Porównanie Xiaomi Mijia MJGTJ01LF vs Xiaomi Lofans GT 301W

Dodatkowe akcesoria i wyposażenie, dostarczane z urządzeniem.

Współczesne parownice do ubrań mogą być wyposażone w akcesoria do prasowania - żelazka i mini żelazka, deski do prasowania, wsporniki pionowe, zaciski do spodni, stojaki teleskopowe oraz dodatkowe zaciski dolne; urządzenia do obróbki tkanin - szczotki, nasadki do tkanin, nasadki do tkanin delikatnych, do nogawek; a także kilka innych przedmiotów. Oto bardziej szczegółowy opis najczęściej występujących wariantów:

- Żelazko. Klasyczne żelazko, podłączone do parownicy przy pomocy węża. Takie wyposażenie faktycznie zamienia urządzenie w generator pary do prasowania; a modele wyposażone w deskę do prasowania (patrz poniżej) są często porównywalne pod względem funkcjonalności z pełnowartościowymi systemami prasowania.

- Mini żelazko. Zmniejszony analog konwencjonalnego żelazka. Nie jest przeznaczony do prasowania w dużych ilościach, jednak do prostych zadań, takich jak prasowanie 1-2 sztuk odzieży czy odświeżanie garnituru, takie urządzenie w zupełności wy...starczy.

- Deska do prasowania. Klasyczna deska do prasowania to pozioma powierzchnia służąca do prasowania tkanin. Parownice do ubrań są wyposażone w małe deski, które zazwyczaj montuje się pionowo (gdy są w stanie spoczynku) i w pewnym stopniu mogą również one zastąpić wsporniki pionowe. Z reguły taka deska jest montowana na stojaku teleskopowym.

- Pionowy wspornik. Przyrząd w postaci płaszczyzny, zamontowany pionowo. W rzeczywistości jest to odpowiednik deski do prasowania, stosowanej do parowania pionowego: obrobioną tkaninę można przycisnąć do takiej „deski”, zapewniając bardziej intensywną i wydajną obróbkę. Składane deski do prasowania mogą pełnić podobną funkcję, jednak nie są one uważane za wsporniki pionowe, gdyż są małe i mają ograniczone możliwości (podczas gdy pełnowartościowy wspornik pozwala na całkowitą obróbkę spodni lub innych podobnych ubrań w jednym przejściu).

- Nasadka do tkanin. Nasadka z mikrofibry - tkaniny opartej na mikroskopijnych włóknach. Służą do pionowego parowania różnych tkanin, dzięki czemu para jest równomiernie rozprowadzana na całej obrabianej powierzchni. Nie pozostawia cząstek włosia na powierzchni.

- Nasadka do delikatnych tkanin. Konkretna konstrukcja takich nasadek może się różnić, jednak w każdym przypadku zapewniają one najdelikatniejszą obróbkę, przy zmniejszonej intensywności oddziaływania.

- Szczotka. W danym przypadku szczotki przeznaczone są do czyszczenia ubrań i innych wyrobów z tkanin. Dzięki działaniu pary czyszczenie tą nasadką jest skuteczniejsze niż ręczną szczotką do ubrań.

- Nasadka do kantów. Specjalne nasadki do formowania kantów na spodniach. Takie nasadki to zwykle zaciski o specjalnej konstrukcji. Nie są tak wygodne w użytkowaniu jak tradycyjne żelazka i mini żelazka, a stosowanie takiego przyrządu wymaga pewnych umiejętności. Z drugiej strony, ten rodzaj nasadki pozwala na odświeżenie kantu, nawet przy braku deski do prasowania bądź pionowego wspornika.

- Klamra do spodni. Specjalny zacisk umożliwiający powieszenie spodni i innych podobnych wyrobów na wieszaku parownicy do ubrań. Domyślnie w parownicach montowane są wieszaki typu ramiennego, jednak w przypadku niektórych wyrobów są one słabo dopasowane lub w ogóle się do nich nie nadają; w związku z tym konstrukcja często przewiduje również zaciski tego typu. Zazwyczaj taki zacisk to para charakterystycznych spinaczy do bielizny zamontowanych na poprzeczce wieszaka.

- Dolny klips. Zacisk montowany na parownicy do ubrań na dole stojaka; z reguły jest wyposażony w ruchome mocowanie i można go regulować na wysokość, często jest również zdejmowany. W większości modeli taki przyrząd jest połączony z zaciskiem do spodni i ma taką samą konstrukcję - w postaci pary spinaczy do bielizny; istnieją jednak parownice, które mają tylko dolną parę spinaczy do bielizny - oprócz zwykłych wieszaków. W każdym razie taki zacisk pozwala na rozciągnięcie ubrań wiszących na wieszaku - to ponadto przyczynia się do skuteczności parowania


- Stojak teleskopowy. Stojak do parownicy do ubrań o konstrukcji teleskopowej - co umożliwia regulację wysokości na jakiej znajduje się wieszak na ubrania. Wygoda tej funkcji jest oczywista: umożliwia dostosowanie wysokości wieszaka do specyfiki sytuacji i konkretnego wyrobu. Przy tym stojaki teleskopowe są stosunkowo niedrogie, więc takie wyposażenie jest niemal obowiązkowe dla współczesnych parownic do ubrań (z wyjątkiem przenośnych, ręcznych odmian).

Pojemność bojlera na wodę, stosowanego w parownicy do ubrań.

Należy zaznaczyć, że nie należy mylić bojlera z pojemnikiem na wodę (patrz niżej). Bojler to rezerwuar, w którym woda jest podgrzewana do wytworzenia pary; w niektórych modelach taki rezerwuar jest uzupełniony pojemnikiem na zimną wodę, w innych cały zapas wody znajduje się bezpośrednio w bojlerze. W związku z tym znaczenie tego parametru zależy od tego, czy urządzenie posiada dodatkowy pojemnik, czy nie.

Jeśli w konstrukcji przewidziano osobny zbiornik, to pojemność bojlera jest raczej parametrem drugorzędnym: jest dobierana w taki sposób, aby zapewnić deklarowane parametry pracy, przede wszystkim wydajność (przy wyborze warto opierać się właśnie na tym parametrze). Jeżeli pojemnika brak, pojemność bojlera zależy bezpośrednio od tego, ile wody pomieści urządzenie i jak długo może ono pracować na jednym takim napełnieniu. Zwiększenie pojemności pozwala na dłuższą pracę bez uzupełniania, jednak rzutuje to na wymiary, wagę, cenę, a często także zużycie energii urządzenia (bardziej pojemny bojler wymaga mocniejszej grzałki).

Pojemność zbiornika na wodę, przewidziana w urządzeniu.

Należy podkreślić, że tego wskaźnika nie należy mylić z pojemnością bojlera (patrz wyżej): w danym przypadku chodzi o rezerwuar z zapasem zimnej wody, z którego taka woda wpływa do bojlera dla nagrzania. Nie każda parownica do ubrań jest wyposażona w taki rezerwuar.

Czas nagrzewania do wytworzenia pary. Czas trwania procesu nagrzewania zależy bezpośrednio od mocy urządzenia i objętości zbiornika na wodę.

Zwracamy również uwagę, że w niektórych sytuacjach rzeczywisty czas nagrzewania może być krótszy niż deklarowany. Na przykład, jeśli główny zbiornik (kocioł) nie jest całkowicie napełniony, a konstrukcja nie przewiduje dodatkowego zbiornika na zimną wodę. Aby mieć pewność, należy kierować się wartością podaną bezpośrednio w specyfikacji.