Porównanie Grand DEU-1200 vs Dnipro-M ND-55F

Całkowita moc pobierana przez narzędzie zasilane z sieci (patrz "Źródło zasilania"). Jest uważana za główny kryterium oceny ogólnych możliwości konkretnego modelu: wyższa moc pozwala na osiągnięcie większej prędkości i/lub momentu obrotowego. Prawdą jest, że bardziej poprawnym parametrem do takiej oceny jest moc użyteczna (robocza), ale nie zawsze jest ona wskazana, a przyrządy tego samego typu o podobnym zużyciu energii zwykle nie różnią się znacznie mocą roboczą. Ponadto dane dotyczące zużycia energii pozwalają również oszacować obciążenie sieci lub innego źródła zasilania; w niektórych przypadkach jest to przydatne.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, dla różnych typów narzędzi i charakterystycznych wartości mocy będą się różnić. Na przykład moc od 750 do 1000 W jest uważana za bardzo solidny wskaźnik dla śrubokręta, podczas gdy dla klasycznych wiertarek jest to wartość średnia, wśród takich urządzeń są modele nawet na 1,5 kW lub więcej. Szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru narzędzia według tego parametru można znaleźć w specjalnych źródłach. Należy nadmienić, że gonienie za maksymalnymi wartościami nie zawsze ma sens - duża moc odczuwalnie wpływa na wymiary, wagę i cenę urządzenia, choć nie zawsze jest wymagana.

Prędkość obrotowa nasadki roboczej zapewniana przez narzędzie.

Jeżeli w tym punkcie wskazywana jest jedna liczba (na przykład 1800), może to być standardowa, niezmienna lub maksymalna prędkość obrotowa. Maksymalna prędkość ma miejsce w przypadku, gdy narzędzie posiada więcej niż jedną prędkość (patrz „Liczba prędkości”) i/lub regulator prędkości (patrz „Funkcje”). Z kolei dwie lub trzy liczby z ukośnikiem (na przykład 1100/2300/3400) wskazują na modele z odpowiednią liczbą oddzielnych prędkości. Każda z tych liczb oznacza standardową (przy obecności regulatora prędkości - maksymalną) liczbę obrotów przy jednej z prędkości.

W każdym razie, wybierając narzędzie według liczby obrotów, warto wziąć pod uwagę zarówno jego ogólny typ (patrz „Typ urządzenia”), jak i specyfikę planowanej pracy. Szczegółowe zalecenia w tej kwestii są dość obszerne, nie ma sensu przytaczać ich tutaj w całości – lepiej odwołać się do źródeł specjalnych. Wskażmy tylko kilka ogólnych punktów. Tak więc, wiertarki zdolne do wykonania ponad 3000 obr./min są w naszych czasach uważane za szybkie. Ogólnie rzecz biorąc, duża prędkość przyczynia się do wysokiej wydajności, jednak jest też minus: zwiększenie prędkości (przy tej samej mocy) zmniejsza moment obrotowy - odpowiednio zmniejsza się wydajność pracy z opornymi materiałami i nasadkami o dużej średnicy. Dlatego sensowne jest szukanie „szybkiego” narzędzia tylko wtedy, gdy prędkość ma zasadnicze znacze...nie; nie zaszkodzi upewnić się, że wybrany model jest w stanie zapewnić wymaganą wydajność pod względem momentu obrotowego.

Liczba uderzeń na minutę zapewniana przez narzędzie z obsługą odpowiedniego trybu.

Aby uzyskać więcej informacji na temat tego trybu, patrz «Funkcje», należy zauważyć, że może on być dostępny zarówno w wiertarkach, jak i w śrubokrętach oraz kluczach udarowych (patrz «Rodzaj»), a znaczenie trybu udarowego w tych odmianach jest nieco inne. Dlatego prędkości są różne: wiele wiertarek jest w stanie zapewnić około 48 000 uderzeń/min, a nawet 64 000 uderzeń/min, podczas gdy w śrubokrętach i kluczach udarowych 3200 uderzeń/min jest uważana za standardową, a wartości powyżej 3500 uderzeń/min są praktycznie niespotykane.

Ogólne znaczenie tego wskaźnika jest również bezpośrednio związane z rodzajem. Tak więc wśród wiertarek różnica w prędkości dłutowania może być dość duża. W takich narzędziach większa liczba uderzeń ma pozytywny wpływ na ogólną wydajność i efektywność, podczas gdy mniejsza liczba sprzyja dokładności i zmniejsza ryzyko uszkodzenia delikatnych materiałów. W śrubokrętach i kluczach udarowych duża prędkość również przyczynia się do ogólnej wydajności, ale w przypadku większości tych narzędzi różnice w tym wskaźniku nie są na tyle znaczące, aby być zauważalnymi w praktyce.

Rodzaj rewersu przewidzianego w konstrukcji narzędzia.

Rewers pozwala na zmianę kierunku obrotów nasadki; szczegółowe informacje można znaleźć w «Funkcje». Tutaj również wskazany jest typ przełącznika odpowiedzialnego za tę funkcję. Odmiany takich przełączników w naszych czasach są bardzo różnorodne: suwakowe, dźwigniowe< / a>, szczotkowane na silniku, na przycisku start < / a>, żyroskopowe , na przełączniku kołyskowym , a także w połączeniu z przełącznikiem przepływu lub mechanizmem zapadkowym . Oto szczegółowy opis każdej z tych odmian:

- Suwakowy. Łącznik elektryczny suwakowy z dwoma przeciwnymi położeniami. Zwykle przesuwa się w kierunku przód-tył względem uchwytu narzędziowego - ten format jest uważany za najbardziej praktyczny. Suwaki są dość proste, a jednocześnie wygodne i intuicyjne, szczególnie przy zastosowaniu w śrubokrętach i kluczach udarowych: przesuwając suwak do przodu (od siebie), kierunek obrotów ustawia się na skręcanie, cofając (do siebie) - odpowiednio, do odkręcania. Jednak takie przyrządy są szeroko stosowane w innych typach narzędzi (patrz «Typ urządzenia») i są generalnie najpopularniejszym wariantem w naszych czasach.
...r> - W połączeniu z przełącznikiem przepływu. Najpopularniejszy typ rewersu w narzędziach pneumatycznych (patrz «Zasilanie»); nie występuje w innych modelach. Sam łącznik elektryczny przepływu jest właściwie regulatorem prędkości, najczęściej w postaci charakterystycznego pokrętła lub dźwigni. A jeśli ten regulator zostanie połączony z rewersem, oznacza to, że może odchylać się od położenia neutralnego w dwóch kierunkach, a kierunek obrotu będzie zależał od tego, po której stronie zostanie przesunięty łącznik elektryczny przepływu.

- Dźwigniowy. Łącznik elektryczny w postaci dźwigni, zwykle instalowany nad przyciskiem start i obracany w lewo i w prawo. Jedną z zalet dźwigni jest dostępność na wyciągnięcie ręki, można ją przełączać prawie bez zbędnych ruchów (co nie zawsze jest dostępne w przypadku suwaka). Z drugiej strony ten wariant nadaje się głównie do wiertarek, a w śrubokrętach i kluczach udarowych łącznik elektryczny dźwigniowy nie jest tak intuicyjnie zrozumiały, jak w przypadku suwaka. Ogólnie rzecz biorąc, ten typ rewersu jest znacznie mniej powszechny z wielu powodów.

- Szczotkowy (na silniku). Łącznik elektryczny rewersu, zamontowany bezpośrednio w silniku narzędzia i oparty na zastosowaniu specjalnego ruchomego uchwytu szczotki. Poprzez zmienianie położenia szczotek w silniku za pomocą tego mechanizmu można zmienić kierunek jego obrotu. Jedną z kluczowych zalet tej metody jest to, że pozwala ona na osiągnięcie maksymalnej mocy w dowolnym kierunku obrotu bez żadnych specjalnych sztuczek. Ponadto taka regulacja ma pozytywny wpływ na zasoby silnika. Z drugiej strony przełączniki szczotkowe są złożone i drogie w montażu, dlatego stosują się one głównie w potężnych profesjonalnych narzędziach.

- Na przycisku start. Łącznik elektryczny rewersu połączony z przyciskiem start. Taki kombinowany przycisk jest zwykle wykonany w postaci «wahacza», a kierunek obrotu zależy od tego, po której stronie wahacza nacisnął użytkownik; tym samym silnik uruchamia się natychmiast. Taka konstrukcja umożliwia łatwą i szybką zmianę kierunku obrotu - do tego nie trzeba rozpraszać się pojedynczymi przełącznikami, wystarczy lekko przesunąć palcem i wcisnąć drugą połowę spustu. Jest to szczególnie przydatne w przypadku śrubokrętów, kluczy udarowych i wkrętaków; właśnie do tych typów z tego typu rewersem odnosi się większość modeli.

- Na przełączniku kołyskowym. Sposób sterowania jest pod wieloma względami podobny do opisanego powyżej rewersu na przycisku start - wykorzystuje się również łącznik elektryczny kołyskowy. Kluczowa różnica polega na tym, że w tym przypadku łącznik elektryczny kierunku jest oddzielony od przycisku start - to znaczy użytkownik musi najpierw wybrać kierunek ruchu, a następnie nacisnąć przycisk „start”. Ten wariant nie ma szczególnych wad, ale nie różni się też wygodą, dlatego jest niezwykle rzadka.

- Żyroskopowe. Dość rzadki i specyficzny typ rewersu, występujący tylko w śrubokrętach (patrz «Typ»). W rzeczywistości w takim narzędziu nie ma zewnętrznych przełączników - zamiast tego do śledzenia obrotów korpusu używany jest wbudowany żyroskop. Aby wybrać kierunek ruchu, należy dość ostro obrócić narzędzie wokół osi podłużnej w odpowiednim kierunku i płynnie powrócić do pierwotnego położenia (obroty można regulować w ten sam sposób - np. im dalej obrót, tym wyższa prędkość). Ten sposób sterowania jest bardzo prosty i intuicyjny, lecz jest uważany za dość skomplikowany pod względem technicznym i wymaga zwiększonej dokładności w obsłudze narzędzia. Dlatego rewers żyroskopowy jest obecnie niezwykle rzadki.

- W połączeniu z mechanizmem zapadkowym. Jeszcze jeden dość rzadki wariant, spotykany wyłącznie we wkrętakach - głównie pneumatycznych, rzadziej akumulatorowych (patrz «Zasilanie»). Przypominamy, że mechanizm zapadkowy jest odpowiedzialny za zapewnienie tego, aby część robocza narzędzia obracała się tylko w jednym kierunku. A sterowanie rewersem odbywa się za pomocą przełącznika mechanicznego, który jest bezpośrednio połączony z tym mechanizmem i zmienia jego ustawienia, ustawiając jeden lub inny kierunek obrotu.

Całkowita waga narzędzia to zwykle samo urządzenie, bez nasadek. W przypadku modeli akumulatorowych (patrz „Źródło zasilania”) z reguły waga jest wskazywana wraz z zainstalowaną baterią standardową; w przypadku modeli z bateriami wagę można być wskazana zarówno z nimi jak i bez, chociaż, w tym przypadku ten punkt nie jest szczególnie ważny.

Jeżeli pozostałe parametry są równe względem siebie, mniejsza waga ułatwia pracę, poprawia dokładność ruchów i pozwala na dłuższe użytkowanie narzędzia bez zmęczenia. Należy jednak pamiętać, że duża moc i wydajność nieuchronnie zwiększają masę narzędzia; a różne sztuczki odchudzające podnoszą koszty i mogą zmniejszyć niezawodność. Ponadto w niektórych przypadkach preferowana jest masywna konstrukcja. Przede wszystkim dotyczy to pracy z dużym obciążeniem - na przykład wiercenie otworów o dużej średnicy, czy wykonywanie wgłębień z uderzeniem: ciężkie narzędzie jest bardziej stabilne, mniej podatne na szarpnięcia i przesunięcia z powodu nierównego materiału, wibracji mechanizmów itp.

Warto również zauważyć, że konkretne wartości wagi są bezpośrednio związane z rodzajem narzędzia (patrz „Rodzaj urządzenia”). Najlżejsze to śrubokręty - w większości z nich ta liczba nie przekracza 500 g .Wkrętaki i śrubokręty są bardziej „ciężkie”: ich średnia waga wynosi 1,1 - 1,5 kg , chociaż jest wiele lżejszych ( 0,6 - 1 kg ) i cięższy...ch (1, 6 - 2 kg i więcej) modeli. Natomiast klasyczne wiertarki i klucze udarowe mają największą wagę: takie narzędzie powinno być dość mocne, więc dla nich 1,6 - 2 kg to średni wskaźnik, 2,1 - 2,5 kgpowyżej średniego, a wiele jednostek waży więcej niż 2,5 kg.

Nominalna średnica uchwytu, z którym dostarczane jest narzędzie.

Wymiar ten jest określany przez maksymalną średnicę wiertła (lub trzonka wiertła), które można zainstalować w uchwycie. Istnieje kilka standardowych rozmiarów; najpopularniejsze obecnie to uchwyt 10 mm i uchwyt 13 mm; wiertła z uchwytem 16 mm i miniaturowe mocowania mniej niż 10 mm (zwykle 8 mm lub 6 mm).

Im większa wiertarka, tym więcej mocy potrzeba do jej efektywnego wykorzystania; w związku z tym większe uchwyty są charakterystyczne dla cięższych i mocniejszych narzędzi. Jednocześnie całkiem możliwe jest zainstalowanie mniejszego uchwytu na wiertarce, jeśli możliwość wymiany została przewidziana technicznie. Ale możliwość pracy z większymi mocowaniami (i wiertłami do nich) należy wyjaśnić osobno: nie każde narzędzie ma do tego wystarczającą rezerwę mocy.

Największa średnica otworów, jakie narzędzie jest w stanie wykonać podczas wiercenia konwencjonalnym wiertłem w drewnie.

Im większa średnica otworu, tym większy opór materiału, tym więcej mocy musi zapewnić narzędzie i tym większe obciążenie. Dlatego nie można przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej średnicy wiercenia, nawet jeśli uchwyt umożliwia montaż grubszego wiertła - może to prowadzić do złamania narzędzia, a nawet zranienia innych osób.

Warto zauważyć, że niektóre rodzaje drewna mogą mieć dość dużą gęstość, a dla nich rzeczywista dopuszczalna średnica wiertła będzie odpowiednio mniejsza niż podana. Dotyczy to jednak głównie ras egzotycznych, które na naszym terenie są niezwykle rzadkie.

Największa średnica otworów, jakie narzędzie może wykonać podczas wiercenia w metalu zwykłym wiertłem.

Im większa średnica otworu, tym większy opór materiału, tym więcej mocy musi zapewnić narzędzie i tym większe obciążenie. Dlatego nie można przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej średnicy wiercenia, nawet jeśli uchwyt umożliwia montaż grubszego wiertła - może to prowadzić do złamania narzędzia, a nawet zranienia innych osób.

Należy również pamiętać, że średnica wiercenia w metalu jest zwykle wskazywana na podstawie stali średniej twardości i innych podobnych materiałów. W przypadku metali i stopów o znacznie większej twardości i gęstości dopuszczalna grubość wiertła będzie mniejsza; Jednak takie sytuacje rzadko się zdarzają, a jeśli jest to pożądane, można dowiedzieć się o cechach pracy z różnymi stopami x w specjalnych źródłach.

Największa średnica otworów, które narzędzie może wykonać podczas wiercenia w betonie wiertłem zwykłym. Warto wziąć pod uwagę, że żelbet w tym przypadku nie wchodzi w rachubę - materiał ten wymaga specjalnych metod naświetlania (najlepiej użycia koron diamentowych).

Im większa średnica otworu, tym większy opór materiału, tym więcej mocy musi zapewnić narzędzie i tym większe jest obciążenie. Dlatego nie można przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej średnicy wiercenia, nawet jeśli uchwyt umożliwia montaż grubszego wiertła - może to prowadzić do złamania narzędzia, a nawet zranienia innych osób.