Rozdzielczość przetwornika
Rozdzielczość przetwornika kamery w megapikselach (milionach pikseli).
Im wyższa rozdzielczość przetwornika, tym wyższa może być rozdzielczość wideo (patrz poniżej), tym bardziej szczegółowy obraz może dostarczyć kamera. Jednocześnie należy pamiętać, że wraz ze wzrostem liczby megapikseli (bez zmiany rozmiaru przetwornika) rozmiar każdego pojedynczego piksela maleje, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia szumów i pogorszenia ogólnej jakości obrazu. Dlatego wysoka rozdzielczość sama w sobie niekoniecznie jest oznaką wysokiej jakości – wiele zależy od innych parametrów, na przykład od wielkości przetwornika (patrz wyżej).
Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w najskromniejszych przetwornikach nie przekracza 1,3 Mpx, co odpowiada maksymalnie
rozdzielczości HD. Sensory
2 Mpx pozwalają zapewnić już rozdzielczość Full HD (zwykle 1920x1080 lub 1600x1200),
3 Mpx,
4 Mpx,
5 Mpx i
6 Mpx są w stanie zapewnić lepszą rozdzielczość, ale nadal nie osiągają
4K, która charakteryzuje się 8 Mpx.
Rozdzielczość wideo
Maksymalna rozdzielczość wideo, jaką może przechwycić kamera.
Im wyższa rozdzielczość wideo, im więcej szczegółów na nim zobaczysz, tym mniej szczegółów będzie rozmazanych. Z drugiej strony wysoka rozdzielczość oznacza duże rozmiary plików wideo, co odpowiednio wymaga pojemnych nośników pamięci i szybkich kanałów komunikacyjnych do nadawania wideo w czasie rzeczywistym. Wskaźnik ten również zauważalnie wpływa na koszt kamery.
Kompensacja tylnego oświetlenia
—
WDR (Wide Dynamic Range) — rozszerzony zakres dynamiki. Technologia WDR łączy kilka klatek o różnej ekspozycji w jednym obrazie, dzięki czemu ciemne obszary są rozjaśniane, a prześwietlenia przyciemniane, więc wychodzi obraz o wyjątkowo równomiernym oświetleniu. Prawdziwa technologia szerokiego zakresu dynamiki nazywa się True-WDR i jest zaimplementowana w układzie optycznym na poziomie sprzętowym, za tworzenie i mieszanie ekspozycji odpowiada specjalny mikroprocesor. Tańszą alternatywą dla szerokiego zakresu dynamiki jest technologia Digital-WDR, która wyrównuje oświetlenie za pomocą algorytmów oprogramowania.
—
DWDR (Digital Wide Dynamic Range) — cyfrowy rozszerzony zakres dynamiki, technika oparta na algorytmach oprogramowania do rozjaśniania. DWDR rozjaśnia zbyt ciemne obszary kadru, które mogą być rozmyte na tle jasnych obszarów. Oświetlenie cyfrowe może znacznie poprawić jakość nagrywania w kontrastowych warunkach oświetleniowych. Kamery z cyfrowym WDR są znacznie tańsze niż prawdziwa optyka True-WDR. Oczywiście jakość oświetlenia cyfrowego jest gorsza od True-WDR.
—
BLC (Back Light Compensation) — technologia kompensacji oświetlenia tła. System ten oparty jest na pracy cyfrowych procesorów sygnałowych DSP. Tak więc urządzenie, relatywnie rzecz biorąc, „rozbija” kadr na wiele segmentów, dostosowując się do każdego z nich. Kompensacja tylnego oświetlenia dobr
...ze rozjaśnia ciemne obszary kadru. Główną wadą tej technologii jest zwiększenie jasności już jasnych obszarów kadru, co może spowodować pojawienie się na zdjęciu prześwietlenia.
— WDR+BLC. Kamera obsługuje jednocześnie kilka technologii rozjaśniania, z których każda została szczegółowo opisana powyżej. Od razu zauważamy, że połączenie WDR+BLC pozwala uzyskać niezwykle wyraźny obraz w niemal każdych warunkach oświetleniowych, od skrajnego kontrastu po niewystarczający i nadmiernie jasny.
— DWDR+BLC. Urządzenie obsługuje jednocześnie dwie popularne technologie rozjaśniania, z których każda została dokładniej opisana powyżej. Obecność technologii DWDR+BLC pozwala kamerze skutecznie rozjaśnić ciemne obszary kadru. Takie kamery IP sprawdzają się dobrze podczas pracy w warunkach słabego oświetlenia.
