Porównanie Samsung HW-Q900A vs Sony HT-Z9F

Format dźwięku odtwarzanego przez projektor dźwięku to w rzeczywistości największa liczba pojedynczych kanałów dźwiękowych obsługiwanych przez urządzenie. Zauważ, że w tym przypadku mówimy o liczbie rzeczywistych kanałów, to znaczy kanałów, dla których przydzielony jest co najmniej jeden głośnik; modele z obsługą wirtualnego dźwięku przestrzennego są w stanie dać słuchaczowi wrażenie większej liczby kanałów niż w rzeczywistości (więcej szczegółów poniżej).

Format dźwięku jest określa się dwiema lub trzema liczbami oddzielonymi kropką. Pierwsza cyfra wskazuje liczbę głównych kanałów, druga - liczbę subwooferów, trzecia - liczbę górnych głośników. Na przykład format 2.1 odpowiada dźwiękowi stereofonicznemu (2.0) uzupełnionego o subwoofer. Natomiast umowny format 3.1.2 obejmuje lewy, prawy i środkowy kanał, subwoofer, lewy i prawy głośniki górne.

Projektory dźwięku obsługujące bardziej zaawansowane formaty audio niż 3.1 są w naszym katalogu określane jako wielokanałowe. Klasycznym formatem wielokanałowego dźwięku jest 5.1, ale są też inne opcje. W każdym razie duża liczba rzeczywistych kanałów przyczynia się do niezawodności odtwarzanego dźwięku i upraszcza konfigurację w porównaniu z wirtualnymi systemami dźwięku przestrzennego, jest jednak droższa.

Obecnie największą popularnością cieszą się następujące formaty...audio: 2.0, 2.1 , 3.0, 3.1, 4.1, 5.1, 5.1.2, 7.1.

Standardowy sposób montażu projektora dźwięku.

— Półkowy. Montaż na półce sam w sobie jest niezwykle prosty i wymaga minimum wysiłku. Jeśli jednak w odpowiednim miejscu nie ma półki, albo będziesz musiał ją tam powiesić (dla czego najprawdopodobniej będziesz musiał przewiercić ściany), albo zainstalować projektor „tam, gdzie się da” i spróbować dostosować dźwięk do swoich potrzeb (a powodzenie tego dostrojenia nie jest gwarantowane).

— Ścienny. Projektory wyposażone w mocowania do zawieszania na ścianie - zwykle w postaci wsporników lub nacięć na obudowie na gwoździe, wkręty lub inny osprzęt do montażu ściennego. Ta opcja jest dobra, ponieważ lokalizację projektora można wybrać według własnego uznania, nie ograniczając się do obecności półek - najważniejsze jest to, żeby była wolna ściana.

— Półkowy/ścienny. Projektory, które można zainstalować na półce lub zawiesić na ścianie. Obie te opcje zostały opisane powyżej. W tym miejscu zauważamy, że sposób montażu determinuje nie tylko konstrukcję obudowy, ale także niektóre cechy dźwięku wytwarzanego przez projektor. W praktyce oznacza to, że „czysto naścienny” projektor, po zainstalowaniu na półce, nie będzie w stanie wydobyć dźwięku o odpowiedniej jakości, nawet jeśli nie będzie problemów z samym montażem. Innymi słowy, jeśli potrzebujesz urządzenia, które nadaje się zarówno do montażu na półce, jak i do zawieszenia na ścianie, war...to wybierać spośród modeli, dla których taka możliwość jest wprost zaznaczona.

— Stojak pod telewizor. W rzeczywistości takie modele są rodzajem opisanych powyżej projektorów półkowych, które mają płaską obudowę, dzięki czemu telewizor można zainstalować na takim urządzeniu. Projektor dźwięku nie zakryje elementów sterujących i czujnika pilota znajdującego się pod ekranem (podczas gdy w przypadku konwencjonalnych modeli półkowych takie problemy często pojawiają się po umieszczeniu na tej samej półce, co telewizor). Wadę „stojaków” można nazwać dość duży rozmiar głębokości.

Obsługa przez projektor funkcji wirtualnego dźwięku przestrzennego.

Istotą tej funkcji jest to, że dzięki specjalnym ustawieniom dźwięku i odbiciu fal dźwiękowych od ścian pomieszczenia, słuchacz słyszy więcej kanałów niż jest w rzeczywistości obecnych w projektorze (patrz „Format dźwięku”). Na przykład system 3.1 z wirtualnym dźwiękiem przestrzennym może generować dźwięk podobny do dźwięku przestrzennego 5.1. Pozwala to na osiągnięcie efektu „zanurzenia” w dźwięk bez zwiększania liczby kanałów i kosztu projektora. Natomiast wierność takiego dźwięku jest zwykle zauważalnie gorsza niż prawdziwego dźwięku przestrzennego, a ogólna jakość w dużym stopniu zależy od cech konkretnego pomieszczenia.

Należy zaznaczyć, że funkcja wirtualnego dźwięku przestrzennego jest podawana dla systemów w formacie 2.0, 2.1, 3.0, 3.1. W bardziej zaawansowanych systemach wielokanałowych istnieją dodatkowe kanały do ​​odtwarzania dźwięku przestrzennego.

Całkowita moc znamionowa głośników projektora dźwięku (w tym subwoofera, jeśli jest dostępny).

Parametr ten jest często używany do oszacowania ogólnej głośności dźwięku urządzenia, ale nie jest to do końca prawda. Chodzi o to, że rzeczywista głośność dźwięku zależy głównie od mocy głównych głośników projektora dźwięku, a całkowita moc to suma tej mocy i mocy subwoofera. W związku z tym modele o tej samej mocy znamionowej mogą znacznie różnić się głośnością rzeczywistą: na przykład zestaw 150-watowego soundbara z 50-watowym subwooferem będzie głośniejszy niż połączenie 100-watowego projektora z subwooferem o tej samej mocy, chociaż w obu przypadkach moc będzie równa 200 W.

Podsumowując, można powiedzieć, że ocenić głośność na podstawie mocy znamionowej można tylko wtedy, gdy projektor dźwięku nie jest wyposażony w subwoofer – w takich modelach moc znamionowa jest równa mocy głośników głównych. W innych przypadkach należy skoncentrować się na mocy soundbara i mocy subwoofera bezpośrednio podanej w specyfikacji (patrz poniżej dla obu).

Moc znamionowa głośników montowanych bezpośrednio w soundbarze, z wyłączeniem subwoofera (w modelach z wbudowanym subwooferem brana jest więc pod uwagę tylko moc głośników głównych).

Wskaźnik ten bezpośrednio określa ogólną głośność dźwięku projektora, to na nim, a nie na całkowitej mocy znamionowej (patrz powyżej) należy się skupić podczas oceny głośności. Warto wybierać według tego parametru, biorąc pod uwagę specyfikę pomieszczenia, w którym ma być zainstalowany projektor: im większe pomieszczenie i im większa odległość od widza, tym wyższa musi być moc, w przeciwnym razie soundbar nie będzie w stanie skutecznie nagłośnić sceny. Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej mocy w różnych sytuacjach można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Konstrukcja akustyczna subwoofera używanego przez projektor dźwięku.

— Typu zamkniętego. Najprostszą opcją projektową jest głośnik zainstalowany w zamkniętej obudowie. Takie subwoofery mają stosunkowo niską głośność, ale mają dobrą dokładność dźwięku i minimalne zniekształcenia.

— Typu bass reflex. Subwoofery wyposażone w bass reflex – specjalny tunel łączący wewnętrzną przestrzeń obudowy z przestrzenią zewnętrzną. Taki sprzęt poprawia głośność i nasycenie dźwięku, ale zwiększa prawdopodobieństwo zakłóceń (przede wszystkim szumu powietrza w tunelu).

— Z pasywnym przetwornikiem. Przetwornik pasywny to tak naprawdę głośnik bez cewki i magnesu, zainstalowany w obudowie subwoofera wraz z głośnikiem głównym. Przeznaczenie takiego przetwornika jest podobne do opisanego powyżej bass reflexu, z tym że jest mniej podatny na zakłócenia.

Moc całkowita subwoofera uwzględniona w konstrukcji lub zestawie dostawy projektora dźwięku.

Im wyższa moc, tym głośniej może zabrzmieć subwoofer, tym bardziej nasycony bas może on zapewnić. Jednak wraz ze wzrostem mocy nieuchronnie rosną wymiary i koszt głośnika. Dlatego zbyt potężny subwoofer jest tak samo niepożądany, jak zbyt słaby. Szczegółowe zalecenia dotyczące doboru mocy do wielkości i charakterystyki akustycznej danego pomieszczenia można znaleźć w dedykowanych źródłach.

— AirPlay. Technologia bezprzewodowa do podłączenia zewnętrznego źródła sygnału do projektora. Opracowana przez firmę Apple, służy przede wszystkim do łączenia się z urządzeniami Apple (na przykład tabletami iPad lub laptopami MacBook), chociaż jest używana również przez innych producentów. AirPlay umożliwia przesyłanie nie tylko dźwięku, ale także informacji tekstowych i graficznych, a nawet wideo, co może być przydatne przy podłączeniu projektora do telewizora. Ta technologia z definicji oznacza obsługę Wi-Fi (patrz poniżej), ponieważ opiera się na tym interfejsie.

— AirPlay 2. Druga generacja powyższej technologii AirPlay, wprowadzona w 2018 roku. Wśród głównych innowacji tej wersji jest obsługa formatu „multiroom”, czyli jednoczesnego nadawania kilku sygnałów audio do różnych kompatybilnych urządzeń zainstalowanych w różnych miejscach. W ten sposób można na przykład włączyć transmisję online programu informacyjnego w salonie, relaksującą muzykę w sypialni itp. Ponadto AirPlay 2 otrzymała szereg innych ulepszeń - ulepszone buforowanie, możliwość strumieniowania transmisji do głośników stereo i obsługę sterowania głosem przez Siri.

— Chromecasta. Oryginalna nazwa to Google Cast. Technologia przesyłania treści na urządzenia zewnętrzne opracowana przez Google. Umożliwia transmisję sygnału audio z komputera stacjonarnego lub urządzenia mobilnego do soundb...ara, transmisja odbywa się standardowo przez Wi-Fi, natomiast odbiornik i źródło sygnału muszą znajdować się w tej samej sieci Wi-Fi (z wyjątkiem odtwarzaczy multimedialnych Chromecast). Zwróć uwagę, że w źródłach sygnału (smartfonach, tabletach, komputerach itp.) Chromecast jest realizowany na poziomie poszczególnych aplikacji. Na przykład w momencie tworzenia funkcja ta była dostępna w szczególności w aplikacjach YouTube i Netflix na Androida i iOS, a także w internetowych wersjach tych aplikacji na Chrome. Dzięki temu formatowi technologia ta jest obecnie niezwykle rozpowszechniona, a możliwość podłączenia tego lub innego gadżetu do systemu audio za pomocą Chromecasta jest zwykle ograniczona możliwością zainstalowania odpowiednich aplikacji na tym gadżecie.

— Wi-Fi. Technologia bezprzewodowa z wieloma zastosowaniami. Jednym z nich jest podłączenie do sieci komputerowej; w projektorach dźwięku służy głównie do pracy z lokalnymi zasobami (patrz DLNA poniżej) lub technologią AirPlay (patrz powyżej), a także do sterowania projektorem przez sieć. Inną opcją jest bezpośrednie połączenie z innymi urządzeniami. Możliwości takiego połączenia w różnych modelach również mogą być różne; jedną z najpopularniejszych opcji jest zdalne sterowanie projektorem ze smartfona, tabletu itp.

— Bluetooth. Technologia bezprzewodowa zaprojektowana do bezpośredniego łączenia ze sobą różnych urządzeń elektronicznych. W projektorach dźwięku służy przede wszystkim do bezprzewodowego nadawania sygnału audio z innego urządzenia Bluetooth, takiego jak smartfon lub laptop. Mogą jednak istnieć inne opcje - na przykład podłączenie słuchawek bezprzewodowych do samego projektora lub pilota z tego samego smartfona. Należy tutaj zauważyć, że jakość dźwięku przesyłanego przez Bluetooth jest nieco niższa niż w przypadku połączenia przewodowego; jest to jednak rekompensowane wygodą, a niektóre modele projektorów dźwięku mogą mieć nawet system „odzyskiwania dźwięku”.

— Chip NFC. NFC to technologia komunikacji bezprzewodowej na niewielkie odległości, do 10 cm, w projektorach dźwięku wykorzystywana głównie jako pomocnicza, ułatwiająca połączenie przez Wi-Fi lub Bluetooth. Wygląda to tak: zamiast ręcznie zagłębiać się w ustawienia, wystarczy zbliżyć podłączone urządzenie zgodne z NFC do chipa projektora i potwierdzić połączenie.

— Radio FM. Obecność wbudowanego tunera FM w projektorze. Funkcja ta faktycznie zamienia urządzenie w pełnowartościowy odbiornik radiowy, pozwalający odbierać audycje w paśmie FM (w którym nadaje większość muzycznych stacji radiowych). Należy pamiętać, że niektóre modele z tunerem mogą również obsługiwać inne pasma – na przykład AM lub cyfrowe DAB.

— LAN. Standardowe złącze do przewodowego połączenia z siecią komputerową, znane również jako Ethernet lub RJ-45. Podobnie jak Wi-Fi (patrz wyżej), w projektorach dźwięku służy przede wszystkim do pracy w sieci lokalnej; jednak możliwości sieci LAN mogą obejmować zarówno odtwarzanie zawartości sieciowej przez DLNA (patrz poniżej), jak i sterowanie ustawieniami projektora przez sieć z komputera. Połączenie przewodowe nie jest tak wygodne jak Wi-Fi ze względu na konieczność układania kabla, ale jest bardziej niezawodne i może się przydać, gdy jest „zajęte powietrze” (mnóstwo urządzeń Wi-Fi w pobliżu).

— DLNA. Technologia służąca do połączenia różnych urządzeń elektronicznych w jedną sieć cyfrową z możliwością bezpośredniej wymiany treści. Urządzenia, dla których deklarowane jest wsparcie dla tego standardu mogą skutecznie komunikować się niezależnie od producenta. A sama sieć działa w oparciu o konwencjonalną lokalną sieć komputerową, połączenie z nią odbywa się za pośrednictwem sieci LAN lub Wi-Fi (patrz wyżej). W projektorach dźwięku DLNA można wykorzystać na przykład do odtwarzania muzyki z dysku twardego komputera.

— RS-232. Interfejs serwisowy służący do podłączenia projektora dźwięku do komputera i sterowania ustawieniami dźwięku z komputera osobistego za pomocą specjalnego programu. W niektórych modelach można go również użyć do aktualizacji oprogramowania układowego.

— Połączenie z iPodem. Specjalny interfejs do podłączenia odtwarzaczy Apple iPod. Najczęściej oparty na konwencjonalnym złączu USB, do którego odtwarzacz podłączany jest za pomocą przejściówki; może jednak wyglądać jak stacja dokująca - podstawka z autorskim złączem, w którym bezpośrednio umieszcza się gadżet. W każdym razie podłączenie w ten sposób zapewnia nie tylko odtwarzanie muzyki z odtwarzacza, ale także inne możliwości – na przykład przełączanie utworów z pilota projektora, ładowanie baterii itp.

— Bezprzewodowe połączenie z telewizorem. Możliwość bezprzewodowego podłączenia projektora dźwięku do telewizora. Zaleta tej funkcji jest oczywista: eliminuje kłopoty z dodatkowymi kablami. Jednak połączenie bezprzewodowe jest zwykle oparte na określonej markowej technologii (LG Sound Sync, TV SoundConnect itp.) i do działania wymaga telewizora obsługującego tę technologię. Ogranicza to korzystanie z tej funkcji. Ponadto takie połączenie jest bardziej podatne na zakłócenia niż przewodowe, a projektory „bezprzewodowe” są droższe od przewodowych. Dlatego warto szukać konkretnie modelu z taką funkcją, jeśli posiadasz telewizor z obsługą technologii bezprzewodowych, a jednocześnie brak zbędnych przewodów jest zasadniczy.

Zestaw serwisów przesyłania strumieniowego obsługiwanych przez soundbar.

Usługi tego typu służą do strumieniowego przesyłania treści audio przez Internet. W takim przypadku pliki nie są zapisywane na urządzeniu, ale odtwarzane bezpośrednio z odpowiedniego zasobu w sieci globalnej. Media strumieniowe umożliwiają dostęp do ogromnych bibliotek muzycznych bez konieczności zajmowania pamięci wewnętrznej listwy dźwiękowej. Do kluczowych zalet transmisji strumieniowej online należy ogromny wybór treści i niemal natychmiastowy dostęp do żądanych ścieżek audio.

Jeśli chodzi o konkretne serwisy, najbardziej rozpowszechnione są następujące platformy do przesyłania strumieniowego: Spotify, Apple Music, YouTube Music, Deezer, SoundCloud, TIDAL itp.