Porównanie Panasonic AG-AC120 vs Panasonic AG-AC160

Szybkość transmisji bitów zapewniana przez kamerę podczas nagrywania wideo. Parametr ten jest również nazywany bitrate (tj. liczbą bitów na jednostkę czasu). W przypadku dowolnego formatu pliku używanego do nagrywania ogólna zasada jest taka, że im wyższa szybkość transmisji, tym lepsza jakość obrazu (szczególnie w przypadku formatów wykorzystujących kompresję stratną). Z drugiej strony, wysoka prędkość stawia odpowiednie wymagania co do możliwości używanych kart pamięci - więcej szczegółów patrz "Obsługa kart pamięci"; i odpowiednio zwiększa rozmiar pliku. Dlatego wiele nowoczesnych kamer wideo może pracować z różnymi szybkościami transmisji; pozwala to wybrać najlepszą opcję w zależności od tego, co w danej chwili jest dla Ciebie ważniejsze - maksymalna jakość lub możliwość pracy ze wolną kartą.

Jednocześnie zauważamy, że z punktu widzenia jakości parametr ten ma znaczenie głównie w przypadku profesjonalnego filmowania. Jeśli potrzebujesz aparatu do celów amatorskich, nie musisz gonić za maksymalną przepływnością: w końcu takie modele (i karty pamięci do nich) kosztują odpowiednio.

Najniższe oświetlenie fotografowanej sceny, przy którym kamera jest w stanie dostarczyć obraz normalnej jakości. Należy pamiętać, że w urządzeniach z funkcją nagrywania nocnego (patrz niżej) parametr ten można wyjaśniać na różne sposoby. W niektórych modelach zakłada się minimalne oświetlenie, w którym aparat może nagrywać bez oświetlenia, a jednocześnie zachować odwzorowanie kolorów (jak w normalnym fotografowaniu w dzień); w innych – „absolutne” minimum światła, poniżej którego nie da się korzystać nawet z trybu nocnego. Ten punkt należy wyjaśnić zgodnie z oficjalnymi dokumentami producenta.

W każdym razie im niższy wskaźnik ten, tym mniej światła potrzebuje kamera do pracy i tym lepiej radzi sobie z filmowaniem o zmierzchu lub nawet w nocy. Dzięki zastosowaniu specjalnych technologii niektóre modele mogą pracować nawet w całkowitej ciemności przy oświetleniu 0 luksów; wynika to z faktu, że nowoczesne matryce są w stanie odbierać promieniowanie podczerwone niewidoczne dla oka. Jednak przez większość czasu fotografowanie nadal wymaga pewnej ilości światła - co najmniej dziesiątych części luksusu. Dla porównania, oświetlenie o wartości 0,1 luksa jest z grubsza równoważne księżycowej nocy w fazie półksiężyca, a 1 luks jest porównywalne z jasnym księżycem w pełni na południowych szerokościach geograficznych.

Zakres czasów otwarcia migawki, w których aparat może działać podczas fotografowania.

Początkowo czas otwarcia migawki to czas, w którym światło wpływa na materiał światłoczuły (film) podczas robienia pojedynczej klatki. W przypadku matryc cyfrowych jest to okres czasu, w którym obraz jest odczytywany z matrycy w celu zbudowania osobnej klatki. Podczas nagrywania wideo interwał ten nie może być większy niż 1 / n, gdzie n to liczba klatek na sekundę (patrz wyżej), ale może być mniejsza - na przykład, fotografowanie z liczbą klatek na sekundę 30 kl./s i szybkością migawki każdej klatki 1/60 s. Nie ma takich ograniczeń dla trybu fotografowania.

Długie ekspozycje są dobre, ponieważ pozwalają na odbiór większej ilości światła do matrycy – odpowiednio obraz jest jaśniejszy, co jest szczególnie ważne przy słabym oświetleniu. Jednocześnie zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania rozmytego obrazu – ze względu na szybki ruch obiektów w kadrze, drżenie rąk operatora i inne przypadkowe ruchy kamery, których nawet system stabilizacji nie jest w stanie zrekompensować. Efekt ten może być przydatny do artystycznego rozmycia ruchu (motion blur), zwłaszcza podczas filmowania, ale w trybie fotograficznym najczęściej jest niepożądany. Krótkie czasy otwarcia migawki pozwalają uzyskać wyraźne kadry, ale przy mniejszej ilości światła, a w przypadku wideo nawet z efektem ostrych, szarpanych ruchów.

W związku z tym różne opcje ekspozycji będą optymalne dla każdej sytuacji..., a im szerszy ich zakres, tym więcej możliwości aparat ma do dostosowania do określonych warunków.

- Obecność wizjera. Obecność wizjera w konstrukcji aparatu - specjalnego urządzenia optycznego w postaci tubusu z okularem i małym ekranem pod nim. W rzeczywistości rola tego urządzenia jest podobna do konwencjonalnego wyświetlacza: prowadzenie kadru, kontrola parametrów nagrywania, oglądanie materiału filmowego. Główna różnica polega na tym, że w tym przypadku ekran jest maksymalnie zamknięty, a jego widoczność jest prawie niezależna od warunków oświetlenia otoczenia; jest niezastąpiony w jasnym świetle słonecznym i w innych podobnych sytuacjach, w których ekspozycje zewnętrzne „oślepiają”. Dodatkowo wizjer może się przydać również w przypadku, gdy ważna jest tajemnica – nie daje odbicia na twarzy operatora i nie demaskuje go; a takie systemy zużywają mniej energii. Z drugiej strony podczas pracy okular należy zbliżyć do oka; a jeśli zewnętrzny wyświetlacz pozwala trzymać aparat np. na wyciągniętej ręce nad głową, to wizjer nie daje takiej swobody manewru. Ponadto filmowanie za pomocą takiego urządzenia może być dość żmudne, szczególnie dla nieprzyzwyczajonych użytkowników; a wizjery są słabo kompatybilne z okularami. W rezultacie element ten znajduje się głównie w profesjonalnych modelach aparatów (patrz „Wg kierunku”).

- Wbudowana lampa błyskowa. Obecność lampy błyskowej w aparacie - pulsujące źródło światła do robienia zdjęcia. Najpopularniejszym celem lampy błyskowej jest oświetlanie w warunkach sł...abego oświetlenia; ponadto może być używany do fotografowania pod jasne światło i do innych zadań specjalnych. W aparatach wyposażonych w lampę podświetlenia (patrz niżej) ta sama lampa może pełnić funkcję lampy błyskowej.

- Podświetlenie lampy. Obecność własnej lampy w konstrukcji kamery do oświetlania niewystarczająco oświetlonych scen. Lampa ta różni się od opisanej powyżej lampy błyskowej tym, że jest przeznaczona do pracy podczas nagrywania wideo i działa w trybie światła ciągłego, a nie pulsacyjnego. Własne oświetlenie pozwala na samodzielne użytkowanie kamery, bez zewnętrznych urządzeń oświetleniowych, których nie zawsze można zainstalować. Nie zapominaj jednak, że jego działanie zużywa również energię akumulatora.

- Gorący but. Gorąca stopka to wyspecjalizowany uchwyt do mocowania opcjonalnych akcesoriów. Najczęściej służy do zewnętrznych lamp błyskowych, ale to nie koniec: do gorącej stopki można przymocować zewnętrzne wizjery, mikrofony, moduły GPS i wiele innych. Istnieje kilka ogólnie przyjętych standardów dla tego osprzętu, ponadto każdy producent stosuje własny zestaw styków pomocniczych do sterowania zaawansowanymi funkcjami sprzętu zewnętrznego; należy to wziąć pod uwagę przy wyborze takiego sprzętu. Jeśli jednak zamierzamy korzystać z akcesoriów zewnętrznych, warto wybrać aparat z gorącą stopką. Większość z tych modeli to modele profesjonalne (patrz „Przez polecenie”), ale są wyjątki.

- Wbudowany głośnik. Kamera posiada własny głośnik. Funkcja ta umożliwia oglądanie materiału filmowego z dźwiękiem bez korzystania z dodatkowego sprzętu, takiego jak słuchawki. Zwróć uwagę, że jakość wbudowanych głośników zwykle nie jest wysoka i nie są one przeznaczone do poważniejszych zadań (na przykład odtwarzania muzyki); a oglądane pozwalają nie tyle ocenić jakość dźwięku, ile określić, czy dany dźwięk został nagrany.

- Wbudowany projektor. Obecność w budowie kamery własnego projektora. Funkcja ta znacznie ułatwia oglądanie materiału filmowego: pozwala na dostarczenie dość dużego „obrazu” (o przekątnej kilkudziesięciu centymetrów) za pomocą samej kamery, bez korzystania z telewizorów czy innych zewnętrznych ekranów. Co prawda do oglądania potrzebujesz odpowiedniej powierzchni - przynajmniej zwykłej jasnej ściany; a moc samych projektorów jest niska, a w jasnym świetle obraz może być w ogóle niewidoczny. Niemniej jednak, jeśli film ma być pokazany kilku widzom naraz, ta opcja jest zdecydowanie wygodniejsza niż oglądanie go na własnym ekranie aparatu. Dodatkowo na projektorze możesz obejrzeć dowolny film, który jest odpowiedni dla formatu, osadzonego w pamięci - innymi słowy, możesz użyć kamery jako odtwarzacza.

- moduł Wi-Fi. Kamera posiada własny moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi. Standard ten wykorzystywany jest do budowy sieci komputerowych, a od niedawna również do bezpośredniej komunikacji pomiędzy różnymi urządzeniami: laptopami, smartfonami, tabletami itp. Konkretne użycie Wi-Fi może się różnić w zależności od modelu aparatu i obejmować takie opcje, jak bezpośrednie kopiowanie treści na urządzenie zewnętrzne lub nawet do Internetu (na przykład w serwisie YouTube), zdalne sterowanie aparatem, używanie jako kamery internetowej ( patrz poniżej), aktualizacja oprogramowania itp. A wszystko to odbywa się bez użycia przewodów, zasięg komunikacji może sięgać 100 m, a ściany nie są przeszkodą (choć zmniejszają „zasięg”).

- chip NFC. Obecność chipa do komunikacji bezprzewodowej NFC w aparacie. Zasięg takiego połączenia wynosi do 10 cm, a w aparatach pełni rolę pomocniczą, ułatwiając bezprzewodowe połączenie aparatu z urządzeniem zewnętrznym (smartfon, tablet itp.), który również posiada chip NFC. Zamiast przekopywać się przez ustawienia, wystarczy zbliżyć oba urządzenia i potwierdzić połączenie Wi-Fi (patrz wyżej). W związku z tym ten chip jest instalowany tylko w kamerach z bardziej „ważnymi” możliwościami bezprzewodowymi.

- Moduł GPS. Obecność w aparacie wbudowanego modułu nawigacji satelitarnej GPS. Sam taki moduł podczas pracy ustala tylko aktualną lokalizację na podstawie danych z satelitów, ale sposób wykorzystania tych danych zależy od konkretnego modelu kamery. Najczęściej urządzenia z GPS są w stanie co najmniej dodać geotagi do materiału filmowego - informacje o współrzędnych geograficznych miejsca nagrywania; ale poza tym można zapewnić szersze możliwości - na przykład wyszukiwanie wśród materiałów po miejscu filmowania czy nawet pełną nawigację po mapie.

- Odłączany mikrofon. Obecność uchwytu w konstrukcji kamery do instalacji zewnętrznego wymiennego mikrofonu; sam mikrofon może być dołączony lub zakupiony osobno. Funkcja ta jest typowa dla profesjonalnych modeli i kamer 3D podobnych funkcjonalnie do nich (patrz „W stronę”) - pozwala nagrywać dźwięk o wyższej jakości i z mniejszym szumem niż przy pracy wbudowanego mikrofonu.

- Funkcja kamery internetowej. Możliwość podłączenia urządzenia do komputera i wykorzystania go jako kamery internetowej - do wideorozmów, emisji wideo bezpośrednio do sieci, bezpośredniego nagrywania do komputera itp. Przewagą kamer nad tradycyjnymi kamerami internetowymi jest wyższa rozdzielczość i ogólna jakość obrazu. Jednocześnie ta przewaga nie jest ostatnio bardzo wyraźna, a większe wymiary sprawiają, że pełnowymiarowe aparaty nie są tak wygodne; dlatego funkcja ta nie była powszechnie stosowana.

- Bezpośrednia kopia na dysk twardy. Możliwość podłączenia zewnętrznego dysku twardego bezpośrednio do kamery i kopiowania na nią materiału bez użycia komputera. Funkcja ta jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy musisz wykonać kopię (na przykład w celu zwolnienia pamięci aparatu), a komputera nie ma w pobliżu.

- Druk bezpośredni. Możliwość podłączenia aparatu do drukarki (w celu drukowania zrobionych zdjęć) bezpośrednio, bez użycia komputera. Autorskie narzędzia programowe w takich modelach mogą mieć dość rozbudowane możliwości zarządzania drukowaniem: wybór obrazów, drukowanie wielu kopii, rozmiar i liczbę wydruków na arkuszu, jakość wydruku, komunikaty o błędach itp. Zazwyczaj drukowanie bezpośrednie wykorzystuje technologię PictBridge przy użyciu połączenia USB. Musi być obsługiwana nie tylko przez aparat, ale także przez drukarkę; jednocześnie połączenie nie wymaga dodatkowej konfiguracji, instalacji sterowników itp.

- Komponent. Interfejs do przesyłania sygnału wideo w formacie analogowym, z podziałem „obrazu” na trzy elementy (stąd nazwa) i przesłaniem każdego z elementów osobnym przewodem. Dzięki temu zapewniona jest dość wysoka jakość obrazu i dobra przepustowość: interfejs komponentowy jest lepszej jakości niż S-Video i nadaje się nawet do pracy z wysoką rozdzielczością (HD). Z drugiej strony nie przewiduje pracy z dźwiękiem – jeśli więc chcesz słyszeć dźwięk, należy zadbać o osobny kanał do jego transmisji. W stacjonarnym sprzęcie wideo do podłączenia komponentów zwykle stosuje się trzy oddzielne złącza RCA ("tulipan"), ten sam format może być używany w profesjonalnych kamerach wideo, ale w modelach amatorskich (patrz "Według przeznaczenia") wyjście komponentowe ma bardziej kompaktowy konstrukcja - na przykład w postaci gniazda mini-jack 3,5 mm.

- USB. Uniwersalny interfejs używany w technologii komputerowej do podłączania różnych zewnętrznych urządzeń peryferyjnych. Jest niezwykle rozpowszechniony, występuje w bezwzględnej większości nowoczesnych komputerów stacjonarnych i laptopów. Po podłączeniu do komputera przez USB kamera działa również jako urządzenie peryferyjne. Najpopularniejszym zastosowaniem tego połączenia jest kopiowanie materiału filmowego, ale w zależności od modelu może oferować inne opcje: zdalne sterowanie kamerą, aktualizacja oprogramowania układowego, przes...yłanie strumieniowe USB, obsługa kamery internetowej (patrz „Funkcje i możliwości”) Ponadto to właśnie ten interfejs służy do bezpośredniego kopiowania na dysk twardy (patrz ibid.); w tym przypadku kamera pełni rolę urządzenia sterującego, a urządzenie pamięci pełni rolę urządzenia peryferyjnego.

- HDMI. Szybki interfejs cyfrowy do przesyłania sygnałów wideo i audio jednym kablem. Ma wystarczającą przepustowość, aby obsłużyć wideo w wysokiej rozdzielczości i wielokanałowy dźwięk. Wyjście HDMI w kamerze jest bardzo wygodne do używania jako zewnętrznego odtwarzacza podczas oglądania materiału filmowego: zdecydowana większość nowoczesnych telewizorów i monitorów ma co najmniej jedno wejście tego standardu. A w innym sprzęcie wideo jest szeroko rozpowszechniony.

- S-wideo. Interfejs do transmisji sygnałów wideo w formacie analogowym. Podobnie jak połączenie komponentowe (patrz wyżej), ten standard nie działa z dźwiękiem i wykorzystuje osobną transmisję komponentów sygnału - jednak w tym przypadku są to 2, a nie 3. To z jednej strony nieco obniża jakość "obraz", z drugiej - pozwala na użycie jednego kabla i jednej wtyczki zamiast trzech. Ale z istotnych wad S-Video warto zwrócić uwagę na niemożność pracy z HD - przepustowość wystarcza tylko dla sygnału o standardowej rozdzielczości.

- IEEE 1394. Znany również jako FireWire. Chociaż obecnie IEEE 1394 jest bardzo wszechstronnym interfejsem używanym w technologii komputerowej, pierwotnie był używany w kamerach wideo - przede wszystkim do "przechwytywania" wideo z taśmy magnetycznej i konwertowania go na pliki. Ta aplikacja jest nadal aktualna - prawie wszystkie kamery z miniDV (patrz "Rodzaj nośnika") mają to wyjście, można je również znaleźć wśród innych urządzeń, głównie profesjonalnych (patrz "Wg kierunku"). Połączenie FireWire może zapewnić inne możliwości podobne do opisanego powyżej USB.

- SDI. Interfejs cyfrowy używany do przesyłania sygnałów wideo i audio, a także informacji serwisowych. Przepustowość SDI jest nieco niższa niż w przypadku HDMI, ale z wielu powodów znacznie lepiej nadaje się do użytku profesjonalnego i jest dość powszechnie stosowana w powiązanym sprzęcie wideo, w tym w kamerach. Ale w modelach amatorskich (patrz „Rodzaje”) wyjścia tego standardu nie są zainstalowane.

- Wyjście AV. Złącze do transmisji obrazu i dźwięku w formacie analogowym. Ten interfejs jest również nazywany „kompozytowym”, ale klasyczne wejście lub wyjście kompozytowe wykorzystuje wiele złączy RCA (jedno dla wideo i jedno dla audio mono lub dwa dla stereo). W kamerach wideo interfejs ten jest zwykle realizowany w postaci gniazda 3,5 mm (mini-jack), a do podłączenia do pełnowymiarowego sprzętu wideo służą odpowiednie kable. Główną zaletą wyjścia AV nad innymi standardami analogowymi (komponent i S-Video, patrz wyżej) jest możliwość jednoczesnego przesyłania obrazu i dźwięku. Jednocześnie pod względem jakości obrazu przegrywa z wymienionymi opcjami ze względu na to, że wszystkie składowe sygnału wideo są przesyłane jednym kablem, a odporność na zakłócenia jest niska.

- Wejście mikrofonowe. Złącze do podłączenia zewnętrznego mikrofonu do kamery. Funkcja ta jest niezbędna w przypadkach, gdy mikrofon musi być umieszczony w pewnej odległości od kamery - na przykład podczas kręcenia programów telewizyjnych lub reportaży. Modele profesjonalne (patrz „Rodzaje”) mogą mieć kilka takich wejść, a także mogą być używane do nagrywania dźwięku wielokanałowego i innych specjalistycznych zadań. Zwróć uwagę, że gniazda mikrofonowe XLR są wymienione osobno w naszym katalogu (patrz poniżej).

- Wejście mikrofonowe XLR. Obecność w konstrukcji kamery co najmniej jednego wejścia dla zewnętrznego mikrofonu za pomocą złącza XLR. Rola mikrofonu zewnętrznego została szczegółowo opisana powyżej. XLR to interfejs szeroko stosowany w profesjonalnym sprzęcie audio i wideo, w tym w kamerach. Jego główną cechą jest możliwość tzw. zrównoważone połączenie; to połączenie jest wysoce odporne na zakłócenia, nawet przy długich kablach i dobrze nadaje się do mikrofonów wysokiej jakości. Samo złącze jest dość duże, ale biorąc pod uwagę gabaryty profesjonalnych kamer wideo, nie jest to wadą. Warto zauważyć, że 1 kanał dźwięku jest przesyłany przez jedno wejście XLR, więc można zapewnić kilka z nich - zwykle dwa, do nagrywania stereo.

- Wyjście słuchawkowe. Obecność wyjścia słuchawkowego w konstrukcji kamery wideo. Głównym celem tej funkcji jest słuchanie dźwięku towarzyszącego przechwyconemu wideo. Słuchawki zazwyczaj zapewniają lepszą jakość niż wbudowany głośnik (patrz „Funkcje i możliwości”), a w niektórych sytuacjach są też znacznie wygodniejsze – na przykład w hałaśliwym miejscu lub odwrotnie, gdy trzeba zachować ciszę. Innym celem słuchawek jest kontrolowanie charakterystyki dźwięku podczas procesu nagrywania, ale funkcja ta jest zwykle spotykana w modelach profesjonalnych (patrz „Rodzaje”). Najczęściej jako złącze używane jest standardowe mini-jack 3,5 mm, ale są też inne opcje; wszystkie są zawarte w tej klauzuli - z wyjątkiem XLR opisanego poniżej.

- Wyjście słuchawkowe XLR. Kamera posiada wyjście słuchawkowe XLR. Możliwości samego złącza zostały szczegółowo opisane powyżej w rozdziale „Wejście mikrofonowe XLR”, a rola słuchawek – w rozdziale „Wyjście słuchawkowe”. Jednocześnie zauważamy, że XLR, będąc interfejsem profesjonalnym, jest przeznaczony nie tyle do odsłuchu nagranych materiałów, co do innych, poważniejszych zadań – w szczególności śledzenia dźwięku podczas filmowania.

Nazwa modelu akumulatora zainstalowanego w aparacie w standardzie. Ta informacja jest przydatna, jeśli musisz wymienić uszkodzoną baterię lub kupić zapasową. Zwróć uwagę, że niektóre modele mogą współpracować nie tylko ze standardowymi, ale także z innymi bateriami - na przykład o zwiększonej pojemności; te punkty i modele kompatybilnych akumulatorów muszą być określone w oficjalnej dokumentacji.

Czas pracy kamery przy w pełni naładowanym akumulatorze. Z reguły w specyfikacji podawany jest czas pracy w trybie nagrywania, lecz w idealnych warunkach - bez korzystania z dodatkowych funkcji, takich jak zoom, podświetlenie itp., które również pochłaniają poziom naładowania. W przypadku obecności wizjera (patrz „Funkcje i możliwości”), zwykle podawany jest czas nagrywania przez ten przyrząd, a nie przez zewnętrzny wyświetlacz. Dlatego w praktyce żywotność akumulatora może być mniejsza, lecz generalnie ten parametr dość jasno opisuje możliwości konkretnej kamery i można za jego pomocą porównywać różne modele.

Należy pamiętać, że w przypadku wielu kamer, oprócz zwykłych, wypuszczane są również „wzmocnione” akumulatory, które pozwalają zwiększyć czas pracy o 2-3 razy. Dlatego jeśli nie jesteś zadowolony z czasu pracy w wybranym modelu, warto zapytać o dostępność takich akumulatorów w sprzedaży.

Obecność pilota w zestawie z kamerą. Zalety tej funkcji są oczywiste: pilot pozwala sterować kamerą na odległość, bez wchodzenia do niej ponownie. Jedną z sytuacji, w których pilot może być szczególnie przydatny jest operator filmujący się sam, na przykład podczas nagrywania wideo demonstracyjnego. Pilot umożliwia przynajmniej rozpoczęcie/zatrzymanie nagrywania, ale dodatkowo można zapewnić inne regulacje - na przykład zmianę powiększenia, zastosowanie efektów specjalnych czy zrobienie zdjęcia. Ponadto pilot zazwyczaj zapewnia również kontrolę nad odtwarzaniem zarejestrowanych materiałów – zarówno osobno na kamerze, jak i po podłączeniu jej do zewnętrznego ekranu.