Porównanie JSB Exact Jumbo Beast 5.5 mm 2.2 g 150 pcs vs Haendler & Natermann Piledriver 4.5 mm 1.36 g 250 pcs

Powszechny typ pocisku lub naboju.

Amunicja przeznaczona specjalnie do pneumatyki podzielona jest na 2 główne grupy - kule i kule. Zewnętrzna różnica między nimi polega na tym, że kule mają regularny okrągły kształt, natomiast kule mają kształt kierunkowy, z wyraźnie zaznaczonym przodem i tyłem. Ponadto kule pierwotnie tworzono do luf gwintowanych, a kule stosuje się głównie w lufach gładkich – z rzadkimi wyjątkami.

Współczesne kule do pneumatyki różnią się między sobą różnorodnymi specyficznymi kształtami: półkulisty, ekspansywny, z płaską główką, stożkowy, skuwkowy, z rdzeniem, rzutki itp. Kule z kolei różnią się przede wszystkim materiałem: ołowiane, stalowe i miedziowane kulki stosowane są w klasycznej broni pneumatycznej, a plastikowe przeznaczone są głównie do napędów airsoftowych (takie napędy, podkreślamy, nie są początkowo bronią).

Innym popularnym rodzajem amunicji, która nie należy do pełnoprawnej amunicji bojowej lub myśliwskiej, są naboje Flauberta. A z bardziej specyficznych typów pocisków/nabojów można zauważyć ładunki za czyszczenie lufy i ładunki pirotechniczne, a do tych ostatnich zalicza się zarówno specjalny rodzaj pocisków do pneumatyki, jak i naboje śl...epe.

Oto bardziej szczegółowy opis wszystkich wyżej wymienionych rodzajów amunicji:

- Kule. Główna różnica między nowoczesnymi pociskami pneumatycznymi polega przede wszystkim na kształcie głowy; to dla tego parametru w większości przypadków wskazany jest typ ogólny. Najczęstsze obecnie opcje to:

• Półkulisty. Zaokrąglony kształt części nagłownej zapewnia doskonałą równowagę właściwości i jest uważany za najbardziej wszechstronny: pozwala zachować zarówno działanie penetrujące, jak i powstrzymujące, ponadto ma wysoki współczynnik balistyczny. Dzięki temu to właśnie kule półkuliste są najbardziej popularne w naszych czasach, a wielu strzelców dalekiego zasięgu uważa je za niemal idealne do takich zadań (choć oczywiście w praktyce wszystko zależy od jakości konkretnej marki amunicji ).
• Stożkowy. Kule ze spiczastą głową. Taki kształt głowicy ma pozytywny wpływ na zasięg lotu i działanie penetrujące. Z drugiej strony efekt zatrzymania takich pocisków jest raczej niski, zgodnie z tym wskaźnikiem są one gorsze od półkulisty i jeszcze bardziej ekspansywne. Dlatego ten rodzaj amunicji dobrze nadaje się do strzelania rekreacyjnego na średnich i długich dystansach, ale do celów myśliwskich jest używany w bardzo ograniczonym zakresie.
• Płaska głowa. Płaska główka jest godna uwagi, ponieważ pozostawia bardzo wyraźne, równe dziury w papierze i podobnych materiałach. Ponadto takie pociski mają dobry efekt zatrzymania. Z drugiej strony szybko tracą prędkość z powodu dużego oporu. Dlatego ten rodzaj amunicji najlepiej nadaje się do strzelania do celów na krótkich dystansach, do 10 m.
• Ekspansywny. Charakterystyczną cechą wszystkich ekspansywnych pocisków jest charakterystyczny wydrążony punkt lub nacięcie w kształcie krzyża („dum-dum”) z przodu. Ze względu na ten kształt podobny pocisk po uderzeniu niejako „rozkłada się”, zwiększając swój rozmiar. Pozwala to osiągnąć bardzo wysoki efekt zatrzymania - w tym wskaźniku ekspansywna amunicja nie ma sobie równych. Z drugiej strony do skutecznego rozmieszczenia wymagana jest dość duża prędkość w momencie uderzenia (od 200 do 280 m/s, w zależności od kalibru i właściwości konkretnej amunicji). Jednocześnie, z punktu widzenia aerodynamiki, kształt tego typu pocisku nie wpływa ani na zasięg, ani na celność. Dlatego w pneumatyce głównym celem ekspansywnej amunicji jest polowanie na drobną zwierzynę na stosunkowo krótkich dystansach (najlepiej do 20 m) przy użyciu potężnych karabinów, które zapewniają dużą prędkość wylotową.
• Z rdzeniem. Kule posiadające stosunkowo twardy rdzeń w osłonie z tworzywa sztucznego lub ołowiu. Kształtem są one zwykle zbliżone do stożkowych opisanych powyżej, a głowicę pocisku tworzy wystający do przodu rdzeń. Taka amunicja jest interesująca ze względu na zwiększony efekt penetracji przy zachowaniu efektu zatrzymującego: gdy trafi w mniej lub bardziej gęstą powierzchnię, pocisk pozostaje na zewnątrz, a rdzeń głęboko penetruje. Z drugiej strony, pociski rdzeniowe nie różnią się celnością, zwłaszcza gdy są używane w potężnych broniach o dużej prędkości początkowej. Sensowne jest więc ich stosowanie w stosunkowo słabych karabinach/pistoletach na krótkie i co najwyżej średnie dystanse.
• Typ czapki. Kule w postaci charakterystycznej czapeczki lub miseczki, zwykle z zaokrągloną główką (rzadziej ze spiczastą główką). Kluczowymi zaletami takiej amunicji są łatwość wykonania i niski koszt (kilkakrotnie niższy niż np. kule półkuliste lub stożkowe). Z drugiej strony dokładność wykonania jest zwykle niska i nawet przy stosunkowo niewielkich odległościach „czapki” mogą dawać znaczny rozrzut. Ogólnie więc pociski tego typu można polecić głównie do użytku rekreacyjnego oraz do szkolenia początkujących strzelców.

Zwróć uwagę, że ogólny kształt większości opisanych powyżej typów pocisków również może być inny. Najbardziej rozpowszechnione w naszych czasach są pociski typu „diabolo” - ze zwężeniem pośrodku i charakterystycznym rozszerzeniem (spódnica) w ogonie. Po wystrzeleniu taka spódnica nieco się rozszerza i ciasno wciska w gwint lufy, zapewniając w ten sposób stabilny obrót i równą trajektorię w przyszłym locie. Istnieją inne warianty kształtu ogólnego (w tym najprostszy cylindryczny), ale znacznie rzadziej.

- Balony. Ogólnie rzecz biorąc, kule są bardzo tanie, ale ich celność i celność są również znacznie niższe niż pocisków. Tak więc głównym celem takiej amunicji jest zabawne strzelanie z bliskiej odległości. Jedynymi wyjątkami są amunicja airsoftowa, wśród nich można znaleźć rozwiązania odpowiednie do strzelania snajperskiego na dość duże odległości. Tak czy inaczej, w naszych czasach w sprzedaży można znaleźć następujące rodzaje piłek:

• Stal. Najpopularniejsza opcja w naszych czasach. Kulki stalowe z jednej strony są stosunkowo niedrogie, z drugiej są twarde, dobrze zachowują swój kształt i nie odkształcają się nawet przy dłuższym potrząsaniu. Z drugiej strony kulki stalowe z tego samego powodu nadają się tylko do luf gładkich, nie można ich stosować do luf gwintowanych - twardy materiał zużywa rowki, a w najgorszym przypadku kula może całkowicie utknąć w lufie. Ponadto niektóre rodzaje stali nie są szczególnie odporne na korozję; najczęściej ten szczegół nie jest krytyczny, ale jeśli musisz przechowywać amunicję w warunkach dużej wilgotności, warto zwrócić uwagę na kulki z dodatkową powłoką, głównie miedzianą (patrz niżej).
• Pokryty miedzią. Kulki są zwykle stalowe, uzupełnione powłoką miedzianą. Ta pokrycie ma dwie główne funkcje. Po pierwsze, chroni materiał bazowy przed korozją. Po drugie, miedź jest zauważalnie bardziej miękka niż stal, co umożliwia stosowanie takich kulek nawet z lufami gwintowanymi. Jednak taką możliwość lepiej rozważyć jako opcję w ekstremalnym przypadku - głównym obszarem zastosowania kulek miedzianych jest nadal pneumatyka gładkolufowa.
• Prowadzić. Jedyny rodzaj kulek, bez ograniczeń, nadający się do stosowania z lufami gwintowanymi (o ile w takiej pneumatyce w ogóle istnieje możliwość strzelania kulkami). Miękki ołów idealnie wpasowuje się w rowki i prawie ich nie zużywa. Oczywiście kulki te są również doskonale kompatybilne z pneumatyką o gładkim otworze. Co prawda miękkość materiału w niektórych przypadkach okazuje się wadą: od długotrwałego wstrząsania i uderzania o siebie podczas transportu takie kulki mogą się odkształcać, co negatywnie wpływa na dokładność. Z drugiej strony ten rodzaj amunicji (w przeciwieństwie do pocisków) nie jest pierwotnie przeznaczony do strzelania precyzyjnego. Również cechy kulek ołowianych można przypisać większej masie niż kulki stalowe i miedziowane; może to być zarówno zaletą, jak i wadą, w zależności od specyfiki sytuacji.
• Plastikowy. Plastikowe kulki są lekkie, mają bardzo niską energię wylotową, a co za tym idzie mają minimalne działanie penetrujące. Taka amunicja nie ma sensu używać w klasycznych broniach pneumatycznych, ale idealnie nadają się do airsoftu. W obecności najprostszej ochrony (okulary, odzież zakrywająca ciało, najlepiej również rękawiczki i maska) uderzenie takiej piłki, nawet z bliskiej odległości, może być bolesne, ale generalnie nieszkodliwe. A dzięki zastosowaniu specjalnych urządzeń (takich jak system Hop-Up) zasięg celowania można mierzyć w dziesiątkach metrów. Standardowy kaliber napędów ASG to 6 mm; inne, większe kalibry są również stosowane w niektórych modelach napędowych, ale niezwykle rzadko. Jeśli chodzi o balony, to warto zauważyć, że wśród nich są dość oryginalne odmiany – na przykład „trasery”, które mogą świecić w locie, gdy są używane ze specjalną nasadką.

- Rzutki. Dość nietypowy typ pocisków do pneumatyki: mają wydłużony kształt i upierzenie w postaci charakterystycznego trzonka w jasnych kolorach, a strzałki z jednego zestawu mogą mieć upierzenie w różnych kolorach. Sam pocisk ma zwykle cienki, spiczasty nos i szerszy korpus, który podczas uderzenia działa jak ogranicznik głębokości. Upierzenie z kolei spełnia dwie funkcje: stabilizuje lotkę w locie, a po trafieniu wyróżnia ją na tle powierzchni docelowej. Jednocześnie kilku strzelców może wygodnie korzystać z jednego celu na raz - wystarczy dać każdemu z nich rzutki o określonym kolorze.
Jedną z kluczowych cech rzutek jest to, że są wielokrotnego użytku. Jeśli używasz celów wykonanych ze specjalnych materiałów (w szczególności z gumowaną powierzchnią), to po trafieniu pociski można ostrożnie wyjąć i ponownie użyć. Z drugiej strony, do innych rodzajów celów (w tym strzelania rekreacyjnego do puszek, pudełek itp.) rzutki są słabo przystosowane i nie każda broń nadaje się do takich pocisków: potrzebna jest albo „przerwa”, albo pneumatyka z wystarczająco długa komora/sklep. Innym niuansem jest to, że samo wystrzelenie kilkuset tradycyjnych pocisków jest łatwiejsze i wygodniejsze niż regularne bieganie do celu po tuzin rzutek. Są też inne niuanse; w każdym razie takie opłaty nie są popularne - służą tylko do rozrywki i strzelania do nagród, a nawet wtedy jest to niezwykle rzadkie.

- Naboje Flauberta. W rzeczywistości nabój Flaubert to małokalibrowy (4 mm) nabój broni palnej; jednak pod względem właściwości balistycznych taki nabój jest podobny do konwencjonalnej pneumatyki, dlatego w wielu krajach broń „flaubert” jest utożsamiana z pneumatyczną (kaliber 4,5 mm) i jest sprzedawana bez specjalnych zezwoleń. Tradycyjnym formatem broni dla tego naboju są rewolwery; jednak w naszych czasach można znaleźć inne opcje - od kieszonkowych drobiazgów po karabinki z długą lufą. W każdym razie „Flaubert” może być doskonałym wyborem zarówno do strzelania rekreacyjnego, jak i do szkolenia początkujących strzelców (w szczególności do przyzwyczajenia się do dźwięku wystrzału i nauki pielęgnacji broni palnej). Więcej informacji na temat takiej amunicji znajdziesz w rozdziale „Kaliber”.

- pirotechniczny. Termin ten można odnieść do dwóch rodzajów amunicji. Najczęściej mówimy o specjalnych pociskach do pneumatyki, które nazywane są też „wybuchowymi”, „odgłosami błysku” i „celowniczymi”. Skład takiego pocisku zawiera specjalną substancję, która uderzając w twardą powierzchnię daje jasny błysk i głośny dźwięk. Poza rozrywką takie strzelanie ma zupełnie praktyczne znaczenie: dzięki lampie błyskowej miejsce każdego trafienia jest wyraźnie widoczne (stąd nazwa „obserwacja”). Należy jednak pamiętać, że "wybuchowych" pocisków nie można ładować do potężnych karabinów - silne pchnięcie po wystrzeleniu może doprowadzić do detonacji bezpośrednio w lufie. Szczególne ograniczenia w tym zakresie dla różnych marek pocisków należy wyjaśnić osobno.
Ponadto do nabojów pirotechnicznych zaliczane są również naboje ślepe (nie posiadające naboju), najczęściej przeznaczone do pistoletów i produkowane w standardowym kalibrze 9 mm. Takie naboje mogą być stosowane w pistoletach startowych, gazowych, traumatycznych (pod gumową kulą) i bojowych do różnych zadań: sygnalizacyjnych, odstraszających psy lub dzikie zwierzęta, odwracających uwagę intruzów itp. Ponadto ładunki ślepe doskonale nadają się do wywoływania niektóre umiejętności strzeleckie (w szczególności prawidłowa reakcja na dźwięk wystrzału oraz kontrola odrzutu).

- Do oczyszczania lufy. Kule służące do oczyszczania luf broni pneumatycznej - z kurzu, wilgoci, nadmiaru oleju, metalowych wiórów ze zwykłych kul itp. W rzeczywistości są to filcowe przybitki, które nasączone są środkiem czyszczącym, ładowane do lufy i wypalane (dodatkowo do specjalistycznych środków czyszczących można użyć do tego celu acetonu lub alkoholu). To prawda, należy pamiętać, że taka procedura nie może zastąpić pełnego oczyszczania wyciorem; jednak doskonale nadaje się do szybkiego usuwania drobnych zabrudzeń oraz do końcowego oczyszczania lufy po użyciu szczotek i innych agresywnych produktów. Bardziej szczegółowe zalecenia w tej sprawie można znaleźć w specjalnych poradnikach; tutaj zauważymy tylko, że pociski do oczyszczania lufy muszą być ładowane po kilka na raz. Pozwala to na wytworzenie niezbędnego oporu w lufie, aby broń nie strzelała na pustą stronę (w przypadku wielu karabinów jest to wysoce niepożądane).

Kaliber to ogólna wielkość amunicji, która określa kompatybilność z konkretną bronią. W przypadku pneumatyki kaliber określa tylko nominalna średnica kuli / kuli, w innych rodzajach broni i pirotechnice ("flauber", pistoletów startowych itp.) Można również wziąć pod uwagę długość obudowy.

Główne kalibry stosowane w nowoczesnej pneumatyce i podobnej broni to: 4 mm "flaubert", 4,5 mm, 5,5 mm, 6 mm, 6,35 mm. Większe kalibry - 7,62 mm i 9 mm - są znacznie rzadziej spotykane.

Przed rozważeniem cech powyższych opcji warto wyjaśnić jeden niuans. Dość znaczna liczba pocisków do pneumatyki w naszych czasach ma oznaczenie kalibru, które różni się od nominalnego o setne milimetra. Jest to szczególnie widoczne w przypadku 4,5 mm: wśród takiej amunicji można znaleźć w szczególności oznaczenia „4,46 mm”, „4,48 mm”, „4,49 mm”, „4,51 mm”, „4, 52 mm” i „4,53 mm”. ”. Z kolei pociski kalibru 5,5 mm mogą być oznaczone jako „5,51 mm” i „5,52 mm”. Różnice te mają fundamentalne znaczenie głównie dla profesjonalnych strzelców zajmujących się...precyzyjnym strzelaniem z karabinów klasy premium: wielu takich strzelców określa rzeczywistą średnicę lufy swojej broni z dokładnością do jednej setnej milimetra i stara się dobrać kule, które najlepiej pasują do tej średnicy. Do prostszych zadań - takich jak strzelanie rekreacyjne i treningowe na krótkich i średnich dystansach - można te różnice zignorować: np. do takich celów w karabinie 4,5 mm można wykorzystać wszystkie opcje od 4,46 mm do 4,53 mm.

Przyjrzyjmy się teraz bardziej szczegółowo każdemu z głównych kalibrów.

- 4 mm (flaubert). Chociaż oryginalny nabój Flaubert miał kaliber 5,6 mm, to jednak w przestrzeni postsowieckiej główną dystrybucję otrzymała wersja 4 mm. Wynika to z faktu, że przy takim kalibrze nabój taki ma bardzo niską energię wylotową (porównywalną z ładunkami wystrzeliwanymi z pneumatyki kalibru 4,5 mm) i praktycznie zerową siłę rażenia - to w szczególności pozwala na to na strzelnicach i na strzelnicach, pierwotnie przeznaczony do pneumatyki. W rezultacie w niektórych krajach „flaubert” w ogóle nie jest uważany za broń palną, a broń do niego jest sprzedawana albo bez specjalnych zezwoleń, albo na uproszczonych zasadach. Jednak status prawny takich patronów może się znacznie różnić w zależności od stanu; więc nawet jeśli za darmo kupiłeś „flauberta” i pobierasz za niego opłaty w jednym kraju – nie oznacza to, że taki ładunek można legalnie wwieźć do innego.

- 4,5 mm. Najmniejszy z kalibrów szeroko stosowanych w pneumatyce, jest też najbardziej popularny. Wśród profesjonalistów i pasjonatów określany jest jako „dziecięcy” – w przeciwieństwie do „papieskiego” 5,5 mm i „dziadka” 6,35 mm. Jednak taka protekcjonalna nazwa nie odpowiada rzeczywistości: produkuje się ogromną liczbę karabinów i pistoletów poniżej 4,5 mm, w tym dość mocnych i dalekiego zasięgu. Jednak destrukcyjne i powstrzymujące działanie takiej amunicji jest naprawdę bardzo słabe. Tak więc do celów myśliwskich są one używane tylko do drobnej zwierzyny, takiej jak ptaki i małe gryzonie, a głównym zastosowaniem pneumatyki 4,5 mm jest rozrywka, trening i strzelectwo sportowe. Z drugiej strony z tych samych powodów broń pneumatyczna tego kalibru jest sprzedawana w wielu krajach swobodnie, bez specjalnych zezwoleń.

- 5,5 mm. Kaliber, znany wśród fanów pneumatyki jako „papieski”. Występuje głównie w karabinach typu PCP (z przedpompowaniem), pozwala na osiągnięcie energii wylotowej do 48 J, dzięki czemu można go wykorzystać nawet do polowania na średniej wielkości zwierzynę jak zając czy czarny pardwa; a zasięg strzału takiego pocisku może sięgać 70 m. Należy pamiętać, że choć pociski tego kalibru są w wielu krajach sprzedawane swobodnie, to sama pneumatyka może już należeć do kategorii broni myśliwskiej, dostępnej tylko ze specjalnymi pozwolenia.

- 6 mm. Standardowy kaliber plastikowych piłek stosowanych w napędach ASG; więcej szczegółów patrz "Typ - kulki - plastik".

- 6,35 mm. Kaliber, znany wśród miłośników pneumatyki jako „dziadek”. Wielu uważa, że ten szczególny kaliber zapewnia optymalną równowagę między zabójczym i zatrzymującym działaniem pocisku z jednej strony a wagą broni i zużyciem powietrza z drugiej. Pociskowi 6,35 mm można nadać energię wylotową 70 J i więcej, dzięki czemu skuteczny zasięg ostrzału sięga około 70 - 80 m. Taka amunicja jest odpowiednia do polowania na średnią, a nawet dużą zwierzynę: z pewnymi umiejętnościami i odpowiednią bronią z takim kalibrem możesz "wziąć »Nawet sarnę lub dzika. W wielu krajach wiatrówki 6,35 mm są dostępne tylko za specjalnym zezwoleniem, chociaż naboje można sprzedawać swobodnie.

- 7,62 mm. Dość rzadki kaliber w broni pneumatycznej; stosowany głównie w karabinach PCP. Dostarcza jeszcze więcej energii wylotowej niż 6,35 mm, dzięki czemu idealnie nadaje się do polowania na średnią i dużą zwierzynę. Jednak skuteczne strzelanie taką amunicją wymaga znacznego zużycia powietrza, przez co broń jest dla niej ciężka i kosztowna, a ponadto ma niewielki zapas strzałów przy tankowaniu. Z tego powodu ten kaliber nie jest popularny.

- 9 mm. Kaliber 9 mm występuje w dwóch rodzajach amunicji. Pierwsza to klasyczne kule pneumatyczne, przeznaczone głównie do polowania na średnią i dużą zwierzynę. Takie pociski mają doskonały efekt zabójczy i zatrzymujący, ale stworzenie dla nich skutecznej broni wiąże się z jeszcze większymi trudnościami niż opisana powyżej 7,62 mm. Dlatego taka amunicja jest jeszcze rzadsza.
Drugi rodzaj amunicji 9 mm to ładunki pirotechniczne w postaci nabojów ślepych do pistoletów startowych, gazowych i traumatycznych. Taki nabój ma pełnowartościowy ładunek proszkowy, ale zamiast pocisku rękaw w nim jest zamknięty plastikową skorupą, która ulega zniszczeniu po strzale. Dzięki temu amunicja tego typu niezawodnie odtwarza wszystkie aspekty strzelania (dźwięk, błysk, odrzut, automatyczne działanie pistoletu), z wyjątkiem samego pocisku. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat używania nabojów pirotechnicznych, patrz „Rodzaj”.

Waga jednego pocisku lub kuli.

Zarówno lekkie, jak i ciężkie pociski mają swoje wady i zalety. Tak więc niewielka waga pozwala osiągnąć wysoką prędkość początkową, ale szybko ją traci z powodu oporu powietrza. I odwrotnie, ciężki pocisk „startuje” wolniej, ale dłużej zachowuje swoją prędkość. Jednak w praktyce takie niuanse są niezbędne głównie dla profesjonalistów i entuzjastycznych entuzjastów - myśliwych, sportowców, fanów precyzyjnego strzelania itp. Uwaga.

Jeśli chodzi o ciężary właściwe, są one bezpośrednio związane z kalibrem. Tak więc pociski najpopularniejszego na naszym terenie kalibru 4,5 mm o masie do 0,3 g i 0,3 - 04 g są uważane za bardzo lekkie, 0,4 - 0,5 g i 0,5 - 0,6 g - lekkie, 0,6 - 0,7 g i 0,7 - 0,8 g - średnie, 0,8 - 0,9 g i 0,9 - 1 g - ciężkie, a te najbardziej masywne mogą przekraczać 1 g wagi. Z kolei kulki tego samego kalibru rzadko przekraczają wagę 0,5 g. W przypadku odpowiednio większych kalibrów liczby są większe: waga kuli 5,5 mm może osiągnąć 2,5 g, 6,35 mm - 5 g, 9 mm - 10 g . ...

Amunicja w opakowaniu.

Kule i kule do pneumatyki ze względu na niewielkie gabaryty i niski koszt są standardowo sprzedawane w dużych ilościach: opakowania do 250 szt włącznie uważane są za małe, 250 - 500 szt to średnie, a w niektórych zestawach jest ich więcej( do 250 szt. włącznie). 2000 szt i więcej). Dotyczy to jednak tylko najpopularniejszego kalibru 4,5 mm – ładunki większych kalibrów dostarczane są w znacznie mniejszych ilościach. Ponadto jedynymi wyjątkami są rzutki, które są zwykle sprzedawane w 10 - 12 sztukach (więcej informacji w sekcji "Typ").

Z kolei naboje Flauberta oraz ładunki pirotechniczne w postaci nabojów ślepych sprzedawane są również w stosunkowo skromnych ilościach – od 10 do 200 szt. w pierwszym przypadku, a najczęściej 50 szt. w drugim.

Tak czy inaczej, jedna duża paczka jest zwykle tańsza niż kilka małych przy tej samej liczbie opłat. A małe partie amunicji są wygodne do zabrania „na próbę”.