Porównanie Ergo EGS2800 vs Grand BGO 3300

Moc znamionowa generatora to najwyższa moc, jaką agregat jest w stanie bezproblemowo dostarczać przez nieograniczony czas. W „najsłabszych” modelach liczba ta wynosi mniej niż 1 kW, w najmocniejszych — 50 — 100 kW, a nawet więcej; generatory z modułem spawalniczym (patrz poniżej) mają zwykle moc znamionową od 1 — 2 kW do 8 — 10 kW.

Główna zasada wyboru w tym przypadku jest następująca: moc znamionowa nie może być niższa niż całkowity pobór mocy całego podłączonego obciążenia. W przeciwnym razie generator po prostu nie będzie w stanie zapewnić wystarczającej ilości energii lub będzie działał z przeciążeniami. Jednak, aby wyjaśniać minimalną wymaganą moc generatora, nie wystarczy po prostu dodać liczbę watów wskazaną w charakterystyce każdego podłączonego urządzenia — metoda obliczeniowa jest nieco bardziej skomplikowana. Po pierwsze, należy pamiętać, że w watach zwykle wskazuje się tylko moc czynną różnych urządzeń; ponadto wiele urządzeń elektrycznych prądu przemiennego zużywa moc bierną („bezużyteczną” moc zużywaną przez cewki i kondensatory podczas pracy z tym prądem). Rzeczywiste obciążenie generatora zależy dokładnie od całkowitej mocy (czynnej i biernej), wskazywanej w woltoamperach. Do jej obliczania istnieją specjalne współczynniki i formuły.

Drugi niuans związany jest z zasilaniem ur...ządzeń, w których prąd rozruchowy (i odpowiednio pobór mocy w momencie włączenia) jest znacznie wyższy niż nominalny — głównie są to urządzenia z silnikami elektrycznymi, takie jak odkurzacze , lodówki, klimatyzatory, elektronarzędzia itp. Moc rozruchową można określić mnożąc moc znamionową przez tzw. współczynnik rozruchu. Dla urządzeń jednego typu jest on mniej więcej taki sam — np. 1,2 — 1,3 dla większości elektronarzędzi, 2 dla mikrofalówki, 3,5 dla klimatyzatora itp.; bardziej szczegółowe dane dostępne są w dedykowanych źródłach. Charakterystyki rozruchowe obciążenia są niezbędne przede wszystkim do oceny wymaganej maksymalnej mocy generatora (patrz niżej) — jednak moc ta nie zawsze jest podana w charakterystyce, często producent podaje tylko moc znamionową agregata. W takich przypadkach przy obliczaniu dla urządzeń o współczynniku rozruchu większym niż 1 warto zastosować moc rozruchową, a nie moc znamionową.

Należy również pamiętać, że w przypadku kilku gniazd określony podział całkowitej mocy na nie może być różny. Ten punkt należy doprecyzować osobno — w szczególności dla określonych typów gniazd (więcej szczegółów patrz „Gniazd 230 V”, „Gniazd 400 V”).

Maksymalna moc, jaką może dostarczyć generator.

Ta moc jest nieco wyższa niż znamionowa (patrz wyżej), jednak tryb maksymalnej wydajności może być utrzymany tylko przez bardzo krótki czas — w przeciwnym razie wystąpi przeciążenie. Dlatego praktycznym znaczeniem tej cechy jest głównie opisanie sprawności generatora podczas pracy ze zwiększonymi prądami rozruchowymi.

Przypomnijmy, że niektóre rodzaje urządzeń elektrycznych w momencie rozruchu zużywają kilkakrotnie więcej prądu (i odpowiednio mocy) niż w trybie normalnym; jest to typowe głównie dla urządzeń z silnikami elektrycznymi, takich jak elektronarzędzia, lodówki itp. Jednak zwiększona moc do takiego sprzętu jest potrzebna tylko na krótki czas, normalna praca przywracana jest w ciągu kilku sekund. Możesz oszacować charakterystykę rozruchową, mnożąc moc znamionową przez tak zwany współczynnik rozruchu. W przypadku sprzętu jednego typu jest mniej więcej taki sam (1,2 — 1,3 dla większości elektronarzędzi, 2 dla kuchenki mikrofalowej, 3,5 dla klimatyzatora itp.); bardziej szczegółowe dane dostępne są w dedykowanych źródłach.

W warunkach idealnych maksymalna moc generatora nie powinna być niższa niż całkowita moc szczytowa podłączonego obciążenia — to znaczy moc rozruchowa sprzętu o współczynniku rozruchu większym niż 1 plus moc znamionowa wszystkich innych urządzeń. Zminimalizuje to prawdopodobieństwo przeciążenia.

— Miedziane. Uzwojenie miedziane jest typowe dla zaawansowanych generatorów. Miedziany alternator charakteryzuje się wysoką przewodnością i niską rezystancją. Przewodność miedzi jest 1,7 razy większa niż przewodność aluminium, takie uzwojenie mniej się nagrzewa, a połączenia z tego metalu mogą wytrzymać spadki temperatury i obciążenia wibracyjne. Wśród wad miedzianego uzwojenia można tylko zauważyć wysoki koszt alternatora. Poza tym generatory z uzwojeniem miedzianym charakteryzują się wysoką niezawodnością i trwałością.

— Aluminiowe. Aluminiowe uzwojenie alternatora jest typowe dla niedrogich generatorów. Główne zalety aluminium to niewielka waga i niska cena, poza tym takie uzwojenie z reguły jest gorsze od analogów miedzianych. Na powierzchni aluminium tworzy się warstwa tlenkowa, która pojawia się wszędzie, nawet w miejscach lutowania stykowego. Warstwa tlenkowa zacieśnia styki i zapobiega pewnemu utrzymywaniu aluminiowych przewodów przez zewnętrzny oplot ochronny.

Pojemność silnika w generatorze benzynowym lub dieslowskim (patrz „Paliwo”). W teorii większa pojemność zwykle oznacza większą moc, ale w praktyce nie jest to takie proste. Po pierwsze, moc właściwa silnie zależy od rodzaju paliwa, a w urządzeniach benzynowych także od rodzaju silnika spalinowego (patrz wyżej). Po drugie, podobne silniki o tej samej mocy mogą mieć różne pojemności i tutaj jest praktyczny punkt: przy tej samej mocy większy silnik zużywa więcej paliwa, ale sam może być tańszy.

Moc robocza silnika zainstalowanego w generatorze. Tradycyjnie wskazywana jest w koniach mechanicznych; 1 KM w przybliżeniu równa się 735 W.

Od tego wskaźnika zależy bezpośrednio przede wszystkim moc znamionowa generatora (patrz wyżej): w zasadzie nie może być wyższa niż moc silnika, ponadto część mocy silnika jest zużywana na ciepło, tarcie i inne straty. Im mniejsza różnica między tymi mocami, tym wyższa sprawność generatora i tym on jest oszczędniejszy. Co prawda, wysoka sprawność wpływa na koszt, ale ta różnica może się opłacić przy regularnym użytkowaniu ze względu na oszczędność paliwa.

Obecność w agregacie prądotwórczym wyjścia z prądem stałym i napięciem 12 V. Głównym przeznaczeniem tego wyjścia jest ładowanie akumulatorów samochodowych oraz zasilanie urządzeń pierwotnie dedykowanych do samochodów (standardowe napięcie pokładowe w samochodach osobowych to 12 V).

W agregatach prądotwórczych spotyka się następujące odmiany wyjść 12 V:

— Klemy. Klemy służą do bezpośredniego łączenia przewodów bez użycia wtyczek. Takie połączenie jest najbardziej niezawodne.

— Gniazdo. Gniazdo wtykowe z dwoma płaskimi bolcami, przeznaczone do podłączania urządzeń o napięciu 12 V. Otwory wtykowe występują w różnych układach, na co należy zwrócić szczególną uwagę.

— Zapalniczka samochodowa. Tak zwane gniazdo samochodowe, które w wielu samochodach łączone jest z gniazdem zapalniczki (stąd nazwa). Złącza takie służą do zasilania różnych urządzeń i akcesoriów motoryzacyjnych.

— Prąd stały na wyjściu (DC 12 V). Generator posiada wyjście o stałym prądzie i napięciu 12 V. Głównym celem tego wyjścia jest ładowanie akumulatorów samochodowych, a także zasilanie urządzeń oryginalnie przeznaczonych do samochodów (przypomnijmy, że 12 V to standardowe napięcie sieci pokładowych w samochodach).

— Port USB do ładowania. Generator posiada złącze USB (jedno lub więcej) do ładowania różnych urządzeń. Większość nowoczesnych smartfonów i tabletów można ładować z USB, a tę metodę ładowania można spotkać również w wielu innych urządzeniach – od aparatów i latarek po wkrętarki elektryczne i modele sterowane radiowo. Standardowe napięcie zasilania przez to złącze to 5 V, jednak moc może być różna, należy to wyjaśniać osobno.

— Synchronizacja ze smartfonem. Synchronizacja ze smartfonem pozwala na zdalne sterowanie generatorem. Dzięki temu użytkownik nie musi podchodzić do urządzenia w celu np. jego uruchomienia lub zatrzymania. Ponadto synchronizacja ze smartfonem pozwala na zdalne monitorowanie parametrów generowanego prądu elektrycznego i w czasie rzeczywistym. Będzie to wymagało jednak stałego połączenia z Internetem i specjalistycznego oprogramowania, które należy zainstalować na smartfonie.

— Automatyczny rozruch (ATS). Funkcja pozwalająca generatorowi, w określonych warunkach, włączyć się samoczynnie..., bez żadnej akcji ze strony użytkownika. Automatyczny rozruch jest używany głównie, gdy generator jest używany jako zapasowe źródło zasilania: podczas pracy głównego zasilania agregat jest wyłączany, a w przypadku zaniku napięcia sieciowego ATS uruchamia silnik, a obciążenie jest dostarczane z generatora. Należy zauważyć, że obecność automatycznego rozruchu jest wskazywana tylko wtedy, gdy generator został oryginalnie wyposażony w jednostkę elektroniczną ATS; modele z możliwością podłączenia takiej jednostki są umieszczone w osobnej kategorii (patrz poniżej).

— Złącze do systemu ATS. Złącze umożliwiające podłączenie do generatora zewnętrznego systemu automatycznego rozruchu (ATS); samo urządzenie nie jest zawarte w zestawie. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat automatycznego rozruchu, patrz wyżej; tutaj zauważamy, że dla niektórych użytkowników funkcja ta nie jest początkowo potrzebna, jednak może być potrzebna w przyszłości — na przykład, jeśli generator jest początkowo używany do budowy domu, a następnie planuje się jego instalację w tym samym domu jako zapasowe źródło zasilania. W takich sytuacjach ta opcja konfiguracji będzie optymalna: kupując sam generator nie będziesz musiał przepłacać za system ATS, a później, jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz taką jednostkę kupić i podłączyć osobno.

— Automatyczny regulator napięcia (AVR). Automatyczny regulator utrzymujący stały poziom napięcia na wyjściu generatora. Taki regulator niweluje różnice wynikające ze zmian prędkości obrotowej silnika; jest to szczególnie ważne przy podłączaniu urządzeń wrażliwych na stabilność zasilania. Warto zauważyć, że obecność AVR jest prawie obowiązkowa dla generatorów synchronicznych (patrz "Alternator"), jednak w innych odmianach funkcja ta nie występuje: w agregatach asynchronicznych i dupleks z zasady nie ma zastosowania, a w jednostkach inwerterowych sam falownik pełnią rolę regulatora i nie wymagają dodatkowej elektroniki.

— Wyświetlacz. Własny wyświetlacz montowany na obudowie generatora. Z reguły jest to najprostszy ekran LCD, który może wyświetlać tylko cyfry i niektóre znaki specjalne. Niemniej jednak, nawet na takim ekranie mogą być wyświetlane różne przydatne informacje: napięcie, częstotliwość, dane licznika motogodzin, ostrzeżenie o niskim poziomie paliwa, komunikaty o błędach z kodami błędów itp. Dzięki temu sterowanie staje się wygodniejsze i bardziej intuicyjne.

— Licznik motogodzin. Urządzenie, które zlicza całkowity czas pracy silnika prądnicy od momentu jego pierwszego włączenia. Pozwala to na określenie ogólnego pogorszenia się stanu silnika i konieczności jego naprawy/wymiany, co może być przydatne zarówno przy dłuższym użytkowaniu urządzenia, jak i np. przy ocenie jakości towaru przy zakupie używanej prądnicy. Zwykle nie da się zresetować licznika motogodzin bez poważnej ingerencji w konstrukcję urządzenia.

— Woltomierz. Urządzenie wyświetlające aktualne napięcie dostarczane przez generator. Woltomierz może być wykonany w postaci oddzielnego czujnika zegarowego lub jego wskazania mogą być wyświetlane na własnym wyświetlaczu generatora (patrz wyżej). W każdym razie funkcja ta pozwala ściśle monitorować tryb pracy agregatu i zmniejsza ryzyko przyłożenia niedopuszczalnego napięcia do obciążenia.

— Połączenie równoległe. Obecność specjalnych złączy w konstrukcji generatora, dzięki którym dwa lub więcej agregaty można podłączyć do jednej sieci elektrycznej (zwykle za pomocą dodatkowego urządzenia). Ten rodzaj połączenia stosuje się, gdy jeden agregat nie jest w stanie unieść całego obciążenia, a moc połączenia przekracza możliwości samego urządzenia. Podobny schemat zyskał również popularność, jeśli jeden z agregatów ma być wykorzystywany jako zapasowe źródło zasilania.

— Rozruch zdalny. Obecność w zestawie dostawczym generatora pilota. Wykonany jest w formie bezprzewodowego breloczka i umożliwia włączanie/wyłączanie urządzenia na odległość bez zbliżania się do niego.

Poziom ochrony zapewniany przez obudowę generatora, a mianowicie stopień ochrony „wypełnienia” przed kurzem, wilgocią i ciałami obcymi. Jest oznaczony przez standard IP dwiema liczbami, z których jedna odpowiada ochronie przed ciałami stałymi i kurzem, druga — przed wilgocią, na przykład IP24.

Zgodnie z poziomem ochrony przed kurzem (pierwsza cyfra) we współczesnych generatorach występują następujące wartości:

2 — ochrona przed przedmiotami o średnicy większej niż 12,5 mm (palce itp.);
3 — przed przedmiotami o średnicy powyżej 2,5 mm (większość instrumentów);
4 — przed przedmiotami o średnicy większej niż 1 mm (prawie wszystkie narzędzia, większość przewodów);
5 — pyłoszczelność (całkowita ochrona przed kontaktem; kurz może dostać się do środka, ale nie ma wpływu na działanie urządzenia).

Poziomy ochrony przed wilgocią mogą być następujące:

1 — ochrona przed pionowo spadającymi kroplami wody;
2 — przed kroplami wody z odchyleniem do 15° od pionowej osi urządzenia (deszcz);
3 — przed kroplami wody z odchyleniem do 60° od pionowej osi urządzenia (deszcz i wiatr);
4 — przed rozbryzgami z dowolnego kierunku (deszcz z silnym wiatrem);


Ogólnie rzecz biorąc, do użytku w pomieszczeniach wskaźnik ten nie odgrywa kluczowej roli, ale na ulicy i w podobnych warunkach (na przykład na placu budowy) należy upewnić się, że wybrany generator jest wystarczająco chroniony — lub zapewnić dodatkową ochronę.

Poziom ciśnienia akustycznego w decybelach w odległości 7 m między źródłem hałasu a uchem operatora. Ponieważ w bezpośrednim sąsiedztwie generatora ludzie nie pracują, parametr przyda się do oceny poziomu hałasu na odległość. Na przykład obecne normy Unii Europejskiej zakładają, że moc akustyczna agregatów prądotwórczych o mocy powyżej 2 kW nie przekracza 97 dB — w odległości 7 m hałas silnika generatora będzie odpowiadał ciśnieniu akustycznemu około 72 dB.