci gniazda 3,5 mm (mini-jack), a do podłączenia do pełnowymiarowego sprzętu wideo służą odpowiednie kable. Główną zaletą wyjścia AV nad innymi standardami analogowymi (komponent i S-Video, patrz wyżej) jest możliwość jednoczesnego przesyłania obrazu i dźwięku. Jednocześnie pod względem jakości obrazu przegrywa z wymienionymi opcjami ze względu na to, że wszystkie składowe sygnału wideo są przesyłane jednym kablem, a odporność na zakłócenia jest niska.

- Wejście mikrofonowe. Złącze do podłączenia zewnętrznego mikrofonu do kamery. Funkcja ta jest niezbędna w przypadkach, gdy mikrofon musi być umieszczony w pewnej odległości od kamery - na przykład podczas kręcenia programów telewizyjnych lub reportaży. Modele profesjonalne (patrz „Rodzaje”) mogą mieć kilka takich wejść, a także mogą być używane do nagrywania dźwięku wielokanałowego i innych specjalistycznych zadań. Zwróć uwagę, że gniazda mikrofonowe XLR są wymienione osobno w naszym katalogu (patrz poniżej).

- Wejście mikrofonowe XLR. Obecność w konstrukcji kamery co najmniej jednego wejścia dla zewnętrznego mikrofonu za pomocą złącza XLR. Rola mikrofonu zewnętrznego została szczegółowo opisana powyżej. XLR to interfejs szeroko stosowany w profesjonalnym sprzęcie audio i wideo, w tym w kamerach. Jego główną cechą jest możliwość tzw. zrównoważone połączenie; to połączenie jest wysoce odporne na zakłócenia, nawet przy długich kablach i dobrze nadaje się do mikrofonów wysokiej jakości. Samo złącze jest dość duże, ale biorąc pod uwagę gabaryty profesjonalnych kamer wideo, nie jest to wadą. Warto zauważyć, że 1 kanał dźwięku jest przesyłany przez jedno wejście XLR, więc można zapewnić kilka z nich - zwykle dwa, do nagrywania stereo.

- Wyjście słuchawkowe. Obecność wyjścia słuchawkowego w konstrukcji kamery wideo. Głównym celem tej funkcji jest słuchanie dźwięku towarzyszącego przechwyconemu wideo. Słuchawki zazwyczaj zapewniają lepszą jakość niż wbudowany głośnik (patrz „Funkcje i możliwości”), a w niektórych sytuacjach są też znacznie wygodniejsze – na przykład w hałaśliwym miejscu lub odwrotnie, gdy trzeba zachować ciszę. Innym celem słuchawek jest kontrolowanie charakterystyki dźwięku podczas procesu nagrywania, ale funkcja ta jest zwykle spotykana w modelach profesjonalnych (patrz „Rodzaje”). Najczęściej jako złącze używane jest standardowe mini-jack 3,5 mm, ale są też inne opcje; wszystkie są zawarte w tej klauzuli - z wyjątkiem XLR opisanego poniżej.

- Wyjście słuchawkowe XLR. Kamera posiada wyjście słuchawkowe XLR. Możliwości samego złącza zostały szczegółowo opisane powyżej w rozdziale „Wejście mikrofonowe XLR”, a rola słuchawek – w rozdziale „Wyjście słuchawkowe”. Jednocześnie zauważamy, że XLR, będąc interfejsem profesjonalnym, jest przeznaczony nie tyle do odsłuchu nagranych materiałów, co do innych, poważniejszych zadań – w szczególności śledzenia dźwięku podczas filmowania.