AirPlay
Technologia transmisji sygnałów audio i wideo za pośrednictwem połączenia Wi-Fi. Szeroko stosowana w elektronice firmy Apple, odtwarzacz multimedialny z AirPlay pozwoli w łatwy sposób wyświetlić obraz na telewizorze, na przykład z iPhone'a lub iPada. Główną wadą tej technologii w porównaniu z podobnym Miracastem jest konieczność posiadania sieci lokalnej z routerem bezprzewodowym.
LAN
LAN to złącze do przewodowego połączenia z Internetem i/lub siecią lokalną za pomocą kabla Ethernet. Połączenie przewodowe nie jest tak wygodne jak Wi-Fi (patrz „Multimedia”), jednak jest uważane za bardziej niezawodne i zapewnia szybsze przesyłanie danych. Wskaźniki prędkości zależą od urządzenia i mogą wynosić 100 Mb/s i 1 Gb/s.
Obsługa Ultra HD 8K
Możliwość odtwarzania filmów w
Ultra HD 8K na urządzeniu.
Ten format to dalszy rozwój wideo o wysokiej rozdzielczości po UltraHD 4K (patrz wyżej). Termin „8K” odnosi się do rozmiaru w poziomie około 8000 pikseli; a najpopularniejszy rozmiar klatki dla tego formatu to 7680x4320 (czyli dwa razy większy od 4K z każdej strony i czterokrotnie pod względem liczby pikseli w klatce). Daje to bardzo dużą szczegółowość; ponadto specyfikacja techniczna ekranów 8K zawiera szereg dodatkowych wymagań dotyczących wysokiej jakości odwzorowania barw, często te same wymagania spełniają odtwarzacze multimedialne. Z drugiej strony, jak na razie (stan na początek 2020 r.) ekrany 8K nie są rozpowszechnione i są bardzo drogie; w związku z tym udostępnia się dla nich niewiele treści, a w odtwarzaczach multimedialnych obsługa takiego wideo jest przewidziana raczej z myślą o przyszłości.
Obsługa HDR
Standard HDR obsługiwany przez odtwarzacz multimedialny.
Więcej ogólnych informacji na temat HDR można znaleźć powyżej, a standard definiuje niektóre cechy implementacji tej funkcji. Obecnie aktualne są następujące formaty HDR:
- HDR10. Historycznie pierwszy konsumencki format HDR, mniej zaawansowany niż opcje opisane poniżej, jednak niezwykle rozpowszechniony. W szczególności HDR10 jest obsługiwany przez prawie wszystkie usługi przesyłania strumieniowego, które ogólnie dostarczają treści HDR, i jest również powszechny w przypadku płyt Blu-ray. Pozwala pracować z głębią kolorów 10 bitów (stąd nazwa). Jednocześnie urządzenia tego formatu są również kompatybilne z treściami w HDR10+, choć ich jakość będzie ograniczona możliwościami oryginalnego HDR10.
- HDR10+. Ulepszona wersja HDR10. Przy tej samej głębi kolorów (10 bitów) wykorzystuje tzw. metadane dynamiczne, co umożliwia przesyłanie informacji o głębi kolorów nie tylko dla grup kilku klatek, jednak również dla pojedynczych klatek. Dzięki temu uzyskuje się dodatkową poprawę odwzorowania barw.
-
Dolby Vision. Zaawansowany standard stosowany w szczególności w profesjonalnej kinematografii. Pozwala osiągnąć 12-bitową głębię kolorów, wykorzystuje opisane powyżej dynamiczne metadane, a także umożliwia transmisję dwóch wersji obrazu jednocześnie w jednym strumieniu wideo - HDR i normalny (SDR). Jednocześnie Dolby Vision
...opiera się na tej samej technologii, co HDR10, dlatego w nowoczesnym sprzęcie wideo format ten jest zwykle łączony z HDR10 lub HDR10+. Dekodery wideo
Zestaw kodeków wideo obsługiwanych przez urządzenie.
Kodek to skrót od „Coder-DECoder” – w danym przypadku odnosi się do formatu używanego do kodowania cyfrowego wideo podczas przechowywania/transmisji i dekodowania podczas odtwarzania (bez kodowania dane wideo zajęłyby nieuzasadnioną ilość miejsca). Nie warto mylić tego parametru z formatem plików wideo: różne pliki tego samego formatu mogą być zakodowane z różnymi kodekami, a jeśli odpowiedni kodek nie jest obsługiwany przez odtwarzacz, odtwarzanie wideo będzie niemożliwe, nawet jeśli sam format pliku odpowiada możliwościom urządzenia. W modelach z obsługą telewizji online (patrz „Funkcje i możliwości”) ten niuans określa również kompatybilność z konkretną transmisją: ogólny format transmisji jest wskazywany dokładnie na podstawie użytego do tego kodeka.
Ogólnie rzecz biorąc, współczesne urządzenia zwykle mają dość obszerne zestawy kodeków, a odtwarzanie wideo zwykle nie stanowi problemu; w ostateczności możesz użyć specjalnych programów do konwersji plików. Jeśli chodzi o konkretne kodeki (jednym z najbardziej zaawansowanych jest
H.265, popularny jest też
kodek AV1), szczegółowe dane na ich temat można znaleźć w dedykowanych źródłach, jednak przy zwykłym użytkowaniu z odtwarzaczy multimedialnych takie szczegóły nie są potrzebne.
